گروه کوهنوردی آوا
گزارش صعود به قلل ایران

اطلاعیه / قابل توجه مسئولین بخش های جستجو و نجات استان‌ها انعقاد تفاهم نامه همکاری فدراسیون با سازمان امداد و نجات جمعیت هلال احمر واژه کوهستان یا قبرستان: شاهوار ۱۷.۱۲.۹۷ یخ نوردی دره هملون ۲۸.۱۰.۹۷ گاوبینی ۲۱.۱۰.۹۷ گاوبینی ۲۱.۱۰.۹۷ نجفدر به هاره قسمت سوم تصاویر نجفدر به هاره قسمت دوم تصاویر نجفدر به هاره قله برج ۱۰.۶.۹۷ تصاویر قله پاشوره ۲۲.۴.۹۷ دوره نجات فنی دهمین جلسه کمیسیون ایمنی ارتفاعات شمالی تهران برگزار شد خط الراس ریزان.پرسون.اندار.۹۷۰۳۰۱۸ مصوبات نهمین جلسه کمیسیون ایمنی ارتفاعات شمال تهران: دهمین شماره گاهنامه «صعود» منتشر شد مصوبات هشتمین جلسه کمیسیون ایمنی ارتفاعات شمال تهران


چطور یک کوله پشتی مناسب انتخاب کنیم؟

چطور یک کوله پشتی مناسب انتخاب کنیم؟

 

انجمن پزشکی کوهستان ایران: چه چیزهایی را هنگام خرید کوله پشتی باید مد نظر قرار دهیم؟ چه ویژگی های خاصی باید کوله پشتی داشته باشد؟

اینها سوالاتی است که من به هنگام خرید کوله پشتی از خودم می پرسم.

در نظر داشته باشید که ما نمی توانیم یک مدل و نوع خاصی از کوله پشتی را به شما پیشنهاد دهیم! موارد و پیشنهاد هایی که در این مقاله به شما ارائه می دهیم مبتنی بر تجربه ما از کوهستان و طبیعت گردی در ۲ دهه می باشد.

 

همیشه به یاد داسته باشید که یک کوله پشتی باید:


◄ طراحی مناسب و اندازه درستی داشته باشد.

 


◄ مطمئن و راحت روی پشت نشسته و اطراف کمر را بگیرد. (مخصوصا” هنگام افزایش وزن کوله)

 

 


◄ شانه ها و گردن را آزار ندهد، در غیر این صورت صدمات و آسیب های جبران ناپذیری را به دنبال خواهد داشت.

 

مواردی که هنگام خرید کوله پشتی باید در نظر بگیرید:


۱- طول مدت سفر:


اولین پاسخ را باید به این سوال داد که: چه فاصله ای را می خواهید طی نمائید؟

 طول برنامه و مقدار لوازم و وسایلی را که نیاز دارید را مشخص کنید.

 این به نوبه خود به شما کمک می کند تا اندازه و سایز کوله پشتی را انتخاب کنید.

اگر شما تازه کوهنوردی را شروع کرده اید باید بدانید که کوله پشتی برنامه های یک روزه

 با باری به وزن تقریبی ۵ تا ۷ کیلوگرم، با پیاده روی تا حدود ۱۳ کیلومتر با کوله پشتی های برنامه های چند روزه

با باری حدود ۱۵ کیلوگرم، و پیاده روی ۱۹ کیلومتر متفاوت بوده و فرق دارد.

علاقمندان و مشتاقان به کوهنوردی و طبیعت گردی معمولا” چندین کوله پشتی مناسب برای برنامه های مختلف دارند.

 

۲- مسیر کوه پیمایی:


از خود بپرسید مشخصات و ناحیه ای که می خواهید با کوله پشتی به آنجا بروید کدام است؟

شما می خواهید در یک مسیر ساده و نسبتا” آسان پیاده روی نمائید؟ یا تپه نوردی در یک مسیر باز و گسترده

 با کمی تلاش بیشتر را می خواهید آغاز کنید؟ و یا مسیرهای ناهموار با پستی و بلندی و سختی مسیر زیاد

 و جدی تری را انتخاب کرده اید؟ باید کوله پشتی را مناسب و مطابق با شرایط یاد شده انتخاب کنید.

اگر کوله پشتی به اندازه کافی بزرگ نیست و نمی توانید وسایل تان را تماما” داخل کوله پشتی قرار دهید،

 می توانید از تسمه هایی برای بستن وسایل اضافی و حمل آنها در انواع مسیرها استفاده نمائید

 ، ولی این ممکن است مشکلاتی را به همراه داشته باشد، به طور مثال: سر و صدا و یا گیر کردن به اطراف.

اگر می خواهید کوله شما به صورت یکنواخت و ثابت قرار گیرد باید لوازم داخل کوله را طوری قرار دهید که

هیچگونه فضای خالی بین آنها نباشد، و این وسایل هیچ تکان و لرزشی نداشته باشد،

 در غیر این صورت در صعود از شیب های تند و فرودها دچار مشکل خواهید شد.

 

۳- نوع سفر یا گردش:


فکر کنید که چطور دوست دارید به وسایل تان دسترسی داشته باشید. اگر شما میل دارید که قمقمه

 آب و کیسه غذای خود را در قسمت بالای کوله پشتی قرار دهید دیگر نیازی نیست که کوله پشتی شما حتما”

 

دارای قسمت های مختلف باشد، و یا اگر تصمیم دارید در کوهستان و طبیعت شب مانی داشته باشید،

نیاز به کوله ای دارید که بخش نگهداری وسایل شب، مثل: چادر و کیسه خواب را جدا داشته باشد.

 اگر می خواهید جدی تر به کوهنوردی بپردازید، باید وسایلی مانند: باتوم، گتر، طناب انفرادی و زیر انداز و

 … را با خود حمل کنید، باید کوله پشتی انتخاب کنید که برای این منظور طراحی شده باشد.

 اگر زیاد عکس می گیرید و لوازم و تجهیزات عکاسی با خود حمل می کنید نیاز به کیف یا کوله پشتی مخصوص عکاسی دارید.

 تا جایی که ممکن است خواسته هایتان را از یک کوله پشتی و وسایلی که می خواهید با آن حمل کنید با فروشنده در میان بگذارید.

 

۴- وزن کوله پشتی و مناسب بودن آن:


برای کوهنوردان حرفه ای داشتن چندین کوله پشتی با سایزهای مختلف و وزن های متفاوت از ضروریات است

 

. برای کوهنوردی به سبک ترین کوله پشتی ممکن نیاز دارید تا به شما اجازه حمل مواد ضروری را بدهد.

 برای خرید، کوله پشتی های مختلف را پس از پر کردن تست کنید و در نهایت یکی را که از همه راحت تر است انتخاب نمائید.

 وزن کوله پشتی که حمل می کنید نباید از ۲۵ درصد وزن خودتان بیشتر باشد.

 البته مواقعی است که مجبور به این کار می شوید و چاره ای نیست.

مثل: صعود های حرفه ای چند روزه که مجبور به حمل چادر و کیسه خواب و وسایل و تجهیزات فنی خواهید بود.

 ۵- اندازه و سایر کوله پشتی:


اگر قصد حرکت در مسیر چند روزه را با یک راهنما دارید باید یه کوله پشتی متناسب با مدت زمان برنامه انتخاب کنید.

 در این صورت به یاد داشته باشید که هر چقدر کوله شما بزرگ تر باشد و لوازم بیشتری بردارید

 کوله شما سنگین تر خواهد شد! (به یاد داشته باشید که وزن کوله باید با قدرت بدنی شما هم متناسب باشد)

 بنابراین همیشه سعی کنید کوچک ترین کوله ای را که در برنامه نیاز دارید حمل کنید،

به استثناء زمانی که قصد انجام صعودهای بخصوصی با لوازم و تجهیزات زیاد را دارید.

۶- آنچه که بدن به آن نیاز دارد:

از موارد دیگری که در انتخاب کوله پشتی باید در نظر گرفت مشخصات یا فیزیک بدن است.

آیا شما بلند قد و لاغر هستید؟ یا کوتاه قد و چاق؟ بدن تان از انعطاف پذیری خوبی برخوردار است یا خیر؟

آیا چهارشانه هستید؟ باید مطمئن شوید وزن کوله به طور راحت در بالا و اطراف باسن قرار گیرد،

نه اطراف شانه های شما. آیا مرد هستید یا زن؟ زیرا برای بانوان کوله های بر اساس نوع فیزیک آنها طراحی شده می شود.

نکته: کوله ای را انتخاب کنید که به نسبت دیگر کوله ها مناسب فیزیک بدن شما باشد

منبع www.mahziar.ir



:: موضوعات مرتبط: کوه پیمایی، ،

نویسنده : روابط عموی گروه آوا تاریخ : دو شنبه 25 ارديبهشت 1391

مطالبی مفید در باب تغذیه کوهنوردی

مطالبی مفید در باب تغذیه کوهنوردی


انجمن پزشکی کوهستان ایران: تغذیه: علمی است که از تغییر و تبدیل مواد غذایی در بدن،شرکت مواد مغذی در بافتها بعد از جذب، عمل این مواد درفعالیتهای بیولوژیکی بدن و بالاخره دفع آنها صحبت می کند.

مواد غذایی به سه دسته تقسیم می شوند:

۱- هیدراتهای کربن

۲- چربیها

۳- پروتئین ها .

هیدراتهای کربن از کربن، هیدروژن و اکسیژن تشکیل شده اند.با سوختن هر گرم هیدرات کربن در بدن ۴ کیلوکالری انرژی تولیدمی شود. هیدراتهای کربن به سه دسته:

الف: مونوساکاریدها

ب: دی ساکاریدها

ج: پلی ساکاریدها تقسیم می شوند.


مونوساکاریدها یا قندهای ساده، مستقیما” توسط بدن جذب می شوند و به سه دسته ۱- گلوکز ۲- گالاکتوز ۳- فروکتوزتقسیم می شوند، دی ساکاریدها ابتدا به مونوساکاریدهاتجزیه و سپس جذب می شوند و به سه دسته ۱- ساکارزیا قند چغندر( گلوگز + گالاکتوز ) ۲- مالتوز یا قند جو( گلوکز +گلوکز )۳- لاکتوز یا قند شیر ( فروکتوز + گلوکز )، پلی ساکاریدهابه سه دسته ۱- نشاسته ( در سیب زمینی فراوان است ۲- گلیکوژن ( فرم ذخیره گلوکز در بدن است ) ۳- سلولز( در گیاهان وجود دارد، بدن ما نمی تواند آنرا تجزیه کنداما عمل دفع را آسان می کند ).

 منابع هیدرات کربن شامل : مربا،عسل، غلات، حبوبات، سیب زمینی، ماکارونی و موادقندی می باشد.

کمبود هیدراتهای کربن در بدن باعث می شود که چربیها دربدن ناقص بسوزند، که در نتیجه آن مواد ستنی در بدن تولیدو موجب سرگیجه در بدن می شوند

.چربیها از کربن، هیدروژن و اکسیژن تشکیل شده اند که مقداراکسیژن کمتر از کربن و هیدروژن است. از سوختن هر گرم چربی در بدن ۹ کیلوکالری انرژی در بدن تولید می شود.چربیها از یک مولکول گلیسرول تشکیل شده اند، از ۱ تا ۳اسید چرب به آنها وصل و چربی تولید می شود.

چربیها به دو دسته تقسیم می شوند:

۱- اشباع شده که تمام ظرفیتهای کربن توسط هیدروژن پر شده است.

۲-غیراشباع که باندهای دوگانه دارند.

عمل چربیها در بدن:

۱- تولید و ذخیره انرژی

۲- عایق سازی بدن

۳- اشتها آور هستند

۴- سیری ایجاد می کنند

۵- برای ویتامین های محلول در چربی لازم هستند.

منابع چربی عبارتند از : ۱- روغن ها شامل ، حیوانی و گیاهی۲- کره و مارگارین۳- گوشت ها ( قرمز و سفید)۴- مغزهای دانه ها ( گردو، پسته، بادام و …..)۵- سس مایونز.

چربیها برای جذب در بدن، توسط آنزیم لیپاز که از دیواره روده ترشح می شود به اسید های چرب و گلیسرول تجزیه می شوند. چربیها برای تولید انرژی در بدن باید به گلیکوزتبدیل شوندپروتئین ها از کربن، هیدروژن، اکسیژن و نیتروژن تشکیل شده اند.

پروتئین ها به دو دسته تقسیم می شوند:

۱- ساده ( از اسید های آمینه تشکیل شده اند).

۲- مرکب ( علاوه بر اسید های آمینه یک جزء غیر پروتئینی در ساختمانشان دارند).پروتئین ساده مثل آلبومین شیر، گلوتامین گندم، گلوبولین تخم مرغ.پروتئین مرکب مثل کازئین شیر.پروتئین ها در نگهداری و ساخت بافتها شرکت دارند.

منابع پروتئین عبارتند از:

۱- گیاهی( ارزش کمتری دارند) شامل حبوبات، غلات وسیب زمینی۲- حیوانی شامل گوشت، تخم مرغ، شیر و لبنیات.از سوختن ۱ گرم پروتئین در بدن ۴ کیلو کالری انرژی تولیدمی شود. پروتئین ها برای جذب در بدن به واحد های سازنده شان ( اسید های آمینه ) تجزیه می شوند.علاوه بر موارد گفته شده بدن ما به ویتامینها، املاح و آب نیزنیاز دارد.

ویتامین ها به دو دسته تقسیم می شوند:

۱- محلول در آب شامل ویتامین C ( در مرکبات، گوجه فرنگی وسبزیجات دارای برگ سبز وجود دارد) ویتامین های گروه Bشامل( B1 ,B2 ,B6,B12,…..) . ویتامین C در متابولیسم بدن، جذب کلسیم و آهن در بدن نقش دارد. ویتامینB نقش آنزیمی در بدن دارد.ویتامین B12 در گوشت ها، تخم مرغ، جگر و کره وجود دارد.ویتامین B1 در جوانه گندم وجود دارد.۲- محلول در چربی شامل A ( در بینایی نقش دارد)، E( نقش محافظتی در غشاهای بدن دارد)، D ( در جذب کلسیم و رسوب آن در استخوان نقش دارد)، K ( در انعقاد خون نقش دارد). ویتامین K در کاهو، شلغم و سبزیجات وجود دارد. ویتامین D در اشعه ماوراء بنفش خورشید، شیر و تخم مرغ وجوددارد. ویتامینA در زرده تخم مرغ، گوشت و سبزیجات وجود دارد. ویتامین E درسبزیجات، شیر و لبنیات وجود دارد.

املاح که در کوهنوردی بسیار مهم هستند شامل:

۱- کلسیم:وظیفه اش در بدن تنظیم ضربان قلب و انقباض عضلات است.منابع آن شامل شیر، سبزیجات دارای برگ سبز، مغزها و حبوبات می باشد.

۲- آهن:در ساختمان هموگلوبین خون شرکت دارد و نقش اکسیژن رسانی را بر عهده دارد. منابع آن شامل جگر، قلوه، گوشت قرمز، مرغ و ماهی می باشد.

۳- پتاسیم:در عضلات نقش دارد و کمبودش موجب ضعف عضلانیمی گردد. منابع آن شامل مرکبات، خرما، کشمش و موزمی باشد.

۴- سدیم:در تنظیم آب بدن، فشار خون و تحریک پذیری عضلانی نقش دارد. منابع آن شامل نمک، سبزیجات، میوه و حبوبات می باشد.

آب جزء ترکیبات ساختمانی بدن می باشد. در هضم و جذب غذا، گردش خون و تعادل حرارتی بدن نقش دارد.

علاوه بر این غذاها به دو دسته دیگر هم تقسیم می شوند:

۱- غذاهای سرد، که فشار خون را پایین می آورند. مثل مرکبات، گوشت گاو و گوساله، کرفس و ماهی.

۲- غذاهای گرم، که فشار خون را بالا می برند. مثل گوشت گوسفند و انگور.

همچنین غذاها به دو دسته دیگر نیز تقسیم می شوند:

۱- غذاهای سنگین که دیر هضم هستند مثل چربیها.

۲- غذاهای سبک که زود هضم هستند مثل هیدراتهای کربن.

تغذیه کوهنوردی شامل سه مرحله می باشد:

۱- قبل از صعود، از یک ماه تا یک روز قبل از صعود. به ذخیره انرژی احتیاج داریم بنابراین باید چربیها و هیدراتهای کربن به نسبت مساوی مصرف شوند.

۲- در حین صعود، که بدن به انرژی زیاد احتیاج دارد، بنابراین موادغذایی که مصرف می شود سریعا” باید به انرژی تبدیل شود. هیدراتهای کربن سریع به انرژی تبدیل می شوند،سریع جذب و سریع هم هضم می شوند. در این مرحله املاح و ویتامین ها هم مهم هستند.

۳- بعد از صعود که ذخیره انرژی بدن تمام شده و احتیاج به بازسازی آن در بدن داریم، پس هر سه گروه مواد غذایی خصوصا”پروتئین ها باید مصرف شود.روز قبل از برنامه و شب قبل باید حتما” غذا بخوریم، هیدراتهایکربن باید زیاد خورده شوند چون زودهضم هستند.در حین صعود، مصرف سیب زمینی، پوره، ماکارونی، نان، برنج،میوه، ماست، دوغ، نمک و آب بسیار مفید می باشد. در این مرحله نوشابه مطلقا” نباید استفاده شود.

چند تذکر :

۱- کنسرو در اثر جوشاندن در آب تا ۲۴ ساعت سالم است، بعداز این زمان باید دوباره جوشانده شود.

۲- فاکتورهای تاثیرگذار در یک برنامه غذایی، ارتفاع و مقدارفعالیت یا صعود، فصل صعود، تعداد روزهای برنامه، حمل بار و دردسترس بودن آب می باشد.

۳- کافئین موجود در چای موجب رفع خستگی می شود.

۴- مصرف قهوه و نسکافه موجب تکرر ادرار و تپش قلب می شود.

۵- بهتر است همیشه صبحانه مصرف کنید، سپس صعود نمائید.

۶- در بین ساندیسها، پرتقال، آلبالو، گیلاس و انار فشار خونرا پایین می آورند.

سئوالاتی درباره تغذیه در ارتفاعات

۱) آیا ارتفاع، نیاز به ویتامین و مواد معدنی را افزایش می‌دهد؟از آنجایی که مقدار انرژی مورد نیاز، کمی افزایش می‌یابد، پس به همان نسبت، ویتامین و مواد معدنی بیشتری برای متابولیسم مقدار انرژی مازاد لازم است. شواهدی نیز حاکی از آن است که در ارتفاعات نیاز بدن به ویتامین‌های A، E و C افزایش می‌یابد.

