مطالبی مفید در باب تغذیه کوهنوردی

گروه کوهنوردی آوا

گزارش صعود به قلل ایران

اطلاعیه / قابل توجه مسئولین بخش های جستجو و نجات استان‌ها انعقاد تفاهم نامه همکاری فدراسیون با سازمان امداد و نجات جمعیت هلال احمر واژه کوهستان یا قبرستان: شاهوار ۱۷.۱۲.۹۷ یخ نوردی دره هملون ۲۸.۱۰.۹۷ گاوبینی ۲۱.۱۰.۹۷ گاوبینی ۲۱.۱۰.۹۷ نجفدر به هاره قسمت سوم تصاویر نجفدر به هاره قسمت دوم تصاویر نجفدر به هاره قله برج ۱۰.۶.۹۷ تصاویر قله پاشوره ۲۲.۴.۹۷ دوره نجات فنی دهمین جلسه کمیسیون ایمنی ارتفاعات شمالی تهران برگزار شد خط الراس ریزان.پرسون.اندار.۹۷۰۳۰۱۸ مصوبات نهمین جلسه کمیسیون ایمنی ارتفاعات شمال تهران: دهمین شماره گاهنامه «صعود» منتشر شد مصوبات هشتمین جلسه کمیسیون ایمنی ارتفاعات شمال تهران

آمار وب سایت:

بازدید امروز : 3
بازدید دیروز : 0
بازدید هفته : 27
بازدید ماه : 1549
بازدید کل : 29386
تعداد مطالب : 436
تعداد نظرات : 214
تعداد آنلاین : 1


	آمار وبلاگ:
	بازدید امروز : 3 بازدید دیروز : 0 بازدید هفته : 27 بازدید ماه : 1549 بازدید کل : 29386 تعداد مطالب : 436 تعداد نظرات : 214 تعداد آنلاین : 1

دانلود آهنگ جدید

مطالبی مفید در باب تغذیه کوهنوردی

انجمن پزشکی کوهستان ایران: تغذیه: علمی است که از تغییر و تبدیل مواد غذایی در بدن،شرکت مواد مغذی در بافتها بعد از جذب، عمل این مواد درفعالیتهای بیولوژیکی بدن و بالاخره دفع آنها صحبت می کند.

مواد غذایی به سه دسته تقسیم می شوند:

۱- هیدراتهای کربن

۲- چربیها

۳- پروتئین ها .

هیدراتهای کربن از کربن، هیدروژن و اکسیژن تشکیل شده اند.با سوختن هر گرم هیدرات کربن در بدن ۴ کیلوکالری انرژی تولیدمی شود. هیدراتهای کربن به سه دسته:

الف: مونوساکاریدها

ب: دی ساکاریدها

ج: پلی ساکاریدها تقسیم می شوند.

مونوساکاریدها یا قندهای ساده، مستقیما” توسط بدن جذب می شوند و به سه دسته ۱- گلوکز ۲- گالاکتوز ۳- فروکتوزتقسیم می شوند، دی ساکاریدها ابتدا به مونوساکاریدهاتجزیه و سپس جذب می شوند و به سه دسته ۱- ساکارزیا قند چغندر( گلوگز + گالاکتوز ) ۲- مالتوز یا قند جو( گلوکز +گلوکز )۳- لاکتوز یا قند شیر ( فروکتوز + گلوکز )، پلی ساکاریدهابه سه دسته ۱- نشاسته ( در سیب زمینی فراوان است ۲- گلیکوژن ( فرم ذخیره گلوکز در بدن است ) ۳- سلولز( در گیاهان وجود دارد، بدن ما نمی تواند آنرا تجزیه کنداما عمل دفع را آسان می کند ).

منابع هیدرات کربن شامل : مربا،عسل، غلات، حبوبات، سیب زمینی، ماکارونی و موادقندی می باشد.

کمبود هیدراتهای کربن در بدن باعث می شود که چربیها دربدن ناقص بسوزند، که در نتیجه آن مواد ستنی در بدن تولیدو موجب سرگیجه در بدن می شوند

.چربیها از کربن، هیدروژن و اکسیژن تشکیل شده اند که مقداراکسیژن کمتر از کربن و هیدروژن است. از سوختن هر گرم چربی در بدن ۹ کیلوکالری انرژی در بدن تولید می شود.چربیها از یک مولکول گلیسرول تشکیل شده اند، از ۱ تا ۳اسید چرب به آنها وصل و چربی تولید می شود.

چربیها به دو دسته تقسیم می شوند:

۱- اشباع شده که تمام ظرفیتهای کربن توسط هیدروژن پر شده است.

۲-غیراشباع که باندهای دوگانه دارند.

عمل چربیها در بدن:

۱- تولید و ذخیره انرژی

۲- عایق سازی بدن

۳- اشتها آور هستند

۴- سیری ایجاد می کنند

۵- برای ویتامین های محلول در چربی لازم هستند.

منابع چربی عبارتند از : ۱- روغن ها شامل ، حیوانی و گیاهی۲- کره و مارگارین۳- گوشت ها ( قرمز و سفید)۴- مغزهای دانه ها ( گردو، پسته، بادام و …..)۵- سس مایونز.

چربیها برای جذب در بدن، توسط آنزیم لیپاز که از دیواره روده ترشح می شود به اسید های چرب و گلیسرول تجزیه می شوند. چربیها برای تولید انرژی در بدن باید به گلیکوزتبدیل شوندپروتئین ها از کربن، هیدروژن، اکسیژن و نیتروژن تشکیل شده اند.

پروتئین ها به دو دسته تقسیم می شوند:

۱- ساده ( از اسید های آمینه تشکیل شده اند).

۲- مرکب ( علاوه بر اسید های آمینه یک جزء غیر پروتئینی در ساختمانشان دارند).پروتئین ساده مثل آلبومین شیر، گلوتامین گندم، گلوبولین تخم مرغ.پروتئین مرکب مثل کازئین شیر.پروتئین ها در نگهداری و ساخت بافتها شرکت دارند.

منابع پروتئین عبارتند از:

۱- گیاهی( ارزش کمتری دارند) شامل حبوبات، غلات وسیب زمینی۲- حیوانی شامل گوشت، تخم مرغ، شیر و لبنیات.از سوختن ۱ گرم پروتئین در بدن ۴ کیلو کالری انرژی تولیدمی شود. پروتئین ها برای جذب در بدن به واحد های سازنده شان ( اسید های آمینه ) تجزیه می شوند.علاوه بر موارد گفته شده بدن ما به ویتامینها، املاح و آب نیزنیاز دارد.

ویتامین ها به دو دسته تقسیم می شوند:

۱- محلول در آب شامل ویتامین C ( در مرکبات، گوجه فرنگی وسبزیجات دارای برگ سبز وجود دارد) ویتامین های گروه Bشامل( B1 ,B2 ,B6,B12,…..) . ویتامین C در متابولیسم بدن، جذب کلسیم و آهن در بدن نقش دارد. ویتامینB نقش آنزیمی در بدن دارد.ویتامین B12 در گوشت ها، تخم مرغ، جگر و کره وجود دارد.ویتامین B1 در جوانه گندم وجود دارد.۲- محلول در چربی شامل A ( در بینایی نقش دارد)، E( نقش محافظتی در غشاهای بدن دارد)، D ( در جذب کلسیم و رسوب آن در استخوان نقش دارد)، K ( در انعقاد خون نقش دارد). ویتامین K در کاهو، شلغم و سبزیجات وجود دارد. ویتامین D در اشعه ماوراء بنفش خورشید، شیر و تخم مرغ وجوددارد. ویتامینA در زرده تخم مرغ، گوشت و سبزیجات وجود دارد. ویتامین E درسبزیجات، شیر و لبنیات وجود دارد.

املاح که در کوهنوردی بسیار مهم هستند شامل:

۱- کلسیم:وظیفه اش در بدن تنظیم ضربان قلب و انقباض عضلات است.منابع آن شامل شیر، سبزیجات دارای برگ سبز، مغزها و حبوبات می باشد.

۲- آهن:در ساختمان هموگلوبین خون شرکت دارد و نقش اکسیژن رسانی را بر عهده دارد. منابع آن شامل جگر، قلوه، گوشت قرمز، مرغ و ماهی می باشد.

۳- پتاسیم:در عضلات نقش دارد و کمبودش موجب ضعف عضلانیمی گردد. منابع آن شامل مرکبات، خرما، کشمش و موزمی باشد.

۴- سدیم:در تنظیم آب بدن، فشار خون و تحریک پذیری عضلانی نقش دارد. منابع آن شامل نمک، سبزیجات، میوه و حبوبات می باشد.

آب جزء ترکیبات ساختمانی بدن می باشد. در هضم و جذب غذا، گردش خون و تعادل حرارتی بدن نقش دارد.

علاوه بر این غذاها به دو دسته دیگر هم تقسیم می شوند:

۱- غذاهای سرد، که فشار خون را پایین می آورند. مثل مرکبات، گوشت گاو و گوساله، کرفس و ماهی.

۲- غذاهای گرم، که فشار خون را بالا می برند. مثل گوشت گوسفند و انگور.

همچنین غذاها به دو دسته دیگر نیز تقسیم می شوند:

۱- غذاهای سنگین که دیر هضم هستند مثل چربیها.

۲- غذاهای سبک که زود هضم هستند مثل هیدراتهای کربن.

تغذیه کوهنوردی شامل سه مرحله می باشد:

۱- قبل از صعود، از یک ماه تا یک روز قبل از صعود. به ذخیره انرژی احتیاج داریم بنابراین باید چربیها و هیدراتهای کربن به نسبت مساوی مصرف شوند.

۲- در حین صعود، که بدن به انرژی زیاد احتیاج دارد، بنابراین موادغذایی که مصرف می شود سریعا” باید به انرژی تبدیل شود. هیدراتهای کربن سریع به انرژی تبدیل می شوند،سریع جذب و سریع هم هضم می شوند. در این مرحله املاح و ویتامین ها هم مهم هستند.

۳- بعد از صعود که ذخیره انرژی بدن تمام شده و احتیاج به بازسازی آن در بدن داریم، پس هر سه گروه مواد غذایی خصوصا”پروتئین ها باید مصرف شود.روز قبل از برنامه و شب قبل باید حتما” غذا بخوریم، هیدراتهایکربن باید زیاد خورده شوند چون زودهضم هستند.در حین صعود، مصرف سیب زمینی، پوره، ماکارونی، نان، برنج،میوه، ماست، دوغ، نمک و آب بسیار مفید می باشد. در این مرحله نوشابه مطلقا” نباید استفاده شود.

چند تذکر :

۱- کنسرو در اثر جوشاندن در آب تا ۲۴ ساعت سالم است، بعداز این زمان باید دوباره جوشانده شود.

۲- فاکتورهای تاثیرگذار در یک برنامه غذایی، ارتفاع و مقدارفعالیت یا صعود، فصل صعود، تعداد روزهای برنامه، حمل بار و دردسترس بودن آب می باشد.

۳- کافئین موجود در چای موجب رفع خستگی می شود.

۴- مصرف قهوه و نسکافه موجب تکرر ادرار و تپش قلب می شود.

۵- بهتر است همیشه صبحانه مصرف کنید، سپس صعود نمائید.

۶- در بین ساندیسها، پرتقال، آلبالو، گیلاس و انار فشار خونرا پایین می آورند.

