تمرین های قدرتی

صندلی پایه.تقویت عضلات در شکم و ران ها

تقویت عضلات بالای بازو

تقویت مچ پا و عضلات ساق پا

تقویت عضلات شانه

تقویت عضلات پشت بازو

ورزش برای پشت بازو

تقویت عضلات پشت ران استفاده از وزن مچ پا

تقویت ران و ماهیچه های لگن

 تقویت عضلات شانه

تقویت عضلات در مقابل ران و ساق پا.

تقویت باسن و عضلات پایین پشت

     حمل مجروح د رمعابر کوهستانی

تعریف

ممکن است در یک برنامه کوهپیمایی یک نفر از اعضای گروه از ناحیه ی پا صدمه ببیند که راه رفتن را برای او مشکل سازد. بنا به شرایط موجود با رعایت کامل مسائل ایمنی و در حالیکه مطمئن شویم خطری مصدوم را تهدید نمی نماید، از روش های زیر برای حمل مصدوم تا نزدیک ترین جایی که بتوان به نیروهای امدادی دست پیدا کرد، استفاده می کنیم.

سعی کنید همیشه در زمان اتفاق حادثه از نیروهای امدادی کمک بگیرید. ردر جاییکه دسترسی به هیچ جا نداشته باشید و هیچ خطری مصدوم را تهدید نمی کرد می توانید خودتان مجروح را حمل کنید . برای این کار همیشه یک طناب 20 متری که منظم حلقه شده باشد و دارای گره محکم باشد داشته باشید. دو قطعه طناب انفرادی داشته باشید تا در مواقع لزوم از آن استفاده کنید.

روش حمل یک نفره با حلقه طناب

روی طناب یک بالشت نرم قرار دهید تا مصدوم راحت تر روی طناب بنشند.

روش حمل یک نفره با طناب انفرادی و چوب

از زیر انداز یا کیسه خواب روی چوب استفاده کنید تا بستری نرم به و جود آید.

روش حمل دو نفره با یک حلقه طناب

یک بالشت نرم روی طناب قرار دهید سپس مصدوم را روی آن بنشانید و مجروح دو دست خود را روی شانه حمل کننده ها قرار می دهد.

روش حمل دونفره با دو طناب انفرادی

یا کوله پشتی که چوب از میان طناب ها یا بند های کوله عبور می کند، بهتر است روی چوب بالشتک نرم قرار دهید تا مصدوم احساس ناراحتی نکند.

حمل با برانکارد به طریقه نشسته توسط سه نفر

در این روش آستین های یک بادگیر را داخل آن قرار می دهیم و چوب یا دیرک های چادر را از آستین ها عبور می دهیم . حمل کننده که در جلو قرار دارد کوله پشتی را می پوشد و سر چوب ها را داخل بند کوله پشتی قرار می دهد، مصدوم پشت به پشت حمل کننده جلویی می نشیند و هر کدام از دو نفر باقیمانده دیرک ها را می گیرند . این حمل خوب صورت می گیرد به شرط اینکه نفر جلو بتواند جلوی خود را ببیند.

حمل با برانکارد به طریقه خوابیده

در این روش دو یا سه بادگیر را مانند روش قبل آماده کرده و دو دیرک یا چوب بلند یا باتون از آن عبور می دهیم با این برانکارد با تعداد شش نفر حمل کننده ، به راحتی می توان مصدو م را حمل کرد.

ساختن برانکارد با یک حلقه طناب

در قسمت A از گره رکابی استفاده می شود.

در مرحله سوم ساخت برانکارد طناب را از حلقه های گره ها عبور داده و در نهایت به همدیگر گره دو سر طناب بزنید.

پزشکی کوهستان و زنان

برای از دست دادن چربی شکم وآب کردن شکم و صاف شدن شکم حرکات زیر را هر روز تکرار کنید.

در ابتدای شروع تمرینات بهتر است هر کدام را 5 تا ست 10 تایی و 

در روزهای بعد با توجه به تقویت عضلات خود می توانید به تعداد انها اضافه نمایید.

روش دوم با استفاده از ثانیه شمار است که برای هر کدام از حرکات از بیست ثانیه شروع و سپس 

زمان ان اضافه نماید.

حرکت شکم

حرکت شکم

حرکت شکم

حرکت شکم

حرکت شکم

حرکت شکم

حرکت شکم

حرکت شکم

حرکت شکم

حرکت شکم

حرکت شکم

حرکت شکم

حرکت شکم

حرکت شکم

حرکت شکم

حرکت شکم

حرکت شکم

حرکت شکم

حرکت شکم

حرکت شکم

حرکت شکم

حرکت شکم

اصولی که در کوهنوردی باید بدانیم و به آن عمل کنیم

 انجمن پزشکی کوهستان ایران: امروزه کوهنوردی به عنوان ورزشی مفرح در بین علاقه مندان به کوه و طبیعت جایگاه خود را پیدا کرده است . آگاهی داشتن از طبیعت و خطرات آن و چگونگی حفط سلامت خود و همراهان و جلوگیری از آسیب رساندن به محیط پیرامون مان در زمان اجرای برنامه های کوهنوردی و طبیعت گردی به عنوان دغدغه ای در میان دوستداران طبیعت در آمده است .

و یادمان نرود که :
1. کوله پشتی٬ خانه کوچک کوهنورداست.
2. قدمهای خودرا نسبت به شيبها تنظيم کنيد.
3. کوهنوردی ورزش جمعی است از تک روی پرهيزکنيد.
4. تنها به کوه نرويد .
5. درکوه هيچگاه ندويد .
6. نظم طبيعت را بهم نزنيد .
7. گياهان را به آتش نکشيد.
8. به حيوانات آسيب نرسانيد.
9. آب چشمه ها را آلوده نکنيد .
10. هيچگاه کناره چادر آتش درست نکنيد ( جهت باد رادرنظر داشته باشيد )
11. هميشه مقداری آب و مقداری مواد قندی ونمکی همراه داشته باشيد .
12. انرژی خود را تقسيم کنيد ( يعنی وقتی از کوه برمی گردید احساس خستگی وکوفتگی نکنيد )
13. به ستون يک حرکت کنيد (در کوهپيمايی همه به ستون يک و پشت سرهم به فاصله يک متر )
14. در صعود هيچگاه از مسيرهای شنی و بی راهه ها وريزش سنگها استفاده نکنيد.
15. درفرود ازشيبها ٬ ازشن اسکيها وتخته سنگهای کم شيب تا شيب ۶۰ درجه استفاده ميشود.
16. در کوهنوردی اولين اشتباه آخرين اشتباه است ( يعنی ديگر وجود نداريد که اشتباه بعدی رخ دهد) پس مواظب سلامت خودتان باشيد
17. هريک ساعت راهپيمايی پنج دقيقه استراحت کنيد ( کمی نرمش - کمی تغذيه - کمی آب )
18. هرگاه درصعود به نفس نفس افتاديد وحتی دهانتان خشك شده و دچار خستگی زودرس شديد ، بدانید ممکن است علت یکی از موارد زیر باشد ؛

• تند می رويد .
• با دهان نفس می کشيد .
• کوله پشتی سنگين دارید ومنظم نيست .
• با کارهای اضافی يا بيهوده انرژي زيادی را ازدست داده ايد .
• فاصله پاهای شما زياد است .
• درشيبها مستقيم حرکت می کنيد .
• آنقدر لباس پوشيده ايد که بدن نمی تواند تنفس کند.

19. خطرات کوه { طوفان - بوران - صاعقه - بهمن - نقاب برفی - چاله برفی - نداشتن امکانات - اطلاع نداشتن ازموقعيت کوه - سرد شدن زودرس بدن - کوه گرفتگی - ورعايت نکردن اصول ايمنی درکوه
20. درهوای سرد استراحت نشستن خيلی کم داريم بيشترين استراحتها ايستاده و زمان ٬ يک الي دو دقيقه ايی است .
21. نزديک به قله ها هيچگاه شتاب نکنيد ٬ وهميشه جمعی به قله برسيد که بدانيد درجمع کوهنوردی بين افراد ٬ برتری وجود ندارد .
22. تشکيل گروه { درهر برنامه ؛ مسافرت ؛ گردش ؛ کوهنوردی } حتما يک نفر رابه عنوان سرپرست انتخاب وبه دستورات ونکته های او عمل کنيد.
23. درصعودها { سرپرست گروه - مسئول فنی - مسئول تدارکات - مسئول تبليغات - مسئول بهداشت ودرمان } الزامی است.
24. کارت بيمه ورزشی الزامی است.
25. داشتن يک پلاستيک جهت جمع آوری آشغالهای خود تازمان برگشتن به شهر الزامی است (اگراين فرهنگ کوهنوردی همه جا رعايت شود مطمئن باشيد هيچگاه کنارچشمه ها - کنارآبشارها - کنار پناهگاه ها ومسيرها وقله ها ٬ زباله اي مشاهده نخواهيدکرد )
 

تشکر از گروه کوهنوردی اوشیدا

آموزش سنگنوردي

خواص گره كوهنوردي

گره هاي كوهنوردي داراي خواص ذيل است:
1 – در مقابل كشش و ضربه محكم و مقاوم است.
2 – به سادگي زده و با دست به آساني باز مي شود.
3 – هنگام كاربر اثر فشار وارد بر آن باز نمي گردد.
4 – هر قدر فشار بر روي آن وارد شود، محكم تر مي شود
5 – كوچك ، كم حجم و داراي كم ترين شكست را دارد. چرا كه هر شكست طناب، باعث كاهش مقاومت آن مي گردد.

انواع گره ها و كاربرد آن ها

1 – گره هشت ساده Simpe Enght

2 – سردست : اتصال سر طناب به يك نقطه (كم كاربرد است) Over hand

3- هشت يك لا figure of Eight : اتصال سر طناب حمايت به كارابين و صندلي نفر صعود كننده يا به كارگاه

4 – هشت دو لا : اتصال سر طناب فرود به كارگاه .

5 – هشت تعقيب : Retraced figure of Eight

اتصال طناب به صندلي و زدن گره هشت در حلقه اي بسته بعد از زدن گره بايد اندازه آن را تنظيم نمود.
6 – دو سر طناب يك لا fisherman:

 اتصال دو سر طناب هم قطر به يكديگر (كمتر مورد استفاده قرار مي گيرد)

7 – دو سر طناب دو لا Double fisherman:

اتصال دو سر طناب به يكديگر با ضريب اطمينان بيشتر نسبت به گره دو سر طناب يك لا و اتصال دو سر طناب دو طناب غيرهم قطر با اختلاف قطري برابر حداكثر يك شماره .

8 – تسمه water knot:‌اتصال دو سر نوار (تسمه) :

9- خود حمايت Clove Hittch. Mastwurf :‌

براي ثابت كردن طناب خود حمايت اين گره در محل كارگاه و بر روي كاربين اجرا مي شود.

10 - حمايت Munter Hitch,Hafmastwurf: براي حمايت صعود كننده يا فرود

مورد استفاده قرار مي گيرد. اين گره را در مواقع ضروري مي توان با يك گره ضامن قفل نمود.

11 – پروسك prusik :

براي خود حمايت هنگام فرود به كار مي رود. اين گره كاربردهاي ديگري هم دارد.  

آمادگي جسماني قبل از تمرين عملي:

مربي گرامي توجه كنيد مطمئن شويد كه قبل از شروع كار عملي، شاگردان حتماً با انجام كشش عضلاني آمادگي اوليه را كسب نموده اند.
تمرينات و حركات زير قبل از صعود از سنگ و براي آماده سازي و گرم كردن عضلات شاگردان شما مفيد هستند.
هر روز قبل از شروع كار عملي حتماً اين تمرينات انجام شود تا از احتمال آسيب ديدگي عضلاتي كارآموزان كاسته شود.  

  گيره ها Holds

به كليه عوارض سنگ، اعم از برجستگي يا فرورفتگي كه بتوان در انجام صعود يا فرود از آن استفاده كرده در گيره گويند.
گيره ها انواع و اشكال مختلف دارند كه باعث تغيير سختي مسير صعود مي گردند.  

  انواع گيره ها :

• ناخني 
• انگشتي
• مشتي
• بدون شكل
گيره ناخني : گيره اي است بسيار ريز و كوچكتر از يك بند انگشت كه فقط با نوك انگشتان مي توان آن را گرفت. استفاده از اين گيره مستلزم صرف نيروي فراواني است. گيره انگشتي مي توان آن را گرفت. استفاده از اين گيره مستلزم صرف نيروي فراواني است.
گيره انگشتي : گيره اي است كه يك بند تا دو بند انگشتان دست بر روي آن قرار مي گيرد.
گيره مشتي : گيره اي است كه كل كف دست بر روي آن قرار مي گيرد و مي توانيم در حيني كه گيره در كف دست قرار دارد، دست را مشت كنيم. گيره هاي بدون شكل : اين گيره شكل خاصي نداشته و بايد با كمك نيروي اصطكاك از آن ها استفاده كرد.  

جهت گيره ها

• افقي
• عمودي
• مايل
• معكوس
گيره هاي افقيف عمودي و مايل، داراي زوايا و اشكال مذكور نسبت به سطح افق در روي سنگ هستند.
گيره معكوس : گيره اي است كه در عكس مسير حركت قرار گرفته باشد و در جهت مخالف مركز ثقل بدن به آن فشار وارد شود. به اين ترتيب كه از سمت پايين و در

مسيرهاي رو به بالا بر سطح گيره فشار مي آيد. از اين گيره بيشتر به صورت كششي استفاده مي گردد. از حفره ها و سوراخ هاي سطح سنگ نيز مي توان به عنوان گيره استفاده نمود. نكته مهم در استفاده از اين گونه گيره ها، دقت در شكل لبه آن ها از نظر تيز

نبودن و صدمه نرساندن به انگشتان است.  