۲) آیا مصرف مکمل آهن مفید می‌باشد؟

در ارتفاعات، تعداد گلبول‌های قرمز خون افزایش می‌یابد تا اکسیژن بیشتری به بدن برسد، بنابراین احتمالا دریافت مقداری آهن اضافی ، مفید است. البته اگر از قبل کمبود آهن در بدن وجود نداشته باشد، ذخایر آهن برای تامین این نیاز موقتی، کافی است. بنابراین قبل از عزیمت به ارتفاعات، باید از عدم ابتلا به کم‌خونی، به خصوص در خانم‌ها، مطمئن شد.
۳) آیا کاهش وزن در ارتفاعات ناشی از رژیم غذایی می‌باشد و یا اصولا اجتناب‌ناپذیر است؟

اغلب این کاهش وزن اجتناب ناپذیر نبوده و ناشی از کاهش کالری دریافتی می‌باشد که با دریافت انرژی کافی می‌توان از آن جلوگیری کرد و سرعت آن را کاهش داد. تنها در ارتفاعات خیلی بالا(بیشتر از ۵۴۰۰ متری) کاهش وزن ربطی به رژیم غذایی ندارد.
۴) آیا بارگیری کربوهیدرات می‌تواند مفید باشد؟

هم بله و هم خیر. در رژیم‌های رایج برای بارگیری کربوهیدرات، ذخایر گلیکوژن کبد تخلیه می‌شوند تا در سطوح بالاتری دوباره ذخیره شوند. بارگیری کربوهیدرات در ورزش های استقامتی مداوم که بیش از ۱۲۰- ۹۰ دقیقه طول می‌کشد، می‌تواند مفید باشد. البته چند روز قبل از بارگیری کربوهیدرات، باید کمی به عضلات استراحت داد تا برای تغییر شدید آماده شوند. به همین دلایل بارگیری کربوهیدرات نیز می‌تواند مفید واقع شود، ولی ضرورتی هم ندارد، چرا که آن چه در ارتفاعات حائز اهمیت است بازسازی روزانه ذخایر کربوهیدرات می‌باشد که با یک رژیم پرکربوهیدرات قابل حل است.
۵) آیا کاهش مصرف نمک(سدیم)، از ادم ناشی از ارتفاعات جلوگیری می‌کند؟

نخیر. ادمی که در ارتفاعات دیده می‌شود با مصرف سدیم ارتباط ندارد و محدودیت آن نیز لزومی ندارد. در واقع در ارتفاعات دفع سدیم از طریق ادرار کمی افزایش می‌یابد.
نیازهای تغذیه ای کوه پیمایان


تغییر شیوه های زندگی ، ماشینی شدن زندگی امروزی ،نبودن تحرک ، نداشتن برنامه ی ورزشی منظم حتی در ساده ترین شکل آن و کاهش میزان فعالیت بدنی باعث تجمع انرژی ، ازدیاد بافت چربی واضافه وزن می گردد. بنابر این یکی از ساده ترین روش ها که در هر سن و سا لی برای بدن مفید بوده و در هر مکا نی امکان پذیر است. همچنین به تجهیزات ویژه ای نیاز نداشته و ازبهترین شیوه های کاهش وزن و حفظ سلامت جسمانی و روانی محسوب می شود « پیاده روی و کوه پیمایی» می باشد.میزان سوخت و ساز بدن به توازن و تعادل میان انرژی به دست آمده ازطریق غذاها ومصرف آن انرژی در فعالیت های روزانه و فعالیت های سلولی بستگی دارد. پیاده روی همراه با نرمش های سبک و انجام کوهپیمایی باعث می گردد که سوخت و ساز بدن افزایش یاد. در نتیجه چربی های زائد بدن سوزانده شده و به تدریج به عضله تبدیل می شوند. در اثر تبدیل چربی به عضله میزان چربی بدن کاهش می یابد. بنابراین تداوم کوه پیمایی، نرمش، ورزش های سبک و پیاده روی باعث تحلیل رفتن چربی های زائد شده و میزان مصرف انرژی بالا می رود. که این خود باعث تناسب اندام وهمچنین از بروز چاقی جلوگیری می کند.

در کوهپیمایی نیز ماند دیگر فعالیت های ورزشی، تغذیه نقش مهمی در افزایش توازن ورزشی دارد. با توجه به این که ورزش کوه پیمایی جزء ورزش های طولانی مدت است،سهم عمده ی انرژی بدن از چربی ها تأمین می گردد. به طور کلی درورزش های استقامتی میزان عمده ی انرژی از چربی ها تا مین می شود. پس فعالیت مناسبی برای متعادل نگه داشتن وزن بدن محسوب می گردد. باید توجه داشت که میزان سوخت چربی ها به بر آورده شدن منابع کربوهیدرات بستگی دارد. همچنین میزان گلوکز خون و گلیگوژن ذخیره در ماهیچه ها از عوامل محدود کننده ی میزان فعالیت در انواع ورزش ها می باشد.

 

در کوه پیمایی کوتاه مدت یکی از موادی که می تواند انرژی شما را افزایش دهد، قند است.

غذاهای قندی

، غذاهایی هستند که راحت خورده شده و سریع جذب می شوند و با افزایش سطح قند خون، نیاز انرژی عضلات و مغز را برآورده می سازند. البته این به آن معنی نیست که در این امر زیاده روی کنیم. چون علاوه بر فساد دندان ها، موجب می گردد انسولینی که در پاسخ به افزایش میزان قند خون ترشح می گردد به سرعت قند خون را پایین بیاورد.

پس در مصرف مواد قندی کمی بیشتر دقت کنید و ازمنابع قندی طبیعی مانند میوه ها،خرما و … استفاده نمایید.چرا که نه تنها تأمین کننده ی قند مورد نیاز بدن هستند بلکه ما را از دیگر مواد مانند آب، ویتامینها ، املاح معدنی و فیبر نیز بهره مند می سازند. یک ساندویچ حاوی عسل ، موز رسیده و کمی کشمش می تواند قند زیادی به بدن برساند.دقت کنید استفاده از کره و مارگارین زیاد باعث کند شدن هضم کربوهیدرات ها شده و سطح انرژی را پایین می آورد.
مصرف نیم لیتر آب قبل از شروع کوه پیمایی می تواند مفید باشد.اگر هوا گرم باشد،نوشیدن نیم لیتر آب درهر ساعت کوه پیمایی لازم است.
تأمین آب و املاح

از دیگر عوامل حیاتی در ورزش کوه پیمایی است. با افزایش سطح فعالیت، میزان متابولیسم مواد مغذی افزایش یافته و دمای بدن بالا می رود. که در این میان آب نقش مهمی در تنظیم دمای بدن دارد. میزان حرارتی که در هنگام ورزش در بدن آزاد می شود قادر است هر ۵ تا ۸ دقیقه یک درجه ی سانتی گراد دمای بدن را بالا ببرد. تبخیر یک لیتر آب از سطح پوست بدن در اثر فعالیت ورزشی منجر به این می شود که ۵۸۰ کالری گرما از بدن دفع شود. پس به میزان کافی آب بنوشید. حتی در فعالیت های کوتاه مدت نیز نوشیدن آب فراموش نگردد. مصرف نیم لیتر آب قبل از شروع کوه پیمایی می تواند مفید باشد.اگر هوا گرم باشد،نوشیدن نیم لیتر آب درهر ساعت لازم است. آب میوه ی رقیق شده ماند آب سیب ،گریپ فروت، انگور و … می تواند جایگزین مناسبی باشد.چون هم آب و هم مواد قندی لازم را تأ مین می نماید. توجه داشته باشید که نوشیدن آب مستلزم تشنگی نیست.

تغذیه پس از کوه پیمایی نیزبسیار مهم است. در این مرحله تأمین آب( برای دفع مواد زائد حاصل از متابولیسم)،

املاح معدنی و همچنین تأمین کربوهیدرات ها برای جایگزینی گیلگوژن مصرف شده از اهمیت خاصی برخوردار است.اضافه کردن کمی مواد پروتئینی به این مواد می تواند سنتز گیلگوژن را تسریع بخشد. به عنوان مثال یک لیوان شیر کم چرب، سیب، پرتقال ، دو برش نان و کمی کیک می تواند تأمین کننده ی موارد فوق باشد.

در هنگام کوه پیمایی اسید لاکتیک عضلات شما بالا می رود و در نتیجه باعث خستگی و احساس ضعف در عضلات می شود. بنابراین استفاده از مواد غذایی که در بدن شما باعث بروز پاسخ قلیایی گردد و اسید را خنثی کند می تواند از خستگی شما بکاهد، مانند سیب، پرتقال، توت فرنگی ، لیمو، گلابی ، سیب زمینی، اسفناج، سبزی جات (خیار، ترب و تربچه) همچنین مصرف موز برای تأمین پتاسیم از دست رفته و گوجه فرنگی آغشته به نمک جهت تأمین سدیم و پتاسیم بعد از کوه پیمایی مفید می باشد.

اهمیت آب و مایعات در ورزش کوه نوردی

دوسوم وزن بدن انسان را آب تشکیل می دهد. آب نه تنها مایه حیات که مایه شادابی و تندرستی است. تندرستی در شرایط بی آبی ناممکن است و ورزش در این شرایط مضر خواهد بود. پس برای بهره مندی از ورزش در چهت افزایش تندرستی و زندگی سالمتر، باید آب را جدی بگیریم.

بدن انسان در شرایط استراحت به ازای هر کیلوگرم وزن معادل یک سی سی آب در ساعت نیاز دارد. این مقدار برای یک فرد ۷۰ کیلوگرمی حدود ۷/۱ لیتر در روز خواهد بود. این میزان با افزایش فعالیت بدنی و در شرایط محیطی مختلف تا بیش از ۱۰ لیتر در روز می تواند برسد.

مواد محلول در آب معمولی شامل مواد معدنی و عناصر مختلف مانند سدیم، پتاسیم، کلسیم، منیزیوم و بسیاری املاح دیگر می باشد. این الکترولیتها و دیگر مواد مورد نیاز بدن از طریق آب و نوشیدنی های مختلف تامین می شوند. کمبود هر کدام از الکترولیتها و عناصر مختلف می تواند باعث ایجاد اختلال در عملکرد بدن بویژه در شرایط دشوار همچون ورزش کوهنوردی شوند. در ورزش کوهنوردی با توجه به نوع فعالیت بدنی و نیز حمل کوله پشتی و شرایط محیطی چون گرما، سرما و باد، نیاز بدن به آب بیشتر است. پاسخ مناسب و کافی به این نیاز لازمه یک برنامه کوهنوردی بدون عارضه است.

بهترین راه برآورد میزان مایع مورد نیاز بدن در یک فعالیت ورزشی توزین ورزشکار قبل و بعد از ورزش است. میزان کاهش وزن بیانگر میزان آب از دست رفته و مایع مورد نیاز برای جبران آن است. این روش عملا در ورزشی مثل کوهنوردی قابل انجام نیست. لذا پروتکل های مصرف آب و دیگر مایعات در کوهنوردی لازم و بسیار مفید می باشد.

پیش از شروع صعود با مصرف کافی آب باید بدن در حالت هیدراتاسیون مناسب باشد. این امر با مصرف حداقل نیم لیتر آب طی دو ساعت قبل از شروع صعود امکان پذیر است. با توجه به اینکه معمولا مدت متوالی هر صعود بیش از یک ساعت است در یک شرایط آب و هوایی متعادل و در یک برنامه متوسط و ارتفاع نه چندان زیاد، در هر ۲۰ دقیقه حدود ۲۰۰ تا ۲۵۰ سی سی آب نوشیده شود. در ورزش کوهنوردی این آب باید حاوی حدود ۴۰ گرم قند (۷-۶ حبه قند) در هر لیتر باشد. همچنین در صورتی که صعود مداوم بیش از ۲ ساعت به طول می انجامد لازم است که حدود ۶/۰ گرم نمک به هر لیتر این آب اضافه شود. این ترکیب ضمن تامین مایعات مورد نیاز بدن و جبران آب از دست رفته، مانع خستگی کوهنورد می شود. توصیه می شود پس از پایان صعود و تصمیم برای کمپینگ مایع زیاد و شیرین تر نوشیده شود تا ضمن جبران کمبود آب، روند ترمیم ذخایر گلیکوژن عضلات شروع شده و کوهنورد را برای صعود بعدی در همان برنامه آماده سازد.

مصرف آب میوه های رقیق شده به نسبت ۱ به ۲ با آب نیز می تواند مایع مناسبی باشد. باید توجه داشت که مصرف مایعات خیلی شیرین ضمن کاهش جذب آب باعث ایجاد خستگی در کوهنورد نیز خواهد شد.

در نهایت باید تاکید نمود که از مهمترین مواد مغذی در ورزش کوهنوردی آب و مایعات است و با توجه به دشواری دسترسی و حمل آب در برنامه های کوهنوردی لازم است که کوهنوردان برنامه ریزی مناسبی جهت مصرف کافی آب در حین صعود و کمپینگ خود داشته باشند. به نظر می رسد برای کم کردن وزن کوله پشتی آخرین چیزی که باید از کوله پشتی خارج شود آب است! چرا که آب مایه توان و موفقیت و در مواقعی نجات جان کوهنورد است.

تغذیه صحیح در ورزش کوه نوردی


میزان سوخت و ساز بدن به توازن و تعادل میان انرژی به دست آمده ازطریق غذاها ومصرف آن انرژی در فعالیت های روزانه و فعالیت های سلولی بستگی دارد. پیاده روی همراه با نرمش های سبک و انجام کوهپیمایی باعث می گردد که سوخت و ساز بدن افزایش یاد.

در نتیجه چربی های زائد بدن سوزانده شده و به تدریج به عضله تبدیل می شوند. در اثر تبدیل چربی به عضله میزان چربی بدن کاهش می یابد.

بنابراین تداوم کوه پیمایی، نرمش، ورزش های سبک و پیاده روی باعث تحلیل رفتن چربی های زائد شده و میزان مصرف انرژی بالا می رود. که این خود باعث تناسب اندام وهمچنین از بروز چاقی جلوگیری می کند.

در کوهپیمایی نیز ماند دیگر فعالیت های ورزشی، تغذیه نقش مهمی در افزایش توازن ورزشی دارد. با توجه به این که ورزش کوه پیمایی جزء ورزش های طولانی مدت است،سهم عمده ی انرژی بدن از چربی ها تأمین می گردد.

به طور کلی در ورزش های استقامتی میزان عمده ی انرژی از چربی ها تا مین می شود. پس فعالیت مناسبی برای متعادل نگه داشتن وزن بدن محسوب می گردد.

باید توجه داشت که میزان سوخت چربی ها به بر آورده شدن منابع کربوهیدرات بستگی دارد. همچنین میزان گلوکز خون و گلیگوژن ذخیره در ماهیچه ها از عوامل محدود کننده ی میزان فعالیت در انواع ورزش ها می باشد.

در کوه پیمایی کوتاه مدت یکی از موادی که می تواند انرژی شما را افزایش دهد، قند است.

غذاهای قندی، غذاهایی هستند که راحت خورده شده و سریع جذب می شوند و با افزایش سطح قند خون، نیاز انرژی عضلات و مغز را برآورده می سازند. البته این به آن معنی نیست که در این امر زیاده روی کنیم. چون علاوه بر فساد دندان ها، موجب می گردد انسولینی که در پاسخ به افزایش میزان قند خون ترشح می گردد به سرعت قند خون را پایین بیاورد.

پس در مصرف مواد قندی کمی بیشتر دقت کنید و ازمنابع قندی طبیعی مانند میوه ها، خرما و … استفاده نمایید.چرا که نه تنها تأمین کننده ی قند مورد نیاز بدن هستند بلکه ما را از دیگر مواد مانند آب، ویتامینها ، املاح معدنی و فیبر نیز بهره مند می سازند. یک ساندویچ حاوی عسل ، موز رسیده و کمی کشمش می تواند قند زیادی به بدن برساند.دقت کنید استفاده از کره و مارگارین زیاد باعث کند شدن هضم کربوهیدرات ها شده و سطح انرژی را پایین می آورد.

مصرف نیم لیتر آب قبل از شروع کوه پیمایی می تواند مفید باشد.اگر هوا گرم باشد،نوشیدن نیم لیتر آب درهر ساعت کوه پیمایی لازم است.

● تأمین آب و املاح

از دیگر عوامل حیاتی در ورزش کوه پیمایی است. با افزایش سطح فعالیت، میزان متابولیسم مواد مغذی افزایش یافته و دمای بدن بالا می رود. که در این میان آب نقش مهمی در تنظیم دمای بدن دارد. میزان حرارتی که در هنگام ورزش در بدن آزاد می شود قادر است هر ۵ تا ۸ دقیقه یک درجه ی سانتی گراد دمای بدن را بالا ببرد.

تبخیر یک لیتر آب از سطح پوست بدن در اثر فعالیت ورزشی منجر به این می شود که ۵۸۰ کالری گرما از بدن دفع شود. پس به میزان کافی آب بنوشید. حتی در فعالیت های کوتاه مدت نیز نوشیدن آب فراموش نگردد. مصرف نیم لیتر آب قبل از شروع کوه پیمایی می تواند مفید باشد.اگر هوا گرم باشد،نوشیدن نیم لیتر آب درهر ساعت لازم است.

آب میوه ی رقیق شده ماند آب سیب ،گریپ فروت، انگور و … می تواند جایگزین مناسبی باشد.چون هم آب و هم مواد قندی لازم را تأ مین می نماید. توجه داشته باشید که نوشیدن آب مستلزم تشنگی نیست.تغذیه پس از کوه پیمایی نیزبسیار مهم است. در این مرحله تأمین آب( برای دفع مواد زائد حاصل از متابولیسم)، املاح معدنی و همچنین تأمین کربوهیدرات ها برای جایگزینی گیلگوژن مصرف شده از اهمیت خاصی برخوردار است.

اضافه کردن کمی مواد پروتئینی به این مواد می تواند سنتز گیلگوژن را تسریع بخشد. به عنوان مثال یک لیوان شیر کم چرب، سیب، پرتقال ، دو برش نان و کمی کیک می تواند تأمین کننده ی موارد فوق باشد.

در هنگام کوه پیمایی اسید لاکتیک عضلات شما بالا می رود و در نتیجه باعث خستگی و احساس ضعف در عضلات می شود. بنابراین استفاده از مواد غذایی که در بدن شما باعث بروز پاسخ قلیایی گردد و اسید را خنثی کند می تواند از خستگی شما بکاهد، مانند سیب، پرتقال، توت فرنگی ، لیمو، گلابی ، سیب زمینی، اسفناج، سبزی جات (خیار، ترب و تربچه) همچنین مصرف موز برای تأمین پتاسیم از دست رفته و گوجه فرنگی آغشته به نمک جهت تأمین سدیم و پتاسیم بعد از کوه پیمایی مفید می باشد.

منبع:سایت جامع آموزش کوهنوردی و با تشکر از وبلاگ کوهنوردی نیشابور



:: موضوعات مرتبط: تغذیه، ،

نویسنده : روابط عموی گروه آوا تاریخ : دو شنبه 25 ارديبهشت 1391

روش های کمک به فردی که توسط سگ و گربه گاز گرفته شده است

روش های کمک به فردی که توسط سگ و گربه گاز گرفته شده است

 
 

گازگرفتگی  باعث تخریب پوست و بافتهای زیرپوستی انسان می گردد که معمولاً یک یا چند ناحیه از بدن در معرض این صدمات قرار می گیرد .این آسیب در اثر گاز گرفتگی سگ ،  گربه ، موش ، موش خرما ، خرگوش ، حیوانات وحشی و یا انسان رخ می دهد که در اثر آن باکتریهای بی هوازی و هوازی در محل صدمه قرار می گیرند .

به گزارش خبرنگار سایت پزشکان بدون مرز ،  گازگرفتگی سگ ۸۵ تا ۹۰ درصد از این علل را شامل می گردد و ۱۰-۵ درصد نیز ناشی از گازگرفتگی گربه است و ۵-۱ درصد بقیه مربوط به موارد دیگر است . بیشتر اوقات گازگرفتگی زمانی رخ می دهد که حیوان خود را در معرض خطر احساس کند. اغلب کودکان سنین مدرسه و خردسالان دچار این عارضه می گردند . سنین ۵ تا ۱۴ سال و پسران ۲ برابر دختران دچار این مشکل می گردند .

شیوع گازگرفتگی انسان نامشخص است ولی بیشتر در سنین ۲ تا ۵ سال اتفاق می افتد این صدمات در هنگام بازی ، فعالیتهای ورزشی ، مشاجره و دعوا و نیز سوءاستفاده از کودکان اتفاق می افتد .