سئوالاتی درباره تغذیه در ارتفاعات

۱) آیا ارتفاع، نیاز به ویتامین و مواد معدنی را افزایش می‌دهد؟از آنجایی که مقدار انرژی مورد نیاز، کمی افزایش می‌یابد، پس به همان نسبت، ویتامین و مواد معدنی بیشتری برای متابولیسم مقدار انرژی مازاد لازم است. شواهدی نیز حاکی از آن است که در ارتفاعات نیاز بدن به ویتامین‌های A، E و C افزایش می‌یابد.
۲) آیا مصرف مکمل آهن مفید می‌باشد؟

در ارتفاعات، تعداد گلبول‌های قرمز خون افزایش می‌یابد تا اکسیژن بیشتری به بدن برسد، بنابراین احتمالا دریافت مقداری آهن اضافی ، مفید است. البته اگر از قبل کمبود آهن در بدن وجود نداشته باشد، ذخایر آهن برای تامین این نیاز موقتی، کافی است. بنابراین قبل از عزیمت به ارتفاعات، باید از عدم ابتلا به کم‌خونی، به خصوص در خانم‌ها، مطمئن شد.
۳) آیا کاهش وزن در ارتفاعات ناشی از رژیم غذایی می‌باشد و یا اصولا اجتناب‌ناپذیر است؟

اغلب این کاهش وزن اجتناب ناپذیر نبوده و ناشی از کاهش کالری دریافتی می‌باشد که با دریافت انرژی کافی می‌توان از آن جلوگیری کرد و سرعت آن را کاهش داد. تنها در ارتفاعات خیلی بالا(بیشتر از ۵۴۰۰ متری) کاهش وزن ربطی به رژیم غذایی ندارد.
۴) آیا بارگیری کربوهیدرات می‌تواند مفید باشد؟

هم بله و هم خیر. در رژیم‌های رایج برای بارگیری کربوهیدرات، ذخایر گلیکوژن کبد تخلیه می‌شوند تا در سطوح بالاتری دوباره ذخیره شوند. بارگیری کربوهیدرات در ورزش های استقامتی مداوم که بیش از ۱۲۰- ۹۰ دقیقه طول می‌کشد، می‌تواند مفید باشد. البته چند روز قبل از بارگیری کربوهیدرات، باید کمی به عضلات استراحت داد تا برای تغییر شدید آماده شوند. به همین دلایل بارگیری کربوهیدرات نیز می‌تواند مفید واقع شود، ولی ضرورتی هم ندارد، چرا که آن چه در ارتفاعات حائز اهمیت است بازسازی روزانه ذخایر کربوهیدرات می‌باشد که با یک رژیم پرکربوهیدرات قابل حل است.
۵) آیا کاهش مصرف نمک(سدیم)، از ادم ناشی از ارتفاعات جلوگیری می‌کند؟

نخیر. ادمی که در ارتفاعات دیده می‌شود با مصرف سدیم ارتباط ندارد و محدودیت آن نیز لزومی ندارد. در واقع در ارتفاعات دفع سدیم از طریق ادرار کمی افزایش می‌یابد.
نیازهای تغذیه ای کوه پیمایان

تغییر شیوه های زندگی ، ماشینی شدن زندگی امروزی ،نبودن تحرک ، نداشتن برنامه ی ورزشی منظم حتی در ساده ترین شکل آن و کاهش میزان فعالیت بدنی باعث تجمع انرژی ، ازدیاد بافت چربی واضافه وزن می گردد. بنابر این یکی از ساده ترین روش ها که در هر سن و سا لی برای بدن مفید بوده و در هر مکا نی امکان پذیر است. همچنین به تجهیزات ویژه ای نیاز نداشته و ازبهترین شیوه های کاهش وزن و حفظ سلامت جسمانی و روانی محسوب می شود « پیاده روی و کوه پیمایی» می باشد.میزان سوخت و ساز بدن به توازن و تعادل میان انرژی به دست آمده ازطریق غذاها ومصرف آن انرژی در فعالیت های روزانه و فعالیت های سلولی بستگی دارد. پیاده روی همراه با نرمش های سبک و انجام کوهپیمایی باعث می گردد که سوخت و ساز بدن افزایش یاد. در نتیجه چربی های زائد بدن سوزانده شده و به تدریج به عضله تبدیل می شوند. در اثر تبدیل چربی به عضله میزان چربی بدن کاهش می یابد. بنابراین تداوم کوه پیمایی، نرمش، ورزش های سبک و پیاده روی باعث تحلیل رفتن چربی های زائد شده و میزان مصرف انرژی بالا می رود. که این خود باعث تناسب اندام وهمچنین از بروز چاقی جلوگیری می کند.

در کوهپیمایی نیز ماند دیگر فعالیت های ورزشی، تغذیه نقش مهمی در افزایش توازن ورزشی دارد. با توجه به این که ورزش کوه پیمایی جزء ورزش های طولانی مدت است،سهم عمده ی انرژی بدن از چربی ها تأمین می گردد. به طور کلی درورزش های استقامتی میزان عمده ی انرژی از چربی ها تا مین می شود. پس فعالیت مناسبی برای متعادل نگه داشتن وزن بدن محسوب می گردد. باید توجه داشت که میزان سوخت چربی ها به بر آورده شدن منابع کربوهیدرات بستگی دارد. همچنین میزان گلوکز خون و گلیگوژن ذخیره در ماهیچه ها از عوامل محدود کننده ی میزان فعالیت در انواع ورزش ها می باشد.

در کوه پیمایی کوتاه مدت یکی از موادی که می تواند انرژی شما را افزایش دهد، قند است.

غذاهای قندی

، غذاهایی هستند که راحت خورده شده و سریع جذب می شوند و با افزایش سطح قند خون، نیاز انرژی عضلات و مغز را برآورده می سازند. البته این به آن معنی نیست که در این امر زیاده روی کنیم. چون علاوه بر فساد دندان ها، موجب می گردد انسولینی که در پاسخ به افزایش میزان قند خون ترشح می گردد به سرعت قند خون را پایین بیاورد.

پس در مصرف مواد قندی کمی بیشتر دقت کنید و ازمنابع قندی طبیعی مانند میوه ها،خرما و … استفاده نمایید.چرا که نه تنها تأمین کننده ی قند مورد نیاز بدن هستند بلکه ما را از دیگر مواد مانند آب، ویتامینها ، املاح معدنی و فیبر نیز بهره مند می سازند. یک ساندویچ حاوی عسل ، موز رسیده و کمی کشمش می تواند قند زیادی به بدن برساند.دقت کنید استفاده از کره و مارگارین زیاد باعث کند شدن هضم کربوهیدرات ها شده و سطح انرژی را پایین می آورد.
مصرف نیم لیتر آب قبل از شروع کوه پیمایی می تواند مفید باشد.اگر هوا گرم باشد،نوشیدن نیم لیتر آب درهر ساعت کوه پیمایی لازم است.
تأمین آب و املاح

از دیگر عوامل حیاتی در ورزش کوه پیمایی است. با افزایش سطح فعالیت، میزان متابولیسم مواد مغذی افزایش یافته و دمای بدن بالا می رود. که در این میان آب نقش مهمی در تنظیم دمای بدن دارد. میزان حرارتی که در هنگام ورزش در بدن آزاد می شود قادر است هر ۵ تا ۸ دقیقه یک درجه ی سانتی گراد دمای بدن را بالا ببرد. تبخیر یک لیتر آب از سطح پوست بدن در اثر فعالیت ورزشی منجر به این می شود که ۵۸۰ کالری گرما از بدن دفع شود. پس به میزان کافی آب بنوشید. حتی در فعالیت های کوتاه مدت نیز نوشیدن آب فراموش نگردد. مصرف نیم لیتر آب قبل از شروع کوه پیمایی می تواند مفید باشد.اگر هوا گرم باشد،نوشیدن نیم لیتر آب درهر ساعت لازم است. آب میوه ی رقیق شده ماند آب سیب ،گریپ فروت، انگور و … می تواند جایگزین مناسبی باشد.چون هم آب و هم مواد قندی لازم را تأ مین می نماید. توجه داشته باشید که نوشیدن آب مستلزم تشنگی نیست.

تغذیه پس از کوه پیمایی نیزبسیار مهم است. در این مرحله تأمین آب( برای دفع مواد زائد حاصل از متابولیسم)،

املاح معدنی و همچنین تأمین کربوهیدرات ها برای جایگزینی گیلگوژن مصرف شده از اهمیت خاصی برخوردار است.اضافه کردن کمی مواد پروتئینی به این مواد می تواند سنتز گیلگوژن را تسریع بخشد. به عنوان مثال یک لیوان شیر کم چرب، سیب، پرتقال ، دو برش نان و کمی کیک می تواند تأمین کننده ی موارد فوق باشد.

در هنگام کوه پیمایی اسید لاکتیک عضلات شما بالا می رود و در نتیجه باعث خستگی و احساس ضعف در عضلات می شود. بنابراین استفاده از مواد غذایی که در بدن شما باعث بروز پاسخ قلیایی گردد و اسید را خنثی کند می تواند از خستگی شما بکاهد، مانند سیب، پرتقال، توت فرنگی ، لیمو، گلابی ، سیب زمینی، اسفناج، سبزی جات (خیار، ترب و تربچه) همچنین مصرف موز برای تأمین پتاسیم از دست رفته و گوجه فرنگی آغشته به نمک جهت تأمین سدیم و پتاسیم بعد از کوه پیمایی مفید می باشد.

اهمیت آب و مایعات در ورزش کوه نوردی
دوسوم وزن بدن انسان را آب تشکیل می دهد. آب نه تنها مایه حیات که مایه شادابی و تندرستی است. تندرستی در شرایط بی آبی ناممکن است و ورزش در این شرایط مضر خواهد بود. پس برای بهره مندی از ورزش در چهت افزایش تندرستی و زندگی سالمتر، باید آب را جدی بگیریم.

بدن انسان در شرایط استراحت به ازای هر کیلوگرم وزن معادل یک سی سی آب در ساعت نیاز دارد. این مقدار برای یک فرد ۷۰ کیلوگرمی حدود ۷/۱ لیتر در روز خواهد بود. این میزان با افزایش فعالیت بدنی و در شرایط محیطی مختلف تا بیش از ۱۰ لیتر در روز می تواند برسد.

مواد محلول در آب معمولی شامل مواد معدنی و عناصر مختلف مانند سدیم، پتاسیم، کلسیم، منیزیوم و بسیاری املاح دیگر می باشد. این الکترولیتها و دیگر مواد مورد نیاز بدن از طریق آب و نوشیدنی های مختلف تامین می شوند. کمبود هر کدام از الکترولیتها و عناصر مختلف می تواند باعث ایجاد اختلال در عملکرد بدن بویژه در شرایط دشوار همچون ورزش کوهنوردی شوند. در ورزش کوهنوردی با توجه به نوع فعالیت بدنی و نیز حمل کوله پشتی و شرایط محیطی چون گرما، سرما و باد، نیاز بدن به آب بیشتر است. پاسخ مناسب و کافی به این نیاز لازمه یک برنامه کوهنوردی بدون عارضه است.

بهترین راه برآورد میزان مایع مورد نیاز بدن در یک فعالیت ورزشی توزین ورزشکار قبل و بعد از ورزش است. میزان کاهش وزن بیانگر میزان آب از دست رفته و مایع مورد نیاز برای جبران آن است. این روش عملا در ورزشی مثل کوهنوردی قابل انجام نیست. لذا پروتکل های مصرف آب و دیگر مایعات در کوهنوردی لازم و بسیار مفید می باشد.

پیش از شروع صعود با مصرف کافی آب باید بدن در حالت هیدراتاسیون مناسب باشد. این امر با مصرف حداقل نیم لیتر آب طی دو ساعت قبل از شروع صعود امکان پذیر است. با توجه به اینکه معمولا مدت متوالی هر صعود بیش از یک ساعت است در یک شرایط آب و هوایی متعادل و در یک برنامه متوسط و ارتفاع نه چندان زیاد، در هر ۲۰ دقیقه حدود ۲۰۰ تا ۲۵۰ سی سی آب نوشیده شود. در ورزش کوهنوردی این آب باید حاوی حدود ۴۰ گرم قند (۷-۶ حبه قند) در هر لیتر باشد. همچنین در صورتی که صعود مداوم بیش از ۲ ساعت به طول می انجامد لازم است که حدود ۶/۰ گرم نمک به هر لیتر این آب اضافه شود. این ترکیب ضمن تامین مایعات مورد نیاز بدن و جبران آب از دست رفته، مانع خستگی کوهنورد می شود. توصیه می شود پس از پایان صعود و تصمیم برای کمپینگ مایع زیاد و شیرین تر نوشیده شود تا ضمن جبران کمبود آب، روند ترمیم ذخایر گلیکوژن عضلات شروع شده و کوهنورد را برای صعود بعدی در همان برنامه آماده سازد.

مصرف آب میوه های رقیق شده به نسبت ۱ به ۲ با آب نیز می تواند مایع مناسبی باشد. باید توجه داشت که مصرف مایعات خیلی شیرین ضمن کاهش جذب آب باعث ایجاد خستگی در کوهنورد نیز خواهد شد.

در نهایت باید تاکید نمود که از مهمترین مواد مغذی در ورزش کوهنوردی آب و مایعات است و با توجه به دشواری دسترسی و حمل آب در برنامه های کوهنوردی لازم است که کوهنوردان برنامه ریزی مناسبی جهت مصرف کافی آب در حین صعود و کمپینگ خود داشته باشند. به نظر می رسد برای کم کردن وزن کوله پشتی آخرین چیزی که باید از کوله پشتی خارج شود آب است! چرا که آب مایه توان و موفقیت و در مواقعی نجات جان کوهنورد است.

تغذیه صحیح در ورزش کوه نوردی

میزان سوخت و ساز بدن به توازن و تعادل میان انرژی به دست آمده ازطریق غذاها ومصرف آن انرژی در فعالیت های روزانه و فعالیت های سلولی بستگی دارد. پیاده روی همراه با نرمش های سبک و انجام کوهپیمایی باعث می گردد که سوخت و ساز بدن افزایش یاد.

در نتیجه چربی های زائد بدن سوزانده شده و به تدریج به عضله تبدیل می شوند. در اثر تبدیل چربی به عضله میزان چربی بدن کاهش می یابد.