قواعد سنگنوردي

سنگنوردي كلاسيك 12 قاعده پايه دارد كه عبارت است از :
1 – بررسي سنگ با نگاه
ابتدا سنگ و گيره هاي آن را به منظور يافتن مسير صعود و فرود، در حد توان، از ابتدا تا انتها و با چشم بررسي و شناسايي مي نماييم. در صورت امكان از سه جهت ( چپ، راست و روبرو) آن گاه دست و پا براي گرفتن گيره هاي انتخاب شده، حركت مي كند.
2 – نقش و وظيفه دست و پا

هنگام صعود، پاها هميشه وظيفه تحمل و جابجايي وزن بدن را به عهده داشته و تعادل بدن را دست ها حفظ مي نمايند. همواره از كشيدن پاها روي سنگ خودداري شود. به جاي انقباض هاي متوالي عضلات از نقش اهرم هاي بدن در صعود استفاده شود.
3 – داشتن سه نقطه اتكا ( دو دست و يك پا يا دو پا و يك دست)

براي بالا بردن توان ايستادگي و حفظ تعادل بر روي سنگ از اين قاعده استفاده مي شود. در صورتي كه كمتر از سه نقطه اتكا بر روي سنگ داشته باشيم ، ميزان مقاومت و پايداري ما بر روي سنگ در برابر لغزش هاي احتمالي كاهش مي يابد.
4 – استفاده از نوك كفش هنگام صعود

قراردادن پنجه پا بر روي گيره، باعث انتقال بيشتر وزن بدن بر سطح گيره پايي مي شود. ضمناً اين عمل باعث ايجاد فاصله مناسب از سنگ و در نهايت داشتن ديد بيشتر مي گردد. در گذرهاي عرضي (Traverse) مي توان به ضرورت محيط از دخل يا خارج پا نيز استفاده كرد.
5 – رعايت فاصله مناسب به منظور داشتن ديد لازم هنگام صعود

رعايت فاصله مناسب به طريقي كه بدن نه بيش از حد نزديك و نه بيش از حد دور از سنگ باشد به طوري كه بتوان به راحتي گيره هاي بعدي را ديد، با نرمي حركت نمود، به

سادگي تغيير جهت داد و مركز ثقل بدن برهم نخورد، از نكات حياتي در سنگنوردي است.
6 – صعود به روش نردباني

در اين روش دست ها و پاها در امتداد طول بدن قرار گرفته و جابجا مي شود. در اين روش هميشه يك پا به حالت مستقيم (پايي كه وزن بدن را تحمل مي كند و پاي ديگر از محل زانو خم و آماده باز شدن است. سپس با تغيير حالت بدن و تعويض اين دو حالت در پاها صورت مي پذيرد الي آخر توجه شود كه زاويه ران زانو ساق پا از 90 درجه بيشتر نشود. در اين طريقه دست ها نيز در طرفين قرار مي گيرد.
توجه به اين نكته ضروري است كه حركت قطري صعود را آسان تر مي سازد و از لولا شدن بدن جلوگيري به عمل مي آورد.
7 – رعايت فاصله مناسب عرضي دست ها و پاها از يكديگرهنگام صعود دست ها و پاها

به حدي از يكديگرباز مي شود كه تعادل بدن به هم نخورد ( تقريباً به اندازه عرض شانه) 8 – قيچي نكردن دست و پا
در حالت قيچي (ضربدر) كردن به دليل تمايل وزن بدن به سمت مخالف گيره هايي كه دست ها و پاها گرفته اند. توان ايستايي بسيار كمتر مي شود. اين وضعيت احتمالاً باعث بر هم خوردن تعادل خواهد شد. به همين دليل، اين امر احتياج به تمركز و تمرين زيادي

دارد.
9 – قرار گرفتن طناب حمايت در بين دست ها هنگام حمايت از بالا
هنگام صعود بايد طناب حمايت از ميان دست ها قرار گيرد تا باعث به هم خوردن تعادل

نشود، در گذر عرضي طناب در سمت سنگ و مخالف جهتي كه حركت مي نماييم قرار مي گيرد. لازم به تذكر است كه درحالت حمايت از پائين، طناب پهلوي صعود كننده قرار مي گيرد.
10 – روش تعويض دست ها و پاها

ابتدا بايد نسبت به محكم بودن گيره دست يا پايي كه بر روي آن قرار داريم، اطمينان حاصل كنيم براي تعويض جاي دست مي بايست دست آزاد را ضمن قراردادن در كنار انگشت دست ثابت به آرامي با جاي گزيني انگشتان، بر گيره مورد نظر قرار داد. در تعويض پا نيز مي بايست با قراردادن پاي آزاد در كنار پاي ثابت با يك جهش آرام و حساب شده جايگزيني صورت گيرد. روش ديگري هم در تعويض دست ها و پاها مرسوم است كه به طريق انجام آن مي پردازيم : به آرامي و با دقت زياد، دست يا پاي ديگرمان را بر روي دست يا پايي گيره مورد نظر را گرفته است، قرار مي دهيم، آنگاه دست يا پاي قبلي را از زير آن به ارامي كنار مي كشيم. البته انجم اين دو روش بستگي به شرايط فرد روي سنگ از نظر حالت گيره دارد.
11 – برقراري در مسير

برقراري زماني انجام مي گيرد كه فرد به يك تكيه گاه مطمئن برسد. انجام آن به اين صورت است كه ابتدا يك دست بر لب تكيه گاه يا سكو قرار مي گيرد و پس از آن دست ديگر سپس بدن با يك كشش ارام (مانند حالت وقتي كه بارفيكس مي رويم) به بالا حركت كرده و پاها را از روي گيره رها شده و بالاتنه را بر تكيه گاه يا سكو مسلط مي سازيم. سپس با قراردادن پا بر لبه سنگ ، وزن بدن را به سمت تكيه گاه سوق مي دهيم. در آخرين مرحله نيز پاي دوم را بر روي تاقچه مي گذاريم.
12 – شرايط عمومي صعود

به كارآموزان خود گوشزد كنيد صعودي موفق است كه همراه با تكنيك و تاكتيك باشد. در يك صعود موفق از حدقل انرژي استفاده شده و سيستم انرژي، هوازي است. سنگنوردي كه از اعتماد به نفس بيشتري برخوردار باشد، صعود زيادي انجام خواهد داد. در مسيرهاي كلاهكي و منفي بايد از خم كردن بازوان اجتناب نموده و فشار وزن را با كشيده نگاه داشتن دستان، بر روي تاندون ها و استخوان ها منتقل نمود. در اين حالت عضلات از زير بار فشار بيرون مي آيند. براي حركت به سمت بالا نيز سريعاً و بعد از گرفتن گيره بعدي، دوباره دست ها را باز نگاه مي داريم.  
قواعد كلي صعود از سنگ

• سنگنورد خوب كسي است كه 70 % فكر مي كند و 30 % از عضلات خود بهره مي برد.
• استفاده از پنجه پا (جلوي كفش) براي قرارگرفتن بر روي گيره بسيار مؤثرتر است.
• قرارگرفتن صحيح راستاي پا و نحوه گذاشتن پا بر روي گيره از عوامل تعيين كننده است.
• حركت ها عمدتاً با دست هاي باز انجام مي پذيرد تا اهرم هاي بدن نقش خود را به خوبي

ايفا نمايند.
• تنفس صحيح بالاخص بازدم قوي (خروج قوي و صدادار هوا ازدهان) هنگام صعود، به ويژه موقع اجراي فنون نسبتاً مشكل، بسيار كمك كننده خواهد بود.
• طريقه حركت به سمت بالا هنگام صعود :

• قطري : دست راست – پاي چپ ، آن گاه دست چپ - پاي راست
• موازي دست – دست ؛ سپس پا - پا
تمرين : بعد از فراگيري نكات آموزشي روز اول، كارآموزان در دسته هاي چند نفره سازماندهي نماييد تا بر روي سنگ هاي كوتاه (حداكثر تا ارتفاع 5/2 متر) آموخته هاي اين روز را تمرين كنند. دقت نماييد كه حتماً در هنگام صعود يك كارآموزنفر ديگر از پايين مراقب وي باشد. در اين جا مي توانيد نحوه حمايت از پايين بدون ابزار مختص صعود به سنگ هاي كوتاه را نيز آموزش دهيد.  

  شكاف ها

شكاف ها با شكل هاي مختلف و با راستاهاي عمودي، افقي و مايل بر سطح سنگ پديد مي آيد. از شكاف ها مي توان همانند گيره ها در صعود و فرود استفاده كرد. در شكاف ها ، نسبت به عمق و عرض آن ها، مي توان از ابزارهاي مختلف حمايت هاي مياني قرار داد صعود از شكاف ها معمولاً مستلزم صرف نيروي زياد و مهارت كافي است.  

تلاش هاي دو طرفه

گاهي اوقات عرض شكاف ها آن چنان فراخ است كه نمي توان در آن ابزاري را قرار داد عبور از چنين شكاف هايي مستلزم فن خاصي است كه به تلاش هاي دو طرفه معروف است. 
بنابراين نوع صعود و اندازه مختلف شكاف ها، اين فن داراي انواع زير است:
• تنوره باز : در اين روش با استفاده از حركات دست ها و پاها به صورت ضربدري و تعويض به موقع هر كدام، صعود امكان پذير مي گردد.
• تنوره پاگستر: در اين نوع تلاش دو طرفه، با گشودن حداكثر پاها و استفاده از حداكثر عرض دست ها صعود انجام مي شود.  

لاخ كردن

لاخ كردن نوعي تلاش دو طرفه است كه با استفاده از يك عضو و در شكاف هاي بسيار بسته انجام مي شود. در اين روش با گيردادن اعضاي بدن (مانند ساعد، كتف، زانو، پا ، مشت و كف دست) در داخل شكاف، و انبساط عضلات و يا چرخش عضو لاخ شونده، صعود انجام مي پذيرد.
گاهي اوقات حالت شكاف ها، به خصوص در كنج ها، به نحوي است كه بايد از اين روش استفاده نمود. براي اجراي اين فن، دست ها را در شكاف قرار مي دهيم و وزن خود را بر روي آن منتقل مي كنيم (دست ها را به طرف خود مي كشيم) آن گاه پاها را به ترتيب به سطح روبرو فشار مي دهيم و زانوها را صاف مي كنيم( در اين حالت دست ها و پاها هر

دو بر شكاف مسير عمود هستند. همين طور تا به آخر با حركت ضربدر دست ها و پاها و همچنين كشش دست ها و صاف كردن زانوها به سمت بالا صعود مي نماييم.  

گذر عرضي Traverse

حركت افقي بر روي سنگ و تغيير مكان بدون تغيير محسوس ارتفاع را گذر عرضي گويند. مربي گرامي توجه كنيد : مكاني كه كارآموزان، اين روش را در آن تمرين مي كنند، بايد تا حد امكان صاف و كم خطر باشد تا در صورت سقوط صدمه نبينند.  

  كارگاه ها

به مطمئن ترين نقطه اتكاء كه بيشتري قابليت تحمل فشار و ضربه را در مراحل مختلف سنگنوردي دارد، كارگاه گويند.
كارگاه سه نوع مختلف دارد
نوع اول طبيعي

نوع دوم مصنوعي

نوع سوم مركب

كارگاه طبيعي 
كارگاهي است كه با استفاده از عوارض طبيعي محل فعاليت، برپا مي شود. در اين كارگاه بسته به نوع مسير و جهت صعود، از طناب ها يا تسمه هاي مختلف استفاده مي گردد.
در استفاده از كارگاه طبيعي ، جهت صعود را در نظر بگيريد. زيرا اكثر كارگاه هاي طبيعي به خصوص آن هايي كه با بستن تسمه يا طنابچه به دور منقار سنگي به وجود مي آيند، يك طرفه هستند.

كارگاه مصنوعي
كارگاهي است كه با قراردادن ميخ و يا ابزار ديگر در شكاف سنگ ها ايجاد مي گردد. اين كارگاه داراي دونوع اساسي است . 
• كارگاه مصنوعي با دو نقطه اتكاء

• كارگاه مصنوعي با سه نقطه اتكاء

هر كارگاه مصنوعي حداقل بايد داراي دو نقطه اتكار باشد تا در صورت در رفتن و يا شكستن يكي از نقطه ها كل كارگاه حمايت از بين نرود.
براي اتصال طناب به كارگاه حتماً از كارابين پيچ و يا دو كارايين ساده با جهت دهانه برعكس استفاده نماييد.

كارگاه مركب
كارگاهي است كه با استفاده از عوارض طبيعي و ابزار مصنوعي توأمان برقرار مي شود.  

يادآوري نكات زير ضروري است :

فرد حمايت كننده و كارگاه خود حمايت او بايد در راستاي مسير صعود باشد تا در صورت وارد شدن فشار ناگهاني ، تعادل حمايت كننده به هم نخورد. در شرايطي كه حمايت چي (حمايت كننده) نتواند كارگاه خود حمايت خويش را در راستاي صعود برقرار نمايد، بايد طول طناب خود حمايت را كوتاه در نظر بگيرد تا از به هم خوردن تعادل خود جلوگيري نمايد. كارآموزان بايد بدانند كه يكي از مهمترين مسائل در برپايي كارگاه، در نظر گرفتن فضاي ايمن است.
مربي گرامي اين نكته را به كارآمزوان به خوبي توضيح دهيد كه زاويه اي كه ابزارها در كارگاه با هم مي سازند بايد كمتر از 60 درجه باشد.
هنگامي كه از دو رول يا ابزار حمايتي استفاده مي كنيد، زاويه اي كه تسمه يا طنابچه متصل به اين دو ابزار مي سازد، در تقسيم نيروي وارد بر كارگاه نقش بسيار مهمي دارد.
همان طور كه در شكل

مشاهده مي نماييد، در حالتي كه اين زاويه 5 درجه باشد، فشار 100 پاوندي به دو مؤلفه 51 پاوندي تقسيم شده است. در زاويه 90 درجه فشار وارد به هر بازوي كارگاه 70 پوند بوده و اين مقدار درزاويه 150 درجه به 200 پاوند مي رسد (يعني معادل دو برابر كل فشار بر روي هر يك از نقاط كارگاه) پس هر چه اين زاويه بازتر شود، فشار وارد بر كارگاه بيشتر مي شود.

مناسب ترين مقادير، زواياي كوچك تر يا مساوي 60 درجه تعيين شده است. 

نگاهی دوباره باید مرگ سپید را ...

انجمن پزشکی کوهستان ایران: سال ۸۸ سال خوبی نبود و فقط در یک حادثه در جاده دیزین؛ مرگ سپید جان تعداد زیادی از کوهنوردان را گرفت و جامه سیاه بر تن جامعه کوهنوردی پوشاند. در پی آن و به امید کاهش تلفات ناشی از بهمن، مترجم نام آشنای دنیای کوهنوردی؛ آقای رحیم دانایی اقدام به انتشار رایگان نسخه دیجیتالی کتاب خود در باب بهمن شناسی نمودند که جای بسی قدردانی دارد.

پارسال حادثه بهمن تاریک دره همدان شوکی دیگر به جامعه کوهنوردی وارد کرد ولی امسال گویا باید شاهد افزایش تدریجی تلفات ناشی از بهمن باشیم که علی رغم نگران کننده بودن آن، چون ناگهانی نیست شاید توجه زیادی را به خود جلب نکند.

لذا بر آن شدم تا بار دیگر با یادآوری موضوع، همنوردان را به مطالعه این کتاب رایگان دعوت نموده تا شاید با رعایت اصول ایمنی از تعداد تلفات بالقوه کاسته شود.

دانلود کتاب بهمن شناسی و ایمنی در بهمن ها

برگرفته از وبلاگ آوای کوه و با تشکر از وبلاگ راز کوه

اصول اوليه کوهنوردي در فصل زمستان:

انجمن پزشکی کوهستان ایران: فصل زمستان برای کوهنوردان دارای بیشترین آمار خوادث است و استفاده از کوهستان و طبيعت زيبايش و لذت بردن از آن نياز به رعايت اصول و مقرراتي دارد که رعايت هر يک از آنها در تندرستي و سلامتي کوهنورد بسيار موثر است:

1- هرگز تنها به کوه نرويد.