گازگرفتگی بوسیله حیوانات خانگی مانند سگ و گربه یکی از حوادث رایجی است که ممکن است در خانه رخ دهد . در صورتی که سگ و گربه شما را گاز گرفته‌اند،‌ این نکات را رعایت کنید:

•چنانچه لازم باشد،با پزشک خود در میان بگذارید.
•جای زخم را به آرامی با صابون و آب بشویید.
•با حوله ی تمیز محل جراحت را فشار دهید تا خونریزی متوقف شود.
•از باند استریل برای پانسمان زخم استفاده کنید.
•محل زخم را بالاتر از قلب نگهدارید تا تورم کاهش یابد و از بروز عفونت جلوگیزی شود.
•در صورتی که به هاری مشکوک هستید،‌ به مقامات بهداشتی محلی گزارش کنید.
•استفاده از پماد آنتی‌‌بیوتیک  ۲ بار در روز تا وقتی که زخم بهبود پیدا کند.
در این موارد به دکترتان مراجعه کنید:

•اگر گربه شما راگاز گرفته باشد. گازگرفتگی گربه اغلب سبب عفونت می شود. در مورد یک خراشیدگی ساده نیازی پزشک ندارید، اما اگر زخم عفونت کرده باشد، باید به پزشک مراجعه کردند.
•اگر سگ دست  سر یا پای شما گاز گرفته است یا شکاف عمیقی در نتیجه گازگرفتن ایجاد شده است.
•اگر دیابت، بیماری کبدی، ‌ریوی ، سرطان، ایدز یا بیماری‌های دیگری دارید که می‌تواند توانایی شما برای مقابله با عفونت کاهش دهد.
• هر علائمی از عفونت دارید، از قبیل سرخی، تورم ،حرارت ، افزایش حساسیت، ترشح چرک از زخم یا  تب.
•اگر خونریزیی دارید که بعد از ۱۵ ثانیه  فشار متوقف نشده است یا فکر می کنید شکستگی استخوان دارید، آسیب رشته های عصبی یا جراحات جدی دیگر.
•اگز از آخرین باری که واکسن کزاز تزریق کرده‌اید، بیشتر از ۵ سال می‌گذرد (اگر چنین است، ممکن است نیاز به تزریق واکسن تقویت کننده داشته باشید)
•اگر حیوان وحشی یا حیوان خانگی شما را گاز گرفته‌ است که معلوم نیست واکسن هاری زده است یا نه، شما را گاز گرفته است.
پزشک‌تان این اقدامات را ممکن است انجام دهد:

•ممکن است برای آسیب‌دیدگی رشته‌های عصبی ، آسیب تاندون یا جراحت استخوان زخم بررسی و معاینه شود. همچنین پزشک علائم عفونت را نیز بررسی می کند.
•تمیز کردن زخم با محلول خاص و برداشتن هر بافت آسیب دیده (برداشتن نسج آسیب دیده).
•ممکن است از بخیه برای بستن جراحت ناشی از گاز گرفتگی استفاده شود، اما خیلی اوقات زخم باز نگه داشته می‌شود تا  بهبودی پیدا کند، چرا که به این ترتیب خطر عفونت کاهش می‌یابد.
•ممکن است برای جلوگیری ازعفونت آنتی‌بیوتیک تجویز شود.
•ممکن است لازم باشد اگر بیشتر از ۵ سال از واکسیناسیون کزازتان گذشته است، واکسن‌تان را تجدید کنید.

عوارض :

گازگرفتگی ها می توانند ایجاد عفونت شدید در محل بکنند و باعث ایجاد عفونتهای محل مفصل و یا استخوان گردند . اگر این گازگرفتگی در سر رخ دهد می تواند ایجاد مننژیت کند . شکستگیها و صدمات نخاعی – عصبی و نیز صدمات عروقی از عوارض آن می تواند باشد .

کارهای تشخیصی :

بررسی C.B.C و کشت خون ونیز عکسبرداری از محل ضایعه می تواند کمک کننده باشد .

توصیه‌ها یی که می‌‌تواند به شما کمک کند تا خودتان را در مقابل هاری محافظت کنید:

•سعی نکنید حیوانی را که نمی‌شناسید لمس کنید یا او را بزرگ کنید.
•ترتیبی دهید که اگر مسافرت یا شغل شما در معرض خطر گاز گرفتن بوسیله یک حیوان هار قرار می‌دهد، واکسن هاری بزنید.
•همه حیوانات خانگی‌تان را واکسن هاری بزنید، و اطمینان حاصل کنید که در صورت لزوم واکسیناسیون مجدد می‌شوند.
•اگر حیوانی را به کشور جدیدی می‌آورید، اطمینان حاصل کنید که همه مقررات قرنطینه را رعایت کرده‌اید

درمان و مراقبتهای اولیه :

زخمهای گازگرفتگی را باید با مقدار زیاد محلول نمکی ایزوتونیک شستشو داد و برای اینکه فشار کافی را در هنگام شستشو ایجاد کنیم از یک سر سوزن ۱۸ یا ۱۹ استفاده می کنیم . هر زخم را باید با حداقل  ۲۰۰ میلی لیتر از این محلول  شستشو داد . هنگام شستشو تکه ای از پوست و بافت تخریب  شده را باید جدا کرد .

صدمات روی مفاصل  حتماً با یک ارتوپد باید در میان گذاشته شود . بستن موقت  زخم تا رسیدن به یک مرکز تخصصی نیز مورد بحث است . ولی می توان آنتی بیوتیکها را به فرد مصدوم داد مثل آموکسی سیلین .

نشانه های بیماری هاری در سگ و گربه در سه مرحله ممکن است بروز یابد که عبارتند از:
 

 الف) مرحله اولیه: معمولایک تا ۳ روز به طول می انجامد و یکسری علائم مبهم درگیری سیستم اعصاب مرکزی وجود دارد.

 ب) مرحله تهییج

ج) مرحله فلجی

 در حیواناتی که علائم مرحله تهییج بروز یابد درگیر شکل خشمگین هاری می شوند، در صورتی که اصطلاح هاری آرام زمانی اطلاق می شود که علائم رفتاری ناشی از بیماری حداقل بوده و حیوان فقط فلجی را نشان دهد.

به گزارش خبرنگار سایت پزشکان بدون مرز ،   تغییرات رفتاری شامل بی اشتهایی ناگهانی، خشمگین و عصبی شدن حیوان و حمله بدون ترس به انسان و حتی هر جنبنده دیگری است. در این شکل هاری، حیوان عصبی است و مردمک چشمش هم متسع است. فلجی ابتدا با فلج حلق و عضلات صورت همراه با ریزش فراوان بزاق از دهان و ناتوانی در بلع ظاهر می شود. مرحله فلجی بسرعت پیشرفت می کند و اغما و مرگ گریبان حیوان را می گیرد.

هر خشونت حیوان را نباید به حساب هاری گذاشت! مثلابرخی نژادهای سگ نظیر بیگل یا تریر به پارس کردن و سروصدا کردن مشهورند یا نژادهایی نظیر دابرمن و شیانلو به نگهبانی و حمله شناخته می شوند. به یاد داشته باشید تزریق واکسن هاری در سن ۳ ماهگی در کلینیک معتبر دامپزشکی و توسط دکتر دامپزشک و تکرار سالانه یا هر ۳ سال یک بار آن در سال های بعد که به تصمیم و توصیه دامپزشک مربوط است نقش مهمی در پیشگیری از ابتلای حیوان به این بیماری دارد.
راه اصلی ابتلای انسان به هاری، گازگرفتگی توسط حیوانات مبتلاست. دوره کمون هاری در انسان بین ۴ روز تا ۱۹ سال هم گزارش شده ولی معمول آن ۲۰ تا ۹۰ روز است. استرس، درمان با کورتون ها و نزدیکی محل گزش به مغز می تواند این دوره را کوتاه کند.

جلوگیری از بیماری کزاز ، هاری و هپاتیت از طریق روشهای متفاوت دارویی باید صورت گیرد .



:: موضوعات مرتبط: آسیب ها و درمان، ،

نویسنده : روابط عموی گروه آوا تاریخ : دو شنبه 25 ارديبهشت 1391

بیماری ژیلبرت" در کوهنوردان

بیماری ژیلبرت" در کوهنوردان:

تالیف: دکتر حمید مساعدیان

عضو کمیسیون پزشکی اتحادیه جهانی کوهنوردی

انجمن پزشکی کوهستان ایران: شاید برای شما یا برخی دوستان کوهنوردتان نیز اتفاق افتاده باشد که بعداز یک برنامه سنگین کوهنوردی (خصوصا در فصل زمستان) احساس بدن درد و کوفتگی کرده و برای چند روز چشمانی زرد داشته باشید.

تمامی این شرایط مربوط به بیماری بنام "سندرم ژیلبرت" است.

سندرم ژیلبرت یک بیماری ارثی است که در این افراد کبد توانایی دفع مواد سمی و زاید بدن را در شرایط حاد ندارد. کبد یکی از ارگانهای اصلی دفع مواد زاید بدن می باشد. در افرادی که بطور ارثی دارای این ژن می باشند بعد از یک برنامه سنگین کوهنوردی و فشاری که به جسم کوهنورد می آید مواد دفعی بسیاری که در بدن تولید می شود به سمت کبد رفته تا از کبد و از طریق کیسه صفرا دفع گردد. ولی کبد در شرایط بحرانی توانایی دفع این مواد زاید را ندارد. کبد این افراد در شرایط عادی مشکلی از نظر دفع این مواد سمی بدن ندارد و مشکلی برای فرد بوجود نمی آورد ولی در شرایط استرس، گرسنگی، خستگی، ورزش سنگین این توانایی دچار اشکال می شود.

سندرم ژيلبرت اختلالي شايع بوده كه حدود ۷٪ جمعيت را مبتلا ميسازد. و تمايل چشمگيري به جنس مذكر دارد. كه به صورت افزايش بيلي روبين (غيركنژوگه ) خفيف ظاهر میشود و بصورت زردي (بويژه در چشم ها )خود را نشان مي دهد. علت آن جهش در ژن ناحيه پروموتر یو . دی . پی گلوكورونيل ترانسفراز است. اين سندرم كاملا خوش خيم است و انزيمهاي كبدي طبيعي هستند. در تحقيقات جديد دیده شده كه استفاده از يك نوع اسيد امينه به نام اسيدامينه متيونين به صورت SAM دو بار در روز (۵۰۰-۱۰۰۰ م.گ) یکی از مسيرهاي توليد اين انزيم را فعال مي سازد (pathwayII) و در نتيجه باعث كاهش بيلي میشود.

بیماری ژیلبرت بصورت اتوزوم غالب منتقل میشود. یعنی اگر یکی از والدین دارای آن بیماری باشد احتمال انتقال ژن منفرد آن به هر کدام از فرزندان و بروز اثرات آن 50% است. ممکن است همه بیمارانی که دارای ژن معیوب می باشند علامت دار نباشند.

سندرم ژيلبرت شایع ترین اختلال ارثي متابوليسم بيلي روبين در كبد مي باشد. بر اساس يافته هاي اخير، تست ريفامپين قادر است به عنوان يك تست تشخيصي مورد استفاده قرار گيرد به نحوي كه باعث افزايش ميزان بيلي روبين سرم بيماران مي شود، اما در باره اثر آن بر ميزان بيلي روبين در افراد سالم اختلاف نظر وجود دارد.

File:Bilirubin.svg

Bilirubin


فشارهای عصبی، فعالیت فیزیكی شدید نظیر کوهنوردی و سرماخوردگی نیز در برخی افراد سبب بالا رفتن "بیلی‌روبین" خون، زرد شدن سفیدی چشم و بروز بیماری "ژیلبرت" می‌شود. "بیلی‌روبین" ماده‌ای است كه از شكسته شدن گلبول‌های قرمز تولید می‌شود. تشخیص این بیماری با معاینه كبد، طحال و انجام برخی آزمایش‌های خونی قابل تشخیص است، البته سونوگرافی كبد و طحال در این بیماران طبیعی است. درمان این بیماری، با شناسایی علت بروز بیماری در فرد و رفع آن، امكان‌پذیر است.

بر این اساس در صورتی كه علت بروز بیماری، فعالیت شدید فیزیكی باشد كاهش میزان فعالیت فیزیكی برای درمان بیماری و بهبود فرد ضروری است. پرهیز از گرسنی(وعدم تغذیه کافی و بموقع در کوهنوردی)، مصرف مایعات و مواد قندی بیشتر و كاهش فشارهای عصبی، در پیشگیری از ابتلا به این بیماری موثر است.

بيماري "ژيلبرت" يك اختلال خوش خيم ارثي است كه بر اثر افزايش بيلي روبين (ماده‌اي كه از شكسته شدن گلبول‌هاي قرمز توليد مي‌شود) در خون به دنبال گرسنگي در فرد بروز مي‌كند. سفيدي چشم در فرد مبتلا به اين بيماري تا حدودي زرد رنگ مي‌شود. اين بيماري، بيماري جدي نيست و با رفع علت آن به سرعت برطرف مي‌شود. از طريق معاينه كبد، طحال و انجام برخي آزمايشهاي خوني بيماري ژيلبرت در فرد قابل تشخيص است. اين بيماري نياز به يك دوره درمان جدي ندارد و فقط درمان فرد نيازمند شناخت عامل بروز بيماري و از بين بردن آن است. البته مصرف "اسيد فوليك" كه به صورت قرص در داروخانه‌ها موجود است، در درمان بيماري ژيلبرت نقش موثري دارد. مقدار مورد نياز روزانه "اسيد فوليك" كه از طريق غذا وارد بدن مي‌شود، در حدود ‪ ۲۰۰‬ميكروگرم است.

در صورت بروز علائم سندرم "ژیلبرت" یعنی بروز زردی چشم پس از مصرف آخرین دوز داروی فنو باربیتال ماده بیلی روبین بیش از 6-4 ساعت در بدن باقی نمیماند و از این خاصیت در درمان این بیماری استفاده می شود..

در "سندرم ژیلبرت" بیلی روبین تولیدی بدن تا حدود 4 میلی گرم در دسی لیتر در خون بالا می رود و این حالت موجب ایجاد چشمانی زرد ناشی از افزایش این ماده در خون است که با کمی استراحت و مصرف مایعات کافی خود بخود بعد از چند روز برطرف می شود. 

"سندرم ژیلبرت" یک بیماری ارثی است و فرد مبتلا برای درمان آن کاری نمی تواند بکند ولی گاهی برای کاهش این بیلی روبین اضافی در بدن و دفع آن از کبد همانطور که گفته شد می توان از داروی فنوباربیتال استفاده کرد که حتما باید توسط پزشک تجویز گردد. 

"سندرم ژیلبرت" معمولا در حوالی بلوغ تشخیص داده می شود و با استرس، خستگی، گرسنگی، روزه داری، کوهنوردی و ورزش سنگین و مصرف الکل آشکارتر می شود. در این شرایط بیمار با کاهش برداشت بیلی روبین توسط کبد و همچنین اختلال در کونژوگاسیون بیلی روبین در کبد مواجه می شود و این می تواند منجر به افزایش آن در خون گردد.



:: موضوعات مرتبط: آسیب ها و درمان، ،

نویسنده : روابط عموی گروه آوا تاریخ : دو شنبه 25 ارديبهشت 1391

کلاس یخ وبرف 22/2/91

با تشکر و سپاس فراوان از استاد عزیز و پیشکسوت جامعه کوهنوردی محمود نظریان که درتمام امور ما را راهنمایی و کمک می نمایند و به جرات میتوان گفت که کوهنوردی در جنوب تهران مدیون زحمات بی دریغ ایشان می باشد. اجرکم عندالله.

برای سلامتی ایشان و خانواده شان و تمام پیشکسوتان ورزش کوهنوردی صلوات

سرپرست:آقای رحمان رفیقی

عکاس: آقایان علی عسگری و حسن شادفر

منطقه :فشم ،حسن در

 



:: موضوعات مرتبط: بهار 91، ،

نویسنده : روابط عموی گروه آوا تاریخ : یک شنبه 24 ارديبهشت 1391

جعفر ناصری ، کوهنوردی که بر فراز قله ماناسلو ایستاد و بر بلندای هیمالیا پرکشید.

روحش شاد یادش گرامی،کوهنوردی که بر فراز قله ماناسلو ایستاد و بر بلندای هیمالیا پرکشید.ضایعه دردناک را به خانواده آن مرحوم و همه جامعه کوهنوردی تسلیت عرض می نماییم.

بنا بر گزارش رسیده: "امید آمحمدی" یکی از 3 کوه‌نورد ایرانی که به صورت مستقل در صعود اخیر به "ماناسلو" حضور داشته است، پس از بازگشت به کمپ اصلی این قله، طی تماسی از بروز حادثه‌ برای همنورد خود "جعفر ناصری" خبر داد.

وی اظهار داشت: روز پنج‌شنبه 21 اردیبهشت، براساس پیش‌بینی هوای مناسب اقدام به صعود قله نمودیم و در ساعت 18 موفق به صعود قله شدیم؛ اما در مسیر بازگشت که در شرایط تاریکی شب، دید کم و هوای دگرگون‌شده و نامساعد انجام گرفت، متأسفانه "جعفر ناصری" به صورت ناگهانی در شیبی تند سقوط کرد و جست‌وجوهای اولیه‌ی ما در منطقه‌ی سقوط بی نتیجه ماند.

وی تصریح کرد: ما به دلیل دید کم و شرایط نامساعد جوی مجبور به بیواک (شب‌مانی) در حدود ارتفاع 8000 متری شدیم. 

"امید آمحمدی" با اشاره به این‌که به دلیل تمام شدن شارژ تلفن‌های ماهواره‌ای امکان تماس فراهم نبود، روز بعد نیز به جست‌وجو ادامه دادیم که بازهم بی‌نتیجه بود و در نهایت تصمیم به بازگشت گرفتیم. ضمن این‌که در ارتفاع 7500 با یک تیم مشترک ایتالیایی و کانادایی برخورد کردیم که به سمت قله در حرکت بود و به آنها موضوع حادثه و مختصات محل سقوط را ارائه کردیم.


 

وی و دیگر همنوردش "حسین صالحی" دیشب را در کمپ 3 به ارتفاع 7300 متری سپری می‌کنند و حوالی ظهر امروز به کمپ اصلی بازگشته‌اند.

 "امید آمحمدی" در مورد خبر ارسالی تیم مشترک ایتالیا و کانادا که دو نفر از آنان نیز موفق به صعود قله "ماناسلو" شدند؛ افزود: سایر نفرات این تیم مشترک بر اساس مختصات ارائه شده، ضمن فرود تا بخشی از مسیر سقوط و جست و جوی محل؛ متأسفانه اثری از فرد حادثه دیده مشاهده نکردند. ضمن این که بر اساس ارتباط برقرار شده با شرکت نپالی طرف قرارداد؛ هم اکنون به دلیل ارتفاع بروز حادثه و شرایط نامساعد جوی؛ امکان جست و جوی هوایی و یا از طریق شرپاها وجود ندارد.

"جعفرناصری" متولد 1356 و اهل تهران بوده و در کارنامه‌ی خود صعود به قله "موستاق آتا" به صورت مستقل و صعود به قله ی "نان" در قالب تیم هیئت استان تهران را داشته است.

 شادی روحش صلوات



:: موضوعات مرتبط: بهار 91، ،

نویسنده : روابط عموی گروه آوا تاریخ : یک شنبه 24 ارديبهشت 1391

عکسهایی طبیعت

عکاس :علی عسگری

دربند دره اوسون

بروجرد غروب گل دشت



:: موضوعات مرتبط: عکسهای طبیعت ، ،

نویسنده : روابط عموی گروه آوا تاریخ : چهار شنبه 20 ارديبهشت 1391

ملاحظات غذایی در کوه نوردی (قسمت اول)

ملاحظات غذایی در کوه نوردی (قسمت اول)

با تشکر از آقای دکتر حمید بذرافکن

انجمن پزشکی کوهستان ایران: یکی از مهمترین مسائل مطرح در کلی فعالیت های ورزشی رعابت نکات غذایی است. در ورزش کوهنوردی نیز این مسئله اهمیت بسیار بالایی دارد. در ادامه مطلبی که ارائه می شود فرای اصول تغذیه و پیرامون ملاحظات خاصی است که باید در تغذیه در کوهنوردی به آن ها دقت کنیم. این مطالب بر گرفته از مقاله ای منتشر شده توسط اتحادیه جهانی کوه نوردی است. اما از همه همنوردان عزیزی که این مطلب را مطالعه می فرمایند درخواست دارم که ملاحظات غذایی شخصی خودشان که حاصل تجارب ارزنده فردی و گروهی می باشد را در قسمت نظرات درج نمایند تا مورد استفاده همه دوستان قرار گیرد.  