بنابراین تداوم کوه پیمایی، نرمش، ورزش های سبک و پیاده روی باعث تحلیل رفتن چربی های زائد شده و میزان مصرف انرژی بالا می رود. که این خود باعث تناسب اندام وهمچنین از بروز چاقی جلوگیری می کند.

در کوهپیمایی نیز ماند دیگر فعالیت های ورزشی، تغذیه نقش مهمی در افزایش توازن ورزشی دارد. با توجه به این که ورزش کوه پیمایی جزء ورزش های طولانی مدت است،سهم عمده ی انرژی بدن از چربی ها تأمین می گردد.

به طور کلی در ورزش های استقامتی میزان عمده ی انرژی از چربی ها تا مین می شود. پس فعالیت مناسبی برای متعادل نگه داشتن وزن بدن محسوب می گردد.

باید توجه داشت که میزان سوخت چربی ها به بر آورده شدن منابع کربوهیدرات بستگی دارد. همچنین میزان گلوکز خون و گلیگوژن ذخیره در ماهیچه ها از عوامل محدود کننده ی میزان فعالیت در انواع ورزش ها می باشد.

در کوه پیمایی کوتاه مدت یکی از موادی که می تواند انرژی شما را افزایش دهد، قند است.

غذاهای قندی، غذاهایی هستند که راحت خورده شده و سریع جذب می شوند و با افزایش سطح قند خون، نیاز انرژی عضلات و مغز را برآورده می سازند. البته این به آن معنی نیست که در این امر زیاده روی کنیم. چون علاوه بر فساد دندان ها، موجب می گردد انسولینی که در پاسخ به افزایش میزان قند خون ترشح می گردد به سرعت قند خون را پایین بیاورد.

پس در مصرف مواد قندی کمی بیشتر دقت کنید و ازمنابع قندی طبیعی مانند میوه ها، خرما و … استفاده نمایید.چرا که نه تنها تأمین کننده ی قند مورد نیاز بدن هستند بلکه ما را از دیگر مواد مانند آب، ویتامینها ، املاح معدنی و فیبر نیز بهره مند می سازند. یک ساندویچ حاوی عسل ، موز رسیده و کمی کشمش می تواند قند زیادی به بدن برساند.دقت کنید استفاده از کره و مارگارین زیاد باعث کند شدن هضم کربوهیدرات ها شده و سطح انرژی را پایین می آورد.

مصرف نیم لیتر آب قبل از شروع کوه پیمایی می تواند مفید باشد.اگر هوا گرم باشد،نوشیدن نیم لیتر آب درهر ساعت کوه پیمایی لازم است.

● تأمین آب و املاح

از دیگر عوامل حیاتی در ورزش کوه پیمایی است. با افزایش سطح فعالیت، میزان متابولیسم مواد مغذی افزایش یافته و دمای بدن بالا می رود. که در این میان آب نقش مهمی در تنظیم دمای بدن دارد. میزان حرارتی که در هنگام ورزش در بدن آزاد می شود قادر است هر ۵ تا ۸ دقیقه یک درجه ی سانتی گراد دمای بدن را بالا ببرد.

تبخیر یک لیتر آب از سطح پوست بدن در اثر فعالیت ورزشی منجر به این می شود که ۵۸۰ کالری گرما از بدن دفع شود. پس به میزان کافی آب بنوشید. حتی در فعالیت های کوتاه مدت نیز نوشیدن آب فراموش نگردد. مصرف نیم لیتر آب قبل از شروع کوه پیمایی می تواند مفید باشد.اگر هوا گرم باشد،نوشیدن نیم لیتر آب درهر ساعت لازم است.

آب میوه ی رقیق شده ماند آب سیب ،گریپ فروت، انگور و … می تواند جایگزین مناسبی باشد.چون هم آب و هم مواد قندی لازم را تأ مین می نماید. توجه داشته باشید که نوشیدن آب مستلزم تشنگی نیست.تغذیه پس از کوه پیمایی نیزبسیار مهم است. در این مرحله تأمین آب( برای دفع مواد زائد حاصل از متابولیسم)، املاح معدنی و همچنین تأمین کربوهیدرات ها برای جایگزینی گیلگوژن مصرف شده از اهمیت خاصی برخوردار است.

اضافه کردن کمی مواد پروتئینی به این مواد می تواند سنتز گیلگوژن را تسریع بخشد. به عنوان مثال یک لیوان شیر کم چرب، سیب، پرتقال ، دو برش نان و کمی کیک می تواند تأمین کننده ی موارد فوق باشد.

در هنگام کوه پیمایی اسید لاکتیک عضلات شما بالا می رود و در نتیجه باعث خستگی و احساس ضعف در عضلات می شود. بنابراین استفاده از مواد غذایی که در بدن شما باعث بروز پاسخ قلیایی گردد و اسید را خنثی کند می تواند از خستگی شما بکاهد، مانند سیب، پرتقال، توت فرنگی ، لیمو، گلابی ، سیب زمینی، اسفناج، سبزی جات (خیار، ترب و تربچه) همچنین مصرف موز برای تأمین پتاسیم از دست رفته و گوجه فرنگی آغشته به نمک جهت تأمین سدیم و پتاسیم بعد از کوه پیمایی مفید می باشد.

منبع:سایت جامع آموزش کوهنوردی و با تشکر از وبلاگ کوهنوردی نیشابور

:: موضوعات مرتبط: تغذیه، ،

نویسنده : روابط عموی گروه آوا

تاریخ : پنج شنبه 29 تير 1391

ابنیک 23/4/91

سرپرست: رحمان رفیقی

عکاس :علی عسگری

برنامه این هفته فوق العاده سنگین بود و همه حسابی خسته شدن. بخصوص موقع آب بازی جای همه دوستانی که نبودند خیلی خالی بود.انشالله بعد از ماه رمضان چندتا برنامه گل گشتی مثل سبلان یا خلنو میزاریم که همه بتونن بیان.انشالله

:: موضوعات مرتبط: تابستان 91، ،

نویسنده : روابط عموی گروه آوا

تاریخ : دو شنبه 26 تير 1391

قله خلنو 15/4/91

سرپرست :علی ذکایی

عکاس :امیر کیا

هزینه برنامه دو روزه برای هر نفر هفده هزار تومان.

ساعت 12 از میدان نازی آباد به سمت روستای لالون در منطقه فشم حرکت کردیم. ساعت 15/15 به روستا رسیده و پس از 3 ساعت کوهپیمایی و عبور از رودخانه ساعت 8 به آبشار رسیدیم.چادرها را برپا کرده و پس از یک خواب نسبتا خوب ساعت 4 صبح صعود به سمت قله را آغاز کردیم ساعت 30/9 به ارتفاع 4000 هزار متری وزوا رسیده و ساعت 30/12 بر فراز قله میش چال به ارتفاع 4253 متری رسیدیم و در نهایت ساعت 13 بر فراز قله خلنو به ارتفاع 4390 متر را صعود نمودیم.

به امید صعودهای زیباتر با همه دوستان.انشالله. برای سلامتی همه کوهنوردان و ورزشکاران صلوات.

:: موضوعات مرتبط: تابستان 91، ،

نویسنده : روابط عموی گروه آوا

تاریخ : سه شنبه 20 تير 1391

ارتفاع زدگی و پیشگیری از ارتفاع زدگی

ارتفاع زدگی و پیشگیری از ارتفاع زدگی :

ترجمه و گردآوری: سرکار خانم دکتردرنا متولی و جناب آقای دکتر سینا ندایی

عضو انجمن پزشکی کوهستان ایران - دانشگاه علوم پزشکی شیراز – دانشکده پزشکی

انجمن پزشکی کوهستان ایران: در زمینه بیماریهای ارتفاع و آنچه در ارتفاع بالاتر از 3000 متر برای انسان اتفاق می افتد مقالات و کتابهای متعددی چاپ گردیده است. با این حال هنوز در زمینه اثرات ارتفاع بر فیزیوولوژی بدن انسان شاید مطالعات بیشتری نیاز باشد تا دانش ما را افزوده و بتوانیم با پیشگیری و درمان به موقع از عوارض آن بکاهیم.

اخیرا توسط دو تن از پزشکان علاقمند و کوهنورد به علوم پزشکی کوهستان و عضو انجمن پزشکی کوهستان ایران مقاله ای ترجمه گردیده است که حاوی نکات جالب توجهی است. از این عزیزان در ترجمه مطلب فوق صمیمانه سپاسگزاریم و امیدواریم فعالیتهای علمی ایشان در زمینه پزشکی کوهستان بتواند در خدمت ارتقای سلامتی و ایمنی جامعه کوهنوردی کشور موثر باشد.

ارتفاع زدگی نه تنها باعث کاهش توانایی بدنی و اختلال در تصمیم گیری می شود بلکه در موارد شدید می تواند عوارضی بسیار جدی و مرگبار ایجاد کند. همین طور هزینه های درمانی ارتفاع زدگی بسیار هنگفت است در نتیجه پیشگیری از ارتفاع زدگی بسیار اهمیت دارد. این مقاله به طور کامل به پیشگیری از انواع ارتفاع زدگی اختصاص داده شده است ولی باید توجه داشت که استفاده از انواع داروهای مورد بحث در این مقاله بدون تجویز پزشک ممنوع است.

قبل از شروع بحث پیشگیری از ارتفاع زدگی ، اشاره مختصری به انواع ارتفاع زدگی می کنیم :

بیماری ارتفاع به گروهی از سندرمها اتلاق می شود که در نتیجه اثر مستقیم کاهش فشار بارومتریک و غلظت اکسیژن هوا در ارتفاعات بالا ایجاد می شود. چرا که در فشار کمتر، تراکم هوا کمتر شود و به همین دلیل در ازای یک نفس اکسیژن کمتری وارد بدن شما می شود و در نهایت هیپوکسی(کاهش اکسیژن بافتی) به وجود می آید. احتمال ارتفاع زدگی در ارتفاعات زیر ۱۸۰۰ متر بسیار کم است. هرکس که به مناطق مرتفع سفر کند ، بدون توجه به سن ، آمادگی جسمانی ، پیشینه پزشکی یا حتی تجارب قبلی در ارتفاع در معرض خطر ارتفاع زدگی است.

به طور کلی بیماریهای ارتفاع به سه دسته تقسیم می شوند:

۱-سندرم ارتفاع زدگی حاد (AMS: Acute Mountain Sickness): سردرد اولین علامت ناشی از AMS است. معمولا سردرد در AMS همراه با بقیه علائم رخ می دهد.از جمله بی خوابی ، ضعف عضلانی , سرگیجه ، بی اشتهایی و تهوع. این سردرد معمولا در شب و با فعالیت زیاد بدتر می شود. بی خوابی بعد ار سردرد دومین علامت شایع است. اختلال در خواب معمولا به دنبال تنفس دوره ای ، سردرد شدید ، سرگیجه و نفس تنگی رخ می دهد.بی اشتهایی و تهوع نیز از علائم شایع هستند. کاهش ادرار( حتی با وجود مصرف مایعات ) نیزممکن است رخ دهد.

۲-ادم مغزی در ارتفاعات (High Altitude Cerebral Edema) : در موارد شدید ارتفاع زدگی حاد فرد دچار عدم تعادل ، گیجی و تغییر در سطح هوشیاری می شود که به این حالت ادم مغزی ناشی از ارتفاع زدگی میگویند.

۳-ادم ریوی در ارتفاعات (High Altitude Pulmonary Edema) : ادم ریوی در ارتفاعات بالا معمولا در عرض ۲ تا ۵ روز بعد از رسیدن به ارتفاع بالا رخ می دهد. به ندرت در ارتفاعات زیر ۲۵۰۰ تا ۳۰۰۰ متری رخ می دهد و همین طور به ندرت در افرادی که در ارتفاع خاص حدود یک هفته هم هوایی داشته اند اتفاق می افتد. اولین علائم ادم ریوی تنگی نفس فعالیتی ، سرفه ، و کاهش ناگهانی عملکرد ورزشی است در پی ادم ریوی ، تنگی نفس استراحتی ، و خس خس سینه شروع می شود. سرفه بدتر می شود و در نهایت خلط کف آلود صورتی رنگ که واضحا بیانگر ادم ریوی است، دیده می شود.

پیشگیری از سندرم ارتفاع زدگی حاد و ادم مغزی ناشی از ارتفاع یکسان است چراکه تحقیقات و مطالعات مختلف در افراد مبتلا به سندرم ارتفاع زدگی حاد و ادم مغزی در ارتفاعات نشان داده است که ادم مغزی در ارتفاعات در حقیقت یک مرحله نهایی از سندرم ارتفاع زدگی حاد است در نتیجه پیشگیری ازسندرم ارتفاع زدگی حاد خود باعث پیشگیری از ادم مغزی نیز می شود. پیشگیری از ادم ریوی به صورتی متفاوت است و اغلب در افرادی با سابقه قبلی ادم ریوی در ارتفاعات توصیه می شود.