2- از مسيرهاي عمومي و علامت گذاري شده حرکت نماييد.

3- به خانواده، دوستان، قرارگاهها، و پناهگاهها مسير کوه پيمايي خود را اطلاع دهيد و پس از بازگشت نيز به تمامي کساني که اطلاع داده ايد خبر بازگشت خود را اعلام نماييد.

4- صعود خود را صبح زود آغاز کنيد. هميشه طوري برنامه ريزي کنيد که وقت اضافي براي استراحت، بازگشت و حوادث پيش بيني نشده داشته باشيد.

5- وضعيت هوا را به طور دائم در نظر داشته باشيد.

6- برنامه و زمان بندي دقيقي براي کوه پيمايي تنظيم نماييد.

7- هميشه يک سوت و يک چراغ قوه به همراه داشته باشيد.

8- قبل از آغاز برنامه اطمينان حاصل نماييد که کليه امکانات لازم براي کوه پيمايي را به همراه داريد.

9- هرگز از ساک و کيف به جاي کوله پشتي استفاده نکنيد.

10- قدم ها را با مکث برداريد و در شيبهاي تند روي هر پا اندکي استراحت نماييد.

11- کفش و لباس مناسب فصل را بپوشيد و هميشه لباس اضافي نيز به همراه داشته باشيد.

12- اگر برنامه شب ماني داريد قبل از تاريک شدن هوا اقدام به برپايي چادر و کمپ نماييد.

13- هميشه يک کيف کمکهاي اوليه همراه خود داشته باشيد.

14- يک کيسه کوچک زباله در کوله پشتي خود داشته باشيد و فراموش نکنيد که کوه هميشه بايد تميز باشد تا قابل استفاده مجدد براي شما و ديگران باشد.

با يک قدم دم و با قدم ديگر بازدم را انجام دهيد ، فراموش نکنيد که تنفس را از راه بيني انجام دهيد و در شيبهاي تند با هر قدم يک دم و يک بازدم انجام دهيد

15- طول و سختي مسير صعود براساس توانايي ضعيف ترين فرد گروه انتخاب شود.

16- افراد گروه در يک برنامه کوه پيمايي بايد از آمادگي جسماني و رواني مناسب برخوردار باشند.

17- افراد گروه نبايد اختلاف سني زيادي با هم داشته باشند و تا اندازه اي يکدل و هم سليقه و هم اخلاق باشند.

18- هر گروه حداقل بايد يک مربي درجه (3) کوه پيمايي به همراه خود داشته باشد.

19- در مسيرهاي برفي، از سرخوردن بدون کنترل خودداري نماييد.

20- اگر مشکلي پيش آمد و يک نفر مصدوم در گروه به همراه داريد قبل از اتلاف وقت به طرف پايين حرکت نماييد.

کروکي ، نقشه و قطب نما يا G.P.S21- همراه داشته باشيد.
22- اندازه قدمها و گامها به اندازه عرض شانه ها برداشته شود.

23- با يک قدم دم و با قدم ديگر بازدم را انجام دهيد و تنفس را از راه بيني انجام دهيد و در شيبهاي تند با هر قدم يک دم و يک بازدم انجام دهيد.

24- هيچ وقت بدون اجازه سرپرست از تيم جدا نشويد.

25- در سربالايي ها و شيبهاي تند به صورت زيگزاک حرکت نماييد تا شيب مسير شکسته شود.

26- در سربالايي و سرازيريها با تمام کف پا راه برويد.

27- از حرکت با بغل پاها در سرازيري ها خودداري کنيد.

28- در صعود، هميشه سنگيني خود را به جلو و در فرود سنگيني خود را به عقب متمايل نماييد.

29- قبل از حرکت ابتداء تمرينات ورزشي و حرکات کششي را حتماً انجام دهيد.

30- در ابتدا حرکت هر نيم ساعت 10 دقيقه استراحت و سپس زمان حرکت زيادتر و زمان استراحت کمتر مي گردد (به ازاي هر يک ساعت حرکت 10 دقيقه استراحت نماييد)

31- در هنگام استراحت و حرکت، خوردن آب و تنقلات و شيريني جات را فراموش نکنيد.

32- بعد از توقف ، کوله پشتي و پشت خود را به طرف آفتاب قرار دهيد و بلافاصله لباس گرمکن و بادگير خود را بپوشيد.

33- در هنگام حرکت از پوشيدن لباس اضافي خودداري نماييد و هنگام توقف آنها را بپوشيد.

34- پاها را روي زمين نکشيد بلکه اندکي از زمين بلند کنيد و دستها را آزاد نگهداريد.

35- هر 125 قدم حدود 100 متر مي باشد و مسافت پيموده شده را مي توان به اين صورت محاسبه نماييد.

36- در صخره نوردي هميشه 3 نقطه از بدن بايد درگير سنگ باشد.

37- آهسته و منظم حرکت کنيد.

38- براي شروع کوه پيمايي سعي کنيد تابستان و اوايل پاييز را انتخاب کنيد.

39- از ريزش و جا به جا کردن سنگ خودداري نماييد.

40- اگر گُم شديد در فرود آمدن از کوه عجله نکنيد، با مشورت بهترين راه را پيدا کنيد.

41- مسير صعود را با سنگ چين علامت گذاري نماييد تا در زمان برگشت دچار اشتباه و گُم کردن راه نشويد.

42-زمان فرود اغلب سخت تر از صعود مي باشد، با اين محاسبه زمان و توان خود را تقسيم بندي نماييد.

با تشکر از وبلاگ هیئت کوهنوردی تکاب - انجمن پزشکی کوهستان ایران - دکتر حمید مساعدیان

اسرار تنفس

به کوشش آقای امیر عبدالهی عضو گروه کوهنوردی تهران

بینی شما قسمتهای راست و چپ دارد که هر دو قسمت برای تنفس تان بکار میروند، اما در حقیقت دو سوراخ بینی شما متفاوتند و شما میتوانید این تفاوت را حس کنید.

حفره سمت راست بینی، نشانگر خورشید و حفره سمت چپ نشانگر ماه است. وقتی سردرد دارید، سعی کنید که حفره سمت راست بینی تان را ببندید و برای تنفس کردن تنها از حفره سمت چپ استفاده کنید. خواهید دید که بعد از پنج دقیقه سردرد شما خوب خواهد شد.
اگر احساس خستگی میکنید، برعکس اقدام فوق را عمل کنید.

حفره سمت چپ بینی تان را ببندید و تنها از حفره سمت راست بینی تان تنفس کنید. بعد از مدتی احساس میکنید که خستگی شما برطرف شده است.
حفره سمت راست بینی شما به گرمی مربوط است و لذا براحتی گرم میشود
این در حالی است که حفره سمت چپ بینی تان به سردی مربوط میباشد.
تقریباً همه خانم ها از حفره سمت چپ بینی شان تنفس میکنند، بنابراین با سرعت بیشتری خنک میشوند.
اما بیشتر پسر بچه ها با بینی سمت راستشان نفس میکشند.

آیا توجه کرده اید که وقتی از خواب برمی خیزید، کدام حفره بینی تان سریعتر تنفس میکند؟
اگر از حفره چپ تندتر تنفس میکنید، شما احساس خستگی دارید.
بنابراین حفره سمت چپ بینی تان را ببندید و برای تنفس از حفره سمت راست خود استفاده کنید، خواهید دید که بسرعت احساس شادابی میکنید.
دوست من مستمراً سردرد بدی داشت و مکرراً به دکتر مراجعه میکرد و این سردرد باعث شده بود که حتی نتواند براحتی مطالعه کند و شبها نیز چنین سردردی را حس میکرد او مکرراً قرص های مسکن میخورد اما موثر نبود.
تا اینکه تصمیم گرفت از راه تنفس، سردرد خود را بهبود ببخشد.
حفره سمت راست بینی اش را بست و سعی کرد از حفره سمت چپش تنفس کند.
او مشاهده کرد که در کمتر از یک هفته سردردش بهبود یافت لذا این تمرین را برای مدت یکماه بعد هم ادامه داد.
چنین تمرینی برای تنفس کردن و بدون استفاده از قرص های شیمیایی تجربه شده و مفید بوده است.

بخش تحقیقات گروه کوهنوردی تهران

بهمن

زمان و مكان سقوط

بهمن چگونه در كوهستان شكل مي‌گیرد؟ در چه مناطقي از كوه‌ها، بهمن سقوط مي‌كند؟ وزن بهمن و سرعت حركت آن به چه ميزان است و بالاخره چگونه مي‌توان خود را از مسير حركت بهمن رهانيد و از مهلكه نجات يافت؟

در چه جاهايي خطر بهمن وجود دارد؟

1- شيب، يكي از عوامل بسيار مهم در سقوط بهمن است. روي شيب‌هاي خيلي تند (بيشتر از 50 درجه) چون برف قبل از انباشته شدن به طور طبيعي به پايين سرازير مي‌شود، خطر سقوط بهمن معمولاً زياد نيست. روي شيب‌هاي خيلي ملايم (كمتر از 25 درجه) نيز خطر بهمن معمولاً زياد نيست. تحقيقات بهمن‌شناسان فرانسوي نشان مي‌دهد كه بهمن‌هاي تخته‌اي، عمدتاً روي شيب‌هاي 30 تا 45 درجه است و بيشترين بهمن‌ها از روي شيب‌هاي 35 تا 40 درجه سقوط كرده است. كوهنوردان و اسكي‌بازان امريكايي اهميت فوق‌العاده‌اي براي عامل شيب قائل هستند. هر كوهنورد يا اسكي‌باز كوه، هميشه يك شيب‌سنج كوچك در جيب دارد تا با آن ميزان خطر ريزش بهمن را برآورد كند.

2- با تند شدن شيب، ثبات لايهفوقاني برف كاهش يافته و خطر بهمن افزايش مي‌يابد.

3- پوشش زمين. پوشش طبيعي خاك كه ارتباط بين مانتو برفي (توده برف) و خاك را برقرار مي‌كند نيز البته نه به اندازه شيب، مهم است. زمين‌هاي صاف و صيقلي و يا بدون ستي و بلندي و شيب‌هايي كه داراي بوته‌هاي كوچك يا چمنزار و علف هستند، بهمن‌خيز است. به عكس، شب‌هاي پر سنگلاخ و به ويژه با تخته‌سنگ‌هاي بزرگ و يا درخت و درختچه و يا بوته‌هاي بزرگ- مثل گون- معمولاً برف را به خوبي نگه مي‌دارند. يكنواختي شيب بسيار خطرناك است. به همين خاطر معمولاً با خاكبرداري، لين شيب‌ها را پله‌پله مي‌كنند.

چه موقع خطر بهمن زياد مي‌شود؟

باد عامل بسيار مهمي در افزايش خطر سقوط بهمن است به ويژه اگر در چند روز گذشته به شدت وزيده باشد. باد موجب تلمبار شدن برف در برخي نقاط مي‌شود، ضخامت برف را افزايش مي‌دهد و باعث به وجود آمدن نقاب‌هاي برفي در خط‌اراس‌ها و گردنه‌ها مي‌شود. فراموش نكنيم كه عبوراز شيب‌هايي كه در بالايشان نقاب‌هاي برفي درست شده، فوق‌العاده خطرناك است.

بارش برف چون وزن اضافي بر مانتو برفي مي‌گذارد، ثبات آن را كاهش مي‌دهد. البته سقوط بهمن پس از بارش برف، بستگي به مقدار بارش، وزن مخصوص برف و شيب كوه دارد. با اين حال، به طور كلي مي‌توان گفت كه با ريزش 30 سانتيمتر برف جديد روي شيب‌هاي تند (بيش از 35 درجه) خطر جدي مي‌شود و با 80 سانتيمتر برف جديد، حتي شيب‌هاي متوسط هم خطرناك مي‌شوند.

هواي گرم و ملايم به سرعت لايه‌ها را به هم پيوند مي‌دهد و در نتيجه، خطر سقوط بهمن را كاهش مي‌دهد. به عكس، اگر اين گرما نسبتاً زياد باشد، خطر را افزايش مي‌دهد، زيرا برف را به قطرات آب تبديل مي‌كند و لايه‌هاي فوقاني برف روي اين قطرات مي‌غلتند و به پايين سرازير مي‌شوند. بارش كمي باران نيز چسبندگي برف را افزايش مي‌دهد، ولي اگر بارش از حدي بگذرد، مانتو برفي ثبات خود را از دست خواهد داد.

از اواسط فروردين به بعد، در ارتفاعات 3000 متر به بالا، تابش خورشيد مانتو برفي را- به ويژه جبهه‌هاي جنوبي- بي‌ثبات مي‌كند و در بعد از ظهرها، بهمن‌هاي آبكي سرازير مي‌شود.

سرعت بهمن

سرعت بهمن برف آبكي 55 تا 70 كيلومتر در ساعت، سرعت بهمن برف خشك 110 تا 140 كيلومتر در ساعت و سرعت بهمن‌پودر 220 تا 290 كيلومتر در ساعت مي‌باشد. همچنين، نيروي فشار حاصل از بهمن مي‌تواند به 20 تن برسد.

شكل‌هاي مختلف برف

شكل برف بستگي تام به دماي محيط دارد:

از 10 تا 5 درجه زير صفر، سوزني شكل، از 5 تا 10 درجه زير صفر، استوانه‌اي، بادامي شكل.

از 10 تا 13 درجه زير صفر، پهن، بادامي شكل، از 13 تا 17 درجه زير صفر، شش گوش، از 18 تا 25 درجه زير صفر، استوانه‌اي پهن. شكل برف از اين لحاظ مهم است كه ميزان چسبندگي و قدرت اتصال مانتو برف (توده برف) را تعيين مي‌كند و در نتيجه احتمال ريزش بهمن را كاهش يا افزايش مي‌دهد.

وزن برف

شخص مدفون زير بهمن تحت فشاري است كه وزن و ارتفاع بهمن بر او وارد مي‌كند. وزن يك متر مكعب برف بستگي به مقدار آب موجود در آن دارد.

برف تازه

برف‌پودر، 30 تا 60 كيلوگرم

برف فشرده سبك، 100 تا 200 كيلوگرم

برف كهنه

برف شناور، 200 تا 300 كيلوگرم

برف خشك نشست كرده، 300 تا 400 كيلوگرم

برف آبدار نشست كرده، 400 تا 450 كيلوگرم

برف زيرين خشك، 400 تا 700 كيلوگرم

برف زيرين آبدار، 600 تا 800 كيلوگرم

با استفاده از آمار، كساني كه دچار بهمن شده‌اند، تعيين كرده‌اند كه با گذشت زمان احتمال زنده ماندن بهمن‌زده چقدر است. شخص مدفون در زير يك متر برف با گذشت زمان شانس زنده ماندنش به سرعت كاهش مي‌يابد.

به طور كلي مي‌توان گفت كه با گذشتن هر يك ساعت، شانس زنده ماندن نصف مي‌شود.