 

مقدمه

"اهمیت دریافت کافی کالری و مایعات حداقل باید به اندازه اهمیت دریافت اکسیژن در نظر گرفته شود"

به طور کی در هر فعالیت ورزشی سلامتی و کارایی با تغذیه مناسب و دریافت کافی مایعات  تقویت می شود. البته معمولا گفتن این حرف از انجام آن در ارتفاع و یک محیط دور از دسترس و چالش بر انگیز خیلی راحت تر است.

زمانی که برای هر یک از حرفه های کوهنوردی آماده می شوید نکات بسیار مهم تغذیه ای را باید در نظر داشته باشید، خصوصا زمانی که مدت فعالیت طولانی تر می شود. با افزایش ارتفاع شما با کاهش اکسیژن و تطابق های پیچیده فیزیولژیک رو به رو می شوید. اشتها و ادراک طعم کاهش پیدا می کند. در این حالت فعالیت بدنی می تواند بیشتر از دو برابر انرژی نسبت به سطح دریا مصرف کند. حاصل این اتفاقات کاهش وزن و تغییر در ترکیب بدن ( درصد چربی و ماهیچه بدن) است.

 

دلایل کاهش وزن در ارتفاع

با فرض اینکه جیره کافی غذایی مطبوع تهیه شده باشد، به طور منظم آماده شده باشد و در آرامش نسبی مصرف شود هنوز هم ممکن است مشکلاتی سر راه مصرف کافی مایعات و خوراک وجود داشته باشد.

اشتها و ادراک طعم غذا هر دو در ارتفاع بالا سرکوب می شود. احساس سیری بیشتری به دنبال وعده غذایی کمتری به وجود می آید. این "بی اشتهایی کوهستان" که در ارتفاع حدود 3600 متر برای برخی و در اتفاع 5000 متر برای اغلب افراد رخ می دهد می تواند منجر به کاهش وزن قابل توجه ( 1 تا 2 کیلوگرم در هفته) شود. به نظر می رسد که این حالت بر اثر تغییر در سطح هورمون های بدن خصوصا هورمون لپتین در ارتفاع می باشد.

این کاهش وزن ارتباطی به علایم بیماری ارتفاع ندارد. همانطور که می دانید کاهش تعذیه یکی از علامت های بیماری ارتفاع است. در بیماری ارتفاع فرد احساس گرسنگی دارد اما به علت حالت تهوع و دیگر مشکلات تمایل و توانایی خوردن را ندارد.

عدم رعایت بهداشت فردی یکی از علل فراوانی است که می تواند سبب بروز اسهال شود که به نوبه خود سبب کاهش وزن و اختلال در آب و الکترولیت ها می شود.

دیگر علل کاهش وزن ممکن است شامل کاهش اشتها به علت تغییر در منوی غذایی، عادات فردی یا دوری از دوستان و خانواده باشد. خوردن و آشامیدن همچنین می تواند تحت الشعا نیاز به تمرکز بر فعالیت های فیزیکی، صعود و حتی بقای فرد قرار گیرد.

صرف نظر از سطح آمادگی فردی، کمبود اکسیژن هم می تواند سبب در تغییر در منبع انرژی بدن ( کربوهیدارت یا چربی) شود. و این می تواند در بین زنان و مردان هم متفاوت باشد.

ترکیب بدن هم همانطور که گفته شد با کاهش وزن در ارتفاع تغییر می کند. این تغییر به میزان ارتفاع، ترکیب عادی بدن فرد و جنسیت بستگی دارد. تعادل مایعات بدن هم در شرایط کمبود اکسیژن تغییر می کند.

آمادگی های لازم قبل از برنامه

1. چگونه تصمیم بگیریم که چه نوع جیره غذایی را با خود ببریم

انتخاب جیره غذایی برای برنامه به نیاز های غذایی افراد گروه و طول مدت برنامه بستگی دارد. قبل از برنامه حتما از سلامت دندان هایتان مطمئن شوید.

با توجه به اینکه در ارتفاع شانس این وجود دارد که کالری دربافتی از کالری مصرفی کمتر شود این نکته بسیار مهم که غذا مطبوع، خوش طعم و به آسانی قابل آماده کردن و مصرف باشد. به همراه داشتن مواد غذایی پر تراکم انرژی و کربوهیدات هایی که راحت آماده می شوند برای وعده های غذایی و حتی برای مصرف در طول صعود ( خصوصا کربوهیدرات ) یک استراتژی سودمند است. سعی کنید غذاهای متنوع مصرف کنید. به همراه داشتن انواع ادویه برای مطبوع کردن غذا در شرایط کوهستان بسیار مفید است.

این نکته را در نظر داشته باشید که ظرف غذایی که انتخاب می کنید به راحتی قابل تمیز کردن باشد. استفاده از درپوش در مصرف انرژی صرفه جویی می کند.  

حمل غذایی که در نهایت مصرف نخواهد شد هیچ سودی ندارد بنابراین در انتخاب غذا دقت کنید و تمایلات افراد گروه را حتما در نظر بگیرید. راحتی آماده شدن غذا در ارتفاع و در هوای سرد هم اهمیت بسیاری دارد.

نکات کلی که در انتخاب رژیم غذایی می تواند موثر باشد:

- رژیم نرمال غذایی

- عقاید مذهبی

- عادات خاص غذایی

- سن و جنسیت

- حساسیت ها و عدم تحمل غذایی

- وضعیت سلامتی ( مشکلات معده، دیابت و ...)

- سطح آمادگی فیزیکی

- ترکیب بدن

- ذائقه فرد

- داروهای مصرفی

در زمان تهیه غذا به نکاتی باید توجه کرد از جمله تاریخ مصرف، دمای نگهداری، وزن و بسته بندی غذا.

2. برای آمادی سازی و خوردن غذا در خانه تمرین کنید.

قبل از رفتن به برنامه به طور تمرینی در منزل غذاهایی را که در برنامه می خواهید مصرف کنید طبخ نمایید. غذاهای آماده، سبزیجات و میوه جات خشک و پودر ها را مصرف کنید. غذاهای مانند عدس، جو و خوراک های بدون آب حتما بابد قبل از مصرف کاملا در آب حل شوند و الا آب موجود در دستگاه گوارش را به خود جذب می کنند و سبب یبوست و ناراحتی مزاجی می شوند.

هوای گرم می تواند در ساختار غذا تغییر ایجاد کند و فساد آن را تسهیل نماید. هوای بسیار سرد نیز می تواند باعث یخ زدن و سفت شدن غذا و غیر قابل خوردن شدن آن شود.

3. سطح آهن خون را قبل از برنامه چک کنید.

قبل از رفتن به برنامه حتما سطح آهن خون خود را چک کنید و در صورت مناسب نبودن آن را به کمک پزشک اصلاح کنید. اصلاح فقر آهن گاه می تواند 3 تا 6 ماه زمان ببرد. زنان و افراد گیاه خوار در ریسک بالاتری برای فقر آهن قرار دارند. مناسب بودن سطح آهن خون نقش بسیار مهمی در روند صعود و هم هوایی دارد.

با تشکر از وبلاگ هوای رقیق

 


برچسب‌ها: تغذیه, تغذیه در کوهنوردی, تغذیه هیمالیانوردی


:: موضوعات مرتبط: تغذیه، ،

نویسنده : روابط عموی گروه آوا تاریخ : چهار شنبه 20 ارديبهشت 1391

علت کمردرد و چگونگی درمان آن

علت کمردرد و چگونگی درمان آن:

 

انجمن پزشکی کوهستان ایران: ورزش کوهنوردی از ورزشهایی است که بواسطه فعالیت طولانی و یکنواخت ساعت ها صعود و حمل بار سنگین خصوصا در برنامه های زمستانی می تواند زمینه ساز بروز کمردرد های مزمن گردد. شناخت علل بروز کمردرد و پیشگیری از بوجود آمدن آن و درمان آن می تواند از بروز دردهای مزمن در ناحیه لومبوساکرال(ناحیه گودی کمر) بکاهد. در این مقاله شناخت شما را به علل و چگونگی درمان کمردرد آشنا می کنیم:

اختلالات مکانیکال ناحیه لومبوساکرال شایع‌ترین علت دردهای کمری است، دردهای مکانیکال ناحیه کمر، به طور ثانویه یا ناشی از استفاده بیش از حد از ساختمان‌های آناتومیکی طبیعی (مثل Back strain) و یا بدنبال تغییر شکلهای ساختمانهای آناتومیکی مثل فتق دیسک هستند که ما در ایـن مطلب بـه بـررسی Back strain مـی پردازیم.

90درصداز دردهای کمری از نوع مکانیکال و از این مقدار حدود 60 تا 70 درصد از آنها مربوط به Back strain است. این عارضه در اثر اعمال استرس‌های مکانیکال در ناحیه کمر ایجاد می شود و علت ضایعه همیشه مشخص نیست. اما ممکن است مربوط به ضایعات لیگامانی یا عضلانی به علت یک حمله ضربه ای مشخص و یا استرسهای مکانیکی دائمی باشد.

علاوه بر نیروهای طبیعی که طی حرکات به ناحیه مذکور اعمال می شود، نیروهای بیشتری مثلاً در هنگام بلند کردن اشیای سنگین به این ساختمان ها اعمال می شود و بسته به نوع حرکت، یک سری از عضلات فعال میشوند.

کمر درد ناشی از Back strain می تواند به 3 دلیل اصلی ایجاد شود:

1نیروهای غیرطبیعی به ساختمان های طبیعی اعمال شود:

یک کمر طبیعی با همراهی انقباضات عضلانی که فشار بر ساختمان‌های لیگامانی را کم می‌کند ، می‌تواند نیروهای اعمال شده را برای مدت معینی تحمل کند. اگر جسمی که شخص مجبور است آن را نگه دارد، بیش از حد سنگین باشد و یا اینکه در فاصله زیادی نسبت به مرکز حرکتی ناحیه کمر نگه داشته شود به علت بزرگ بودن گشتاور وزن، تون عضلانی ناحیه برای مقابله با آن افزایش می یابد.

نگهداشتن یک وزنه در فاصله ی مناسبی از بدن اما در مدت زمانی طولانی نیز می تواند سبب پرکاری عضلات شود. ایستادن و نشستن در وضعیت خمیده علاوه بر پرکاری عضلات ناحیه ی کمر نیز می تواند سبب اعمال نیروهای اضافی و بیش از حد به دیسکهای بین مهره ای گردد.

وقتی عضلات برای نگهداری وضعیتهای ذکر شده خسته شوند، فشار نیروها به لیگامانها که خاصیت ارتجاعی کمتری دارند و مستعد تولید درد هستند، منتقل می گردد.همچنین در این وضعیت ها افزایش فشار داخل دیسکی را خواهیم داشت که از نظر تئوری می تواند عامل درد باشد.

خستگی عضلانی نیز بدلیل تجمع مواد زاید و کم خونی، عامل درد است.

اسپاسم های عضلانی ناشی از خستگی با کشیدن پوست و تحریک آن، درد دیگری را به دردهای قبلی اضافه میکند.

2نیروهای طبیعی به ساختمانهای غیرطبیعی اعمال شود:

در صورتی که نقایصی در ستون فقرات اعم از مفاصل، استخوانها، لیگامانها، بافتهای عضلانی و یا ترکیبی از آنها وجود داشته باشد، نیروی بیش از حد به ستون فقرات وارد می شود.

به طور مثال کوتاهی و سفتی همسترینگها باعث اختلال در ریتم کمری و لگنی می گردد، به طوری که با محدود شدن حرکت لگن، بیشتر حرکت در ناحیه ی کمری انجام می شود.

متعاقب این مسئله با کشش بیش از حد لیگامانی، درد ایجاد می شود. تکرار این کشش ها بدلیل طویل کردن لیگامانهای محدود کننده ی حرکات، می تواند موجب تحرک زیاد و ناپایداری مفاصل کمری گردد.

متضاد این حالت، سفتی ناحیه کمری است، به طوری که کمر به علت کوتاهی و فیبروز عضلات خلفی نمی تواند کاملاً خم شود و بنابراین نمی تواند به درستی در ریتم کمری لگنی شرکت کند.

تلاشی که شخص در جهت فلکسیون بیشتر می کند سبب کشیده شدن بافتهای فیبروزه ی عضلات پشتی و لیگامان طولی خلفی می گردد و درد تولید می شود.

3نیروهای طبیعی به ساختمان های طبیعی بدون آمادگی قبلی اعمال می شود:

انواع انقباضات عضلانی برای شروع حرکت لازم هستند. هر حرکتی که انجام می شود باید از نظر شدت انقباضات مورد انتظار، سرعت عمل و میزان و وسعت آنها برای آن زمان و فاصله لازم است، درجه بندی می شود.

انقباض ممکن است شدید باشد و سبب حرکت زیاد و بیش از حد گردد. این حرکت چون بیش از حد تحمل فیزیولوژیک لیگامانها و بافتهای مفصلی است، می تواند مضر باشد و منجر به صدمات از نوع ماکروسکوپیک یا میکروسکوپیک شود، اما به تنهایی نمی تواند عامل درد و ناتوانی باشد.

برای مثال در هنگام بلند کردن یک چمدان که خالی به نظر می رسد، انقباضات عضلانی در حد آن کـار صـورت می گیرد. اما چمدان اگر سنگین باشد این انقباضات کافی نخواهد بود و بنابراین حرکت با اعمال نیروی زیادی همراه خواهد بود. عکس این حالت هم به علت عدم تناسب انقباضات عضلانی می تواند با فشار زیادی همراه گردد.

اگر در چنین حالتی ستون فقرات در یک وضعیت نامناسب باشد (مثلاً خم شدن و چرخش) ضایعه شدیدتری را ایجاد می کند. در مجموع وقتی این نیروها به ناحیه ی کمری اعمال شود، باعث بروز درد کمر می شود که شایعترین شکایت فرد است .درد ممکن است به صورت موضعی و یا انتشاری (Repheral) باشد اما ریشه ای (Radical )نیست. با گذشت زمان درد ممکن است در منطقه ی وسیعتری احساس شود.

این افزایش تدریجی درد مربوط به تورم ساختمان های ضایعه دیده و همزمان با آن انقباض محافظتی و رفلکسی عضلات مجاور ناحیه درگیر می باشد.

درد و سفتی بعد از خواب و در روز بعد اتفاق می افتد.

فلکسیون و اکستانسیون و مجموعاً هر حرکتی که سبب انقباض بافتهای ضایعه دیده شود، تولید درد می کند.

درمان کلی

فعالیت های فیزیکی کنترل شده ،استفاده از داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی، شل کننده های عضلانی، فیزیوتراپی است.

فعالیت های فیزیکی کنترل شده

-وضعیت هایی که در زیر ذکر می شود هم برای درد ناشی از Back strain و هم دردهای ناشی از فتق دیسک مناسب است.

-هنگام خواب همیشه از تشک سفت استفاده کنید به طوریکه تشک در ناحیه کمر گود نشود.

-هرگز روی شکم نخوابید.

-در خوابیدن به پهلو یک بالش نازک بین 2 زانو قرار دهید.

- یک بالش کوچک زیر زانو قرار دهید.

-نشستن بر روی زمین توصیه نمی شود زیرا به کمر و زانو فشار می آورد.

-اگر مجبورید روی زمین صاف بنشینید، به جایی تکیه دهید و کمر و پشت را صاف نگه دارید و قوز نکنید. اگر روی صندلی می نشینید، از صندلی دسته دار و تا حدامکان بدون چرخ و دارای ارتفاع و پهنای مناسب استفاده کنید.

-طوری بنشینید که از زانو بالاتر از ران قرار گیرد. از زیرپایی استفاده کنید.

-هر 20 دقیقه یک بار از جای خود بلند شوید و حداقل یک دقیقه حرکت کنید و راه بروید.

-در زمان ایستاده از چهارپایه کوتاهی به ارتفاع 15 تا 20 سانتی متر در زیر یک پا استفاده کنید به طوریکه یک زانو خم شده

-روی چهارپایه قرار گیرد. پس از 10 دقیقه پا را جابجا کنید.

-در موقع راه رفتن کمر خود را راست نگه دارید. شانه ها را به عقب دهید. سینه ها را به جلو داده و شکم را تو ببرید. کفش راحت بپوشید. کفش پاشنه بلند منجر به ناراحتی کمر و پا می شود.

-هنگام بلند کردن اجسام از روی زمین،در این وضعیت زانو را خم کرده، سپس نشسته و جسم را از روی زمین بلند کنید.

-برای بلند کردن اشیاء کمر خود را خم نکنید زیرا فشار وارد به کمر چندین برابر می شود.

-هرچه بدن از جسم دورتر باشد فشار وارد بر ستون فقرات بیشتر است و هرچه نزدیکتر باشد فشار وارده کمتر خواهد بود. بنابراین هر چه می توانید بدن خود را به جسم نزدیکتر کنید.

-در هنگام حمل بار با دو دست بهتر است آن را روی شانه قرار دهید.

-اگر مجبورید بار را در جلوی بدن بگیرید، بار را هر چه نزدیکتر کنید و به شکم بچسبانید. همچنین عضلات شکم را سفت و گودی کمر را صاف کنید.

-در زمان هل دادن و کشیدن اشیا تا حد امکان از خم کردن کمر جلوگیری نمایید. از هل دادن یا کشیدن اجسام سنگین به تنهایی خودداری کنید. ولی اگر مجبور شدید بهتر است پشت خود را به جسم سنگین تکیه دهید و با فشار عضلات پا و ران جسم را هل دهید.

-وضعیت رانندگی کردن باید مانند نشستن باشد تا حد امکان پایتان به پدال های اتومبیل نزدیک باشد و کمر به صندلی بچسبد. در صورت امکان حین رانندگی از پشتی طبی استفاده کنید.

-فاصله مناسب از فرمان باید به اندازه ای باشد که اگر دست ها به صورت قیچی از روی یکدیگر عبور کنند راننده مجبور به حرکت به طرف جلو نشود.

-در موقع بغل کردن کودک قوانین بلند کردن اجسام را به کار ببرید. هرجا احتمال لیزخوردن وجود دارد احتیاط کنید. چربی

-کف آشپزخانه را شسته و کف آشپزخانه را خشک کنید. برای خرید و حمل اجسام از چرخ دستی استفاده کنید. برای رسیدن به جسمی که بالای سرتان است هیچ وقت پاشنه ها را بلند نکنید. بلکه بهتر است یک چهارپایه زیر پای خود قرار دهید.

وسایل فیزیکی

کیسه های یخ و یا اسپری های سردکننده، موج کوتاه (short wave Diatermy) ، کیسه های گرم (Hot pack) ، امواج ماوراء صوت (ultera sound)، امواج مادون قرمز (In fra Red) ، TENS (Transcutaneous Electrical Nerve Stimulation) و تحریکات با ولتاژ بالا (Hiah voltage stimulation) نمونه هایی از این وسایل هستند.

ورزشهای مناسب برای پیشگیری و درمان کمر درد.

ورزشهای مناسب شامل پیاده روی و دویدن مداوم در سطح هموار، شنا و دوچرخه سواری می باشد. افراد مبتلا به کمر درد باید همیشه با رژیم غذایی مناسب و ورزش، تناسب اندام و وزن مناسب خود را حفظ نمایند.

منابع:سایت پزشکان بدون مرز و کتاب فیزیوتراپی در ضایعات ارتوپدی نوشته نسرین ناصری.

مریم پوراحمدی - فیزیوتراپیست هیات پزشکی ورزشی استان گیلان 

برگرفته از سایت فدراسیون پزشکی ورزشی



:: موضوعات مرتبط: آسیب ها و درمان، ،

نویسنده : روابط عموی گروه آوا تاریخ : چهار شنبه 20 ارديبهشت 1391

حرکات اصلاحی چیست؟

حرکات اصلاحی چیست؟

 

انجمن پزشکی کوهستان ایران: ورزش کوهنوردی از ورزشهایی است که بواسطه فعالیت طولانی و متعاقب ساعت ها صعود و حمل بار سنگین خصوصا در برنامه های زمستانی شرایط ویژه ای  در انقباض و انبساط عضلات خاص ایجاد می کند. کوهنوردان معمولا دارای اندام تحتانی و پاهای قوی و دستهای ضعیف تر ی هستند. بواسطه همین مشکل لازم است کوهنوردان با انجام حرکات اصلاحی در طول هفتهسعی نمایند نسبت به تقویت سایر عضلات خود اقدام نمایند تا از اندامی متناسبتر برخوردار گردند. در اینجا اصول حرکات اصلاحی شرح داده شده تا مورد استفاده کوهنوردان عزیز قرار گیرد.