پیشگیری از AMS و HACE :

رویکرد پیشنهادی برای پیشگیری از AMS و HACE :

پاسخ هرفرد به کمبود اکسیژن در ارتفاعات بالا و همین طور مدت زمان هم هوا شدن به گونه ای متفاوت از دیگری است . در نتیجه تمام این توصیه ها علارغم موثر بودن به معنای پیشگیری صد در صد از ارتفاع زدگی نیستند.

برای پیشگیری از AMS و HACE بهتر است اول فرد را از نظر ریسک بررسی کنیم.

دسته بندی ریسک
کم خطر	افرادی که قبلا سابقه بیماری ارتفاع نداشته اند و تا ارتفاع ۲۸۰۰ متر صعود کرده اند افرادی که قصد دارند در بیشتر از ۲ روز تا ارتفاع ۲۵۰۰ – ۳۰۰۰ متررا صعود کنند و فاصله دو محل شب مانی کمتر از ۵۰۰ متر است.
ریسک متوسط	افرادی با تاریخچه قبلی AMS و صعود به ارتفاع ۲۵۰۰ تا ۲۸۰۰ متر در عرض یک روز افرادی بدون تاریخچه قبلی AMS و صعود به ارتفاع بیش از ۲۸۰۰ در یک روز همه افرادی که با سرعت بیش از ۵۰۰ متر در روز در ارتفاع بالای ۳۰۰۰ متر صعود می کنند
پر خطر	افرادی با سابقه AMS و صعود به ارتفاع بالای ۲۸۰۰ متر در عرض یک روز تمام افراد با سابقه قبلی HAPE و HACE تمام افراد که در عرض یک روز ارتفاع بالای ۳۵۰۰ را صعود می کنند همه افرادی که با سرعت بیش از ۵۰۰ متر در روز صعود به ارتفاع بالای ۳۵۰۰متر صعود می کنند صعود های خیلی سریع (مثلا صعودهای سریع در کیلیمانجارو)

پیشگیری از ارتفاع زدگی در افراد کم خطر:

در افراد کم خطر پیشگیری دارویی لازم نیست و با صعود آهسته ( تدریجی ) می توان از ارتفاع زدگی پیشگیری کرد.

صعود تدریجی:

- صعود تدریجی بهترین و بی خطرترین روش پیشگیری از بیماری ارتفاع است و کمک می کند تا بدن فرصت کافی برای هم هوایی را داشته باشد. صعود تدریجی به معنای رعایت یک سری از اصول است :

- در ارتفاع بالای ۳۰۰۰ متر افراد نباید بیش از ۳۰۰متر در روز صعود کنند و هر سه تا چها روز یک روز استراحت کنند.(یا یک روز استراحت به ازای هر ۱۰۰۰ متر صعود)

- بهترین حالت برای هم هوایی به این صورت است که در طول روز به مناطق مرتفع تر صعود کنید و برای خواب به ارتفاعات پایینتر برگردید .

تغذیه:

مصرف غذاهای پر کربوهیدرات و کم چربی و نوشیدن مایعات به حد کافی از خطر ارتفاع زدگی جلوگیری می کند.

پیشگیری از ارتفاع زدگی در افراد با خطر متوسط و شدید :

در کوهنوردان با ریسک متوسط و پر خطر علاوه بر صعود تدریجی باید داروهای پروفیلاکسی(پیشگیری) نیز مد نظر باشد.

استازولامید:

اولین داروی انتخابی استازولامید است. آزمونهای متعدد تاثیر استازولامید در پیشگیری از AMS را به اثبات رسانده اند و امروزه پرکاربردترین دارو به منظور بهبود علائم AMS است . این دارو مهار کننده آنزیمی به نام کربنیک آنهیدراز است . کربنیک آنهیدراز آنزیمی است که واکنش تبدیل دی اکسید کرین به بیکربنات را کاتالیزه می کند. در نتیجه این آنزیم نقش اساسی در تعادل اسید-باز بدن ایفا می کند.

CO₂ + H₂O <--Carbonic Anhydraseà>> HCO₃^- + H⁺

استازولامید، این آنزیم را در سلولهای خونی ، توبولهای کلیه ، گیرنده های شیمیایی در مغز و عروق مهار می کند. مکانیزم تاثیر استازولامید در بیماریهای ارتفاع هنوز به طور کامل مشص نشده است .

ما در اینجا به شرح چند دیدگاه مورد قبول می پردازیم :

ابتدا هیپوکسی در بدن باعث افزایش تعداد تنفس در دقیقه می شود که در نتیجه آن فشار دی اکسید کربن در بدن کم می شود با کم شدن فشار دی اکسید کربن خون قلیایی می شود ) آلکالوز تنفسی ) که این شرایط مرکز تنفس را مهار می کند و تهویه تنفسی کم می شود. استازولامید با مهار کربونیک آنهیدراز در کلیه باعث دفع بیکربنات در ادرار می شود و درنتیجه ایجاد اسیدوز متابولیک در بدن می کند و باعث افزایش تهویه دقیقه ای تا ۵۰ درصد می شود و با افزایش تهویه دقیقه ای فشار اکسیژن شریانی در بدن بالا می رود. ( توجه داشته باشید که بهبود تهویه تنفسی با افزایش تعداد تنفس نیست بلکه با افزایش حجم جاری است.)

تهویه دقیقه ای : حجم کل گازی که در هر دقیقه وارد ریه ها می شود که برابر است با حاصلضرب "حجم جاری" و "تعداد تنفس در دقیقه"

حجم جاری : حجم هوایی که در یک دم و بازدم معمولی به داخل ریه ها جریان می یابد.

اثرات دیگر استازولامید کم کردن تنفس دورهای در موقع خواب است. همین طور با کم کردن تولید مایع مغزی نخاعی از AMS و HACE پیشگیری می کند.

استازولامید به عنوان داروی پیشگیری از ارتفاع زدگی باید یک روز قبل از صعود شروع شود. . دوز پیشنهادی استازولامید برای پیشگیری از AMS در بالغین ۱۲۵ میلی گرم دو بار در روز است. دوزهای بیشتر استازولامید تا ۵۰۰ میلی گرم روزانه می تواند در پیشگیری از AMS موثر باشد ولی به دلیل عوارض جانبی پیشنهاد نمی شود. دوز استازولامید برای اطفال ۲/۵ میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن ( حداکثر تا ۱۲۵ میلی گرم ) هر ۱۲ ساعت است.

اثرات جانبی استازولامید معمولا به خوبی تحمل می شوند. از جمله این عوارض بی حسی دور دهان و نوک انگشتان . افزایش دفعات ادرار ، تغییر در مزه نوشیدنی های گازدار : فرد در هنگام مصرف نوشیدنیهای گازدار مزه فلزی در دهانش احساس می کند. واکنش های حساسیتی به استازولامید بسیار نادر است ولی نباید نادیده گرفته شود.

دیده شده است که کسانی که به داروهای سولفونامیدی حساسیت دارند در مواردی به استازولامید هم حساسیت داشته اند. در صورت حساسیت به سولفونامید باید استازولامید را قبل از صعود تست کرد تا در صورت آلرژی استفاده نشود.( پاورقی سولفونامیدها هم اثر مهارکنندگی روی آنزیم کربونیک آنهیدراز دارند.) و اگر کسی با مصرف سولفونامید دچار شک آنافیلاکسی شده باشد استازولامید منع مطلق دارد.

دگزامتازون:

تاثیر دگزامتازون در پیشگیری از AMS نیز در مطالعات مختلف به اثبات رسیده است. البته اثر این دارو در پیشگیری از AMS کمتر و ناشناخته تر از استازولامید است ، از طرفی اثرات جانبی بسیاری دارد در نتیجه زمانی مورد استفاده قرار می گیرد که به دلایلی نتوان از استازولامید استفاده کرد . دگزامتازون از دسته داروهای استروئیدی است و هم به صورت خوراکی و هم تزریقی کاربرد دارد . این دارو ضد التهاب است و از طریق تغییر در نفوذپذیری دیواره مویرگها و آزادشدن سیتوکین های ضد التهابی اثر می کند .این دارو نسبت به استازولامید اثر کمتری در پیشگیری از ارتفاع زدگی دارد . طول مدت استفاده از دگزامتازون به عنوان داروی پروفیلاکسی نباید بیشتر از ۱۰ روز شود چراکه مصرف طولانی مدت گلوکوکورتیکوئید باعث عوارض شدید و سرکوب غدد فوق کلیوی می شود.

Image Detail

دگزامتازون به عنوان داروی پیشگیری از ارتفاع زدگی باید از روز صعود شروع شود.

دوز پیشنهادی آن برای پیشگیری از بیماری های ارتفاع ۲ میلی گرم هر ۴ ساعت یا ۴ میلی گرم هر ۱۲ ساعت به صورت خوراکی است. دگزامتازون در دوزهای بسیار بالا ( ۴میلی گرم هر ۶ ساعت ) در موارد بسیار پر خطر از جمله ارتش یا پرسنل نجات و کاوشگری که با هواپیما به ارتفاعات بالای ۳۵۰۰ می روند کاربرد دارد. در شرایط نادر صعود صعود بسیار سریع ( مثلا تیمهای نجات ارتش که باید در مدت زمان کوتاهی تا ارتفاع بالای ۳۵۰۰ متر بروند ) بهتر است از هر دو دارو(استازولامید و دگزامتازون) استفاده شود. برای کسانی که برای چند روز در یک ارتفاع خاص مستقر می شوند داروی پروفیلاکسی باید ظرف ۲-۳ روز قطع شود. تمام داروهای پروفیلاکسی باید در زمان برگشت از ارتفاع قطع شوند. توجه داشته باشید که دگزامتازون را هرگز نباید برای کودکان تجویز کرد بلکه در کودکان بهتر است با صعود تدریجی و استازولامید از AMS پیشگیری کرد.

جینکو بیلوبا:

جینکو بیلوبا یک داروی سنتی چینی است که از برگ گیاه بازدانه ای به همین نام استخراج می شود. این گیاه واجد دو ماده موثره آنتی اکسیدان گلیکوزیدهای فلاونول و ترپن لاکتون می باشد ، این دو ماده اثرات زیادی از جمله زدودن رادیکال های آزاد دارند.همچنین این دارو با مکانیزمهای ناشناخته باعث بهبود گردش خون می شود.

Image Detail

در چندین مطالعه اثرات مفید جینکو بیلوبا در پیشگیری از ارتفاع زدگی به اثبات رسیده است ولی چندین مطالعه مبنی بر بی اثر بودن آن است درنتیجه هنوز به عنوان یک داروی موثر در پیشگیری ار بیماری ارتفاع قابل قبول نیست و استفاده از استازولامید در پیشگیری از ارتفاع زدگی حاد ارجح است.

پیشگیری از HAPE ( ادم ریوی )

صعود آهسته اصلی ترین راه حل برای پیشگیری از انواع ارتفاع زدگی است و حتی در افراد مستعد نیز بسیار موثر است.

شواهدی به صورت غیرمستقیم این موضوع را به اثبت رسانده ، که حتی در افرادی که بیش از یک بار در صعود سریع به ارتفاعات آلپ دچار ارتفاع زدگی شده اند ، وقتی که سرعت صعود را کم کرده اند و در ارتفاعات بالای ۲۰۰۰متر با سرعتی کمتر از ۳۵۰ تا ۴۰۰ متر در روز صعود کرده اند توانسته اند به راحتی تا ارتفاع ۷۰۰۰ متر را صعود کنند.

تجربه دیگری که از ارتش هندوستان به دست آمد این بود که ۱۵ درصد از سربازانی که با هواپیما ( سرعت زیاد) به ارتفاعات بلند رفته بودند دچار ادم ریوی شدند در حالی که سربازانی که چندین هفته قبل از صعود به ارتفاعات هم هوایی انجام می دادند دچار ادم ریوی نمی شدند.

علاوه بر این ، اگر کسی دچار علائم اولیه ارتفاع زدگی حاد و یا علائم شروع یک ادم ریوی شد نباید به صعود ادامه دهد و همین طور در روزهای اول مواجهه با ارتفاعات بالای ۳۰۰۰ متر از ورزش بیش از حد خودداری کند چراکه ورزش هم باعث ایجاد و هم بدتر شدن ادم ریوی می شود.

پیشگیری دارویی ادم ریوی :

هم هوایی موثرترین راه پیشگیری از ارتفاع زدگی است ولی همیشه عملی و امکان پذیر نیست. در نتیجه پیشگیری دارویی از ارتفاع زدگی از جمله HAPE مورد توجه محققان قرار گرفته است.