در ساعت اول، شانس زنده ماندن بهمن‌زده حدود 45 درجه است. در ساعت دوم شانس او به 28 درصد، در ساعت سوم به 18 درصد و در ساعت چهارم به 10 درصد كاهش مي‌يابد. به عبارت ديگر، از ساعت چهارم به بعد، تنها يك نفر از 10 نفر را مي‌توان از زير بهمن زنده خارج كرد. در ضمن اين نكته نيز قابل ذكر است كه از همان لحظات اول در اثر ضربه و فشار بهمن و اصابت به صخره و سقوط از بلندي و از اين قبيل صدمات، جان خود را از دست مي‌دهند.

بهمن‌زده هر قدر در عمق كمتري مدفون شده باشد، شانس بيشتري براي زنده ماندن دادر. به همين خاطر است كه توصيه مي‌كنند با شنا يا پرش كردن، سعي كنيم روي سطح بهمن باقي بمانيم. همان طور كه نمودار نشان مي‌دهد، در عمق كمتر از 50 سانتيمتر، شانس زنده ماندن به كمتر از 10 درصد مي‌رسد

مراقبت از پارچه های ضد آب قابل تنفس

انجمن پزشکی کوهستان ایران: پارچه های ضد آب قابل تنفس نظیر Gore Tex ، e Vent ، و Gelanots بسیار فنی هستند و می توانند گران باشند. پس تعجبی ندارد که محصولات زیادی در بازار هست که ادعا می کنند از پوشاک ضد آب محافظت و عمر آن را طولانی می کنند. آیا استفاده از این محصولات مراقبت کننده از پارچه لازم است یا اینکه تا زمانیکه از ضدآب های خود نگهداری کنیم سالم باقی خواهند ماند؟

در این نوشتار می خواهیم ببینیم بهترین روش مراقبت از پارچه ضدآب با تقسیم بندی مراقبت از لباس به سه حوزه چیست؟ این حوزه ها شامل نگهداری ، تمیز کردن و ضدآب کردن مجدد است. قبل از بررسی این حوزه های مراقبت از پارچه ، نگاهی به علم پارچه های ضدآب قابل تنفس ضروری است .

چرا باید از پارچه ضدآب قابل تنفس مراقبت کرد؟

در صورت عدم مراقبت از پارچه های ضداب قابل تنفس طول عمر عملکرد لباس کاهش خواهد یافت. جهت حفظ کت و شلوار ضدآب در بهترین حالت ، دو مورد هست که باید مراقبت شوند. این دو مورد مراقبت از لایه خارجی مقاوم به آب بادوام و تمیز نکاه داشتن لباس است. پارچه های ضدآب قابل تنفس از چندین لایه ساخته شده اند، که جهت سادگی کار تنها نیاز داریم که به دو تا از آنها نگاهی بیاندازیم. که از این قرارند: 1) غشا ضد آب  2) لایه مقاوم به آب بادوام (DWR).

غشا ضدآب دقیقا اینگونه عمل می کند. غشایی که نمی گذارد آب از پارچه عبور و به پوست برسد، در حالیکه اجازه می دهد عرق عبور کرده وارد هوا شود. خاصیت ضدآب DWR باعث دفع آب با ایجاد قطره در بیرون از پارچه می شود ، به این ترتیب ورود آب به لایه های بیرونی را متوقف می کند. بدون لایه DWR هم لباس های شما " ضدآب " خواهد بود و بر اثر آب با منشا بیرونی خیس نخواهید شد اما با دفع آب لایه DWR امکان می دهدتمام لایه ها تنفس کنند. اگر لایه ها قادر به تنفس نباشند گرما و عرق حاصل از حرکت در داخل لباس محبوس می شود و تبدیل به مایع می شود. این کار احساس خیسی به شما می دهد و احتمالا بسیار آزار دهنده خواهد بود.

به این علت است که استفاده از محصولات مراقبت از پارچه نظیر مواد ضدآب کننده مجدد و re-conditioning مهم می باشد. گرد و خاک و کثیفی دشمن عمده دیگر پارچه های ضدآب است ، مانند اجتماع زیاد و طولانی مدت روی پارچه ، که قابلیت تنفس را کاهش و رطوبت محبوس شده در داخل را افزایش می دهد. اثر دوم کثیفی سایش است که روی لایه DWR اتفاق می افتد ، به این خاطر است که تمیز نگاهداشتن لباس های ضدآب تا حد امکان ، بسیار مهم است.

نگهداری

به نظر می رسد اکثر افراد لباس های ضدآب کوچک تر را در داخل کیسه یا کوله پشتی شان نگاهداری می کنند و این تا زمانی که محیط تمیز و خشک است خوب می باشد. کت ها را باید در محلی تمیز و خشک، از آویزی آویزان کرد که وزن لباس ها را به طور یکنواخت تری توزیع می کند.

تمیز کردن

تمیز نگاهداشتن محصولات ضدآب حیاتی است چون کثیفی مانع قطره شدن آب و قابلیت تنفس می شود. همیشه کت یا شلوارتان را پس از استفاده تمیز کنید. خیلی ساده ذرات گرد و خاک را بتکانید و در صورت نیاز مقادیر اندک کثیفی را با پارچه ای نمدار تمیز کنید. و اگر کثیفی خشک شده باشد با یک برس نرم تمیز کنید.

تمام انواع تمیز کردن اندکی DWR را سایش خواهد داد چون تمیز کردن عملی ساینده است. اما این کاهش در دفع کنندگی آب در مقابسه با زمانی که کثیفی لباس را بر جای بگذارید کمتر است. مثل همه لباس های دیگر ، محصولات ضدآب هم گاه گاهی بخصوص پس از کثیف شدن زیاد باید شستشو شوند. بهترین کار عمل کردن به دستورالعمل های شستشو و خشک کردن سازنده آن است. اما در مورد آن دسته از افرادی که این دستورالعمل ها را نمی خوانند، هرگز از محصولات شستشوی غیربیولوژیکی استفاده نکنید، چون آنها لایه های DWR را جدا می کنند. اگر برند شستشوی توصیه شده ( معمولاNikwax یا Grangers ) را استفاده نمی کنید از پرک های صابون بیولوژیکی فاقد عطر ، ماده پاک کننده یا نرم کننده استفاده کنید.

راه حل بیولوژیکی و بدون ماده پاک کننده نظیر Nikwax Tech Wash برای حفاظت از پارچه های ضد آب به ویژه لایه های DWR طراحی شده اند که در عین حال کثیفی و آلودگی را از بین می برند ، و بعد در صورت نیاز ماده ضدآب کننده نظیر Nikwax TX Direct Wash استفاده کنید که بعدا از لایه DWR دوباره محافظت خواهد کرد.

ضدآب کردن مجدد

این یک باور غلط جا افتاده است که فکر می کنیم چون لباس دیگر ضدآب نیست پارچه های قابل تنفس را دوباره ضدآب می کنیم. این از نظر فنی درست نیست. اگر ، برای مثال ، اگر هیچ وقت لباس تان را دوباره ضدآب نکنید ، این لباس هنوز هم ضدآب باقی خواهد ماند فقط به طور موثری عمل نخواهد کرد.

سوال مهم این است که هر چند وقت یک بار این گونه لباس ها را باید دوباره ضدآب کرد؟ پاسخ بسیار ساده است. تماما به خودتان بستگی دارد. مشکل این است که لایه DWR تان بسته به میزان کثیفی لباس و میزان استفاده از لباس و ... با سرعت های مختلف از بین خواهد رفت. همچنین قابل ذکر است که اشعه ماورا بنفش خورشید روکش کاری DWR تان را به  مروز از بین خواهد برد. یک قاعده سرانگشتی ساده این است که هر وقت آب از قطره شدن مناسب روی لباس تان باز بماند این زمان ضدآب کردن مجدد است.

نیازی نیست که هر بار که لباس تان را شستشو می دهید آن را ضدآب کنید ، اما اگر آماده رفتن به تعطیلات ، پیاده روی چند روزه و غیره می شوید فکر خوبی است که لباس تان را دوباره ضد آب کنید تا از عملکرد مناسب آن اطمینان حاصل کنید.

ضدآب کننده ها معمولا  به صورت اسپری یا مایع – که در آن شسته شوند – عرضه می شوند. هر چند اسپری سریع تر عمل می کند اما پوشش خوبی را ایجاد نخواهد کرد. بنابر این توصیه می کنیم از ضدآب کننده مایع استفاده کنید چون داخل لباس نفوذ می کند و تمام سطوح را با روکش کاری یکنواخت پوشش خواهد داد.

خلاصه

بهترین روش مراقبت از لباس ضدآب  و حداکثر استفاده از آنها از این قرار است:

1- نگهداری مناسب

2- تمیز نگاه داشتن آنها

3- ضدآب سازی مجدد در زمان نیاز

نگاهداری مناسب ضدآب های قابل تنفس به طور صحیح به کاهش فرسودگی کمک می کند و آنها را تمیز و خشک حفظ می کند. تمیز کردن حیاتی است چون کثیفی را از بین می برد و امکان تنفس را به لباس می دهد. ضدآب سازی باعث می شود لایه DWR خارجی لباس ها ویژگی دفع کنندگی آب را بازیابی و از قابلیت تنفس شان محافظت شود.

منبع : http://blog.cheaptents.com/breathable-waterproof-fabric-care/

مترجم : فریدون شیرمحمدلی از - ttp://newfarid

با تشکر از وبلاگ گروه یاشاسهندیم

کوهنوردی ورزش ما نیست، باور ماست، زندگی ماست(هیلاری):

انجمن پزشکی کوهستان ایران: از نظر کسانی که عادت دارند زیبایی برف را از پشت شیشه و از کنار بخاری تماشا کنند ، کوهنوردی نوعی دیوانگی است ، آخر برای چه کسی این همه راه برود ، بار به دوش بکشد ، با دستان کرخ شده و تن سرمازده ساعت ها درون چادر یا جانپناه ، بلرزد ، بی خوابی و کوفتگی را تحمل کند ، سرانجام خسته و تشنه و گرسنه خود را به بالای کوه برساند و به پایین برگردد ؟!

کسی که هیچ گاه لذت رسیدن به قله را نچشیده ، کسی که تن به طبیعت نسپرده و با آن انس و الفت پیدا نکرده ، حق دارد چنین بیاندیشد.

ما فاتحان خام فتحهای بی فایده نیستیم. حکایت ما، حکایت بازجستن روزگار وصل است. دراین دیرگاه دورماندن از اصل خویش، دراین هجوم تکنولوژی درد سر ساز وجنگ طلب. کوهنوردی عشق به طبیعت است. عشقی به پاکی چشمه سار، به سبزی جنگل، به نیلگونی دریا، به صلابت سنگ، به لطافت گل، به فروتنی خاک، به سپیدی برف، به توفندگی طوفان، به سبکی نسیم وبه سنگینی کوه.

 کوهنوردی یک روش زندگی است. روشی که در آن یک سیب بین همه اعضاء گروه تقسیم می شود.روشی که در آن قوی ترین عضو گروه به پای ضعیف ترین راه می رود. راهی که رقابت ندارد راهی که به رهروانش حقوق نمی دهند و ایشان را نیازی به سوت وکف مشوقان درقله نیست. ناجی بی منت یکدیگرند.گروه می سازنند تا دل جوانان به سنگ بند کنند تا به ننگ بند نشود .مزدشان معراج روح است و تشویقشان نوازش باد. قانونشان عشق است و قانون گذارشان معشوق. عشق به طبیعت، عشق به زندگی است و زندگی تجلی عشق است و مرگ آنجاست که عشق نیست.

کوهنوردی عشق به طبیعت است و عشق به طبیعت، ورزش ما نیست، باور ماست، زندگی ماست. به راستی که کوهنوردی فقط ورزش نیست، کوهنوردی یک روش زندگی است.

( هیلاری)

کاربرد پتوی نجات:

انجمن پزشکی کوهستان ایران: این پتو جهت موارد اضطرای ساخته شده و دو منظوره می باشد بدین معنی که شخص را در برابر سرما و گرما حفظ می نماید . اندازه آن در حالت جمع شده به اندازه کف دست می باشد و در ابعاد باز شده 215×150 و 210×160 سانتیمتر است . جنس آن کامپوزیت و کوالیت است . کامپوزیت طبق تعریف انجمن متالوژی آمریکا به ترکیب ماکروسکوپی دو یا چند ماده مجزا که سطح مشخصی بین آنها وجود داشته باشد گفته می شود .

این پتو ضد سرما ، ضد آب ، ضد باد و ضد آفتاب است . سمت نقره ای آن جهت گرما و سمت طلایی آن جهت سرما استفاده می شود . 95% گرمای بدن را حفظ می کند . مدلی از این نوع پتو وجود دارد که در برابر آتش نیز مقاوم است . پتوی نجات را می توان در برنامه های کوهنوردی ، اسکی ، غارنوردی و حتی در مسافرت نیز به همراه داشت .

نحوه استفاده از پتو :

1- پتو را کاملاً باز کنید .

2- حدود 30 سانتی متر آن را زیر پای خود قرار دهید .

3- روی بدن کشیده و از پهلوها زیر بدن قرار دهید و مانند کیسه خواب استفاده نمایید .

این محصول در بازار ایران به دو صورت ساخت کشور چین و آلمان موجود می باشد که قیمت آن از 1500 تا 8000 تومان است.

با تشکر از هیئت کوهنوردی ارومیه

حتما بخوانید

ایمنی در کوهستان:

انجمن پزشکی کوهستان ایران: برای یک کوه پیمایی ساده بایستی از اطلاعات و پیش بینی های لازم و همچنین امکانات کافی برخوردار بود، که به طور خلاصه به آنها اشاره می کنیم:

1. تدارک و آمادگی صحیح: آمادگی جسمانی کافی برای برنامه های کوه پیمایی الزامی است این آمادگی را می توان از طرق گوناگونی کسب کرده و افزایش داد

برای یک کوه پیمایی ساده بایستی از اطلاعات و پیش بینی های لازم و همچنین امکانات کافی برخوردار بود، که به طور خلاصه به آنها اشاره می کنیم:

1. تدارک و آمادگی صحیح: آمادگی جسمانی کافی برای برنامه های کوه پیمایی الزامی است این آمادگی را می توان از طرق گوناگونی کسب کرده و افزایش داد.

2. نکات اصلی در برنامه ریزی عبارت اند از:

الف: مسیر خود را با توجه به فصل انتخاب نمایید.

ب: طول و سختی مسیر بایستی بر اساس توانایی ضعیف ترین فرد گروه انتخاب شود.

ج: زمان کافی برای برگشت را در نظر بگیرید به طوری که در صورت خرابی هوا نیز بتوانید برگردید. قبل از حرکت با مسئولین باشگاههای کوهنوردی و پناهگاهها مشورت کنید و نسبت به مسیر، آخرین اطلاعات را کسب کنید.

د: قبل از خروج از شهر از طریق هواشناسی، از وضعیت آینده هوای منطقه ای که قرار است در آن کوه پیمایی کنید اطلاع حاصل نمایید.