اگر می خواهید بدانید ساختار قامتی شما در وضعیت طبیعی قرار دارد، اگر می خواهید از طبیعی بودن دامنه حرکتی مفاصل بدن خود اطمینان حاصل کنید .

اگر می خواهید از عوامل بروز دردهای ناشی از انحرافات مفصلی بیشتر بدانید

اگر می خواهید تناسب اندام و ظاهر خوشایند خود را حفظ کنید و از عوامل ایجاد ظاهر ناخوشایند جلوگیری کنید

اگر می خواهید خستگی حاصل از فعالیتهای روزمره را به تعویق بیندازید

اگر می خواهید از بروز برخی از آرتروزهای زودرس پیشگیری کنید.

باعلوم مربوط به شناخت ناهنجاریهای جسمانی و حرکات اصلاحی بیشتر آشنا شوید.

خواننده گرامی شاید شما احساس می کنید بدون انجام حرکات سخت ورزشی هم زندگی خوب و لذت بخشی دارید و به همین دلیل نیازی به اختصاص دادن زمانی مناسب جهت انجام حرکات ورزشی هدفدار و برنامه ریزی شده را لازم نمی بینید،اما:

آیا می دانید کم تحرکی ،اضافه وزن،چاقی و عادت های غلط از عوامل ایجاد کننده درصد زیادی از ناهنجاریهای جسمانی می باشند؟

آیا می دانید کاهش دامنه طبیعی حرکت مفاصل عامل بروز اختلال در وضعیت طبیعی بدن میباشد و محدودیت های حرکتی را ایجاد می کند؟

آیا می دانید هرگونه اختلال در وضعیت طبیعی مفاصل و عضلات فعالیتهای اصلی و روزمره انسان مانند خوابیدن،نشستن،ایستادن و راه رفتن را تحت الشعاع خود قرار خواهد داد؟

آیا می دانید محدودیت حرکتی در یک مفصل یکی از مهمترین عوامل بروز دردهای مفصلی و ایجاد آرتروز زودرس خواهد شد؟

آیا می دانید ناهنجاریهای جسمانی علاوه بر مشکلات جسمانی می تواند زمینه ساز بروز اختلالات روحی ،روانی و اجتماعی باشد؟

آیا می دانید شناخت ناهنجاریهای جسمانی و حرکات اصلاحی به شما کمک میکند بطوریکه:

1- می توانید با شناخت عوامل ایجاد کننده ناهنجاریها آنها را حذف یا کنترل کنید.

2- می توانیدبا آگاهی  از عوارض ناشی از ناهنجاریهای جسمانی از گسترش آن جلوگیری کنید.

3- میتوانید با تمرینات اصلاحی بسیار ساده ، خوابی خوش، نشستنی راحت، ایستادنی متعادل و راه رفتنی لذت بخش داشته باشید.

با ارائه سلسله مباحث شناخت ناهنجاریهای جسمانی و حرکات اصلاحی قصد داریم هر هفته یکی از ناهنجاریهای جسمانی را معرفی تا ضمن شناخت عوامل ایجادکننده و عوارض ناشی از آنها ،راههای تشخیص وجود ناهنجاری و طریقه اصلاح آنرا ارائه نمائیم زیرا معتقدیم حرکات و تمرینات اصلاحی عمر را زیاد نمی کند ولی زندگی را لذتبخش خواهد کرد.

ضمنا" پیگیری این مطالب را به شما هم که احساس می کنید در وضعیت جسمانی کاملا" طبیعی هستید، توصیه می کنیم زیرا با روش های بسیار ساده می توانید به راحتی طبیعی بودن دامنه حرکتی مفاصل و ساختار قامتی خود را ارزیابی کنید.

بطور کلی حرکات اصلاحی به کلیه حرکات و تمرینات و روشهایی گفته می شود که جهت رفع یا پیشگیری از ضعفهای(جسمانی ،عضلانی،ارگانیکی و هماهنگی)بکار می رود.

قبل از ارائه تمرینات اصلاحی ابتدا بایستی ناهنجاریهای غیرقابل اصلاح و ساختاری را از انواع قابل اصلاح تفکیک نمود، که معمولا" با دانستن عوامل ایجادکننده تفکیک آنها به راحتی قابل تشخیص می باشد.

الف)اصلی ترین عوامل ایجادکننده ناهنجاریهای ساختاری و غیرقابل اصلاح

1-اختلالات ژنتیکی و مادرزادی

2-بیماریهاو صدماتی که با ایجاد محدودیت و نقص ارتوپدیک،مفصلی و سیستم کنترل عصبی عضلانی همراه است.

3-کمبود محرکات رشدی مثل نورآفتاب،موقعیت جغرافیایی وآب و هوا و تغذیه نامناسب

     4-وضعیتهای روانی و شخصیتی

     5-مسائل فرهنگی ،تربیتی و نژادی

     6-تیپ بدنی مثلا" افراد چاق یا خیلی قدبلند

     7-کهولت سن

که البته در مواردی پس از حذف یا تعدیل عامل ایجاد کننده و تجویز پزشکان و متخصصین امر می توان تاحدی با حرکات اصلاحی واستفاده از  وسایل کمکی نسبت به پیشگیری اقدام و یا ازانتقال به مفاصل دیگر و گسترش ناهنجاری های ساختاری جلوگیری بعمل آورد.

ب)اصلی ترین عوامل ایجاد کننده ناهنجاریهای جسمانی قابل اصلاح

باید توجه داشت که با تغییراتی در شیوه انجام فعالیتهای روزمره زندگی و با تمرینات اصلاحی می توان از بروز این دسته از ناهنجاریها و گسترش یا انتقال آنها به مفاصل دیگر جلوگیری بعمل آورد.

(تذکر! ناهنجاریها هم اگر به موقع شناسایی و اصلاح نشوند ،می توانند به نوع ساختاری و غیر قابل اصلاح تغییر شکل داده و عامل انتقال ناهنجاری به مفاصل مجاور خود شوند)که عبارتند از:

1-  فقر حرکتی و عدم استفاده از دامنه حرکتی طبیعی مفاصل که به مرور باعث ضعف و یا کوتاهی گروهی از عضلات اطراف مفاصل کم تحرک خواهد شد.

2-   عادات نامناسب یا غلط در خوابیدن،نشستن ،ایستادن ،راه رفتن و حمل اشیا

3-  وضعیت شغلی و اتخاذ شرایط خاص بدنی جهت انجام امور شغلی و زندگی و بطور کلی عدم رعایت اصول ارگونومی در محیط کار و زندگی

4-  تقلید الگوهای رفتار حرکتی و اتخاذ وضعیت های نامناسب برای همسان سازی ظاهری با شخصیت های اجتماعی،ورزشی و هنری

5-  استفاده از پوشاک نامناسب مثل کفش تنگ و عدم استفاده از وسایل کمکی مثل عینک و سمعک برای کسانی که ضعف بینایی یا شنوایی دارند.

6-   استفاده از تجیزات نامناسب در محیط کار و تحصیل و زندگی مثل: میزو صندلی و ...

7-   عدم رعایت توازن بین جذب و مصرف کالری که منجر به اضافه وزن خواهد شد.

 انواع ناهنجاریهای جسمانی

با توجه به اینکه اضافه  وزن از عوامل ایجادکننده و تشدید ناهنجاریهای جسمانی می باشد و توجه به آن در اولویت میباشد،لذا تصمیم گرفته ایم از ناهنجاریهای اندام تحتانی اغاز کنیم:

*ناهنجاریهای پا:

1-کف پای صاف                    2-کف پای طاقدیسی             3-پای چرخیده به خارج

4-پای چرخیده به داخل             5-اینورژن                         6-اورژن

7-شست کج                         8-انحراف سایر انگشتان

*ناهنجاریهای زانو:

1-زانوی پرانتزی                   2-زانوی ضربدری                     3-زانوی عقب رفته

4-زانوی خمیده                    5-زانوی فیکس شده

*ناهنجاریهای لگن

1-لگن چرخیده به جلو              2-لگن چرخیده به عقب                  3-لگن نامتقارن

*ناهنجاریهای ستون مهره ها:

1-کمر گود(لوردوز)              2-کمر صاف

3-پشت گرد(کیفوز)                 4-سر به جلو

5-انحراف جانبی ستون مهره ها(اسکولیوز)

6-گردن کج                                    7-پشت تابدار

*ناهنجاری شانه ها

1-افتادگی شانه ها                           2-شانه های گرد

 تهیه کننده: اکبرچاوشیان دبیر و مسئول کمیته حرکات اصلاحی هیئت پزشکی ورزشی استان کرمان- مدرس حرکات اصلاحی دانشگاه فنی و حرفه ای

برگرفته از سایت فدراسیون پزشکی ورزشی

 



:: موضوعات مرتبط: آسیب ها و درمان، ،

نویسنده : روابط عموی گروه آوا تاریخ : چهار شنبه 20 ارديبهشت 1391

آشنایی با زانو درد حاد و روش های درمان آن
 

آشنایی با زانو درد حاد و روش های درمان آن

زانو مفصلی است که غیر از حرکت باز و بسته شدن دارای حرکات خفیف چرخش به داخل و خارج نیز می باشد در تشکیل و نگهداری مفصل زانو, استخوانها , رباطها و غضروف هایی شرکت دارند که آنها را توضیح می دهیم
به گزارش خبرنگار سایت پزشکان بدون مرز به نقل از اروم نیوز اسپورت   ،   زانو مفصلی است که غیر از حرکت باز و بسته شدن دارای حرکات خفیف چرخش به داخل و خارج نیز می باشد در تشکیل و نگهداری مفصل زانو, استخوانها , رباطها و غضروف هایی شرکت دارند که آنها را توضیح می دهیم.

استخوانها :

سه استخوان در تشکیل مفصل زانو شرکت دارند.

در بالا استخوان ران و در پائین استخوان درشت نی و در جلو استخوان کشکک در تشکیل مفصل زانو شرکت می کنند.

استخوان نازک نی در تشکیل مفصل زانو شرکت ندارند اما درست در مجاورت بخش خارجی مفصل زانو قرار دارد.

رباطها :

رباط ها باندهای فیبری هستند که دو استخوان را بهم ارتباط و متصل می کنند.

زانو ۴ رباط مهم دارد که این ۴ رباط استخوان ران را به استخوان درشت نی محکم متصل می کنند و پایداری استاتیک مفصل زانو را تامین می کنند.

رباطهای صلیبی قدامی و خلفی سبب پایداری مفصل زانو در حرکات به سمت جلو و عقب و ضربات در این جهات و نیز پایداری مفصل زانو در برابر حرکات چرخشی اعمال شده به زانو می شوند.

رباطهای جانبی داخلی و خارجی که در طرفین زانو قرار دارند هم سبب پایداری مفصل زانو در برابر اعمال نیرو به سمت خارج و داخل زانو می شوند.

تاندونها: تاندونها عضلات را به استخوان اتصال می دهند.

تاندون عضله چهار سر رانی ( جلوی ران ) در پائین در جلوی مفصل زانو به استخوان کشکک اتصال می یابد و ادامه آن در پائین کشکک به استخوان درشت نی اتصال می یابد. عمل عضله چهار سر رانی باز کردن زانو می باشد.

غضروفها:

به ساختمانهای غضروفی زانو منیسک می گوئیم که در بین دو استخوان درشت نی و ران قرار دارند و سبب افزایش سطح تماس در استخوان فوق و افزایش پایداری مفصل زانو می شوند.

بورسها :

بورس یک کیسه کوچک حاوی مایع است که سبب تسهیل حرکات مفصلی می شوند.

زانو سه بورس دارد که عبارتند از : بورس کشکک ( جلوی کشکک و زیر پوست ) و بورس زیر کشکک و بورس غازی (Anserine) که در سمت داخل زانو حدود ۲ اینچ زیر مفصل زانو قرار دارد.

انواع زانو درد

درد زانو را می توان به دو نوع حاد و مزمن تقسیم بندی کرد. همواره باید توجه داشت که دردی که در زانو احساس می شود می تواند ناشی از درد واقعی زانو باشد یا یک درد ارجاعی از ناحیه کمر, ران و یا مچ پا باشد.

علل درد حاد زانو

۱) شکستگی:

تعریف : ناشی از اصابت ضربه یا برخورد به مانع با سرعت و شدت زیاد است ( تصادف رانندگی یا تکل در فوتبال )

نشانه ها : تورم و کبودی زانو بهمراه درد بسیار شدید و نیز محل آسیب در لمس بسیار دردناک است. درد به حدی شدید است که فرد نمی تواند راه برود یا وزن خود را روی آن پا بیاندازد.

ارزیابی : شکستگی در محل زانو یک اورژانس محسوب می شود و باید سریعاً توسط پزشک معاینه شود و بررسی های لازم مثل انجام رادیوگرافی صورت گیرد.

درمان : بر حسب نوع شکستگی می تواند شامل آتل بندی و گچ گیری باشد یا جراحی صورت گیرد.

پیش آگهی : معمولاً شکستگی بدون شکل خاصی بهبود می یابد. البته برخی انواع شکستگی می تواند منجر به آرتروز و آسیب عصبی عروقی شوند.

۲) کشیدگی و پارگی رباطهای جانبی زانو:

تعریف : رباط جانبی داخلی زانو شایعترین رباط زانو است که دچار آسیب دیدگی می شود . مثل همه رباطهای دیگر می تواند دچار کشیدگی ( پارگی جزئی ) و یا پارگی کامل شود.

نشانه ها : کشیدگی شدید یا پارگی رباط جانبی داخلی زانو سبب احساس پارگی در سمت داخلی زانو می شود. همچنین بدنبال آن زانو ممکن است متورم و ناپایدار شود. عامل این آسیب اعمال فشار قوی به سمت خارج زانو است بطوریکه زانو از خارج به داخل فشرده شود. دقیقاً برعکس این اعمال فشار ( یعنی از داخل به خارج زانو ) در آسیب رباط جانبی خارجی رخ می دهد. در هر دو حالت در محل اصابت ضربه به زانو کبودی و در سمت مقابل کشیدگی رباط یا پارگی آن رخ می دهد. ورزشهای تماسی مثل فوتبال از مهمترین علل این آسیب محسوب می شوند.

ارزیابی : بعد از یک شرح حال سریع و معاینه فیزیکی توسط پزشک و انجام اقدامات اولیه حمایتی ( سرما درمانی, فشار موضعی, بالا نگه داشتن و استراحت ) معمولاً پزشک درخواست MRI برای بررسی وضعیت رباط می کند.

درمان : در موارد کشیدگی خفیف این دو رباط همان درمان حمایتی که اشاره شد کافی است. اما در موارد پارگی رباط جراحی بهترین پاسخ درمانی را خواهد داشت.

۳) کشیدگی و پارگی رباطهای صلیبی :

تعریف : آسیب رباط صلیبی قدامی که از شایعترین آسیبهای ورزشی است اغلب در نتیجه ایست ناگهانی و اعمال فشار به جلو روی زانو ناشی از این ایست ناگهانی و نیز در پیچ خوردگی های زانو ایجاد می شود. رباط صلیبی خلفی قویتر و محکمتر از رباط صلیبی قدامی است و کمتر دچار پارگی می شود. کشیدگی و پارگی های رباط صلیبی خلفی احتیاج به نیروی زیادی دارد مثل برخورد داشبورد ماشین به پائین زانو در هنگام تصادف رانندگی. بخاطر همین نیروی شدیدتر برای پارگی رباط صلیبی خلفی نسبت به نوع قدامی اغلب آسیبهای رباطی همراه یا آسیب منیسک هم همراه با آسیب رباط صلیبی خلفی وجود دارد.

نشانه ها : اگر رباط صلیبی قدامی پاره شود صدای « تق » در مفصل شنیده می شود. همچنین امکان دارد زانو ناپایدار شود و درد به قدری شدید باشد که فرد دچار تهوع و استفراغ شود. بدنبال این پارگی طی چند ساعت بعلت خونریزی داخل مفصلی متورم و پر از خون خواهد شد.

درمان : برای آنها که نیاز شدید و قوی به زانوها دارند مثل ورزشکاران حرفه ای درمان جراحی بهترین پیش آگهی را دارد ولی برای آنها که استفاده شدید از زانو نمی کنند را می توان با آتل گیری و درمان غیر جراحی بهبود بخشید.

 

۴) پارگی های تاندونی :

تعریف : تاندون عضله چهار سر رانی می تواند دچار پارگی ناکامل یا پارگی کامل شود. پارگی تاندون چهار سر در بالای کشکک معمولاً در افراد ورزشکار بالای ۴۰ سال روی می دهد حال آنکه پارگی تاندون چهار سر در زیر کشکک معمولاً در افراد جوانی که سابقه التهاب تاندون این ناحیه یا تزریق کورتون به زانو دارند رخ می دهد.

نشانه ها : پارگی تاندون چهار سر رانی سبب درد( بخصوص در هنگام پرتاب پا یا بازکردن زانو ) می شود. چنانچه پارگی کامل باشد فرد ورزشکار قادر نیست زانو را باز کند و ساق را جلو بیاورد.

درمان : پارگی جزئی را می توان با آتل گیری درمان کرد اما پارگی کامل نیاز به جراحی دارد.

۵) آسیب منیسک :

تعریف : آسیبهای منیسک اغلب ناشی از ضربه به زانو هستند البته گاهی می توانند ناشی از تمرین بیش از حد و استفاده طولانی و مداوم از زانو باشد. اغلب قطعه ای از منیسک پاره شده و در داخل مفصل زانو شناور می باشد.

علائم : پارگی منیسک منجر به قفل شدن زانو در برخی حرکات می شود همچنین می تواند سبب احساس تق تق ( click ) در هنگام حرکات زانو گردد. اغلب آسیب به منیسک همراهی با تورم و تجمع مایع مفصلی دارد که البته از آسیب به رباط ACL ( صلیبی قدامی ) معمولاً این نوع تجمع مایع کمتر است.

درمان : درمان معمولاً جراحی است.

۶) دررفتگی زانو :

تعریف : آسیب بسیار نادری است. در اثر اصابت یک ضربه پرقدرت به زانو در محل مفصل زانو, ساق و ران از هم جدا می شوند.

نشانه و علائم : معمولاً درد بسیار شدید همراه با یک تغییر شکل واضح در زانو.

درمان : معمولاً بسیاری از این نوع در رفتگی خودبخود جا می رود اگر جا نرفت توسط پزشک باید جا انداخته شود. سپس فرد را برای مدت معلومی تحت نظر گرفته و از نظر علائم عصبی و عروقی پا بررسی می کنیم.

۷) در رفتگی کشکک :

تعریف : در رفتگی کشکک در اثر ضربه مستقیم یا انقباض قوی و سریع عضله چهار سر ( مثلاً در هنگام سرویس زدن در والیبال یا تنیس ) این آسیب در زنان , افراد چاق و آنها که زانوهای نزدیک به هم دارند ( پا ضربدری ها ) شایعتر است.

نشانه ها: کشکک در جای خودش نبوده و به سمت داخل یا خارج می رود و خم و باز کردن زانو دردناک و مشکل است.

درمان : پزشک کشکک را جا می اندازد چنانچه دوباره خودبخود کشکک دچار در رفتگی شود باید برای رد شکستگی رادیوگرافی انجام شود. پس از جااندازی مجدد ورم شکستگی پزشک برای مدت ۳ هفته آتل می گیرد تا دیگر دچار دررفتگی نشود.

برخورد با آسیب های زانو

در هر آسیب زانو اولین امری که رخ می دهد بوجود آمدن التهاب است. که این التهاب منجر به درد و تورم و کاهش توانایی حرکت مفصل زانو خواهد شد. شکستن این سیکل التهابی می تواند منجر به تسریع بهبودی و کاهش درد شود. برای این امر باید کارهای زیر صورت گیرد :

استراحت به زانو :

استراحت سبب کاهش کشش های مکرر روی زانو می شود.