علت اصلی HAPE افزایش فشار سرخرگهای ریوی است در نتیجه جلوگیری از این معضل اساس و روش استاندارد پیشگیری از ادم ریوی در افرادی با سابقه قبلی HAPE است که امکان صعود آهسته برای آنها نیست. بیش از ۲۰ سال است که استفاده ۲۰ میلی گرم از فرمولاسیونهای نیفدپین آهسته رهش هر ۸ ساعت ( از ۲۴ ساعت قبل از صعودهای بالای ۴۶۰۰متر و ادامه دارو تا زمان برگشت) مورد تایید است و تحقیقات نشان داده که این روش می تواند بروز HAPE را از ۶۳ درصد به ۱۰ در صد کاهش دهد. چندین سال پیش محققان متوجه شدند که با داروی تادالافیل دو بار در روز بروز ادم ریوی از ۷۴ درصد به ۱۰ درصد رسید. توجه داشته باشید که نیفدیپین و تادالافیل هیچکدام در پیشگیری از ارتفاع زذدگی موثر نیستند

حتی در افراد مستعد AMS دیده شده است که استفاده از تادالافیل و سیلدنافیل باعث بدتر شدن AMS با یک مکانیزم ناشناخته می شود. در نتیجه داروهای گشادکننده عروق ریوی فقط برای پیشگیری از HAPE باید تجویز شوند. اگر پروفیلاکسی برای HAPE تجویز شد و فرد در هنگام صعود علائم AMS داشت هم هوایی بیشتر و استازولامید توصیه می شود. هنوز مشخص نشده که آیا استازولامید می تواند از HAPE جلوگیری کند یا نه. ولی تحقیقات در نپال نشان داده داده که استازولامید تغییری در فشار شریانی ایجاد نمی کند.

داروهای آگونیست بتا ۲ مثل سالمترول هم به عنوان داروی پروفیلاکسی HAPE در بالغین مستعد گزارش شده است. سالمترول با دوز بالای ۱۲۵ میلی گرم دو بار در روز در مواقع صعود سریع و دو شب ماندن در ارتفاع ۴۵۵۹ متری باعث شد که بروز HAPE از ۷۴ درصد به ۳۳ درصد کاهش یابد . این نشان می دهد که گشادکننده های عروق ریوی نسبت به سالمترول موثرتر هستند. در نتیجه استفاده روتین از سالمترول برای پروفیلاکسی از HAPE توصیه نمی شود.

دگزامتازون داروی مصوب و مورد تایید برای پیشگیری و درمان AMS است . اخیرا تحقیقات نشان داده است که استفاده از آن یک روز قبل از صعود و ادامه در زمان صعود و ماندن در ارتفاعات می تواند در پیشگیری از HAPE موثر باشد.

الگوریتم پیشگیری ار HAPE :

توضیح الگوریتم پیشگیری از HAPE :

در فردی که مستعد ادم ریوی است ، بسته به این که سرعت صعود چقدر باشد روش پیشگیری از ادم ریوی متفاوت است . در صعود پرسرعت (با سرعت بیش از ۱۰۰۰ متر در روز ) ، بهترین راه پیشگیری از ادم ریوی استفاده از دگزامتازون است ، که این دارو هم از AMS و هم از HAPE پیشگیری می کند. ولی در شرایط صعود آهسته مخصوصا در کوهنوردان گشادکننده های عروق ریه از جمله نیفدیپین و تادالافیل توصیه می شود چراکه این دارو ها بسیار موثر و از طرفی نسبت به دگزامتازون عوارض کمتری دارند. از آنجا که نیفدیپین و تادالافیل از AMS پیشگیری نمی کنند ، بهتر است که در این موارد استازولامید را برای پیشگیری در افراد مستعد AMS یا درمان علائم خفیف AMS به کار برد.

جدول دوز داروهای مورد استفاده در پیشگیری و درمان بیماریهای ارتفاع:

نام دارو	مورد مصرف	روش مصرف	دوز
استازولامید	پیشگیری از AMS/HACE درمان AMS	خوراکی خوراکی	۱۲۵ میلی گرم دو بار در روز اطفال :۲/۵ میلی گرم هر ۱۲ ساعت ۲۵۰ میلی گرم دو بار در روز اطفال :۲/۵ میلی گرم هر ۱۲ ساعت
دگزامتازون	پیشگیری از AMS/HACE درمان AMS/HACE	خوراکی خوراکی ، وریدی ، داخل عضلانی	۲ میلی گرم هر ۶ساعت یا ۴ میلی گرم هر ۱۲ ساعت در اطفال نباید مصرف شود AMS: 4 میلی گرم هر ۶ ساعت HACE: 8 میلی گرم یکبار و سپس ۴ میلی گرم هر ۶ ساعت اطفال: ۰/۱۵ میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن و سپس هر ۶ ساعت
نیفدیپین	پیشگیری از HAPE درمان HAPE	خوراکی خوراکی	۳۰ میلی گرم ( آهسته رهش) هر ۱۲ ساعت یا ۲۰ میلی گرم ( آهسته رهش) هر ۸ ساعت ۳۰ میلی گرم ( آهسته رهش) هر ۱۲ ساعت یا ۲۰ میلی گرم ( آهسته رهش) هر ۸ ساعت
تادالافیل	پیشگیری از HAPE	خوراکی	۱۰ میلی گرم دوبار در روز
سیلدنافیل	پیشگیری از HAPE	خوراکی	۵۰ میلی گرم هر ۸ ساعت
سالمترول	پیشگیری از HAPE	استنشاقی	۱۲۵ میکروگرم دو بار در روز (همراه با یک داروی دیگر ، به تنهایی نبایده مصرف شود)

در چه زمان جای نگرانی وجود دارد؟

سریع به فکر فرود باشید اگر:

اگر علارغم استراحت در یک ارتفاع خاص علائم رو به وخامت گذاشت.، یا احساس عدم تعادل داشتید ، در چنین شرایطی سریعا حدود ۶۰۰ تا ۹۰۰ متر ارتفاع کم کنید. منتظر نمانید تا صبح شود .

در این صورت ممکن است کسی که قادر به راه رفتن روی پاهای خودش است و می تواند با کمک یک چراغ پیشانی به سادگی پایین بیاید به سادگی در ظرف ۱۲ ساعت تبدیل به یک بیمار روی برانکارد شود.

تنها و مهم ترین علامت که به ما نشان می دهد بیماری ارتفاع در حال وخیم شدن است از دست دادن تعادل است . در این حالت شخص تلو تلو می خورد و مشکل تعادل دارد و قادر نیست که در یک مسیر مستقیم گام بردارد. هرگز اجازه ندهید که یک فرد ارتفاع زده به تنهایی به پایین برود همیشه همراه با یک نفر دیگر باشد.

:: موضوعات مرتبط: آسیب ها و درمان، ،

نویسنده : روابط عموی گروه آوا

تاریخ : سه شنبه 20 تير 1391

عوارض جانبي استازولاميد-قرص ارتفاع

عوارض جانبي استازولاميد-قرص ارتفاع

.

عوارض جانبي استازولاميد-قرص ارتفاع

با رواج روز افزون صعودهاي سرعتي در بين برخي کوهنوردان، مصرف قرص استازولاميد بعنوان يکي از رايج ترين داروها جهت پيشگيري و درمان بيماري حاد ارتفاع يا ارتفاع زدگي، بطور چشمگيري افزايش يافته است. اين افزايش بي رويه مصرف دارو، بدون اطلاع از عوارض جانبي آن مي تواند سلامت کوهنورد را مورد تهديد قرار دهد. بويژه اينکه افراد مختلف پاسخ هاي متفاوتي به يک دارو مي دهند. اينکه بدن ما ممکن است چه واکنشي در مقابل دارو نشان دهد، امريست پيچيده. آگاهي ما از عوارض دارو بما کمک مي کند تا نسبت به بروز مشکلات جسمي در حين فعاليت کوهنوردي و عوامل آن آگاه باشيم.

عوارض شايع:

افزايش حجم ادرار(ديورز) ،کرختي، مور مور شدن و تغيير حسي(پارستزي) بخصوص در دستها و پاها و نواحي تحت فشار، مصرف نوشيدنيهاي کربن دار ممکن است بي مزه بنظر برسد، تهوع، عدم تعادل الکتروليتي.

ساير عوارض: ناخوشي- عدم آگاهي نسبت به زمان و مکان، افسردگي، خستگي، ضعف عضلاني، بي اشتهايي، استفراغ، کاهش وزن، خشکي دهان، تشنگي، اسهال، افزايش دفع کلسيم، پتاسيم، منيزيم و سديم، اسيدوز متابوليک( کاهش ميزان PH مايع خارج سلولي ناشي از افزايش يونهاي هيدروژن و يا کاهش يونهاي بيکربنات. اين وضعيت ممکن است منجر به يک يا بيش از يکي از موارد زير شود: خمودي، ضعف، درد شکمي، تهوع، استفراع، ديس پنه يا تنفس مشکل، هيپرپنه پيشرونده يا افزايش تعداد تنفس، دهيدراتاسيون ، تشنگي، برافزوختگي صورت، نبض پرجهنده، خواب آلودگي فزاينده، اغتشاش شعور، جنگجويي.)؛ هيپرگليسمي (افزايش اندازه گلوکز در خون که منجر به پوست گر گرفته و خشک ، فشارخون پايين ، نبض بالا، افزايش شمارش تنفس، پر اداري ،پرخوري، پرنوشي و خواب آلودگي مي شود.)؛

هيپراورسيمي (اسيداوريک بيش از حد در خون که منجر به درد پهلو، معده، يا مفاصل مي شود)؛ تکرر ادرار، پرادراري، سوزش ادرار، اختلال فعاليت کبد.

عوراض تهديد کننده زندگي:

فلج شل؛ اگرانولوسيتوز (عارضه اي که با عفونت شديد همراه است و بوسيله تب بالا، لرز، ضعف و بي حالي شديد و زخم شدن غشاء مخاطي نظير دهان، رکتوم يا واژن تظاهر ميکند.)

نکاتي در مورد مصرف دارو:

مصرف طولاني مدت استازولاميد منجر به کاهش شديد پتاسيم مي شود و نياز به رژيم سرشار از پتاسيم وجود دارد.

:: موضوعات مرتبط: آسیب ها و درمان، ،

نویسنده : روابط عموی گروه آوا

تاریخ : سه شنبه 20 تير 1391

گرفتگی عضلات در ورزش کوهنوردی

گرفتگی عضلات در ورزش کوهنوردی:

گردآوری: دکتر حمید مساعدیان

انجمن پزشکی کوهستان ایران: گرفتگی عضلات یکی از مشکلات شایع در ورزش کوهنوردی خصوصا در فصل تابستان است. کم آبی و بی آبی و کاهش الکترولیتهای بدن و نمکها در پی تعریق زیاد نیز از عوامل مستعد کننده آن است. با رعایت راه کارهای ذیل می توان از این مشکل پزشکی جلوگیری نمود:

● این درد معنی دار

از اولین نشانه های گرفتگی عضلات، درد شدیدی است که بسته به موقعیت ناحیه صدمه دیده، در پشت یا گردن ظاهر می شود. این درد که با انقباض دردناک ماهیچه همراه است، ممکن است بین چند ثانیه تا چند دقیقه طول بکشد.

این درد و انقباض معمولا ۲هدف را دنبال می کند؛ یکی اینکه شما را متوجه وجود مشکل در بدنتان کند و دیگر اینکه حرکات شما را محدود سازد تا مانع صدمات بیشتر در آن ناحیه از بدنتان بشود. این علائم معمولا بر اثر فعالیت فیزیکی زیاد تشدید می شوند و عموما پس از یک دوره استراحت، کمتر شده یا از بین می روند.

● چه باید کرد؟

در بیشتر اوقات اگر گرفتگی عضله در افراد علت پزشکی جدی نداشته باشد، با یک دوره درمانی ساده در چند روز یا چند هفته بهبود پیدا می کند. اما اگر هر یک از علائم زیر را در خود مشاهده کردید، فورا به پزشک مراجعه کنید:

▪ تغییر در نحوه عملکرد روده ها و مثانه؛ به طوری که در کنترل آنها دچار مشکل بشوید.

▪ ضعف ماهیچه ها در ناحیه بازوها و ساق پاها و عدم تعادل هنگام راه رفتن و احساس کاهش تــدریجــی توانایی در طی مسیری که معمولا به راحتی پیاده روی می کرده اید.

▪ احساس گسترش درد و بی حسی در دست و پا به ویژه هنگام عطسه، سرفه یا موقع نشستن.

▪ بدتر شدن درد در حالت دراز کشیدن و بی خوابی در طول شب از شدت درد.

▪ درد همراه با تب، کاهش وزن و دیگر نشانه های بیماری.

اگر هیچ یک از علائم ذکر شده را ندارید، شاید با انجام کارهایی بتوانید خودتان درد و گرفتگی ماهیچه هایتان را کاهش دهید یا بعضی از علائم آزاردهنده و مشکل ساز آن را از بین ببرید.