و: مسیر صعودتان را به خانواده و دوستان اطلاع دهید و فراموش نکنید پس از اتمام برنامه، بازگشت خود را به اطلاع آنها برسانید.

ه: صعود خود را از صبح زود آغاز کنید و همیشه وقت اضافی برای استراحت، بازگشت و حوادث پیش بینی نشده را داشته باشید.

3. وسایل کافی عبارت اند از:

الف: وضعیت هوا ممکن است به سرعت تغییر پیدا کند، بارش برف و بوران در ارتفاعات بالا و بارش بارن در ارتفاعات پایین حتی در تابستان نیز امکان دارد، پس داشتن پوشاک و وسایل اضطراری الزامی است.

ب: کفش مناسب به پا داشته باشید. بهتر است کفشها، مچ پای شما را به خوبی نگه دارد تا احتمال پیچ خوردن پا کمتر باشد.

ج: لباس با توجه به زمان و فصل برنامه بایستی انتخاب شود در این میان بهتر است از چند لایه لباس استفاه کنیم چون لباسهای کلفت سنگین ترند در عوض لباسهای متعدد باعث حفظ هوای گرم بدن خواهند شد و با میزان سرد و گرم شدن می توان آن را کم و زیاد کرد. علاوه بر ژاکت و پلوور، یک کاپشن بادگیر کلاه دار بلند می تواند در مواقع اضطراری شما را از سرما حفظ کند. علاوه بر این لباسها به کلاه، جوراب پشمی و دستکش اضافی نیز نیاز دارید.

د: در تابستان برای حفاظت در برابر نور خورشید، به کلاه و عینک و کرم ضد آفتاب نیاز دارید.

ه: وسایل خود را در کوله پشتی بگذارید تا در موقع صعود دست هایتان آزاد باشد. (از به همراه بردن ساک جدا خودداری کنید)

و: خوردنی و نوشیدنی به مقدار کافی همراه داشته باشید و برخلاف یک عقیده  قدیمی تا می توانید از آب سالم و غیرآلوده بنوشید.

ز: یک کیف کوچک وسایل پزشکی شامل چند نوع قرص، باند، باند کشی، چسب زخم، سوت، چراغ قوه دستی، کبریت و پتوی نجات را همراه خود داشته باشید.

ح: چوب دستی یا باتوم  به اندازه مناسب برای شما می تواند در هنگام کوه پیمایی و خصوصاً در سرپایینی ها کمک خوبی برای جلوگیری از آسیب دیدن زانوهای شما باشد.

برداشت از وبلاگ نسیم ایرانیان

اصول ایمنی مقابله با صاعقه زدگی در کوهستان:

انجمن پزشکی کوهستان ایران: فصل پاییز است و هوا متغیر و در این شرایط احتمال برخورد با رعد و برق بسیار زیاد است. این روزها هم بارشها شروع شده و تاسه شنبه ادامه هواهد داشت. صاعقه نوعی تخلیه الکتریکی قابل رویت است تخلیه الکتریکی می تواند بین ابر و ابر، ابر و زمین ، داخل یک ابر، یا بین ابر و هوا ایجاد شود. که معمولا تخلیه الکتریکی چندین بار بطور متناوب صورت میگیرد در نتیجه صاعقه بصورت جرقه لرزان دیده میشود.

اصول پیشگیری:

1-   درصورت امکان با شروع صاعقه درمکان های سرپوشیده مانند جان پناه یاکلبه های کوهستانی پناه بگیرید.

2-   همواره برنامه کوه نوردی راطوری تنظیم کنید که بعدازساعت 11 صبح درمکان های مرتفع نباشید.

3-   هیچگاه چادرخودرابه بلندترین درختان اطراف وصل نکنید.

4-    درصورت شنیده شدن صدای رعد حتی باوجودآسمان صاف،احتمال وقوع صاعقه بسیارزیاداست.سریعا خودرابه مکان امن برسانید.

5-    سعی کنید درکوتاه ترین ارتفاع ممکن قراربگیرد.درکوهستان اگربالاترازخط ارتفاع درختان قراردارید بدان معناست که شما درمرتفع ترین مکان هستید. سریعأ خودرابه ارتفاع پایین ترازدرختها رسانده ودرفضای بین درختان کوتاه پناه بیگیرید.

6-    وجودابرهای تیره وافزایش بادخبرازقریب الوقوع بودن صاعقه است.

7-    می توان ازجلیقه های ضد صاعقه استفاده نمود.

8-    درمکان های سرپوشیده به در،پنجره واجسام فلزی نزد یک نشوید.

9-    دستگاه های الکتریکی خودراخاموش کنید.

10- طناب ها یی راکه به همراه دارید بخصوص اگرخیس ومرطوب شده اند ،ازخوددورکنید.

11- تنها درمورداورژانس ازتلفن استفاده کنید. امواج صاعقه به راحتی ازتلفن عبورمی کنندوآسیب ناشی ازآنها شایع ترین علت صاعقه زدگی درمکان های سرپوشیده است.

13- هیچگاه به یک خودروتکیه نکنید.

14- ازدوچرخه یاموتورفاصله بگیرید.

15- درکوهستان ازرودخانه ها فاصله بگیرید چرا که آب هادی خوب جریان الکتریسیته است ومی تواند جریان الکتریسیته راتا فاصلۀ زیادی ازآب هدایت نماید.

16- ازدرختها فاصله بگیرید.

17- ازهرگونه فلزفاصله بگیرید .حتی درصورتی که وسا ئل فلزی باخوددارید آنهاراازخوددورکنید.ازنرده های فلزی فاصله بگیرید.

18- ازچوبدستی فلزی استفاده نکنید.

19- یکی ازعلائم مهم آغازصاعقه راست شدن موهای بدن یا احساس گزگزومورموردرپوست است دراین حالت سریعاَ برروی زمین نشسته ،دولا شوید .هرگزبه طورمستقیم بررویزمین درازنکشید.

20- درصورتی که داخل مکان یا یک خودروپناه گرفته اید تا نیم ساعت پس ازشنیدن آخرین صدای رعد ازآن مکان خارج نشوید.

21- درشرایط صاعقه ازتجمع به دورهم خوداری نمایید.

گردآوری: با تشکر از وبلاگ تیم امداد کوهستان

استفاده از کلنگ کوهنوردی:

انجمن پزشکی کوهستان ایران: فصل کوهنوردی زمستانی نزدیک است با رعایت اصول و استفاده از ابزار مناسب ایمنی خود را تامین کنید.

:: موضوعات مرتبط: کوه پیمایی، ،

ادامه مطلب...

کورکورانه به هیچ کارگاهی اطمینان نکنید.‏

‏-‏ اگر کارگاه از میخ های ثابت تشکیل شده حتما میخ ها را خودتان با چکش دوباره محکم کنید.‏
‏-‏ اگر کارکاه از رول های صفحه ای تشکیل شده مطمئن شوید مهره رول ها سفت است . صفحه ‏رول ها ترک ندارد. و از همه مهم تر لبه سوراخ صفحه تیز نباشد.‏
‏-‏ سعی کنید تا جای ممکن از تسمه بلند خودتان برای برپایی کارگاه استفاده کنید. تسمه های ‏ثابت بر روی کارگاه مدت ها در زیرباد و باران قرار داشته اند.‏
‏-‏ اگر در کارگاه سیب بکسل وجود دارد از استحکام کرپی و بست سیم بکسل ها اطمینان حاصل ‏کنید
‏-‏ حلقه فرود کارگاه را همیشه بررسی کنید .‏
‏-‏ اگر مجبور به استفاده از تسمه ثابت کارگاه شدید . آن را دقیقا نگاه کنید معمولا تسمه ها د ر محل ‏تماسشان با ابزار فلزی جمع و سفت می شوند. و یا ممکن است قبل از شما کسی طناب فرود ‏خود را بر روی آن انداخته باشد و هنگام کشیدن طناب ‏‎,‎‏ تسمه بر اثر حرارت و اصطکاک ذوب شده ‏باشد. با تکان دادن تسمه و حرکت دادن آن درون حلقه های کارگاه از سلامت تسمه مطمئن ‏شوید.‏
‏-‏ توصیه می شود زاویه کارگاه زیر 60 باشد . مقدار مطلوب زاویه کارگاه زیر ‏‎40 ‎‏ درجه است.‏
‏-‏ توزیع مناسب بار بر روی تمام اجزا کارگاه نکته مهم دیگری است که باید به آن توجه داشت.‏
‏-‏ و مهم تر از همه کورکورانه به هیچ کارگاهی اطمینان نکنید.‏(با تشکر از علی پارسایی)

انجمن پزشکی کوهستان ایران: براي دست يابي به تندرستي و نشاط راهي دلپذيرتر از دويدنها و کوهنوردآرام و طولاني در پارکها و تپها و کوهاي نزديک منطقه ي مسکوني وجود ندارد.

 و هزينه ي زيادي براي چنين ورزشي لازم نيست.از طرفي محيطهاي طبيعي و پر از درخت و اب چه در کوها و چه در تپها قطعا بر روي تمام ارکانهاي بدن (جسم و روح انسان)جهت کار و فعاليت بيشترو خستگي کمتر تاثير مطلوب دارد.به منظور حداکثر بهده برداري از اين ويژگي خود بايد تمرينات دويدن يه کوه پيمايي را به طور منظم انجام دهيم در غير اين صورت بدين مقصود مخواهيم رسيد.
 

براي دويدن و کوه پيمايي آرام و طولاني مواد زير ضروري است: انتخاب فضاي مناسب: پارکها و کوهاي اطراف محل سکونت که خيلي راحت در دسترس باشد.خوشبختانه کساني که در شهرهاي بزرگي مانند تهران و ...... که به کوهستان نزديک اند مي توانند به اساني از آن استفاده کنند  انتخاب زمان ورزش: پزشکان ورزشي در کشورهاي پيشرفته نظر دارندکه بهترين زمان براي ورزش بعد از ظهر هاست و پس از غذاي سبک و به موقعو بين ساعات?تا ? ميباشد.البته نبايد فراموش کردکه در شهرهايي مانند تهران اين برنامه خطرناک است چون هواي آلوده و دود به نا سلامتي بيشتر کمک ميکند بهبود اعمال عصبی و روانی: تحقیقات و مطالعات طب ورزشی نشان میدهد دویدنهای منظم و راه پیمایی در كوهستان انتقال اكسیژن را از ششها به تمام نقاط تحتانی بدن تسهیل کرده و از اینرو به طور مؤثری بر روی عملكرد بینی اثر می گذارد.

افزایش بافت استخوانی به عقیده ارتوپدها: استخوان بندی انسان پیوسته تحت تاثیر عمل سلولهایی است كه بافت استخوانی می سازند یا تخریب می كنند. تنفس حاصل از دویدن یا كوه نوردی آرام و طولانی تحریكات لازم را به منظور حفظ رابطه موجود بین فرایندهای ساخت و تخریب بافت استخوانی ایجاد می كندبه علاوه ترا كم بافت استخوانی افرادی كه حداقل 30 دقیقه می دوند یا راههای كوهستانی را به مدت چند ساعت آرام می پیمایند 30 تا 40 درصد بیشتر از افرادی است كه به ورزش های دست آسان نمی پردازند.افزایش طول عمر: دكتر رالف پافنگر آلمانی می گوید كسانی كه در 80 سالگی به طور منظم به ورزش بپردازند می توانند انتظار حداقل انتظار 2 سال عمر مفید بیشتر از فردی كه گاه گاه ورزش می كند داشته باشد.غلبه بر افسردگی : زمانه امروز، زمانه بیماری افسردگی است بخصوص در شهرهای بزرگ و پر جمعیت و بین آسمان خراشهای سر به فلك كشیده. یك تیم پزشكی برنامهای ورزشی در دانشگاه ویسكانسین آمریكا مدت 2 سال روشهای درمانی مختلفی را برای معالجه افسردگی افراد مورد تحقیق و بررسی قرار دادند. در نتیجه تنها درمانی كه صد در صد در چنین مواردی تاثیر داشت دویدن و كوه پیمایی آرام بود.تمریناب عضله قلب: تجربه نشان داده است كه پزشكان برخی ناراحتی های قلبی را با راه پیمایی و كوه پیمایی آرام و سبك و دویدنهای آرام و طولانی مداوا كرده اندزیرا كه چنین برنامه های ورزشی كه به طور مداوم منظم انجام گیرد كار سیستم قلبی و عروقی را بهبود می بخشد و باعث قوی شدن عضلات و عروق قلب از نظر فیزیولوژیكی گردیده و به بهبود جریان خون به واسطه انقباضات بسیار نیرومندتر می انجامد.
 

وقتی چنین فعالیتی صورت می گیرد میزان ضربان قلب به تدریج با ریتمی كه میتواند به مدت طولانی و بدون خستگی به كار ادامه دهد افزایش می یابدو پس از دویدنهای آرام و طولانی یک كوه پیمایی آرام و طولانی میزان ضربان قلب به سرعت به حالت اولیه بر می گردد و پزشكان معتقدند در چنین مواردی قلب با كارآیی فوق العاده باعث کاهش اثرات خستگی می گردد.

افزایش حجم ششها: به علت حجیم و بزرگ شدن ششها تعداد حركات تنفسی كاهش می یابد. به همین دلیل ششها در اثر بهبودی تبادل گاز و عضلات تنفسی كار كمتر را انجام می دهند زیرا كه به صورت طبیعی و عادی روی هم رفته كوه پیمایی آرام و دویدن های طولانی و نرم به طور قابل توجهی حجم ششها را افزایش می دهدبهبود عمل گوارش: با راه پیمایی و دویدنهای طولانی و كوه پیمایی های حساب شده گوارش را آسان تر و اشتها را بیشتر می كند. به علاوه ناراحتیهای یبوستی در اثر این ورزش كه به طور منظم و دقیق انجام شده اتفاق نمی افتد.

www.outdoorpersia.com:منبع و با تشکر از وبلاگ علم کوه

(درآمدي بر مخاطره و ايمني در برنامه‌هاي كوهنوردي زمستانه)

 انجمن پزشکی کوهستان ایران: شش ماه دوم سال در راه است. اگر چه حادثه در كوهنوردي سال و ماه و روز و شب نمي‌شناسد، اما آمار حوادث كوهنوردي در ايران، نشان از بالاتر رفتن احتمال حوادث در شش ماه دوم سال، بويژه فصل زمستان، دارد. چرا چنين است و چه بايد كرد؟

زيبايي كوه در زمستان، مي‌توان گفت دو چندان است. اين زيبايي افزون، در كنار فزوني سطح چالش‌هاي كوهنوردي و درجه‌ي بالاي مهارتي كه لازمه‌ي توفيق در برنامه‌هاي زمستانه است، جذابيتي مضاعف براي اجراي برنامه در شش ماه دوم سال پديد مي‌آورد. ممكن است كوهپيمايان غيرحرفه‌اي ترجيح دهند سه چهار ماه از سال به كوه نروند يا در برنامه‌هاي جدي شركت نكنند تا به اصطلاح وضع هوا و زمين خوب شود و بعد خوش‌خوشك به طبيعت راه يابند، اما كوهنورداني با درجه‌ي بالاتري از "طلب" و "مهارت"، كه "ايمان دارند به  آغاز فصل سرد" گاه مي‌گويند، كوهنوردي يعني كار زمستانه در كوهستان و تا كسي مثلاً يك دماوند زمستانه را تجربه نكند، شايد به معناي اتمّ كلمه نتوان كوهنوردش خواند.