استراحت سبب کاهش التهاب و جلوگیری از ورود آسیب بیشتر به زانو می گردد.

یخ درمانی :

سبب کاهش تورم زانو می گردد و در هر نوع آسیب حاد و آسیب مزمن زانو کاربرد دارد.

اغلب مولفان توصیه می کنند یخ درمانی ۳ ۲ بار در روز و هر بار برای مدت ۳۰ ۲۰ دقیقه صورت گیرد.

از تماس مستقیم یخ با پوست بپرهیزید. می توانید کیسه حاوی یخ را در حوله قرار دهید و حوله را روی محل بگذارید.

فشار موضعی به زانو توسط بانداژ محل :

فشار موضعی سبب کاهش تورم و تسریع بهبودی می شود.

در برخی از آسیب های زانو بانداژ می تواند به قرار گیری صحیح کشکک سرجای خود و حفظ حرکات مناسب مفصل زانو کمک کند.

بالا نگه داشتن زانو :

سبب کاهش تورم و التهاب می گردد.

بالا نگه داشتن سبب تخلیه مواد زائد و التهابی از زانو به سوی گردش خون مرکزی و کاهش التهاب می شود.

استفاده از داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی ( NSAIDS ) :

این داروها در دوز کم سبب کاهش درد می شوند.

این داروها در دوز بالاتر سبب کاهش التهاب هم می شوند.

نمونه ای از این داروها عبارتند از : ناپروکسن و ایبوبروفن.

چنانچه زخم معده یا اثنی عشر دارید یا قبلاً دچار خونریزی به هر دلیل شده اید قبلاً از مصرف این داروها حتماً با پزشک مشاوره کنید.

چه موقع به پزشک مراجعه شود

هر گاه بعد از انجام برخوردهای اولیه که اشاره شد و یا استفاده از داروهای ضد درد بعد از ۷ ۳ روز علائم شما ادامه یافت یا حتی بدتر شد حتماً به پزشک مراجعه نمائید.

هرگاه بدنبال آسیب به زانو قادر به راه رفتن روی زانو نبودید فوراً به پزشک یا اورژانس مراجعه نمایید چرا که احتمال بروز شکستگی زانو در این موارد بالاست و یک اورژانس به حساب می آید.

تب بهمراه درد زانو ( احتمال عفونت زانو )

درد بسیار شدید و غیر قابل تحمل در زانو.

زخم بزرگ یا عمیق در ناحیه زانو باشد.

تورم زانو در افرادی که بیماری خونی دارند ( هموفیلی ) یا آنها که داروهای ضد انعقادی مصرف می کنند ( مثل وارفارین )

شرح حال, معاینه و بررسی های تصویری

 

 

شرح حال :

درد در کجای زانوست ؟

ماهیت درد چگونه است, درد تیز است یا گنگ و مبهم؟

آیا آسیب قبلی در ناحیه زانو وجود داشته است یا خیر ؟

چه حرکاتی درد را بهبود و چه حرکاتی آنرا تشدید می کند ؟

آیا فرد مشکل طبی خاصی دارد؟

میزان فعالیت روزانه وی چقدر است ؟

چه داروهایی احتمالاً مصرف می کند ؟

آیا حس در ناحیه پا و ساق نرمال است ؟

آیا فرد تب داشته است یا خیر ؟

معاینه:

بررسی ظاهری زانو از نظر کبودی, تورم, تغییر شکل.

بررسی حساسیت زانو در لمس آن.

بررسی و انجام تستهای اختصاصی مربوط به ارزیابی سلامت رباطها, تاندونها و منیسک ها که خارج از بحث ماست.

رادیوگرافی و سی تی اسکن :

بر حسب شرح حال و معاینه پزشک امکان دارد برای بررسی شکستگی استخوانی احتمالی یا دررفتگی زانو و گاهی برای بررسی برخی سطوح مفصلی یا مشاهده تغییرات تخریبی زانو ( آرتروز ) عکس رادیوگرافی ساده درخواست کند.

بندرت پزشک برای بررسی دقیق شکستگی یا دررفتگی امکان دارد سی تی اسکن درخواست کند.

هم CT اسکن و هم رادیوگرافی ساده برای بررسی شکستگی های عادی هستند اما هر دوی آنها در بررسی و ارزیابی بافت نرم مفصل که شامل رباطها, عضلات و تاندونها و منیسک ها می باشند ناتوان هستند.

ام آر آی:

در مقایسه با سی تی اسکن, ام آر آی شکستگی های استخوانی را بخوبی نشان نمی دهد.

در مقایسه با سی تی اسکن, ام آر آی برای بررسی رباطها و تاندونها بسیار عالی است.

آرتروسکوپی :

به مشاهده داخل مفصل زانو توسط دستگاه ویدئوئی می گویند.

در این روش جراح توسط ابزاری خاص وارد حفره مفصلی زانو شده و آنرا بدقت بررسی می کند.

در مواردی می توان اجسام زائد مثل قطعات شکسته غضروف که داخل فضای مفصلی مانده اند و سبب درد شده اند را با این روش تخلیه کرد.

جلوگیری از صدمات زانو

لاغر اندام بمانید یا بهتر بگوئیم چاق نشوید. با حفظ وزن متعادل فشار بر روی زانوها کاهش و احتمال آسیب و آرتروز هم کاهش خواهد یافت.

تناسب بدن خود را با انجام حرکات کششی و تقویت متناسب عضلات حفظ کنید. انجام حرکات کششی روی زانو قبل از ورزش به نحو قابل ملاحظه ای صدمات به زانو را کاهش می دهد.

تقویت عضلات چهار سر رانی و پشت ران هر دو به کاهش آسیب های زانو کمک می کند.

چنانچه درد مزمن زانو دارید شنا و ورزشهای آبی می تواند درد شما را بهبود بخشد, نیروی شناوری در آب سبب کاهش وزن و نیروی وارده به زانوها می شود.

به بدن خود احترام بگذارید چنانچه ملی درد زانوی شما را ایجاد نموده یا بدتر می کند آنرا انجام ندهید.

هرگاه خسته اید ورزش را ادامه ندهید, بسیاری از آسیبهای ورزشی هنگامی رخ می دهند که ورزشکار خسته است.

استفاده از زانو بند در ورزشهایی مثل والیبال یا بسکتبال مفید است

 



:: موضوعات مرتبط: آسیب ها و درمان، ،

نویسنده : روابط عموی گروه آوا تاریخ : سه شنبه 19 ارديبهشت 1391

آشنایی با تمرین هایی برای تقویت عضلات پا

آشنایی با تمرین هایی برای تقویت عضلات پا

 
دراینجا به ۱۰ تمرین ورزشی اشاره خواهیم کرد که بتواند به عضلانی تر کردن پائین تنه شما کمک مند.

جهش به سمت جلو
طوری بایستید که پاهایتان از وسط باز باشد و دمبل ها را در اطراف بدن نگه دارید. قدمی بلند با پای راستتان به سمت جلو برداشته و وقتی پای راست به زمین نشست آن را ۹۰ درجه خم کنید به صورتی که زانو عقب تر از پنجه پا قرار گیرد. و در همین حالت پای چپ را نیز به سمت زمین خم نمایید.
دوباره خود را بلند کرده و به عقب بروید و به حالت اولیه در آیید و این حرکت را دوباره تکرار کنید. سعی کنید که ۳ یا ۴ ستِ ۸ تا ۱۲ تایی برای هر پا انجام دهید. اگر می بینید که بدنتان باز هم کشش دارد و می توانید انجام دهید، وزن دمبل ها را بالاتر ببرید.

عضلات ساق پا
روی پاشنه پا ایستاده و در حالی که دمبل ها را در اطرافتان نگه داشته اید، خود را به سمت پنجه بکشانید. و دوباره روی پاشنه بروید. این حرکت را برای ۳ یا ۴ ستِ ۸ تا ۱۲ تایی ادامه دهید و اگر احساس کردید که زیاد برایتان سنگین نیست وزن دمبل ها را بالا ببرید.
عضله های کار شده: عضلات ساق پا

چرخش پا
روی دستگاه چرخش پا رفته و دستگیره ها را محکم بگیرید و نوار پا دقیقاً بالای پاشنه قرار گیرد. پاهایتان را طوری خم کنید که پاشنه برسد به باسن، اما نیازی نیست که حتماً آن را لمس کند. به آرامی آن را عقب بیاورید. این حرکت را برای ۳ یا ۴ ستِ ۸ تا ۱۲ تایی ادامه دهید و حواستان باشد که از وزنه های مناسب استفاده کنید.
عضلات کار شده: عضلات ساق پا

کشش پا
روی دستگاه کشش پا نشسته، در حالیکه زانوهایتان را خم کرده اید و نوار پا روی ساق پایتان قرار گرفته است. پاهایتان را صاف کنید تا جایی که با زمین موازی باشند. و دوباره آنها را به حالت اولیه برگردانید. این حرکت را هم برای ۳ یا ۴ ستِ ۸ تا ۱۲ تایی تکرار کنید.

وزنه های سنگین
طوری بایستید که پاها به اندازه عرض شانه از هم باز باشد. حواستان باشد که زانوهایتان قفل نباشد. وزنه ها را در دست نگه داشته به صورتی که کف دست ها به سمت پائین باشد. آرنج ها نیز نباید قفل باشد. پشتتان را صاف کرده، به جلو روی کمر خم شوید و وزنه ها را به سمت جلو آورده به قوزک پا برسانید. با استفاده از پشت زانو و باسن دوباره به حالت اولیه برگردید. در اینجا لرزش را در بدنتان حس خواهید کرد.

عضلات پشت ران
روی دستگاه رفته و دستگیره ها را محکم بگیرید و یک پا را روی جاپایی بگذارید. با استفاده از ماهیچه های کپل صفحه ی جاپایی را تا جایی که ران ها با باسن در یک خط قرار گیرند بکشید. این کار ار برای ۳ یا ۴ ستِ ۸ تا ۱۲ تایی تکرار کنید.
عضلات کار شده: عضلات پشت ران

زانوهای چمباتمه
با پاهای باز طوری که یک پا جلوی آن دیگری قرار گیرد و تقریباً به اندازه ی ۱.۵ فوت از هم فاصله داشته باشند بایستید. دمبل ها را در اطراف بدن نگه دارید. زانوهایتان را خم کرده طوری که زانوی جلویی زاویه ی ۹۰ درجه داشته باشد و حتماً حواستان باشد که زانو از پنجه جلو نزند. و زانوی پشتی باید زمین را لمس کند. دوباره خود را به حالت اولیه برگردانید و این کار را برای هر پا در ۳ یا ۴ ستِ ۸ تا ۱۲ تایی ادامه دهید.

چمباتمه سومو
در دستگاه طوری بایستید که وزنه ها پشت شانه هایتان قرار گیرند نه گردنتان و پاهایتان هم کمی از عرض شانه بیشتر باز باشد و پنجه هایتان کمی متمایل به بیرون باشد. به پشت بنشینید تا جایی که ران هایتان با زمین موازی شود. به آرامی بلند شوید. این حرکت را در ۳ یا ۴ ستِ ۸ تا ۱۲ تایی انجام دهید.
عضلات کار شده: عضلات داخل ران

چمباتمه
طوری بایستید که پاها به اندازه عرض شانه از هم باز باشند. و پنجه ها یا به سمت جلو یا کمی به سمت بیرون متمایل باشند. وزنه را روی پشت شانه ها بگذارید. میله را طوری بگیرید که دست ها کمی بیشتر از عرض شانه باز شوند.

پشتتان را صاف نگه داشته و به آرامی عقب بنشینید طوری که زانوهایتان خم شوند و ران ها با زمین موازی باشند و با استفاده از پاشنه پا به حالت اولیه برگردید. این حرکت را هم برای ۳ یا ۴ ست ۸ تا ۱۲ تایی ادامه دهید

 فشار روی پا
در دستگاه فشار پا، پاهایتان را روی صفحه طوری که ران ها از هم جدا باشند باز نگه دارید. پنجه ها کمی به سمت بیرون متمایل باشند. صفحه را پایین بیاورید تا جایی که زاویه زانوهایتان ۹۰ درجه شود. صفحه را دوباره به بالا بکشید تا پاهایتان تقریباً صاف شوند.

زانوهایتان را قفل نکنید. این حرکت را برای ۳ یا ۴ ستِ ۸ تا ۱۲ تایی تکرار کنید. برای اینکه تاثیر بیشتری داشته باشد، سعی کنید هر پا را جداگانه انجام دهید.



:: موضوعات مرتبط: آسیب ها و درمان، ،

نویسنده : روابط عموی گروه آوا تاریخ : سه شنبه 19 ارديبهشت 1391

حداقل نیم ساعت ورزش تند در روز می تواند خطر مرگ ناشی از سرطان را به میزان قابل توجهی کاهش دهد

حداقل نیم ساعت ورزش تند در روز می تواند خطر مرگ ناشی از سرطان را به میزان قابل توجهی کاهش دهد

 

ورزش تند  ،  خطر مرگ ناشی از سرطان را کاهش می دهد  .

پژوهشگران علوم پزشکی می گویند نتایج تحقیقات نشان داده است که  ورزش کردن با حرکات تند و سریع و فقط نیم ساعت در روز می تواند خطر مرگ ناشی از سرطان را به میزان قابل توجهی کاهش دهد.

 

به گزارش خبرنگار سایت پزشکان بدون مرز  ، فعالیت بدنی مناسب علاوه بر پیشگیری از ابتلا به سرطان، خود می‌تواند به درمان سرطان کمک کند.

 

شواهدی وجود دارند که نشان می‌دهند ورزش در درمان سرطان سودمند است.

 

مطالعات متعددی که بر روی ارتباط ورزش با توانبخشی و بازتوانی بیماران و کیفیت زندگی آنان انجام شده بیانگر تاثیر مثبت ورزش بر این موارد است.

 

ورزش هایی مانند پریدن، شنا کردن و بازی هایی مثل اسکوآش یا فوتبال همگی خطر ابتلا به سرطان و احتمال مرگ ناشی از این بیماری را کاهش می دهند اما این مطالعه تایید می کند که اگر مردم بخواهند از مزایای این ورزش ها برای سلامتی بهره مند شوند باید حداقل ۳۰ دقیقه در روز تمرینات خود را انجام دهند.

 

متخصصان دانشگاه های کیوپیو و اویولو در فنلاند با انجام این مطالعات دریافتند که فعالیت بدنی سریع و چابک بهترین روش برای کاهش خطر ابتلا به سرطان، بویژه سرطانهای ریه و دستگاه گوارش است.

 

در این بررسی ها ۲۵۶۰ مرد ۴۲ تا ۶۱ ساله از منطقه شرق فنلاند تحت آزمایشاتی قرار گرفتند. این افراد هیچ سابقه ابتلا به سرطان نداشتند.

 

همچنین تحقیقات نشان داده‌ که فعالیت جسمی می‌تواند کیفیت زندگی، خلق و انجام فعالیت جسمی بیماران را در طی و بعد از درمان بهبود بخشد . ژژوهشگران عنوان می کنند ورزش در درمان و بازتوانی بیماران سرطانی نقش بسیار ویژه ای دارد.
شرح این مطالعه در مجله انگلیسی «طب ورزش» منتشر شده است.

 



:: موضوعات مرتبط: آسیب ها و درمان، ،

نویسنده : روابط عموی گروه آوا تاریخ : سه شنبه 19 ارديبهشت 1391

قله كركوه 15/2/91

سرپرست : آقای رحمان رفیقی     

عکاس : خانم فتحی    

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 



:: موضوعات مرتبط: بهار 91، ،

نویسنده : روابط عموی گروه آوا تاریخ : سه شنبه 19 ارديبهشت 1391

زنده باد «عظیم»... زنده باد «ایران»

        17 اردیبهشت 91...«آناپورنا» صعود شد!

                                           زنده باد «عظیم»... زنده باد «ایران»


"عظیم قیچی ساز" هیمالیا نورد شایسته تبریزی بر فراز قله‌ی ۸۰۹۱ متری «آناپورنا» ایستاد     

               


این صعود افتخارآمیز را به عظیم و خانواده‌ی گرامی‌ وی و جامعه کوهنوردی کشور و تمامی هموطنان ایرانی صمیمانه تبریک گفته و آرزوی بازگشتی ایمن و سلامت را برای ایشان داریم.



:: موضوعات مرتبط: بهار 91، ،

نویسنده : روابط عموی گروه آوا تاریخ : دو شنبه 18 ارديبهشت 1391

ترس در کوهنوردی:

ترس در کوهنوردی:

انجمن پزشکی کوهستان ایران: برنامه های کوهنوردی می توانند تجربیات  مفرح و لذت بخشی باشند ، اما آنها می توانند عامل استرس در افراد هم باشند . در یک شرایط حاد ، مثل وقتی که حادثه ای به وقوع پیوسته است ، هر کس باید با ترس خود و دلواپسی یا ترس دیگران مقابله کند.

 در شرایط سخت و یا زمانی که حرکتی دشوار در پیش است، دلواپسی می تواند از مقداری که در باره آن پیش بینی شده فزونی بگیرد . این چیز خوشایند نیست ، مخصوصا زمانی که در نیمه راه یک صخره و سنگ باشید . بسیار مهم است که بتوانید کاری کنید که آنها را تحت کنترل خود در بیاورید تا که اینکه توسط آنها فلج شوید .بعضی افراد دارای دلواپسی و نگرانی ها ی خاص در بعضی شرایط فیزیکی صعود هستند ، مثل قرار گرفتن در ارتفاع یا در یک محیط بسته . 

این دلواپسی ها می توانند در زمانی که قرار است حرکتی را روی دیواره سنگی انجام دهید و یا در حال بالا رفتن از یک تنوره باشید ، تبدیل به ترس شود . اگر آنها بتوانند تاثیر خود را بگذارند ، شما میخ کوب می شوید و از جلو رفتن خوداری می کنید . شاید تنفس شما تندتر شود و نتونید تشخیص دهید که راه های ایمن دیگری هم در دسترس هستند . توانایی شما در کنترل شرایط به طور موقت ولی در شکل کامل فلج می شود و حرکات بدنی ترسناک خواهند شد و خطر اشتباه را افزایش می دهند . تکنیک های آرام کردن خود در این شرایط مفید هستند. یکی از این تکنیک ها شامل پنج مرحله است:

1 . علت وجود ترس را پیدا کند ( بطور ساده چیزی که آدرنالین برای واکنش نسبت به آن تولید شده است ) .

2. تصمیم بگیرید که با ترس به شکل موثر مقابله کنید .

3. تلاش کنید که تنفس را به حالت آهسته و یکنواخت بازگردانید ( شاید با این تصور ذهنی که در هر بار تنفس مقداری از ناراحتی را به بیرون بدهید ) .

4. بطور سیستماتیک ، گزینه های موجود برای یک حرکت ایمن را شناسایی کنید .

5. اگر تنفس تند مسئله مهمی است ، تلاش کنید که از حقه قدیمی استفاده کنید و در یک پاکت کاغذی تنفس کنید  تا که مقدار گاز کربنیکی که بدن شما در تنفس دریافت می کند افزایش پیدا کند . این عمل می تواند باعث آهسته تر شدن تنفس تند شود  . منحرف کردن فکر خود و تمرکز پیدا کردن روی وظیفه فیزیکی مهم می تواند استرا تژی خوبی برای قطع کردن بمباران تاثیرات ترس باشد . همنوردان شما با رفتار آرام و دانستن موقعیت می توانند برای تکنیک های آرام کردن خود مفید باشند . آنها می توانند جوی حاکی از اعتماد و همبستگی ایجاد کنند و حتی در صورت نیاز به گزینه ای اشاره کنند که بازگشت را در نظر داشته باشند.