● از تو حرکت

انجام فعالیت های روزانه و معمول (البته شاید با سرعت کمتر و مطمئنا با خودداری از انجام کارها و حرکاتی که ممکن است دوباره مشکلاتی در شما ایجاد کند) بهترین و مناسب ترین قدم برای شروع یک دوره درمانی است. استراحت کوتاه مدت مشکلی ایجاد نخواهد کرد اما خوب است بدانید که فعالیت های سبک، به بهبود وضعیت شما سرعت می دهد بنابراین از دراز کشیدن و استراحت های طولانی مدت خودداری کنید.

● کمپرس سرد

در ۷۲ساعت اولیه شروع گرفتگی عضلات فورا تعدادی قطعه یخ یا سبزیجات یخ زده را در کیسه و سپس پارچه ای پیچیده و حداکثر ۲۰دقیقه روی موضع دردناک قرار دهید. این کار را چندین بار در طول روز تکرار کنید. کمپرس سرد، درد و ورم ناحیه درد را کاهش می دهد و با بی حس کردن بافت عضلانی آن منطقه، تحریکات عصبی محل صدمه دیده را کم می کند. البته مراقب باشید زیرا کمپرس سرد طولانی و بیش از ۲۰دقیقه در ناحیه مورد نظر می تواند باعث انقباض بیشتر عضلات و افزایش درد در آن شود.

● کمپرس گرم

پس از گذشت ۳روز از آغاز درد گرفتگی عضلات، می توانید روش کمپرس گرم را شروع کنید. کمپرس گرم باعث شل شدن ماهیچه های منقبض شده و افزایش جریان خون در آنها می شود. این کار حتما باید پس از ۷۲ساعت اولیه گرفتگی عضلات آغاز شود تا التهاب فروکش کند. استفاده از گرمای مرطوب بهتر از گرمای خشک است، زیرا میزان از دست دهی آب بدن را کاهش می دهد. برای این کار می توانید از انواع کمپرس های مرطوب مانند کیسه های آب گرم مخصوص کمپرس، حمام آب گرم یا جکوزی استفاده کنید.

● داروهای ضد درد و آرام بخش

انواع داروهای ضد درد مانند آسپرین، ایپوبروفن، استامینوفن یا ناپروکسن نیز می توانند درد را کاهش داده و ورم و گرفتگی عضلات را کم کنند. داروهای متنوعی وجود دارند که بدون نیاز به نسخه پزشک قابل خریداری هستند اما حتما در مورد استفاده از آنها با پزشک خود مشورت کنید. آنها به شما کمک خواهند کرد مناسب ترین دارو را تهیه کنید.

● موضع بند های طبی

استفاده کوتاه مدت از سینه بند های طبی نیز می تواند برای کاهش دردهای گرفتگی عضلات مفید باشد. این گونه تجهیزات طبی (سینه بند یا گردن بند طبی) با ثابت نگه داشتن و گرم کردن ماهیچه های محل مورد نظر، درد را کاهش خواهند داد.

فراموش نکنید که در مورد استفاده از انواع کمربند، گردن بند و سینه بندهای طبی و سایز و نوع مناسب آن حتما با پزشک خود مشورت کنید تا راهنمایی های لازم را به شما بدهد.

البته هرگز روی این نگهدارنده های خارجی برای درازمدت حساب نکنید زیرا رها گذاشتن عضله ها و اجازه حرکت و فعالیت دادن به آنها می تواند برای بهبود مشکلات و صدمات شما مفید باشد.

اگر هیچ یک از روش های پیشنهادی بالا کارساز نبود و با هیچ کدام از مراقبت های خانگی نتوانستید درد، التهاب و گرفتگی عضلات خود را کم کنید، حتما به مراکز درمانی مراجعه کنید؛ شاید آنها روش های مراقبتی و درمانی دیگری را به شما ارائه بدهند.

● عضله هم بگیر نگیر داره

برای جلوگیری از ایجاد دوباره صدمات در پشت و گردن و پیشگیری از گرفتگی دردناک عضلات باید قدرت و توانایی عضلات خود را زیاد کنید و برای انعطاف پذیری ماهیچه ها، تاندون ها و زرد پی هایی که ستون فقرات پشت تان را نگهداری می کنند، برنامه ریزی و تلاش کنید. روش های زیر به این منظور پیشنهاد می شود:

▪ برای انجام ورزش های هوازی سبک - که به پشت و ستون فقرات و مفاصل فشار وارد نمی کنند - مثل دوچرخه سواری، پیاده روی یا شنا برنامه ریزی کنید. اگر ورزش در فضای باز برایتان ممکن نیست، از دستگاه ها و وسایل ورزشی موجود در بازار مانند دوچرخه های ثابت و غیره - که در سالن های ورزشی موجود هستند - استفاده کنید؛ حتی می توانید یکی از آنها را خریداری کرده و در خانه داشته باشید و مرتبا از آن استفاده کنید.

▪ با تقویت عضلات شکم و پشت خود (بدن سازی) یک سینه بند طبی طبیعی برای نگهداری ستون فقرات خود خواهید داشت.

▪ کشش های آرام در عضلات، انعطاف پذیری آنها را زیادتر می کند. کشش دادن همچنین باعث می شود خون بیشتری به سمت عضلات تان جریان پیدا کند.

● هشدار، هشدار!

اگر به طور مرتب به گرفتگی عضلات دچار می شوید، پیش از برنامه ریزی برای انجام هرگونه فعالیت های کششی و ورزشی، حتما با پزشک معالج خود مشورت کنید (حتی اگر به انجام فعالیت های ورزشی عادت دارید!). زمانی که ماهیچه ها، اعصاب و دیگر بافت های بدن تحت تاثیر گرفتگی، التهاب دارند یا در مراحل اولیه بهبود به سر می برند باید از وارد کردن هرگونه فشار و تحرک زیاد بر آنها خودداری کرد زیرا ممکن است صدمات بیشتری به آنها وارد شود یا روند درمان کند شود.

گرفتگی عضلات یکی از شایع ترین عوامل ایجاد درد شدید در پشت و گردن افراد است. این درد اگرچه گاهی با بعضی روش های سنتی معمول هم قابل کنترل است و نیازی به درمان از طریق روش های جراحی ندارد اما در صورت مشاهده بعضی علائم باید سریعا به پزشک مراجعه کنید.

دکتر ابراهیم رزم پا - پورتال پزشکی ورزشی - گردآوری: دکتر حمید مساعدیان و با تشکر از آقای مهدی شیری و وبلاگ هیئت کوهنوردی تکاب

:: موضوعات مرتبط: آسیب ها و درمان، ،

نویسنده : روابط عموی گروه آوا

تاریخ : سه شنبه 20 تير 1391

ولادت حضرت صاحب العصر والزمان عجل الله تعالی فرجه الشریف بر همگان تبریک و تهنیت باد.

بالی در آسمان نگاهت به ما بده
یا نه! به این گیاه کمی هم هوا بده

اصلا در آفتاب گنه پس بگیر و بعد
در سایه های دور و بر خویش جا بده

سنگ فراق و سینه ی من،طاقتم کم است
بغضم شکسته است نگو شیشه را بده

باز است شوق پنجره هر وقت رد شدی
امشب به سنگ فرش دلم ردپا بده

دست خودم که نیست، شب جمعه آمده
اصلا مرا بگیر و به من کربلا بده

{صلوات و درود خالصانه ما بر خاندان عصمت و طهارت، باعث پاكي و نيكويي سرشت، مايه تزكيت و طهارت نفوس و عامل بخشش و پوشش گناهان ما مي‌گردد}

ذكر صلوات، از جامع‌ترين اذكار و اوراد است. در قرآن كريم آمده است: إن الله وَ مَلائِكَتَه يصلّون علي النّبي يا أيها الذين آمنوا صلّوا عليه و سلّموا تسليماً؛ همانا خداوند و ملائكه بر پيامبر صلوات و درود مي‌فرستند؛ اي ايمان‌آورندگان، شما نيز بر او درود و سلامتي مستمر به گونه‌اي عالي بفرستيد.

:: موضوعات مرتبط: بهار 91، ،

نویسنده : روابط عموی گروه آوا

تاریخ : دو شنبه 12 تير 1391

میلاد حضرت علی اکبر علیه السلام بر امام زمان عج مبارک باد

شب ولادت تو عيد سيدالشهد است
دلم خوش است که ميلاد اکبر ليلاست
تو آمدي که بگويي حسين تنها نيست
و تا قيام قيامت حسين پابرجاست

خدا به روي تو امشب گلاب مي ريزد
براي اينکه لبت مشک حضرت سقاست

سلامتی و تعجیل در فرج امام زمان عج صلوات

:: موضوعات مرتبط: بهار 91، ،

نویسنده : روابط عموی گروه آوا

تاریخ : یک شنبه 11 تير 1391

گزارش تصویری قله کلون بستک 2/4/91

سرپرست:محسن کمالی

عکاس:خانم فتحی

ساعت 30/4 صبح به سمت شمشک حرکت کردیم و ساعت 7 حرکت به سمت قله را آغاز کردیم. ساعت 12 ظهر موفق به صعود قله شدیم و ساعت 30/19 به میدان ناز آباد رسیدیم.شکر خدا تونستنیم در یک هوای سرد که مقداری هم برف می بارید موفق به صعود قله شدند.دستتون درد نکه به امید صعودهای زیباتر در کنار هم انشالله.

:: موضوعات مرتبط: تابستان 91، ،

نویسنده : روابط عموی گروه آوا

تاریخ : سه شنبه 5 تير 1391

گرما زدگی (Heath Stroke) در کوهنوردی

گرما زدگی (Heath Stroke) در کوهنوردی:

گرما زدگی (Heath Stroke)

انجمن پزشکی کوهستان ایران: با توجه به شروع فصل گرما و اجتناب ناپذیری کوهنوردی و طبیعت گردی در فصل تابستان، لازم دانستیم گزیده ای از کتاب (مجموعه ای از اطلاعات پزشکی، بیماری ها، امداد و نجات برای کوهنوردی و سفر در طبیعت) (نوشته: دکتر حمید مساعدیان) را برای شما عزیزان ارائه کنم. امیدوارم این مطلب مورد استفاده شما کوهنوردان و طبیعت دوستان گرامی قرار گیرد:

تعاریف مهم:

• بهترین پوشش بدن در هنگام فعالیت در طبیعت در هر فصل و منطقه، لباسی است که در آن احساس سرما نکنید.
• اصطلاح (خستگی گرمایی) ناشی از افزایش دمای بدن که بی اشتهایی و عطش به مایعات از علائم آن است.
• حتی در فصل گرما به علت ترس از سرمازدگی، پوشیدن زیاد لباس می تواند باعث گرمازدگی شود.
• گرمازدگی یک اورژانس واقعی است.

شرایط بروز گرمازدگی:

• این عارضه بیشتر در دمای بالاتر از ‏‏‏‏‏‏۴۰°C ایجاد می شود.
• در گرمازدگی تا ۹۰% احتمال مرگ وجود دارد!
• کم آبی پیش زمینه گرمازدگی است.
• در گرمازدگی، کار شدید موثرتر از کم آبی است.
• سالمندان، کودکان، افراد چاق و مبتلایان به بیماری های مزمن مانند: دیابت، بیماری های قلبی عروقی و پرکاری تیروئید به گرمازدگی حساس ترند.
• گرمازدگی در ۲ طیف سنی سالمندان و اطفال، بسیار سریع و خطرناک است.
• دامنه حرارت بدن باید بین ۳۶.۵ تا ‏‏‏۳۷.۵°C باشد، بیش از ‏‏‏۲°C‏ تفاوت دما، در عملکرد دستگاه های بدن اختلال ایجاد کرده و احتمال مرگ وجود دارد!

شرایط افزایش تولید گرما در بدن:

• گرمای بالای محیط.
• فعالیت بدن در این عارضه موثرتر از شرایط محیط است.
• سوخت و ساز مواد غذایی در سلول می تواند تا ۱۰ برابر بالا برود.
• با پوشش بیش از حد احتمال کاهش جذب محیطی گرما وجود دارد.
• رطوبت محیط، برای مثال: (گرمای بالای ‏‏‏۲۸°C با رطوبت ۸۰%، برابر با ‏‏‏۴۵°C هوای گرم و خشک است)

ویژگی های ارتفاع:

• هر ۱۰۰۰ متر افزایش ارتفاع، ‏‏‏‏‏‏۶°C کاهش دما به همراه دارد.
• هر ۳۰۰ متر افزایش ارتفاع، به سبب عدم تراکم ابرها و آلودگی های هوا ۴% افزایش اشعه UV را به دنبال دارد.
• افزایش خشکی هوا در ارتفاعات طبعا” برابر با کاهش آب بدن است.

روش های پیشگیری و دفع حرارت بدن:

• استفاده از پوشاک لایه لایه برای امکان کم کردن تعداد لباس های ضخیم.
• تعریق، موثرترین راه کاهش دمای بدن است که بستگی به چند عامل دارد: (درجه حرارت محیط – رطوبت – باد – پوشش بدن)
• استراحت در فواصل معین در حین فعالیت های ورزشی و کوهنوردی.