البته پيدا است كه موضع ما در اين باره، چيزي از جنس ثبت افتخار و جلب نظر و آفرين و به‌به ِ اين و آن نيست، تأكيدي بر جذاب و متفاوت بودن برنامه‌هاي زمستانه است. خلاصه اين كه نمي‌خواهيم بگوييم پيش به سوي برنامه‌ي زمستان، اما مي‌خواهيم بگوييم: 1- بشارت باد كه فصل سپيدي و سردي و زيبايي در پيش است 2- اين سپيدِ سرد در كنار زيبايي‌ها كه دارد، خطرآفرين نيز هست، تا چه اندازه براي پذيرش و مديريت مقتضيات فصل سردوزيبا آماده‌ايم؟

توصيه‌هاي كلي ما:
1-     براي يك زمستان خوب و موفق، بايد از مهرماه كار را آغاز كرد.
2-     براي كساني كه قصد اجراي برنامه‌هاي جدي در فصل زمستان دارند، تهيه‌ي تقويم شش ماهه شايد از تقويم سه ماهه بهتر باشد. اگر كسي مثلاً مي‌خواهد حتماً دي و بهمن ماه دماوند يا علم كوه و خلنو و خش‌چال و آزاد كوه، يا حتي سركچال و ناز و كهار  تجربه كند، پسنديده نيست كه اواخر آذر دست به كار برنامه‌ريزي شود. بايد دست‌كم از يكي دو ماه زودتر دست به كار شد.
3-     پس از تهيه‌ي فهرستي از برنامه‌هاي مطلوب و جدول زماني، خوب است مخاطرات محتمل زمستانه براي هر يك از برنامه‌ها نيز تهيه گردد و راه‌هاي پيشگيري و مخاطره براي هر يك انديشيده شود. مثلاً اگر صحبت از منطقة علم كوه باشد؛ گذرهاي بهمن گير: 1- قبل از ونداربن (جاده بين محل كنوني فدراسيون و ساختمان در حال احداث) =› خودداري از عبور تا سه روز پس از بارش سنگين برف يا عبور در ساعات 11 تا 2 بعداز ظهر  2- دره‌ي كشتي‌سنگ، خودداري از شب‌ماني در اطراف و حتي روي كشتي‌سنگ (محلي‌هاي باتجربه‌هاي حتي مي‌گويند كمپينگ در زير، درست زيرِ كشتي‌سنگ اي بسا امن‌تر از روي كشتي‌سنگ است) مي‌توان يك ساعت بالاتر رفت و در محل امني در كنگلك اقدام به كمپينگ كرد. 3- كنگلك‌ پايين و بالا و  4- لزونك‌ پايين و بالا. در طول مسير كنگلك‌ها و لزونك‌ها بايد نخ بهمن وصل باشد و در عبور از دهليزها حتماً طبق اصول عبور از شيب‌هاي بهمني، از ديده‌بان استفاده شود و ...

خُب، اين فقط مثال بود. مخاطرات زمستانه كه به بهمن محدود نمي‌شود، اصلي‌ترين خطر سر راه، سرمازدگي است. و نيز گم شدن در مه و سقوط از ارتفاع و ... بايد اين فهرست را كامل كرد و در باره‌ي پيشگيري و آمادگي براي مقابله با هر يك از اين مخاطرات تمهيدات لازم را انديشيد. (در اين باره منابع و پايگاه‌هاي اينترنتي خوبي وجود دارد. براي سرمازدگي، از جمله وبلاگ دوست گرامي دكتر فريد عباسي كه لينك آن در همين صفحه وجود دارد، اكيداً توصيه مي‌شود).
4-     ترجيحاً قطعي كردن اعضاء تيم چند ماه پيش از برنامه و ايجاد توافقات روحي لازم.
5-     برگزاري جلسات گفت‌وشنود و تحليل برنامه‌هاي مشابه، با حضور دوستان باتجربه و اعضاء پيش‌بيني شده‌ي برنامه.
6-     تكميل تجهيزات.
7-     برگزاري پيش‌برنامه‌هاي مناسب.

 پيوست 1:  شور و آرامش در پيوند با طبيعت ِ ظاهراً خشن زمستان، به گونه‌اي بي‌مانند بدست آوردني است، اگر بدرستي مخاطرات آن را بشناسيم و مديريت كنيم.  . . .  يك"آرامش توأم با شور"، همان چيز كه اين روزها بسي كم‌ياب است و گران...
پيوست 2:  پيش از زمستان، پادشاه فصل‌ها پاييز از راه خواهد رسيد، از دستش ندهيم ...

فواید دویدن برای سلامتی

اگر دویدن طبق روال و برنامه منظمی باشد فواید زیادی را به هم راه دارد . بعضی از افراد این ورزش را تنها برای تفریح انجام می دهند ولی افرادی که فواید دویدن را به درستی می دانند به طور حرفه ای آن را دنبال می کنند . از جمله ی آنها می توان به کم کردن وزن ، سلامت روح ، استحکام استخوان ها ، شادابی و نشاط که باعث ایجاد روابط اجتماعی بهتر می شود ، اشاره کرد.

اگر قصد کم کردن وزن خود را دارید ، دویدن گامی است بزرگ برای رسیدن به وزن ایده آلتان .

از آنجایی که این ورزش نیاز به انرژی زیادی دارد ، عاملی است تا بدن برای تأمین این انرژی کالری زیادی بسوازند ، کالری که بدن در هنگام دویدن می سوزاند ، مسلما" از ورزش های دیگر مثل راه رفتن و یوگا بیشتر است . فرمول اصلی کاهش وزن سوزاندن ومصرف مقدار کالری بیشتر از کالری دریافتی است که به بدن رسیده است . در هنگام ورزش و فعالیت های اضافی بدن کالری اضافی را می سوزاند و برای تأمین کالری مورد نیاز مجبور به استفاده از چربی ها ی زائد می شود. برای کم کردن 5/0 کیلو گرم از وزن باید 3500 کالری سوزانده شود که با احتساب نیاز کالری روزانه بدن برای فعالیت های عادی ، باید 500 کالری اضافه تر سوزانده شود ، خیلی از ورزشکاران حرفه ای براحتی این کالری را در کمتر از یک ساعت می سوزاند . میزان مصرف کالری به هنگام این ورزش بستگی به وزن ، شدت و سرعت دو و عملکرد خود دونده دارد.

دویدن با تعادل فشار خون باعث عملکرد بهتر شریان ها نیز می شود. در این هنگام شریان ها انبساط بیشتری پیدا کرده و جریان خون روان تر می شود، بنابراین با دویدن نه تنها بدنی متناسب خواهید داشت بلکه احتمال وقوع سکته قلبی کاهش و سلامت جسم و روح خود را نیز تضمین می کنید.

دویدن از طریق تقویت استخوان ها و ماهیچه ها سرعت سیر پیری را کاهش می دهد ، استخوانها و ماهیچه ها برای پاسخ دهی به حرکات تند ورزشی تقویت می شوند. در مقابل استخوانها و ماهیچه ها ی افرادی که فعالیت روزانه آنها بیشتر نشسته انجام میشود ، ضعیف است . در این افراد استعداد ابتلا به پوکی استخوان بیشتر است . در مقابل استخوانبندی ورزشکاران قوی است و با گذشت سن ،کم تر تحلیل می روند.

دویدن تأثیر زیادی در حفظ و تقویت سلامت روح و روان انسان دارد . طبق آمار بیشتر دونده های ورزشکار دارای روحیه ای شاد و صبوری در مقابل سیر زندگی هستند . موقع دویدن هورمونی به نام اندورفین ترشح می شود که باعث نشاط و شادابی می شود . یکی دیگر از تأثیرات این ورزش کاهش استرس است و یکی از علتهای اصلی آن این است که فرد دونده باید کاملا" حواسش به مهارت انجام دو باشد و خود به خود از افکار روزانه مانند خانواده ، کار و ... خارج می شود و به این صورت است که شادابی و سرزندگی جایگزین افسردگی می شود .

شاید خیلی عجیب باشد که دویدن روی افزایش مهارت کنترل و هماهنگی نیز موثر است چرا که هنگام دویدن بروی بعضی از جاده های غیر آسفالت دونده باید تمام حواس و کنترل خود را حفظ کند تا احیانا" با موانعی همچون سنگ ، ریشه های درختان و ... برخورد نکند و این خود مهارت خاص نیاز دارد. حتی دونده های حرفه ای در مسیر های صاف و خط کشی شده باید کاملا" تمرکز داشته باشند که از مسیر خارج نشوند .

با دویدن شما می توانید سرعت فعالیت های عادی خود را نسبت به افراد دیگر افزایش دهید.

منبع:سایت مردمان

سرپيچي از دستور سرپرست!

انجمن پزشکی کوهستان ایران: "... در چادری که نزدیک چادر ما، روی سکوی علم چال زده شده بود، خانم جوانی دراز کشیده بود که از صبح می گفت حالت سرگیجه و سردرد دارد. ناگهان دیدم که چشمانش به حالتی غیر عادی بسته شد و خودش از حال رفت. نامنظم نفس می کشید، و با این وضع من حدس می زدم که دچار کوه گرفتگی حاد شده است. چند دقیقه بعد، حالش کمی بهتر شد و چشمان خود را باز کرد و با دوستش شروع به صحبت کرد: «چیزی نیست، خوب می شوم ...». از دو روز پیش که به علم چال آمده بودند، اصرار داشت که «گرده ی آلمانی ها» را صعود کند، اما هوا اجازه نمی داد. من آنان را می شناختم (در واقع اعضای یک سازمان کوه نوردی بودیم) اما در برنامه ای جداگانه به منطقه آمده بودم.

با این حال، با استناد به این که مسن تر از آنان بودم و تجربه ی بیشتری داشتم، به آن خانم و دوستش گفتم که بهتر است هرچه زودتر به پایین بروید. سرپرست برنامه ی او هم که خود جوانی بود از همان سازمان، با من موافق بود و به او گفت که بار خود را ببندد تا شخص دیگری را (علاوه بر آن دوستی که مرتب در کنارش بود) همراه او به پایین بفرستد. دختر خانم گفت: «نه ! من باید گرده را صعود کنم! حالم خوب می شود...». من چند بار دیگر به او گفتم که باید پایین برود و اشاره کردم که ماندن در ارتفاع – به ویژه در شب – ممکن است برای او خطرناک باشد. سرپرست هم باز اصرار کرد که او باید آماده شود و به پایین برود. اما هیچ کدام موفق به متقاعد کردن آن دختر خانم نشدیم. او یک روز دیگر هم در آن جا ماند و خوشبختانه حالش خراب تر نشد، و البته گرده را هم نتوانست صعود کند. لجاجت او و گوش نکردنش به حرف های سرپرست و حرف های من که فرد با تجربه ی حاضر در منطقه بودم، برایم شگفت آور بود...
...در مباحث حقوق ورزشی آمده است که هرگاه کارآموز یا عضو یک تیم از دستور سرپرست تیم سرپیچی کند و برای او حادثه ای پیش آید، مسوولیت آن متوجه خودش خواهد بود.

نافرمانی، فقط از دستور سرپرست پیش نمی آید؛ ممکن است که آدمی از عمل به توصیه های خودش یا آموزه های مسلم فنی هم سر باز زند!...
...سرپرست باید در صورت نافرمانی فردی از اعضای تیم، با تحکم از او بخواهد که امر او را اجرا کند. در صورتی که فرد دستور سرپرست را اجرا نکرد، سرپرست باید چند بار در حضور دیگران و با صدای بلند از آن فرد بخواهد که دستور را اجرا کند. اگر باز هم فرد سرپیچی کرد، مسوولیت سرپرست در مورد او ساقط می شود. به نظر من در شرایط خطرناک، حتی تنبیه فیزیکی ملایم خاطی (مثلا زدن یک کشیده به صورت او برای هشیار کردنش) جایز و لازم است. روشن است که پس از برنامه، باید با فرد خاطی برخورد شدید انضباطی (در باشگاه یا هیات و...) صورت گیرد."

برداشت: وبلاگ ایاز

اصول اوليه ای که باید در کوهنوردي و کوهپیمایی رعایت کرد:

6- برنامه و زمان بندي دقيقي براي کوه پيمايي تنظيم نماييد.

7- هميشه يک سوت و يک چراغ قوه به همراه داشته باشيد.

8- قبل از آغاز برنامه اطمينان حاصل نماييد که کليه امکانات لازم براي کوه پيمايي را به همراه داريد.

9- هرگز از ساک و کيف به جاي کوله پشتي استفاده نکنيد.

10- قدم ها را با مکث برداريد و در شيبهاي تند روي هر پا اندکي استراحت نماييد.

11- کفش و لباس مناسب فصل را بپوشيد و هميشه لباس اضافي نيز به همراه داشته باشيد.

12- اگر برنامه شب ماني داريد قبل از تاريک شدن هوا اقدام به برپايي چادر و کمپ نماييد.

13- هميشه يک کيف کمکهاي اوليه همراه خود داشته باشيد.

14- يک کيسه کوچک زباله در کوله پشتي خود داشته باشيد و فراموش نکنيد که کوه هميشه بايد تميز باشد تا قابل استفاده مجدد براي شما و ديگران باشد.

با يک قدم دم و با قدم ديگر بازدم را انجام دهيد ، فراموش نکنيد که تنفس را از راه بيني انجام دهيد و در شيبهاي تند با هر قدم يک دم و يک بازدم انجام دهيد

15- طول و سختي مسير صعود براساس توانايي ضعيف ترين فرد گروه انتخاب شود.

16- افراد گروه در يک برنامه کوه پيمايي بايد از آمادگي جسماني و رواني مناسب برخوردار باشند.

17- افراد گروه نبايد اختلاف سني زيادي با هم داشته باشند و تا اندازه اي يکدل و هم سليقه و هم اخلاق باشند.

18- هر گروه حداقل بايد يک مربي درجه (3) کوه پيمايي به همراه خود داشته باشد.

19- در مسيرهاي برفي، از سرخوردن بدون کنترل خودداري نماييد.

20- اگر مشکلي پيش آمد و يک نفر مصدوم در گروه به همراه داريد قبل از اتلاف وقت به طرف پايين حرکت نماييد.

کروکي ، نقشه و قطب نما يا G.P.S21- همراه داشته باشيد.
22- اندازه قدمها و گامها به اندازه عرض شانه ها برداشته شود.