بر گرفته : کتاب کوهنوردی ، لذت آزادی در اوج بلندیها و با تشکر از وبلاگ گامی نزدیکتر به خدا

 

 



:: موضوعات مرتبط: آسیب ها و درمان، ،

نویسنده : روابط عموی گروه آوا تاریخ : یک شنبه 17 ارديبهشت 1391

گرم نگه داشتن بدن در مناطق پر برف كوهستان

 

گرم نگه داشتن بدن در مناطق پر برف كوهستان

انجمن پزشکی کوهستان ایران:

 كوه نوردي و كوه پيمايي ورزشي است كه شخص را با شرايط آب و هوايي مختلف مواجه مي‌كند. ممكن است كوه نورد در فصل تابستان به فاصله يك يا دو روز از درون شهرهاي گرم به داخل دره‌ها و قله‌هاي پوشيده از يخچال‌هاي طبيعی و محيط‌ هاي سرد پا بگذارد و يا در زمستان از محيط سرد قابل تحمل به مناطق بسيار سرد و يخبندان برسد و فعاليت خود را نظير صعود به قله‌ها يا سنگ‌نوردي بر روي ديوارهاي سنگي و ديواره‌هاي يخي آغاز كند.

 

بنابراين حفظ گرماي بدن و جلوگيري از نفوذ سرما به داخل بدن از اصول حفظ و نگهداري سلامت بدن است. سرمنشأ بسياري از بيماري‌هاي كوهستان نظير ادم‌ريوي، ذات‌الريه، هايپوترمي و ... سرما است. در اين مقاله انجام بعضي از كارها براي حفظ گرماي بدن و بعضي از كارها براي جلوگيري از نفوذ سرما به داخل بدن در موقعيت‌هاي مختلف توصيه مي‌شود.

از آنجايي كه فصل زمستان نماد اصلي سرماست بيشتر توجه ما به اين فصل بوده و نمونه‌های ارايه شده نيز مربوط به اين فصل مي‌باشند هرچند كه سرماي شديد بعضي از مناطق در فصول ديگر هم وجود داشته و به زمستان ختم نمي‌شود.


-1 هنگام حركت و صعود
گرم بودن بدن
مهم‌تر از گرم شدن در مقابل آتش است. بنابراين زماني كه احساس مي‌كنيد بدن شما سرد مي‌شود لباس مناسب بر پوشش قبلي اضافه كنيد و لباسي بپوشيد كه گرماي بدن شما را حفظ كند و سرماي محيط خارج نيز به بدن شما نفوذ نكند.

 

گرماي بدن از قسمت يقه ی لباس ‌ها و گردن به مقدار زيادي خارج مي‌شود پس با بستن زيپ لباس‌ها گرما را درداخل آنها حفظ كرده و از خارج شدن گرما و ورود هواي سرد به داخل لباس‌ها و در نهايت بدن جلوگيري نماييد. پارچه‌هاي نخي و كتاني بخار آب بدن را فورا جذب مي‌كنند و زماني كه اين نوع لباس‌ها در اثر فعاليت كوه‌نورد خيس مي‌شوند با كمي وزش باد عمل تبخير در آنها انجام مي‌گيرد و مقداري گرما را از محيط خود كه بدن انسان است مي‌گيرند.

 

بنابراين بدن احساس از دست دادن گرما يا احساس سرما مي‌كند. مدتي طول مي‌كشد تا لباس‌هاي نخي و مرطوب خشك شوند و به همان ميزان نيز بدن به مدت طولاني گرماي خود را از دست مي‌دهد. بنابراين سعي كنيد هنگام حركت، بدن بيش از حد معمول گرم نشود تا عرق كند زيرا پس از ايستادن لباس‌هاي خيس از عرق در اثر عمل تبخير گرماي بدن را مي‌گيرند و سبب سرد شدن بدن تا حد از كار افتادن و انقباض موقت عضله‌ها نيز مي‌شوند.

 

اگر هنگام حركت احساس گرما مي‌كنيد دكمه لباس يا زيپ لباس خود را باز كنيد تا قبل از گرم شدن بيش از حد، و عرق كردن بدن گرماي اضافي داخل لباس خارج شود و شما احساس راحتي كنيد. بيشترين گرماي بدن از منطقه سر برهنه خارج مي‌شود پس براي جلوگيري از اين عمل گذاشتن كلاه توصيه مي‌شود و اگر كلاهي باشد كه بتوان گوش‌ها را نيز بپوشاند بهتر است.


مواظب وزش باد
باشيد. باد به سرعت گرماي بدن را خارج كرده و سرما ايجاد مي‌كند پوشش ضدباد يا بادگير از اين عمل جلوگيري مي‌كند بايد توجه داشت كه هرچه باد شديدتر باشد ميزان سرماي ايجاد شده روي بدن بيشتر خواهد بود. سعي كنيد لباس شما خشك باشد. لباس‌‌هاي خيس گرماي داخل لباس را زودتر از لباس خشك خارج مي‌كند. لباس بايد هواي داخل را خارج كند و به اصطلاح تنفس داشته باشد.

 

بنابراين در انتخاب لباس توجه به اين نكته بسيار مهم و ضروري است پوشيدن لباس‌هاي ضدآب در بارش‌ باران‌هاي سنگين مانع نفوذ آب مي‌شوند ولي از داخل عرق مي‌كنند ولي لباس‌هاي ضدباران و ضدباد كه مانع عرق كردن بدن مي‌شوند. در چنين مواقعي بهتر است از اين گونه لباس‌ها استفاده شود تا لباس‌هاي صددرصد ضدآب.

 

دستكش‌هاي چرمي گرم‌تر از دستكش‌هاي پشمي است و گرماي كمي از طريق دست و نوك انگشتان هدر مي‌رود اما دستكش چرمي حساسيت و مهارت انگشتان را كم مي‌كند و اين فقط در قسمت نوك انگشتان است كه در سنگ‌نوردي مهم است ولي در كوه‌نوردي تاثيري ندارد.


-2 هنگام استراحت
وقتي از حركت مي‌ايستيد
فورا لباس گرم بپوشيد. صبر نكنيد تا پس از سرد شدن بدن لباس بپوشيد. حتما همراه خود لباس گرم داشته باشيد و زير كاپشن بپوشيد تا زماني كه كاپشن خود را درمي‌آوريد گرماي بدنتان خارج نشود. لباس‌هايي كه مي‌پوشيد بايد يك سايز بزرگ‌تر از معمول باشد و نبايد به بدن شما بچسبد.

 

جليقه‌هاي معمولي براي اين كار خيلي مناسب هستند. لباس‌هاي ضدباد، ضدآب و لباس‌هاي الياف مصنوعي ضدباد از ورود سرما جلوگيري مي‌كنند. پوشيدن حتي يك لباس پشمي روي لباس سرتاسري ضدباد نازك باز هم براي گرم شدن بدن مفيد است. از تنقلات گرمازا در تمامي مدت روز استفاده كنيد مانند كشمش، خرما، انجير، توت و ...  اين نوع تنقلات كوه‌نورد را گرم نگه مي‌دارند.

 

براي گرم شدن سريع و به دست آوردن انرژي از دست رفته از موادي كه داراي كربوهيدرات‌ها مي‌باشند بيشتر استفاده كنيد. اين نوع مواد سريعا عمل مي‌كنند و بهترين براي اين منظور مي‌باشند. ساندويچ‌هاي مربا بهتر از ساندويچ‌هاي پنير است. شكلات و آب ‌نبات بهتر از انواع چيپس است. نوشيدني گرم براي گرم كردن بدن خيلي لازم است و مي‌توان با حمل يك فلاسك مناسب در طول برنامه روزانه از چاي گرم، قهوه و يا كاكائوي گرم استفاده كرد.

 

مستقيما روي زمين سرد و خيس ننشينيد حتي زماني كه شلوار واترپروف بر تن داريد. با نشستن در محل‌هاي سرد مقدار زيادي گرماي بدن سريعا از بدن خارج مي‌شود. براي نشستن از يك زيرانداز ابر فشرده يا يك وسيله عايق يا لباسي كه دركوله داريد استفاده كنيد تا ضمن نرم بودن محل نشيمن گرماي بدن نيز خارج نشود.

 

در هواي توفاني استفاده از سرپناه به مقدار قابل توجهي از خارج شدن گرماي بدن جلوگيري مي‌كند، سرپناه‌ها، چادرهاي موقتي با گنجايش 2 تا 10 نفر نيز در گرم نگه داشتن بدن مفيد هستند. كوه‌نوردان و كوه‌پيمايان منفرد مي‌توانند با هم اقدام به برپاكردن چادر يا سرپناه بنمايند. دو نفر با همكاري هم مي‌توانند با استفاده از باتون کوه‌پيمايي يا باتون اسكي خود، به عنوان دو تيرك و مقداري پارچه يك سرپناه دونفره ايجاد كنند. اين نوع سرپناه‌ها گرم نيستند ولي درهر حال از سرمازدگي و عواقب حاصل از آن بهتر است.


-3 نگام برپايي چادر

توجه كنيد چادر خود را در قعر دره يا در پايين‌ترين نقطه منطقه برپا نكنيد زيرا هواي سرد مناطق اطراف به اين محل‌ها ريزش مي‌كنند و اين نقاط سردتر از مكان‌هاي ديگر خواهند بود. محل‌هايي كه رو به سمت شيب بالاي دشت يا دره است داراي هوايي كم و بيش بهتر از اعماق دره است. سعي كنيد در محلي چادر بزنيد كه در معرض وزش باد نباشد. محلي كه براي برپايي چادر انتخاب مي‌كنيد نبايد رو به پرتگاه باشد - محل چادر را در كنار ديواره‌هاي سنگي غيرريزشي يا انبوه درخت‌ها انتخاب كنيد تا در پناه آنها وزش باد اثر كمتري داشته باشد.


هنگام استراحت يا خواب يك بطري آب گرم مي‌تواند نوك پاهاي شما را گرم
نگه دارد و گرماي بدن شما را حفظ كند ضمن آن كه همين بطري مي‌تواند در طي روز آب آشاميدني شما را تأمين كند. از كيسه خواب خود به عنوان يكي از اقلام پوشيدني و گرم‌كننده استفاده كنيد. زماني كه مي‌خواهيد استراحت كنيد و يا هنگام مطالعه در داخل چادر و حتي هنگام غذا پختن يا خوردن آن مي‌توانيد به داخل كيسه خواب خزيده و بدن خود را گرم نگه داريد.

 

براي آن كه قفسه سينه شما گرم بماند كيسه خواب را تا زيربغل بالا بكشيد و دهانه آن را جمع كنيد تا به پايين نلغزد. از كيسه خواب قبل از آن كه احساس سرما كنيد يا بدن شما سرد شود استفاده كنيد در اين حالت مقداري از گرماي بدن شما در داخل كيسه خواب باقي مي‌ماند. اگر احساس سرما مي‌كنيد با كمي قدم زدن يا دويدن گرماي بدن شما تأمين مي‌شود.

 

مقدار كمي سس تند و يا چاشني فلفل‌دار به غذاي خود اضافه كنيد اين سبب مي‌شود كه داخل بدن شما براي مدتي گرم شود ولي در استفاده از چاشني‌هاي تند نبايد افراط كرد. وقتي به محل استقرار چادر يا كمپ خود رسيديد توجه كنيد قبل از آن كه احساس سرما كنيد فورا لباس‌هاي خيس خود را با لباس‌هاي خشك عوض كنيد. دقت كنيد! لباس‌هاي زير خيس بايد حتما عوض شود.

 

زير پيراهن پشمي خشك، پوست بدن را زودتر گرم مي‌كند ولي آن را روي زيرپيراهن نخي خيس نپوشيد. سعي كنيد غذاي گرم بخوريد يا از آشاميدني‌هاي گرم نظير چاي گرم - قهوه و كاكائوي گرم استفاده كنيد تا بدن شما در طول شب گرماي خود را بيشتر حفظ كند. غذاهايي كه داراي چربي مي‌باشد بدن را به تدريج گرم مي‌كند در صورتي كه كربوهيدرات‌‌ها نظير آب‌نبات و قند و ... بدن را فورا گرم مي‌كند اما مدت آن طولاني نيست.

 


-4نگام استراحت درشب
اگر هنگام استراحت
در شب احساس سرما كرديد لباس‌هاي خشك مثل كلاه، جوراب پشمي و لباس پشمي اضافه بپوشيد. تنقلات مثل كشمش، خرما و غيره كمك مي‌كند بدن شما مدتي گرم بماند. خوراكي‌هاي كربوهيدرات‌دار نظير شكلات و آب ‌نبات و ميوه‌هاي خشك مانند توت و انجير و غيره مي‌تواند بهترين خوراكي براي گرم كردن بدن شما باشد.


انجام ورزش‌هاي
سبك مي‌تواند بدن شما را گرم نگه دارد. مي‌توانيد در داخل كيسه خواب انجام حركات موزون عضلاني و يا منقبض و آزاد كردن عضلات خود مقداري گرما در بدن خود ايجاد كنيد حتي مي‌توانيد در داخل كيسه خواب با حركات پرس‌هاي بدن به وسيله دست‌ها و پاها، بدن خود را گرم نگه‌ كنيد.

 

 

با قرار دادن لباس‌های بیشتر و چيزهايي نظير آنها در اطراف كيسه خواب مانع نفوذ سرما به داخل كيسه خواب شويد ولي از قرار دادن پوشش‌هايي كه هوا از آن عبور نمي‌كند برروي كيسه خواب اجتناب كنيد زيرا اين نوع پوشش‌ها مانع تنفس كيسه خواب شده و بخار بدن را در داخل كيسه خواب محبوس مي‌كند و بدن عرق مي‌كند. نظير پارچه‌هايي كه براي حفاظت از باران از آن استفاده مي‌شود.


هنگام شب يك
فانوس شمعي در داخل چادر روشن كنيد تا ضمن آن كه محل را روشن نگه مي‌دارد گرما نيز ايجاد مي‌كند. از يك چادر دو تا سه نفره استفاده كنيد. يك چادر را دو يا سه كوه‌نورد بيشتر از يك نفر گرم مي‌كنند. پس سعي كنيد در برنامه‌هاي گروهي از چادرهاي يك نفره كمتر استفاده كنيد.


 

اگر كيسه خواب شما كوتاه‌تر از بدن شماست مي‌توانيد از لباس‌هاي اضافي خود به عنوان بالش استفاده كنيد ضمن آن كه سر و بالا تنه شما نيز گرم مي‌ماند. بنابراين اگر كيسه خواب تا نزديك شانه‌هاي شما برسد كافي است و از لباس‌هاي اضافي مي‌توانيد براي قسمتي از بدن كه بيرون كيسه خواب قرار دارد استفاده كرده و با پوشيدن آنها از نفوذ سرما جلوگيري كنيد.


 

از زيراندازهاي ضخيم و ابرهاي فشرده براي خوابيدن روي زمين‌هاي يخ‌زده و خشك و يا پوشيده از برف و يخ استفاده كنيد. اگر هنگام شب احساس سرما كرديد با اضافه كردن لباس‌هاي پشمي غير قابل استفاده بر ضخامت زيرانداز اضافه كنيد تا سرماي كمتري به داخل كيسه خواب نفوذ كند.


-5 هنگام بيدار شدن صبح روز بعد
صبح روز بعد و
پس از بيدار شدن سعي كنيد ابتدا لباس‌هاي گرم و خشك خود را در داخل كيسه خواب گرم كنيد و سپس آنها را بپوشيد. هنگام شب لباس‌هاي مرطوب از تعريق بدن خود را داخل كيسه خواب قرار دهيد تا آنها درطول مدت شب خشك و گرم شوند پس از پوشيدن لباس از كيسه خواب خارج شويد.

 

در مناطقي كه تماماً پوشيده از برف مي‌باشد و دماي صبحگاهي چندين درجه زير صفر است نبايد بدن را مستقيماً در معرض سرماي صبحگاهي قرار دهيد زيرا سبب سرد شدن مجراهاي تنفسي و ريه‌ها و ديگر اعضاي بدن مي‌شود كه عواقب آزار دهنده‌اي به همراه خواهد داشت. رعايت نكات فوق كمك مي‌كند تا كوه‌نورد هنگام اجراي برنامه‌هاي زمستاني يا اجراي برنامه در مناطق سردسير و پوشيدن از برف ايمني بيشتري برخوردار شود. 

منبعکویرها و بیابان های ایران  -  گردآوری: مهدی هاشمی / ویرایش و بازنگری: شاهین صفوی - برداشت از وبلاگ همنورد

 



:: موضوعات مرتبط: آسیب ها و درمان، ،

نویسنده : روابط عموی گروه آوا تاریخ : یک شنبه 17 ارديبهشت 1391

نقش تغذیه در انجام ورزش ها

نقش تغذیه در انجام ورزش ها

گردآوری: دکتر حمید مساعدی

 

انجمن پزشکی کوهستان ایران: تغذیه در کوهنوردی نقش اساسی و حیاتی در موفقیت برنامه های کوهنوردی و حتی در سلامت ، ایمنی و پیشگیری از حوادث کوهستان دارد. در اینجا مقاله ای بزبان ساده در اهمیت تغذیه در ورزش خصوصا کوهنوردی ارائه گردیده است. امیدواریم با بکار بردن آن بتوانید صعودهای ایمن در برنامه های کوهنوردی رقم بزنید:

کربوهیدرات ها:

کربوهیدرات های مرکب، جزء اصلی یک رژیم هستند که در غذاهایی چون پاستا، ماکارونی، انواع نان های شیرینی، نان های سبوسدار و برنج وجود دارند. کربوهیدرات ها تامین کننده انرژی، فیبر، ویتامین ها و مواد معدنی هستند و در عین حال، دارای مقدار ناچیزی چربی هستند. یک رژیم غذایی مملو از کربوهیدرات ها، باعث افزایش ذخیره انرژی بدن از کربوهیدرات ها (که گلیکوژن نامیده می شود) می شود. و همین موضوع باعث انجام هرچه بهتر ورزش های استقامتی، به ویژه در زمان های بیش از یک ساعت می شود .

امروزه روش کلاسیک و سنتی ذخیره کربوهیدرات ها، منسوخ شده است و به جای آن از روش جدید و اصلاح یافته استفاده می شود که در افزایش گلیکوژن ماهیچه ها کم ضررتر و موثر تر است. مهم ترین عاملی که ذخیره گلیکوژن را افزایش می دهد، سوزاندن 50 تا 60 درصد از کربوهیدرات ها و تبدیل آن به انرژی در طول روز است.

قندهای ساده که در موادی نظیر نوشابه های غیر الکلی، انواع مرباها و ژله ها و آبنبات ها هستند، اگرچه کالری بسیار زیادی را به بدن می رسانند، اما از نظر غذایی ارزش چندانی ندارند. و در حقیقت، اگر دقیقا" پیش از انجام ورزش ها مصرف شوند، باعث کاهش کارآیی ورزشکاران می شود و حتی ممکن است منجر به هیپوگلیسما (کاهش میزان قند خون) شوند.

 

 

پروتئین ها:

مهم ترین نقش پروتئین ها در در بدن، رشد و ترمیم بافت های بدن است. بسیاری از مردم بر این عقیده هستند که ورزشکاران به مقدار زیادی پروتئین نیاز دارند و رژیم آنها باید از مقدار پروتئین بالایی برخوردار باشد، تا ماهیچه های آنها رشد کنند. اما محققان بارها و بارها در آزمایشات و تحقیقات خود، چنین نظریه ای را غلط بر شمرده اند و این موضوع که رژیم پروتئین باعث رشد و افزایش ماهیچه ها می شود، نادرست است. تنها عاملی که باعث افزایش حجم عضلات بدن می شود، انجام تمرینات شدید و مداوم است.

مصرف پروتئین در ورزشکاران و افرادی که به تمرینات بدنسازی می پردازند، در مقایسه با افراد معمولی، تنها مقدار بسیار کمی افزایش می یابد و البته اغلب آنها این مقدار ناچیز را از راه خوردن غذای زیاد جبران می کنند. به طوری که اغلب ورزشکاران آمریکایی بیش از نیاز بدنشان پروتئین مصرف می کنند و حتی این مقدار به دو وعده در روز می رسد.