علائم گرمازدگی:

• درجه ضعیف: سرخی پوست صورت و بدن – گرفتگی عضلات – احساس خستگی و بی اشتهایی – احساس عطش.
• درجه متوسط: سردرد – سرگیجه – منگی – اختلال هوشیاری – توهم – اختلال تکلم – خون ریزی بینی – بی اختیاری ادرار و مدفوع – افزایش تنفس و ضربان قلب – تنفس سریع و سطحی – نبض ضعیف.
• درجه شدید: تمام مراحل فوق وجود دارد و حتی ممکن است مصدوم تعریق نداشته باشد! در این مرحله احتمال بروز شوک و بیهوشی ناگهانی وجود دارد.

درمان و کمک های اولیه:

• مصدوم را به محل سایه و خنک منتقل کنید.
• مصدوم را بر روی زمین صاف درازکش کنید و کوله را زیر پاهای او بگذارید تا پاها بالاتر از سر قرار گیرد و خون رسانی به مغز راحت تر انجام شود.
• دور مصدوم را خلوت کنید و از رسیدن هوای تازه به مصدوم مطمئن شوید.
• تنفس مصنوعی (CPR)‏
• پائین آوردن دمای بدن به طور تدریجی با ملافه خیس یا وسایل مرطوب.
توجه: اگر بیمار در معرض هوای خشک قرار گرفت و دمای بدن اون به ‏‏‏‏‏‏۳۸°C رسید، خنک کردن را متوقف کنید، سپس مصدوم را ارزیابی کنید و در صورت نیاز و بالاتر بودن دما از ‏‏‏‏‏‏۳۸°C خنک کردن را ادامه دهید.
• از آب خیلی سرد استفاده نکنید!
• مایعات کافی و مکرر به مصدوم بنوشانید.

به کوشش مهزیار مقدم و با تشکر فراوان از ایشان

برچسب‌ها: گرمازدگی, کم آبی و بی آبی

:: موضوعات مرتبط: آسیب ها و درمان، ،

نویسنده : روابط عموی گروه آوا

تاریخ : دو شنبه 5 تير 1391

سرفه خومبو(سرفه خشک در ارتفاعات)

ماسك محافظ صورت براي ارتفاعات بلند و هواي سرد

باز هم در اين فصل و در هواي خشك و سرد كوه هاي مرتفع هيماليا سرفه خومبو كوه نوردان زيادي را دچار كرد درمان اين سرفه دشوار است و بيشتر اوقات تا فرود به ارتفاعات پايين تر از بين نمي رود. در اين مورد پيشگيري عامل كليدي است اين سرفه كه پس از چند هفته بعد از هم هوايي ايجاد مي شود نه تنها در سي روز آزار دهنده و مزاحم خواب شبانه است بلكه گاهي اوقات باعث استفراغ و ترك خوردن دنده ها هم مي شود. دكتر اريك ف.مير ( كه به خاطر حوادث k2 ) در چند سال قبل نامي آشناست به سايت اكسپلوررز وب گفت كه
ماسك cold avenger بايد بخشي از نسخه فعاليت در ارتفاعات و هواي سرد باشد. در صورت استفاده صحيح،اين ماسك مي تواند به صعود و نجات ريه هايتان كمك كند.

اريك گفت: معتقدم استفاده از اين ماسك در واقع مهم ترين موضوع در طي مراحل اوليه هم هوايي براي كوهنوردي در ارتفاعات بلند است او گفت كه اين ماسك به طور كارآمدي
هواي تنفس شده را بدون ايجاد هيچ محدوديتي براي هواي ورودي يا خروجي، گرم و
مرطوب مي سازد.

كوه نوردان ارتفاعات بلند اهميت وسايل خوب را مي دانند. آماده شدن براي بدترين شريط به آنها كمك مي كند در هنگام مواجه با دشوارترين شرايط جهان و وضعيت هاي مرگبار و مسيرهاي خطرناك موفق شوند. اين ماسك بهترين محافظ صورت و مجراي تنفسي براي كوهنوردان است. اين ماسك در تهديد آميزترين شرايط آب و هوايي جهان عمل مي كند و سر، گردن و صورت را حفظ مي كند و در عين حال مجراي هوا و ريه ها را در برابر سخت ترين شرايط طبيعت محافظت مي كند.

ماجراجويان با خطرات زيادي براي ريه ها و مجراي هوايشان نظير آسم ناشي از هواي سرد، ادم ريوي و سرفه هاي وحشتناك ارتفاع بلند موسوم به سرفه خومبو مواجه مي شوند.

ماسك cold avenger توسط يك پزشك طراحي و به طور گسترده توسط نظاميان ايالات متحده و كانادا همراه با كوه نوردان اد ويستورس ( كوه نورد آمريكايي ) و دكتر اريك مير امتحان شد.

چون 50 درصد ورزشكاران و كوهنوردان در هواي سرد دچار كاهش عملكرد ريه مي شوند محافظت از درون به بيرون مهم است. طراحي ساده اين ماسك با ايجاد محيط كوچكي از هواي گرم در اطراف دهان از آسيب حاد هواي سرد به ريه ها و مجراي هوا جلوگيري مي كند. اين تهويه كننده يك پوشاننده دهان و بيني از جنس پلي اورتان بهداشتي مقاوم به ميكروب است كه هواي سرد دم را با هواي گرم بازدم براي دستيابي به تعادلي پويا از گرما و رطوبت با هم
مخلوط مي كند.

چون مبتلايان به سرفه خومبو در ارتفاعات بلند تحت تاثير درجات حرارت زير صفر و هواي خشك قرار مي گيرند، صعود و خوابيدن با cold avenger سرفه را تسكين مي دهد اين ماسك هواي دم را بدون هيچ نوع قطعه برقي، مكانيكي يا متحرك 40 تا 60 درجه فارنهايت
گرم مي كند.

دكتر اريك مير كوهنورد، پزشك از تاثير گذاران اوليه بر ا ين ماسك و امدادگر برجسته در فاجعه 2008 k2، به طور ساده مي گويد: فكر مي كنم يك ماسك بايد بخشي از نسخه ( صعود ) باشد چون فقط صعود به قله نيست كه خطر آفرين است بلكه تماس بلند مدت در طي هم هوايي هم خطرناك مي باشد. دكتر مير چندين ماسك را امتحان و آزمايش كرد ودر
نهايت cold avenger را انتخاب كرد. در مراحل ابتدايي طراحي، مشكلاتي را با شيشه هاي مه گرفته داشتيم، اما اكنون ماسك همراه با يك قطعه بيني از جنس فوم قابل تنظيم كه اعضاي صورت فرد مراقبت مي كند عرضه مي شود.

دكتر جان سوليوان، مخترع اين ماسك، آن را در حين تلاش براي يافتن محافظت مناست صورت و ريه براي خودش در زمان اسكي كردن در مونتانا ابداع كرد. او سرانجام در سال 2007 اين ماسك را نهايي كرد. دكتر سوليوان گفت: اين محصول فناوري بسيار بيشتري را در مقايسه با ماسك صورت معمولي در خود دارد. ما زمان زيادي را صرف تحقيق و توسعه كرديم تا ماجراجويان را از شرايط آب و هوايي نامناسب مصون نگاه داريم. از ابداع آن
احساس خوبي دارم.

مدل cold avenger expedition BALACLAVA با قيمت 79095$ طرفداران زيادي را در بين كوهنوردان دارد. اين ماسك طوري طراحي شده است تا در زير كلاه و عينك قرار گيرد. بخار نمي گيرد و رطوبت را از صورت دور مي كند. تهويه كننده هوا به دو طرف مي چسبد و براي راحتي كاملا قابل جدا كردن است. در اين وسيله محلي براي عبور لوله آب خوري، هدست و يا ميكروفون پيش بيني شده است.

برداشت از سایت انجمن پزشکی کوهستان ایران.

منبع:http://www.explorersweb.com/medical/news.php?id=20181

:: موضوعات مرتبط: آسیب ها و درمان، ،

نویسنده : روابط عموی گروه آوا

تاریخ : دو شنبه 5 تير 1391

راهنماي صحيح پايين آمدن از كوه

كوهنوردي و كوه پيمايي، از فعاليتهاي نشاط آور به شمار مي آيد، البته به شرطي كه نكات ايمني و سلامتي را رعايت كرده تا اوقات خوشي با تندرستي همراه باشد. استفاده از كوهستان و طبيعت زيبا و نيز لذت بردن از آن نياز به رعايت اصول و مقرراتي دارد كه توجه به هريك از آنها در تندرستي و سلامتي كوهنورد بسيار مؤثر است. كوهستان آرام و دوست داشتني، مي تواند بسيار خطرناك و حادثه ساز باشد، به ويژه براي آن دسته از علاقه منداني كه در آغاز راه قرار دارند و بي شك در معرض تجربه هاي گوناگون . بيشتر آسيب ديدگي هاي پا در كوه، مانند دررفتگي ، پيچ خوردگي و حتي شكستگي در پايين آمدن با عجله از كوهستان پيش مي آيد.در هنگام كوهپيمايي مداوم و بدون عجله حركت كنيد، وقت را تلف نكنيد چنانچه كوهپيمايي درست صورت نگيرد ممكن است به بدن آسيب رسانده و مشكلات جدي به همراه داشته باشد هنگام پايين از سرازيري كوهستان عجله نكنيد . بيشتر اتفاقات ناگوار در اين مواقع صورت مي گيرد. در سراشيبي كوهستان بواسطه برجستگي هاي مسير پرتگاه ها و موانع مشخص نيستند و چنانچه خود را كنترل نكنيد با خطرات ناگواري روبه رو مي شويد.

اگر پيش از حركت و به خصوص در هنگام پايين آمدن از كوه و در طي مسير، پاره اي احتياط هاي مقدماتي رعايت شود مي توان از بروز بسياري از پيشامدهاي خطرناك در كوه پيشگيري كرد. فرود يا پايين آمدن از كوه، زماني است كه بايد به كوهنوردان كه خسته هستند و به مسايل هم كم توجه، بيشتر هشدار داد.

در مسير بوته زار و پوشيده از پوشش گياهي بلند، سرعت گروه بايد به كمترين حدي كه روي مسير عادي مي تواند راه برود، تقليل پيدا كند. چمن زارها و مناطق علف زار، به استثناي زمستان كه از يخ و برف پوشيده مي شود و بايد از صعود و فرود روي آن اجتناب نمود، بهترين و زيباترين مسير كوه روي است. مشروط به انيكه كفش سبك نپوشيده باشيد و علف ها بلند و منطقه سنگ زار نباشد. نواحي باتلاقي گر چه خطرناك نيستند، ولي به لحاظ مشكل بودن بايد از آنها پرهيز كرد. بازگشت از مسيرهاي شن اسكي، به ويژه با سرعت زياد، به فرسايش سريع كوه كمك مي كند و حتما موجب آسيب ديدگي عضلات پا مي شود.

كوهنوردان با زدن ميله يا پرچم علامت گذاري روي برف مي كنند. سنگ چين ها ( توده اي سنگ هاي روي هم گذاشته شده) بعضي جاها به عنوان علامت گذاري مسير و گاهي به عنوان تغيير جهت مسير مورد استفاده واقع مي شوند. بعضي مواقع پيش مي آيد كه كوهنوردان در طول راه ، مسير كوهپيمايي را علامت گذاري مي كنند تا بتواند هنگام بازگشت مسير را راحت تر پيدا كنند. اين كار را در مواقعي كه مسير از روي يخچال يا برفچال بزرگي مي گذرد و هوا هم متغير است و يا وقتي كه مسير از مناطق جنگل هاي پرپشت مي گذرد و يا زماني كه شب يا مه منطقه را پنهان مي كند، انجام مي دهند.

توصيه هاي مهم:

موقع پايين آمدن از كوه گام هايتان را كوتاه و كنترل شده برداريد تا كمترين تاثير را بر محيط بگذاريد. قدم هاي برداشته شده در سرازيري بايد متعادل تر از قدم هايي باشد كه تنها تحت تأثير قوه جاذبه و بي اختيار برداشته مي شود. گام هاي متعادل از بروز خستگي زودرس جلوگيري كرده و انرژژي شما را حفظ مي نمايد. در اين نوع حركت هيچ وقت نبايد پاي را بر زمين ساييد يا استخوان ها و عضلات را بي جهت به حركت در آورد. حفظ تعادل بايد به صورتي عملي شود كه در صورت احساس سستي زمين در زير پا، بلافاصله خورد را به عقب كشيده و حركات بعدي راتحت كنترل قرار دهيد.