23- با يک قدم دم و با قدم ديگر بازدم را انجام دهيد و تنفس را از راه بيني انجام دهيد و در شيبهاي تند با هر قدم يک دم و يک بازدم انجام دهيد.

24- هيچ وقت بدون اجازه سرپرست از تيم جدا نشويد.

25- در سربالايي ها و شيبهاي تند به صورت زيگزاک حرکت نماييد تا شيب مسير شکسته شود.

26- در سربالايي و سرازيريها با تمام کف پا راه برويد.

27- از حرکت با بغل پاها در سرازيري ها خودداري کنيد.

28- در صعود، هميشه سنگيني خود را به جلو و در فرود سنگيني خود را به عقب متمايل نماييد.

29- قبل از حرکت ابتداء تمرينات ورزشي و حرکات کششي را حتماً انجام دهيد.

30- در ابتدا حرکت هر نيم ساعت 10 دقيقه استراحت و سپس زمان حرکت زيادتر و زمان استراحت کمتر مي گردد (به ازاي هر يک ساعت حرکت 10 دقيقه استراحت نماييد)

31- در هنگام استراحت و حرکت، خوردن آب و تنقلات و شيريني جات را فراموش نکنيد.

32- بعد از توقف ، کوله پشتي و پشت خود را به طرف آفتاب قرار دهيد و بلافاصله لباس گرمکن و بادگير خود را بپوشيد.

33- در هنگام حرکت از پوشيدن لباس اضافي خودداري نماييد و هنگام توقف آنها را بپوشيد.

34- پاها را روي زمين نکشيد بلکه اندکي از زمين بلند کنيد و دستها را آزاد نگهداريد.

35- هر 125 قدم حدود 100 متر مي باشد و مسافت پيموده شده را مي توان به اين صورت محاسبه نماييد.

36- در صخره نوردي هميشه 3 نقطه از بدن بايد درگير سنگ باشد.

37- آهسته و منظم حرکت کنيد.

38- براي شروع کوه پيمايي سعي کنيد تابستان و اوايل پاييز را انتخاب کنيد.

39- از ريزش و جا به جا کردن سنگ خودداري نماييد.

40- اگر گُم شديد در فرود آمدن از کوه عجله نکنيد، با مشورت بهترين راه را پيدا کنيد.

41- مسير صعود را با سنگ چين علامت گذاري نماييد تا در زمان برگشت دچار اشتباه و گُم کردن راه نشويد.

42-زمان فرود اغلب سخت تر از صعود مي باشد، با اين محاسبه زمان و توان خود را تقسيم بندي نماييد.

با تشکر از وبلاگ هیئت تکاب - گردآوری: دکتر حمید مساعدیان



کوهستان آرام و دوست داشتنی می تواند بسیار خطرناک و حادثه ساز باشد. به خصوص برای آن دسته از علاقمندانی که در ابتدای راه قرار دارند و و بی شک در معرض تجربه های گوناگونی قرار خواهد گرفت. بد نیست که از پیش با این خطرات آشنا شده و با تجربه و علم کافی با آن روبرو شویم.

معمولاً در بهار هر سال با دگرگونی وضعیت آب و هوایی و وزش نسیم بهاری میل و کشش خاصی در انسان برای حرکت به سوی طبیعت بوجود می آید. در فصل بهار که به صورت سریع پشت سرزمستان سرد و طولانی پدیدار می شود، خطرات خاصی کمین کرده اند. برف ها هنوز سنگین و ناپایدار هستند و بهمن بیشتر دره ها و شیب های تند را تهدید می کند. هوای صاف و آفتابی به سرعت جای خود را به طوفان های سهمگین می دهد. بواسطه ریزش باران های پی در پی خاک خیس خورده ودر معرض لغزش قرار دارد. ریزش های بهاره صخره ها یکی دیگر از خطرات این فصل است.

به دنبال آن به تدریج هوا گرم تر شده، برف ها آب گردیده و تابستان آغاز می شود. در تابستان آب و هوای ثابت تری جریان می یابد که تا اواخر شهریور ماه هر سال بطول می انجامد. در این فصل بجز درگیری با صخره ها از شدت حوادث کاسته می شود و تا زمانی که سوز پاییزی آغاز میگردد همه چیز به خوبی پیش می رود. با اولین سوزهای سرد پاییزی شکل کوهستان به یک باره تغییر می یابد. برف اندکی قلل کوه ها را می پوشاند. همچون بهار هوا بسیار سریع تغییر می یابد و سپس با سپید پوش شدن کوهستان ها از برف وضعیت جدیدی رخ می نماید. بعد از آن زمستان سرد و طولانی از راه می رسد. زمستان و دشواری های خاص کوهستان ها مشکلاتی از قبیل مواجهه با بهمن، مه و کولاک و بوران و برفکوبی، همچنان ادامه می یابد. در مقابله با موقعیت های اضطراری در کوهستان باید به یاد داشته باشیم که نخستین صفت یک کوهنورد انسان دوستی و خدمت به همنوع و عشق به طبیعت است. پس باید غرور را در پایین کوهستان دفن کنید و حتی در مسیرهای راحت به نیروی خود مغرور نشوید.

لازم است در هنگام رویارویی با بدی هوا و نداشتن آمادگی کافی برای روبرو شدن با آن به موقع برگردیم و نجات جان خود و همراهان را از رسیدن به هدف مهمتر بدانیم.

همیشه باید با احتیاط حرکت کنیم و بسیار مراقب باشیم تا هیچ سنگی را از کوه جدا نساخته و به پایین پرت نکنیم. در کوهستان باید از ایجاد سر و صدا اضافی خود داری کنیم و آرامش خاص آن را بی جهت برهم نزنیم.

به خصوص خیلی بهتر است که از دویدن به هنگام پایین آمدن از کوه بپرهیزیم. توجه داشته باشیم که حتی یک پرش یک متری ممکن است پیشامد بدی به دنبال داشته باشد. بی فکر عمل نکنیم و خود را درگیر مسیرهای ناشناخته کوهستان نسازیم.

همیشه باید قبل از دیر شدن وقت و قرار گرفتن در میان توفان و کولاک ارتفاع خود را کم کنیم. در موقع باران و رعد و برق پناه بگیریم و توجه کنیم که برق آسمان غالباً به قله ها و تیغه های سنگی و مناطق مرتفع برخورد می کند.

در این هنگام باید کلیه وسایل فلزی را مانند ساعت و یا کلنگ از خود دور کنیم و در پناه سنگی به فاصله 3 تا 5 متری بر زمین بنشینیم  و عایق ضخیمی در زیر بدنمان قرار دهیم. به هنگام هجوم ناگهانی مه و توفان باید صبور باشیم و هراسان به هر سو ندویم. بلکه با هم فکری در پی شناخت مسیر درست باشیم. در صورت بدتر شدن هوا و نبودن امکان ادامه مسیر در حائل دیوارها و صخره ها ساکن شویم و لباس های گرم تر خود را بپوشیم. مرتب باید دست و پا و انگشتان خود را حرکت دهیم و تا موقع بهتر شدن هوا ولو صبح شده باشد بیدار باشیم و با تمرین و حرکت خود را گرم نگاه داریم. همیشه به هنگام صعود از یک مسیر هر از چند گاهی نگاهی به پشت سر خود بیاندازیم تا منظره بازگشت بیشتر در ذهن باقی بماند.

همیشه زمان خود را برای بازگشت از کوهستان تنظیم نماییم و هرگز تا دیر وقت به صعود ادامه ندهیم و قبل از تاریکی هوا به فکر ایجاد کمپ و یا بازگشت به پایین باشیم. توجه  داشته باشیم که در فصل تابستان برای بازگشت به نصف تا دو سوم زمان صعود وقت نیاز داریم. برای پایین آمدن از میانبرهای ناشناخته که از بالا دید ندارند خودداری نمایی. در موقع پایین آمدن، از پریدن بر روی سنگ ها خودداری کنیم و در شیب های تند آرام و سنگین قدم بگذاریم. پا را از زانو کمی خم کنیم تا فشار ناشی از پایین آمدن مستقیماً به مفصل و استخوان ها وارد نشود و قدمها را با فاصله کم و انعطاف زیاد برداریم.

باید سعی کنیم در هر برنامه بر تجربیات کوهنوردی خود بیفزاییم و به هنگام صعود مسیر بازگشت خود را به خاطر بسپاریم. پس از هر بازگشت حتماً کروکی مسیر و توضیحات لازم پیرامون برنامه را در دفتری یادداشت کنیم.

این یادداشت در آینده کمک موثری به ما و سایر دوستانمان خواهد کرد.

تذکرات زیر را برای ایمنی هر چه بیشتر به یادداشته باشید :

1. به محض مشاهده هوای نامساعد و قبل از بحرانی شدن شرایط از پوشش حفاظتی خود مانند بادگیر، کلاه و دستکش استفاده کنید. ممکن است کمی بعد طوفان و بوران اجازه این کار را به شما ندهد.
2. با مشاهده اولین نشانه های بیماری مانند تنگی نفس و خستگی مفرط در میان اعضای گروه فرد بیمار را با همراه به پایین بفرستید.
3. اگر در برخورد با شرایط غیر منتظره مجبور شدید شب را بدون برنامه قبلی در کوه بمانید ابتدا از ارتفاع خود کم کنید پناه دیواره ها و داخل شکاف ها بهترین مکان برای اتراق شبانه هستند. لباس های اضافی خود را بپوشید.

پایتان را با کفش داخل کوله پشتی قرار دهید و در صورت امکان با نوشیدن چای داغ، بدن خود را گرم نگاه دارید. صبح و در هوای مساعد به طرف پایین حرکت کنید و با رسیدن به اولین تلفن، خانواده و دوستان خود را از حال خود آگاه کنید.

1. به علت وزش بادهای شدید از اردو زدن روی قله ها و تیغه ها بپرهیزید.
2. به محض دیدن گله های گوسفند به خاطر داشته باشید که بطور معمول باید شاهد رویارویی با سگ های گله باشید. در اینگونه موارد سگ ها برای دور کردن هر گونه خطر احتمالی شما را تعقیب خواهند کرد و تا حصول اطمینان از اینکه خطری متوجه گوسفندان نیست باز نمی گردند. بنابراین به یاد داشته باشید در صورتی که نیاز خاصی به چوپانان و عشایر از نقطه نظر سوال یا درخواست مواد غذایی ندارید از فاصله 200 تا 300 متری گله مزبور را دورزده و عبور کنید. سگ های گله معمولاً تابع چوپان می باشند در غیر این صورت از تعقیب دست بردار نخواهند بود.

حفظ خونسردی و حرکت دسته جمعی و به اتفاق با توجه به میزان نزدیک شدن آن ها و پرهیز از هر گونه صدایی که باعث تحریک بیشتر آن ها شود از جمله رموز سلامت جستن از معرکه است.

1. در کوه نوردی های طولانی و صعودهای بزرگ لازم است حداقل یک امدادگر با تجربه حضور داشته باشد تا در موارد مصدومیت و حوادث در دسترس باشد.

شناسایی پناهگاهها و مراکز امدادرسانی از اهم موضوعات است. به همراه بردن ساک وسایل کمک های اولیه و آتل حداقل وسایل لازم است تا یک امدادگر دوره دیده فعالیت مفیدتری داشته باشد.

هماهنگی برای در اختیار گرفتن وسایل مفیدی مثل آمبولانس و هلی کوپتر امداد و مراکز درمانی می تواند کمک های بی نظیری به اعضای آسیب دیده گروه برساند.

کوه نوردان از جمله سالم ترین مردم هستند و از این جهت باید به ایشان تبریک گفت ولی لازم است پیش از صعود های مهم و طولانی حتماً با پزشک خود مشورت کرده  و از سلامت کامل خود اطمینان حاصل نمایند.

جراحت ها و فوریت ها

کوهنوردی همراه با قلبی سالم:

گردآوری: دکتر حمید مساعدیان

انجمن پزشکی کوهستان ایران: افراد مبتدی بهتر است قبل از اجرای یک برنامه کوهنوردی ، حداقل برای دو هفته تمرینات نرمشی روزانه داشته باشند و در ماه های اول در برنامه کوتاه و سبک یک روزه شرکت کنند و به تدریج که توان قبلی آنها افزوده می شود ، به وسعت و شدت فعالیت کوهنوردی بیفزایند .

کسانی که سابقه بیماری یا فشار خون دارند ، بدون مشورت با پزشک معالج خود به کوهنوردی نپردازند . مبتلایان به فشار خون و کسانی که سابقه بیماری ایسکمیک قلبی ، پس از طی دوران نقاهت و ضمن اجرای برنامه های بازتوانی می توانند به کوهپیمایی در ارتفاعات پایین بپردازند و به تدریج میزان فعالیت خود را افزایش دهند .

اگر در حین صعود احساس سوزش یا درد در ناحیه قلب یا تهوع و استفراق و تنگی نفس کردید ، بهتر است با استراحت از ادامه صعود خود داری کنید . به ویژه برای افراد بالای 40 سال این موضوع اهمیت حیاتی دارد . درد و سوزش در ناحیه قلب که با فعالیت تشدید و با استراحت بر طرف شود احتمالا به دلیل مشکل قلبی است .

حداقل ورزش مورد نیاز را برای افزایش توان قلبی ، ریوی و آمادگی برای صعودهای متوسط یا دشوار سه جلسه در هفته ، در هر جلسه حداقل یک ساعت فعالیت شدید مثلا دویدن ، شنا یا دوچرخه سواری به ازای هر هفته یک روز کوهنوردی است . اگر کوهنوردی به مدت چند هفته متوالی به فعالیت ورزشی بپردازد ، برای وی شروع مجدد کوهنوردی از نظر قلبی عروقی مانند یک فرد مبتدی است و توان قلب و ریوی وی مانند افراد عادی خواهد بود . در نتیجه برای شرکت مجدد در کوهنوردی حداقل دو ماه تمرین مداوم روزانه و سنگین دارد .

برای حفظ سلامت قلب مقدار ورزش اهمیت بیشتری  از شدت ورزش دارد . شدت کوهنوردی بستگی به سرعت ، شیب صعود ، میزان ارتفاع ، نوع مسیر ( مانند مسیرهای برفی یا سنگلاخ ) ، آب و هوا و وزن کوله پشتی دارد . کوهنوردی به مدت طولانی تری با شدت کمتر بر برنامه های فشرده با شدت بیشتر ، در حفظ سلامت جسم و روان ارجحیت دارد . در یک برنامه کوهنوردی بعضی از عوامل موثر در شدت را نمی توان تغییر داد ، مانند آب و هوا ، شیب ، صعود ، ارتفاع ، نوع مسیر ، بنابراین به میزانی که این عوامل به شدت فعالیتهای کوهنوردی می افزاید ، ضروری است از سایر عوامل تعدیل شدت استفاده کرد . از جمله سرعت حرکت را کند کردن ، کاهش دادن وزن کوله پشتی ، استراحت و توقف های کوتاه یا انتخاب مسیرهای مارپیچ و به طور کلی شدت صعود نباید به حدی باشد که نبض به حداکثر خود برسد یا نیاز به تنفس دهانی یا تنگی نفس ایجاد شود .

حرکت آهسته و پیوسته بر حرکت سریع با توقف های پی در پی برتری دارد .

 نوشته: دکتر عباس عطاری - با تشکر از وبلاگ گامی بسوی خدا

چرا كوهنوردي می کنیم؟!

انجمن پزشکی کوهستان ایران: كوه پیمایی و كوهنوردي به هرحال نوعي ورزش به حساب مي آيند . حتي کوه پیمایی در دامنه ها ومناطق نه چندان بلند نیز اثر فرحبخش و نشاط انگیز خود را بر تن و جان ما می گذارد . کوه پیمایی از بهترین ورزش ها و تفریح هاست که به خاطر تحرک در هوای آزاد و پاک ، بیشترین تاثیر را در بازسازی بدن دارد . 

کوهنوردی یک ورزش درست و حسابی است که با وسایل ویزه و آمادگی جسمی و روحی و برنامه ریزی و دانش خاص خودش ، اجرا می شود . رسیدن به قله ها علاوه بر آمادگی تن و روان ، مستلزم جهت شناسی و نقشه خوانی ، هواشناسی ، بهمن شناسی ، آشنایی با تغذیه و امداد کوهستان و ... است . اما پیش از اینها نیازمند سازماندهی و مدیریت و فوت و فن هدایت گروه است . اما این ورزش نسبت به ورزش های دیگر تفاوت هایی دارد که مهم ترین آنها :

- دور بودن از چشم مردم و رفاقت به جای رقابت است .

-  ورزش کوهنوردی به صورت اصیل آن همیشه به دور از چشم تماشاگران و تشویق آنها بوده است .

-  هیچ وقت در پایان کوهنوردی دست یکی را بالا و دیگری را پایین نمی برند . بنابراین جایی برای خود نمایی نمی ماند .

- در این ورزش کسی پای دیگری را قلم نمی کند ، تنه نمی زند .

-  اینجا بدون داور و سوت و زنگ ، هیچکس خطا نمی کند و همه به یکدیگر خسته نباشید می گویند .

-  بدون هیچ دیدار و آشنایی قبلی همه با هم رفیق اند و سر سفره یکدیگر می نشینند .

- کمک به در راه ماندگان و سرمازدگان، اصلی پذیرفته شده است .

-  نشان دادن راه و هشدار دادن خطر یک عادت است .

-  به کسی که هیچ گاه او را ندیده ای و شاید در آینده هم هیچ گاه او را نبینی کمک می کنی چرا که کوه چنین ایجاب می‌کند .

 پس گزاف نیست اگر بگوییم کوهنوردی مدرسه اخلاق است .

از نظر کسانی که عادت دارند زیبایی برف را از پشت شیشه و از کنار بخاری تماشا کنند ، کوهنوردی نوعی دیوانگی است ، آخر برای چه کسی این همه راه برود ، بار به دوش بکشد ، با دستان کرخ شده و تن سرمازده ساعت ها درون چادر یا جانپناه ، بلرزد ، بی خوابی و کوفتگی را تحمل کند ، سرانجام خسته و تشنه و گرسنه خود را به بالای کوه برساند و به پایین برگردد ؟! کسی که هیچ گاه لذت رسیدن به قله را نچشیده ، کسی که تن به طبیعت نسپرده و با آن انس و الفت پیدا نکرده ، حق دارد چنین بیاندیشد . جورج مالوری کوهنورد پر آوازه انگلیسی و از پیشکسوتان صعود اورست در پاسخ به این پرسش که چرا به کوه می رود ، پاسخ داده بود : چون قله آن بالا است .

منبع: جمعیت هلال احمر اردبیل - گردآوری: دکتر حمید مساعدیان

لوازم مورد نیاز یک کوهنورد:

انجمن پزشکی کوهستان ایران: لوازم کوهنوردی همیشه جزو مهمترین ابزار و لوازم مورد نیاز یک کوهنورد جهت رفاه، آسایش و ایمنی یک کوهنورد است. در اینجا توضیحات مختصری در زمینه انتخاب لوازم مورد نیاز خود می یابید:

کاپشن، شلوار، کلاه:

در حالت کلی، جنس کاپشن و شلوار باید حتما از پارچه بادگیر با درصد بین 60تا70 درصد باشد تا بدن بتواند تنفس کند و ذرات عرق را دفع کند. اما اگر اهل کوه‌نوردی حرفه‌ای هستید یا دست‌کم می‌خواهید به جرگه‌ حرفه‌ای‌ها بپیوندید، بهتر است از لوازم زیر استفاده کنید:
1 - استرچ 2- پلار یا پر 3- گورتکس
استرچ: از نوع نایلون است که برای حفظ عضلات، پوشش اولیه بدن را تکمیل می‌کند. 
پلار یا پر: پلار الیافی مصنوعی مانند پر و پشم است که کار گرم کردن بدن را انجام می‌دهد ولی سبک‌تر از پر است، دیرتر خیس و زودتر هم خشک می‌شود. یک نوع پلار هم در بازار موجود است که «وینک» نام دارد و ضدآب است.
گورتکس: این آخرین پوشش است که باعث می‌شود تا رطوبت و آب به بدن نفوذ نکند. جنسش هم از الیاف کربنی است. انتخاب کلاه هم بسته به نوع فصل و کوه متفاوت است. اگر به منطقه سردسیر می‌روید، حتما یک کلاه پشمی با خود ببرید. در مناطق گرم نیز به دلیل تابش مستقیم و زیاد نور آفتاب، از یک کلاه لبه‌دار استفاده کنید.

گتر و جوراب:
جوراب علاوه بر اینکه باعث گرم کردن پاها می‌شود، مانع از اصطکاک بین پا و کفش نیز می‌شود که این موضوع بیشتر ویژگی جوراب‌هایی است که از الیاف مصنوعی و پشم درست شده‌اند. بهتر است از جوراب‌های نخی استفاده نکنید چون خیس شده و باعث تاول زدن پا می‌شود.

بعضی کوه‌نوردان 2 نوع جوراب می‌پوشند که جوراب اول یک جوراب نازک نخی است که رطوبت و عرق را از پا می‌گیرد و جوراب دوم -که کلفت‌تر و ضخیم‌تر است و روی جوراب اول پوشیده می‌شود- عرق را از جوراب اول می‌گیرد و در نتیجه لایه‌ای کف پا به وجود می‌آید. گتر نه تنها باعث گرم شدن قسمت پایینی پا شده بلکه مانع نفوذ خاک، سنگ، برف، گل و ... به کفش می‌شود؛ مخصوصا برای کسانی که نمی‌خواهند چیزی به جز پایشان در کفش‌شان باشد! در کل 3 نوع گتر وجود دارد:

۱.گتر سوپر 2.گتر بلند 3. گتر کوتاه
گتر سوپر علاوه بر پوشاندن و گرم نگه داشتن قسمت پایینی پا، روی کفش هم می‌آید و خود پا را هم گرم نگه می‌دارد. این نوع از گتر، مناسب مکان‌های برفی است. گتر بلند مناسب صعود‌های سنگین است. گتر کوتاه حداکثر 12 تا 15 سانتی‌متر از کفش را می‌پوشاند که برای صعودهای عادی و یکروزه مناسب است.

در برنامه‌های کوتاه هم می‌شود از یک جفت زانوبند محکم و سفت به عنوان گتر استفاده کرد.

کوله:
در برنامه‌های یکروزه یا کمتر لازم نیست حتما یک کوله‌پشتی با کلی وسیله با خود حمل کنید. از یک کیف کمری کوچک نیز می‌شود استفاده کرد. در برنامه‌های چند روزه به دلیل اینکه امکان دارد دسترسی به منابع غذایی غیر ممکن باشد، باید یک کوله با خودتان ببرید. کوله کوه‌پیمایی از جنس پارچه‌های ضدآب و مقاوم ساخته می‌شود. وزن کوله باید به گونه‌ای باشد که به کمر فشار نیاورد و خسته کننده نباشد.

اگر بخواهید یک برنامه چند روزه بروید و تمام وسایل کوهپیمایی را با خود ببرید و از آمادگی جسمانی خوبی هم بهره‌مند باشید باید حداکثر حجم کوله‌پشتی‌تان معادل25 تا 30 لیتر باشد. برای خرید آن به نکات زیر توجه کنید:

1. پارچه کوله باید کاملا محکم، ضخیم و از جنس برزنت و دارای یک لایه نایلونی باشد.
2. رنگ آن برخلاف کوله‌های نظامی و شکاری که مناسب استتار است، باید از دور به خوبی دیده شود؛ رنگ‌هایی مانند زرد، نارنجی و قرمز.
3. از محکمی دوخت آن مطمئن شوید.
4. بین بدن شما و کوله فاصله باشد (برای اینکه هوا جریان پیدا کند و مانع عرق کردن شود).
5. به قیمت فکر نکنید و بیشتر به کیفیت، دوام، راحتی و وزن کم آن بها دهید.

کفش:
برای یک‌بار هم که شده، واقعا کفش کوه‌نوردی بپوشید. همیشه این عادت را داشته‌ایم که کهنه‌ترین کفش را برای کوه انتخاب کنیم.

بهترین نوع کفش برای کوه، پوتین است، به دلیل اینکه مقاوم است، تخت مناسبی دارد و به‌خوبی می‌تواند مراقب مچ پا و خود پا باشد. کفش کوه نه آن‌قدر باید تنگ باشد که ایجاد ناراحتی کند و نه گشاد باشد که باعث تاول شود.

رویه آن می‌تواند، هم از جنس طبیعی چرم باشد و هم از جنس مواد مصنوعی. چرم طبیعی بسیار مناسب است، به دلیل اینکه قابل انعطاف است و به خوبی عمل تهویه را انجام می‌دهد. امروزه کمتر از این نوع کفش استفاده می‌کنند ولی چرم هم طرفداران خودش را دارد. پس از هر بار استفاده باید کفش را شست، قالب زد (به ویژه در کفش‌های چرمی) و سپس در هوای آزاد و دمای متعادل خشک کرد و واکس زد تا انعطاف خود را از دست ندهد.

چادر:
چادر یکی از مهم‌ترین وسایل درکوه‌نوردی است، به دلیل اینکه در مقابل گرما، سرما، باران، برف و ... از ما به‌خوبی مراقبت می‌کند. 
پس با انتخاب یک چادر خوب می‌توان در کمترین زمان خود را در مقابل خطرات حفظ کرد. 
3 نوع چادر وجود دارد:

1 ـ چادر اسکلتی یا تونلی: برای برپا کردن این چادر باید ابتدا میله‌های چادر را وصل و سپس به زمین محکم کرد و بعد خود چادر- که معمولا از جنس برزنت است- را روی اسکلت و کف زمین انداخت. این نوع چادر سنگین است و برای حمل آن باید از قاطر یا وسیله نقلیه مناسب استفاده کرد.

2. چادر خیمه‌ای: این چادر دارای تیرک‌هایی در وسط است که خود چادر روی تیرک‌ها می‌افتد و به زمین میخ می‌شود. جنس آن امکان دارد هم از نایلون باشد و هم از برزنت. وزنش بین 2 تا 4 کیلوگرم است و به دلیل جمع و جور بودن، برای کوهپیمایی بسیار مناسب است.

3. چادر فنری یا گنبدی: دارای 2 تیرک است که به راحتی سر هم می‌شود. این دو تیرک به صورت ضربدری روی هم قرار می‌گیرد و انتهایشان به قلاب چادر متصل می‌شود. این نوع چادر سبک، تقریبا کم حجم و کوچک بوده و جنس آن اکثرا از نایلون است. برای استقرار بهتر آن و مقاومتش در برابر باد، بهتر است به زمین محکم بسته شود.

کیسه خواب:
کیسه خواب یک جزء مهم و اساسی در کوهنوردی به حساب می‌آید، به دلیل اینکه هم مانع نفوذ رطوبت می‌شود و هم در مقابل سرما از ما مراقبت می‌کند. از همه مهم‌تر اینکه هیچ‌کس از یک خواب راحت در یک کیسه خواب گرم و نرم بدش نمی‌آید.

در یک کوه‌پیمایی یکروزه یا کمتر که زمان رفت و برگشت مشخص است، نیازی به کیسه خواب نیست. در تابستان زیر سایه یک درخت و در زمستان کنار آتش می‌توانیم خواب لذت‌بخش کوتاهی داشته باشیم اما در سفر‌های چند روزه، حتما به یک کیسه خواب نیاز خواهیم داشت. کیسه خواب با ظرفیت‌های یک و دو نفره طراحی می‌شود و در 2جنس متفاوت پر(قو یا مرغ) و الیاف مصنوعی (پشم شیشه) موجود است.

کیسه خواب پر، گرم و نرم‌تر است ولی حجم بیشتری را داراست، برعکس پشم شیشه حجم بسیار کمتری دارد، سبک‌تر است و شست‌و شوی راحت‌تری دارد ولی به گرمی پر نیست. 
با بدنی عرق کرده و خیس داخل کیسه خواب نخوابید و هنگام خواب منافذ آن را کاملا نبندید تا رطوبت در آن جمع نشود.

عینک:
برای خرید یک عینک آفتابی ارزان با ظاهری گول زننده، بهترین راه کنار خیابان است. از یک دستفروش می‌توان یک عینک 2 تا3 هزار تومانی خرید که البته این‌کار اشتباه محض است. شاید تنها فایده‌اش این باشد که اگر عینک شکست یا گم شد، دلتان نسوزد! با خرید این عینک‌ها، چشمتان را به تدریج ضعیف می‌کنید، پس واقعا عینک را جدی بگیرید.
یک عینک مناسب برای کوه عینکی است که:
1 . امواج ماورای بنفش را تا حد زیادی کم کند.
2. اختلاف سطح در دید ایجاد نکند.
3. به درستی روی صورت بنشیند و فیکس شود.
4.در برابر باد و توفان مقاوم باشد.
5. چشم‌ها را در برابر خار و خاشاک یا ذرات یخ محافظت کند.
6. اطرافش پوشیده باشد (برای مناطقی که امکان کولاک در آن وجود دارد).
عینک خوب متاسفانه نوع ایرانی ندارد و قیمت نوع خارجی آن بین 15 تا 300 هزار تومان است.
ـ اگر ارتفاع زده شدید، حرکت را کندتر کنید و به آرامی بالا بروید در صورت تشدید، سریع ارتفاع را کم کنید.
- درصورت بروز سردردهای جزئی می‌توان از مسکن استفاده کرد (سردرد در ارتفاعات بسیار شایع است و دلیل آن کمبود اکسیژن است).
ـ اگر هوا گرم بود، در فواصل معین و در مکانی خنک استراحت کنید که گرما‌زده نشوید.

با تشکر از وبلاگ کوهنوشت  و منبع:ویوا‌نیوز به نقل از hamshahrionline وبا تشکر از وبلاگ کوهنوردی

برچسب‌ها: لوازم کوهنوردی