موقع كوهپيمايي و به خصوص هنگام پايين آمدن از كوه، آرام و راحت حركت كنيد و مرحله به مرحله استراحت كرده و از مواد غذايي كالري زا براي تجديد قوا و انرژي كمك بگيريد. هنگام فرود از كوه استراحت را فراموش نكنيد زيرا در پايين آمدن به زانوها بيشتر فشار وارد مي شود به استراحت در سرازيري به همان اندازه استراحت در بالا رفتن از كوه اهميت دهيد.

هنگام پايين آمدن از كوه از انجام و حركات اضافي و غير ضروري خودداري نموده و ضمن حفظ نيرو و ذخيره انرژي موجود در بدن، به ويژه در فصل زمستان و نيز تنفس صحيح از رسيدن به خستگي زودرس جلوگيري كنيد. هنگام فرود آرام، از قراردادن دست ها در چپ جدا خودداري كنيد.

در مسيرهاي برفي از سرخودن بدون كنترل خودداري نماييد. در شييب هاي تند به صورت زيگزاگ حركت كنيد تا شيب مسير شكسته شود. هنگام شن اسكي و فورد از سنگ ريزه ها ، بدن را به عقت متمايل كنيد و مواظب پرتگاه ها و موانع باشيد . سعي كنيد از ريزش سنگ به پايين خودداري كنيد و قبل از گرفتن آنها به عنوان تكيه گاه از محكمي آنها مطمئن شويد.

هنگام بازگشت از كوه سطوح كاملا مقاوم و سفت و سخت و خالي ( مانند منطقه هاي بين پوشش گياهي، مسيرهاي حيوانات ) ؤ صخره ها ( مسيرهاي شن اسكي، حفره سنگ و سنگي ) و شن زارهاي سخت را انتخاب كنيد. از لگد كردن گونه هاي مختلف گياهي خودداري كنيد. هنگام پايين آمدن از مسيرهاي عمومي و علامت گذاري شده حركت نماييد. مسير صعود را با سنگ چين علامت گذاري نماييد تا در زمان برگشت دچار اشتباه و گم كردن راه نشويد.

هنگام پايين آمدن از كوه، از چوبدست يا باتوم جهت كاهش فشار روي زانوها و حفظ تعادل اسفتاده كيند . در صورت نياز از كلنگ براي تعادل و ترمز كردن استفاده كنيد. اين وسيله روي چمن زارهاي شيب دار، جنگل ها و خزه ها هم بسيار مفيداست. به هنگام پايين آمدن از كوه از قدم ها را با مكث برداريد و در شيب هاي تند روي هر پا اندكي استراحت نماييد. در سرازيري ها از تمام سطح پا استفاده كنيد و از حركت با بغل پاها خودداري كنيد . پاها را روي زمين نكشيد، بلكه اندكي از زمين بلند كرده و دست ها را براي حفظ تعادل آزاد نگه داريد.

به هنگام فرود از كوه از ريزش و جابجايي سنگ ها جلوگيري كنيد.از جا خارج كردن يك سنگ كليدي روي يك يخچال و يا مسيري با شيب تند مي تواند موجب سقوط يخ و يا ريزش سنگ گردد. در هنگام پايين آمدن از كوه، حتي الامكان از جدا شدن سنگ جلوگيري كرده و در صورت ريزش سنگ ، ديگران رابا فرياد ( سنگ ) مطلع نماييد. از ريزش سنگ جلوگيري كنيد. هر چند پايين رفتن از مسيرهاي شن اسكي مي تواند لذت بخش باشد ولي تكه هاي سنگ و شن ممكن است وارد كفش شما شده و در ادامه مسير براي پاهاي شما مشكل ايجاد كنند. از مسيرهاي شن اسكي حتي در تابستان هم كمتر استفاده كنيد.

روي مسيرهاي حاوي تكه سنگ به چابكي حركت كنيد و آماده باشيد كه در صورت در رفتن سنگي از زير پا، به كناري بپريد.

فاصله بين افراد را به حداقل برسانيد تا سنگ ريزشي احتمالي نتواند سرعت و قدرت خطرناكي پيداكند. توجه كنيد كه در مسيرهاي خطرناك كه امكان عبور دسته جمعي تيم وجود ندارد، يك نفر يا گروه كوچكي از افراد از گذرگاه رد شده و بقيه در محلي ايمن پناه بگيرند.

هميشه براي رها كردن كوله پشتيتان هنگام سقوط آمادگي داشته باشيد.

باانتخاب بهترين راه ها و منطقي ترين مسيرها براي پايين آمدن از كوه ، از مصرف بيهوده انرژي جلوگيري كنيد.

هميشه قبل از دير شدن وقت و گرفتاري در ميان توفان و كولاك، ارتفاع خود را كم كرده و راهي ارتفاعات پايين كوهستان شويد.

هنگام فرود، وزن شما و كوله پشتي به شدت روي ران، زانو و به طور كل پاها وارد مي شوند. انگشتان جمع شده و تكان هاي گوناگون بدن به بالاي ستون مهره ها حركت كرده و همه بدن را تكان مي دهد. از دويدن در سرازيري ها جدا خودداري كنيد اين كار آسيبهاي جبران ناپذيري به مفاصل و استخوانهاي پاهايتان وارد مي سازد. در شيب هاي تند آرام و سنگين قدم بگذاريد و پا را از زانو كمي خم و با فاصله كم و حالت انعطاف زياد بدنتان حركت كنيد. هميشه در پايين آمدن از كوه وقت اضافي براي گروه پيش بيني كنيد. هنگام پايين آمدن از كوه، شخص بايد گامهاي خود را با اختيار و كنترل شده بردارد و به ميزان سرعت خود توجه داشته باشد. به عبارت ديگر عضلات پايتان را شل نكنيد، بهترين راه براي پايين آمدن آن است كه زانوها را كمي خم كنيد و كمر را صاف نگه داريد ( راه رفتن ميمون وار )

كوه پيمايي در شرايط زمستاني تفاوت هاي زيادي با كوه پيمايي در فصل هاي ديگر دارد، چرا كه كوه نورد با مشكلات گوناگوني در هنگام صعود و پايين آمدن از كوه مواجه مي شود. براي پايين آمدن از شيب يخي با زاويه كمتر مي توان بدن را عقب داده و بر روي كرامپن و سخمه كلنگ اقدام به پايين آمد نمود ، به ترتيبي كه دست طرف شيب را در دسته كلنگ و نزديك به سخمه قراردارد و دست ديگر را به دسته كلنگ گرفت و با كشيدن محكم سخمه به سطح شيب بر روي برف سر خورد و اقدام به پايين آمدن نمودو يا دست را به دسته كلنگ در نزديك سخمه گرفت و با فشار سر كلنگ به يخ و فشار كرامپن ها به طرف پايين،به طرف انتهاي شيب شيب حركت نمود.

هنگام پايين آمدن در شيب هايي با برف سخت بايد به وسيله ضربه پاشنه كفش، جاي پا بسازيد . با زياد شدن شيب و سختي ساختمان برف استفاده از كلنگ و كرامپن اجتناب ناپذير است. غالبا كلنگ در هر صعودي در دست طرف شيب قرارد مي گيرد. هميشه به هنگام كوهنوردي و انتخاب مسير به بازگشت هم فكر كنيد. اگر بالا رفتن از جايي آسان است. لزوما پايين آمدن آسان نخواهد بود.

براي فرود آمدن از كوهستان اغلب مسيرهايي انتخاب مي شوند كه از مسير صعود راحت تر هستند. از حركت روي مسيرهاي بهمن گير خود داري كنيد هنگامي كه از بين ديواره هاي يك دره عبور مي كنيد از مسيرهاي مابين درختان مسير بهمن گير حركت كنيد.

لازم است از پايين آمدن از ميان كوه هاي ناشناخته كه پايين آن ديده نمي شود، خودداري نماييد. مراقب شيب هاي علف زار خيس باشيد، زيرا بسيار لغزنده است. چنانچه با شيب تند صخره اي درگير شديد و مجبور هستيد در يك رديف حركت نماييد بايد فاصله را آن قدر كم كنيد كه چنانچه سنگي از جاي اصلي خودش جدا شد فاصله افراد آن قدر نباشد كه سنگ شتاب بگيرد.

پيش از تاريك شدن هوا،كوه را ترك و پايين بياييد. چنانچه در كوه گم شديد، هرگز از پايين آمدن از كوه عجله نكنيد،با مشورت، بهترين راه فرود را پيدا كنيد.

هنگام حركت در سرازيري كوه،داخل پوتين، جوراب ضخيم و نرم ديگري پوشيده و با بستن محكم بند كفش از حركت اضافي پا در پوتين جلوگيري كنيد. موقع پايين آمدن از كوه است كه خراش هاي پوستي ايجاد مي شود و مفصل زانوها جابجا شده و مچ پا مي چرخد، از اين رو سرعت در سرازيري نبايد خيلي بيشتر از سرعت سربالايي باشد. چنانچه هنگام پايين آمدن از كوه، كفش پنجه پايتان را مي زند، توقف كنيد و بند كفش خود رامحكم كنيد.

به هنگام پايين آمدن از شيب هاي تند كوهستان، جهت كاهش فشار ناشي از شيب و حمل كوله پشتي ، به صورت زيگزاگ ( مارپيچ ) حركت نموده و از برداشتن قدم هاي بزرگ خودداري كنيد. اين كار انرژي شما را بيشتر حفظ مي كند و مي توانيدمسافت بيشتري را طي كنيد و روز بعد دچار انقباض عضلاني كمتري شويد. وقتي از سراشيبي كوه پايين مي رويد بندهاي شانه كوله پشتي خود را محكم كنيد، زيرا اگر كوله پشتي مدام جابه جا شود تعادل تان به هم مي خورد. پوتين هاي خورد را چك كيند ومطمئن شويد كه بندها محكم بسته شده باشد، به طوري كه انگشتان پا جلوي كفش ها را لمس نمي كند ( پا به جلو نمي لغزد ).

چنانچه تشخيص اين كار سخت است بهتر است يك جفت جورات اضافي بپوشيد. در پايين آمدن از سطح هاي برفي با شيب زياد، چنانچه شخص نتوانست پشت به شيب پايين بيايد، بايد فورا چرخيده و رو به شيب با كوبيدن پاشنه كفش به برف و درست كردن جا پا و تكه بر روي دست ها پايين بيايد. در جاهايي با شيب كم و بدون خطر مي توان با كف كفش به طرف پايين ليز خورده و پايين آمد. سرعت اين حركت را مي توان با بالا آوردن نوك كفش ها و كم و زياد كردن فشار پاشنه ها تنظيم كرد. در صورت ليز خوردن در سطح پر شيب برفي بايد فورا به طرف سطح شيب دار برگشته و با دستها به سطح تكيه كرد و نوك كفش ها را با كمي فاصله از هم به سطح برف فشار آورده براي اين كار بايد سر و گردن و بالاتنه را از سطح برف دور نگه داشته تا نوك كفشها بهتر به برف گير كنند براي انجام بهتر اين كار تمركز ضروري است. چنانچه كلنگ يخ در دست داريد، بهتر است دسته اش را نزديك سرتان گرفته و در يخ فرو بريد.

:: موضوعات مرتبط: آسیب ها و درمان، ،

نویسنده : روابط عموی گروه آوا

تاریخ : دو شنبه 5 تير 1391

ميلاد امام حسين عليه السلام

ميلاد امام حسين عليه السلام و حضرت عباس علیه السلام و امام سجاد علیه السلام بر تمام عاشقان حضرت مبارکباد.

امام حسین(ع) می فرمایند: «شکرگزاری تو بر نعمت پیشین، نعمت تازه را سبب می شود».

امام حسین(ع) می فرماید: «کاری مکن که از آن پوزش بخواهی، زیرا مؤمن نه بد می کند و نه عذری می طلبد و منافق هر روز بد می کند و عذر می خواهد».

امام حسین(ع) می فرمایند: «کسی که از راه نافرمانی خدا درصدد چیزی برآید، آنچه را امید دارد زودتر از دست می دهد و آنچه را بیم دارد زودتر سر می رسد».

خجسته باد آمدن سومین بهار ولایت و مبارک باد این طلوع سبز بی‏پایان!

:: موضوعات مرتبط: اطلاعیه، ،

نویسنده : روابط عموی گروه آوا

تاریخ : جمعه 2 تير 1391

بند یخچال 2/4/91

گزارش تصویری کلاس بازآموزی سنگ نوردی

نیم اول گروه برنامه صعود به قله کلون بستک رو در این روز اجرا کردند که شکر خدا تونستند در یک هوای سرد که مقداری هم برف می بارید موفق به صعود قله شدند.دستتون درد نکه به امید صعودهای زیباتر در کنار هم انشالله.

:: موضوعات مرتبط: تابستان 91، ،

نویسنده : روابط عموی گروه آوا

تاریخ : جمعه 2 تير 1391

تمام حقوق اين وبلاگ و مطالب آن متعلق به گروه کوهنوردی آوا مي باشد.