بنابراین بدن افراد برای افزایش عضلات و ماهیچه ها، پیش از آنکه شروع به ورزش های سنگین و سخت کنند، نیاز به پروتئین دارد. البته باید یادآور شد که پروتئین اضافی تبدیل به انرژی شده و حتی در بعضی مواقع به شکل چربی در بدن ذخیره می شود. به همین دلیل مصرف بالای اسیدآمینو ها وپروتئین ها به هیچ عنوان توصیه نمی شود. زیرا ممکن است علاوه بر ایجاد کمبود کلسیم، بار زیادی بر روی کلیه ها میگذارند که نیازمند تصفیه بیشتر مواد پروتئینی نیتروژن دار است.

 

 

آب و مایعات:

آب مهم ترین ماده برای بدن است و علیرغم اهمیت آن از سوی ورزشکاران نادیده گرفته می شود. آب و مایعات برای آب رسانی به اندام های بدن و تنظیم دمای آن بسیار ضروری هستند. آبی که بدن از راه تعریق از دست می دهد تا خنک بماند، ممکن است در طول مدت یک ساعت ورزش، به چبدین لیتر برسد.

افراد بالغ و بزرگسال، هرگونه کاهش وزن در طول ورزش را که به علت از دست دادن آب بدن است، باید از طریق نوشیدن آب و دیگر مایعات جبران کنند. بهترین روش برای آنکه مطمئن شوید آب کافی به بدن شمادر حین ورزش می رسد، آنست که ادرار شما شفاف باشد.

 

چند توصیه برای رساندن آب کافی به بدن:

به مقدار کافی آّب، آبمیوه و شیر بنوشید.

از نوشیدن آشامیدنی های کافئین دار، جدا" خودداری کنید. زیرا کافئین یک ماده ادرار آور است و باعث از دست رفتن آب بدن می شود.

قبل، بعد و در حین ورزش به مقدار کافی مایعات بنوشید.

در طول ورزش به کودکان مقدار کافی مایعات بخورانید. زیرا آنها مانند افراد بزرگسال در مقابل تشنگی ممکن است واکنش نشان ندهند.

 

 

 

بدست آوردن وزن مناسب برای مسابقات:

هر گونه تغییر در وزن بدن به منظور شرکت در مسابقات، باید بصورت بی خطر و موثر صورت گیرد. در غیر اینصورت ضرر آن بیش از منفعت آن است. پایین نگه داشتن وزن بدن به طور غیر اصولی، کاهش سریع وزن و یا افزایش وزن به طور سریع و غیر طبیعی ممکن است اثرات سوء و بدی بر روی سلامت بگذارد.

بنابراین هر گونه افزایش یا کاهش وزن باید به طور صحیح و اصولی انجام شود. ورزشکاران جوان که قصد دارند وزن خود را کاهش دهند بهتر است از یک متخصص رژیم و تغذیه کمک بگیرند. در غیر این صورت ممکن است از نظر سلامت دچار مشکلاتی شوند.

هرم غذایی؛ راهنمای خوبی برای چگونگي مصرف انواع غذاها است و اگر به درستی مورد استفاده قرار گیرد، ویتامین ها و دیگر مواد معدنی لازم به بدن خواهد رسید.

پیش از انجام هر ورزشی، با یک متخصص و یا فرد حرفه ای در زمینه تغذیه و رژیم صحبت کنید تا بر طبق نوع ورزش، سن، جنسیت و ... راهنمایی های لازم را به شما بکند.

 

برگرفته از سایت هم طناب ؛ نوشته قاسم محمد زاده  و با تشکر از وبلاگ گروه کوهنوردی البرز اصفهان


برچسب‌ها: تغذیه, تغذیه در کوهنوردی, تغذیه هیمالیانوردی

 



:: موضوعات مرتبط: تغذیه، ،

نویسنده : روابط عموی گروه آوا تاریخ : یک شنبه 17 ارديبهشت 1391

گا م برداري در کوهپیمایی و کوهنوردی

 

گام برداري در کوهپیمایی و کوهنوردی:
انجمن پزشکی کوهستان ایران: در هر گام بايداجازه دهيم پاي تكيه گاه، کاملا صاف شود )زانو خم نباشد(، سپس پاي بعدي را از زمين برداريم. اين عمل باعث ميشود تا فشار وزن بدن از روي ماهيچه هاي پا خارج و به استخوا نها و تاندو مها منتقل شود؛ در غير اين صورت ماهيچه هاي پا همواره بايد وزن بدن را تحمل کنند که اين امر خستگي زودرس را به دنبال خواهدداشت.
ابتدا پاشنه و سپس پنجه پا را بر روي زمين قرار دهيم.
آهنگ حركت بايد يكنواخت باشد و قد مها يكسان برداشته شود.
بايستي تمامي کف پا روي زمين قرار داده و از حرکت بر روي پنجه و پاشنه خودداري كنيم؛ مگر در موارد خاص مثل شن اسکي
قدم را با نفس هماهنگ كرده و سرعت حركت خودرا با شيب و سختي مسير تنظيم كنيم.
شيبهاي بيش از 20 درجه را چه هنگام صعود و چه هنگام فرود )به جز شن اسکي( حتما به صورت مارپيچ (زيگزاگ) طي کنيم. زيرا در اينصورت فشار وارد بر بدن بسيار کمتر میشود. هر چه شيب تندتر باشد زاويه بين دو خط زيگزاگ کمترو طول مسير زيگزاگ با توجه به پهناي منطقه، بلندتر ميشود.
گا مهاي اوليه را بسيار آهسته برداريم و بعداز مدتي به تدريج سرعت خود را اضافه كنيم. تند راه رفتن در سربالاي ي ها به ويژه درکساني که آمادگي جسماني لازم را نداشته يا اين که کوله پشتي سنگين با خود به همراه دارند، نه تنها باعث تنگي تنفس خواهد شد بلکه مصرف انرژي بيشتري را مي طلبد.
طول قدم کو هنورد بايد با در نظر گرفتن قد وعوامل ديگري همچون شيب مسير تنظيم شود. در مکا نهاي تقريبا تخت که شيب اندکي دارد،مي توان قد مهاي بلندي برداشت. ولي در سربالايي ها و مکا نهاي پرشيب بايد فاصله قدمها را کوتاه تر کردو طوري گام برداشت که خستگي اندا مها به کمترين ميزان خودبرسد.
براي عبور از سطوح شیبدار بايد عمود بر سطح حرکت کنيم. در اين حالت پاها را نيز عمود بر سطح افق قرار دهيم. می توانیم بااستفاده صحيح از چو بدستی، مقداري از فشار بر روي پا، ران و کمر را کاسته و عضلات بازو را نيز درگيركنيم. تا حد امکان از صعود از شیبهای پر ازسنگ ریزه و شن اجتناب نماييم، زيرا با صرف انرژي زياد مسافت کمي راخواهيم پيمود.
در حين حرکت بايد به اطرا فمان توجه داشته باشيم تا هم مسير بازگشت در ذهنمان بماند و هم موانع احتمالي موجود دربين راه راشناسايي کنيم. در صورت لزوم از اطلاعات به دست آمده در طول مسير یا دداشت برداری كنيم. همچنين در هريك ساعت حركت، پنج دقيقه استراحت لازم است تا انرژ ي مان به طرز صحيح تقسيم شود. شن اسکی
هنگام پايين آمدن از سطوح پر از سنگ  ريزه و شن بايد پاشنه پا را روي زمين گذاشت. بايد به خاطر بسپاريم که هنگام پايين آمدن متناسب با ميزان شيب مسير زانوها را خم و سنگيني بدن را به عقب بياندازيم تا در صورت زيادبودن شيب، تعاد لمان را از دست ندهیم. همچنين، هنگام پايين آمدن از شيبهاي تندبهتر است فاصله قد مها را کوتاه تر كنيم.
در شن اسکی ، رعايت فاصله مناسب با نفر جلويي لازم است؛ به طوري که اگر نفر جلويي ناگهان ايستاد، تعادل نفر قبلي به هم نخورد. ازسويي اگر تعادل نفر عقب به هم خورد، نفر جلويي فرصت کافي براي واكنش داشته باشد. دراين روش احتمال ايجاد گرد و خاک زياد است وجود اين فاصله می تواند از رسیدن گرد وخاک نفر جلويي به ریه ها جلوگيري کند.
سرعت در شن اسکی در به هم خوردن تعادل و آسیب دیده گی اعضاي بدن مخصوصا زانو، اثر مستقيم دارد؛ بنابراين نبايدسرعت زياد داشته باشيم؛ پوشيدن گتر برزنتي در شن اسکی براي محافظت از کفش و شلوار لازم است.
http://hamrakoo.blogfa.comو با تشکر ازوبلاگ علم کوه

برچسب‌ها: اصول گام برداری

 



:: موضوعات مرتبط: آسیب ها و درمان، ،

نویسنده : روابط عموی گروه آوا تاریخ : شنبه 16 ارديبهشت 1391

قابل توجه کوهنوردان کنسرو خور

 

قابل توجه کوهنوردان کنسرو خور
بیماریبوتولیسم‌ (botulism) را بیشتربشناسیم:
تدوین: دکتر حمید مساعدیان
عضو کمیسیون پزشکی اتحادیه جهانی کوهنوری
 
انجمن پزشکی کوهستان ایران: تعریف بیماریبوتولیسم
بیماری بوتولیسم یک بیماری کشنده و بسیار جدی است که به وسیله سم حاصل از باکتری کلستریدیوم بوتولینوم ایجادمی‌شود. سه نوع عمده بوتولیسم عبارتند از: بوتولیسم غذایی که با خوردن غذاهای حاوی سم ایجاد می‌شود. بوتولیسم زخم که حاصل عفونی شدن زخم با باکتری کلستریدیومبوتولینم است. بوتولیسم نوزادان که با خورده شدن ذرات حاوی باکتری ایجاد می‌شود. این ذرات در روده رشد و سم آزاد می‌کنند. تمام اشکال بوتولیسمکشنده‌است
 
عامل بيماري :
 بوتوليسم به وسيله سم باسيل کلستريديم وبوتولينوم که يک باسيل بي هوازي اجباري و هاگ گدار است ،‌ ايجاد مي شود . مقداربسيار کمي از اين سم قادر است بيماري را ايجاد کند
 

راه انتقال بیماری
هاگهاي باسيل در خاک و در تمام نقاط جهان وجوددارند و به وفور از محصولات کشاورزي جدا مي شوند .بوتوليسم غذايي در اثر خوردن غذاهايي که در تهيه آنها حرارت کمي بکار رفته و بعد از تهيه سم بوتولينوم در آنهاايجاد شده و سپس به هنگام مصرف حرارت کمي ديده اند ، ايجاد مي شود
علائم بیماریبوتولیسم 
بيماري با نشانه هاي ضايعات حاد و دو طرفه اعصاب جمجمه و ضعف يا فلج پايين رونده آنها تظاهر مي يابد . مشکل بينايي ( تار بيني يا دوبيني )‌، اشکال در بلع و خشکي دهان اولين شکايتهاي بيمار است . در مراحل اوليه بيماري ممکن است استفراغ ، يبوست و يا اسهال نيز ديده شود
عوارض 
نارسایی تنفسی ناشی از بوتولیسم می‌تواند منجر به مرگ شود؛ البته در سالهای اخیر میزان مرگ و میر در مبتلایان به بوتولیسم از کاهش پیدا کرده است  اما عوارضی همچون خستگی زودرس و تنفس کوتاه تا مدتها باقی می‌ماندکه نیاز به درمان درازمدت دارد.
پیشگیری
1- از آنجا که سمبوتولیسم در حرارت بالا از میان می‌رود کنسروها پیش از مصرف باید در حدود ۱۰تا۲۰دقیقه جوشانده شوند.
2-  کساني که کنسروهاي خانگي تهيه مي کنند بایددقت کنند که باسيل کلستريديوم بوتولينوم ممکن است باعث تورم قوطي کنسرو و بو گرفتن محتويات آن شده و يا هيچ تغيير شکلي نيابد . قوطي متورم را نبايد باز کرد و غذاهاييکه بدبو هستند را نبايد خورد و با چشيدن آزمايش کرد
3-  ضد عفوني کردن ظرفها بمنظور خنثي کردن باقيمانده احتمالي سم در آنها با کلر و جوشاندن بايد مورد توجه قرار گيرد .
اگر تنها چند ساعت‌ از خوردن‌ غذاي‌ مسموم‌گذشته‌ باشد، باید بيمار را وادار به‌ استفراغ‌ کرد.


:: موضوعات مرتبط: تغذیه، ،

نویسنده : روابط عموی گروه آوا تاریخ : شنبه 16 ارديبهشت 1391

هشدار به کوهنوردان کنسروی

 

هشدار به کوهنوردان کنسروی:
مرگ قهرمان در اثر مصرف کنسرو تن ماهی
 
انجمن پزشکی کوهستان ایران: ملي‌پوش سابق تيم ملي بانوان دوچرخه‌سواري بر اثر مسموميت غذايي جان خود را از دستداد.
به گزارش ايسنا، زيبا مهيني عضو تيم ملي دوچرخه سواري بانوان در سالهاي 88 و 89 و يكي از اعضاي تيم باشگاهي ترافيك در سال‌هاي پيش، صبح امروز (سه‌شنبه) درگذشت.
خانواده او علت فوت را مسموميت اعلام كردند.
صفرزاده، دبير فدراسيون دوچرخه‌سواري در گفت‌وگو با خبرنگار ورزشي خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)‌ درباره اين حادثه گفت: در تماسي كه با پدر مرحوم زيبا مهيني داشتيم وي عنوان كرد كه دخترش به دليل مسموميت بر اثر خوردن تن ماهي در دانشگاه به بيمارستان منتقل شده و متاسفانه علي‌رغم تلاش‌هاي صورت گرفته، جان خود را از دست داده است.
وي ادامه داد: زيبا مهيني در كارنامه ورزشي خود قهرماني كشور و همچنين شركت در كاپ آسيا را دارد و در سال‌هاي 88 و 89 عضو تيم ملي دوچرخه‌سواري بوده است.
مراسم تشييع پيكر اين ورزشكار جوان 26 ساله ساعت 8:30 فردا در پيست دوچرخه‌سواري ورزشگاه آزادي برگزار مي‌شود.
با تشکر از وبلاگ کلکچال


:: موضوعات مرتبط: تغذیه، ،

نویسنده : روابط عموی گروه آوا تاریخ : شنبه 16 ارديبهشت 1391

تنفس صحیح در کوهنوردی

 

تنفس صحیح در کوهنوردی:
 
بهتر است دم از طريق بيني انجام شود زيرا تنفس از دهان باعث خشکي گلو، تشنگي و احيانا سرماخوردگي و عفونت گلو
ميشود؛ ولي در ارتفاعات هنگام دم ميتوان هم از بيني و هم از دهان استفاده نمود )با نسبت 70 به 30 درصد(؛ چون استفاده
صرف از بيني به رغم مزاياي آن، به دليل حجم هواي ورودي کمتر، گاهي اوقات امکا نپذير نيست.
 
  • هنگام بازدم بايد هواي درون ريه را محکم از دهان خارج کرد، تا بتوان از حجم هواي مرده داخل ريه تا حد امکان کاست
و هواي پر اکسيژن را جایگزين نمودتعداد دم و بازدم، به عواملي چون ارتفاع، آمادگي جسماني، شيب مسير، طول قد مها
حجم ريوي، ميزان رطوبت هوا و نحوه قرارگيري سر و گردن بستگي دارددر شيب تند و ارتفاع بالا با يک گام دم و با گام
بعدي عمل بازدم را انجام مي دهيم.
باتشکراز همراه کوه

برچسب‌ها: تنفس در کوهنوردی


:: موضوعات مرتبط: کوه پیمایی، ،

نویسنده : روابط عموی گروه آوا تاریخ : شنبه 16 ارديبهشت 1391

7 ماده مغذي براي مقابله با خستگي درکوه پیمایی

7 ماده مغذي براي مقابله با خستگي درکوه پیمایی:

انجمن پزشکی کوهستان ایران: اگر بعد از يک پياده‌روي ساده و کوه پیمایی احساس خستگي زيادي مي‌کنيد و يا بدون داشتن چرت بعد از ظهر نمي‌توانيد روز را به آخر برسانيد اين امکان وجود دارد که از مشکل خستگي رنج مي‌بريد. دلايل زيادي براي احساس خستگي وجود دارد: استرس، دارو‌ها، فشارهاي کاري، اختلالات خواب يا بيماري. اگر تصور مي‌کنيد که اين احساس خستگي دائمي، مزمن و بيش از حد است به پزشک مراجعه کنيد. اما در بيشتر موارد اين خستگي مربوط به تغذيه نامناسب است. بيشتر عادت‌هاي غذايي رايج انرژي افراد را از بين مي‌برند اما خوشبختانه به راحتي مي‌توان اين مشکلات را رفع و سرزندگي و نشاط را بازيافت:

 (1 پروتئين: اگر شما براي ناهار يک سالاد سبزيجات ساده مي‌خوريد و بعد از ظهر نياز شديدي به خواب احساس مي‌کنيد احتمال مي‌رود که کمبود پروتئين داريد. نتايج پژوهش‌ها نشان مي‌دهد افرادي که براي ناهار پروتئين کافي دريافت نمي‌کنند بيشتر از افرادي که بطور مرتب پروتئين دريافت مي‌کنند احساس افسردگي، استرس و خستگي مي‌کنند و از نظر فيزيکي به اصطلاح «روي فرم» نيستند.

 

 (2 آهن: کمبود آهن مهم‌ترين دليل کم خوني محسوب مي‌شود که يکي از عوامل خستگي است. ضعف عمومي، احساس خستگي، رنگ پريدگي و داشتن ناخن‌هاي شکننده از واضح‌ترين علائم کم‌خوني بشمار مي‌رود. اگر احساس کم خوني مي‌کنيد به پزشک مراجعه کنيد. اما در بيشتر مواقع کم خوني به دليل از دست رفتن خون بدن بوجود مي‌آيد که با تغذيه خوب رفع مي‌شود.

 

 (3کربوهيدرات‌هاي پيچيده: گلوسيد‌ها اصلي‌ترين منبع تأمين انرژي بدن محسوب مي‌شوند. اما در حالت عادي ما بيشتر گلوسيدهاي ساده مصرف مي‌کنيم نه گلوسيدهاي پيچيده. در صورتي‌که براي بالا بردن انرژي بدن بايد بيشتر گلوسيدهاي پيچيده مثل نان سبوس‌دار بجاي نان سفيد مصرف شود زيرا اين مواد مغذي باعث توليد انرژي مرتب و طولاني مدتي مي‌شوند

 


(4
ويتامينC: در قرن هفدهم ميلادي زماني‌که دريانوردان به بيماري اسکوربوت (نوعي بيماري ناشي از کمبود ويتامينC) مبتلا مي‌شدند آبليموترش مي‌نوشيدند و بي‌حالي آن‌ها از بين مي‌رفت. پژوهش‌هاي جديد نيز نشان داده است که کمبود ويتامين C باعث خستگي مي‌شود. اين ويتامين براي سلامت غدد فوق کليوي لازم است. اين غدد از احساس خستگي ناشي از استرس پيشگيري مي‌کنند.

 

(5 منيزيم: ملوان زبل حق داشت که اسفناج بخورد. منيزيم يکي از ترکيبات اسفناج است براي ترشح آدنوزين تري فسفات لازم است. اين ماده وظيفه تبديل مواد غذايي به انرژي را بر عهده دارد. زماني که بدن با کمبود منيزيم مواجه باشد احساس ضعف و خستگي مي‌کند.

 

(6 بتاکاروتن: زماني‌که بشقاب‌هايتان رنگارنگ باشد انرژي بيشتري احساس خواهيد کرد. هويج، سيب زميني شيرين و اسفناج رنگ‌هاي زيباي خود را مديون بتاکاروتن هستند و اين ماده مغذي سيستم ايمني ضعيف و افسرده را تحريک و خستگي مزمن را رفع مي‌کند.

 

(7 پتاسيم: اگر بدن با کمبود پتاسيم مواجه باشد احتمال احساس ضعف عضلاني و خستگي مفرط بالا مي‌رود. پتاسيم به انتقال مواد مغذي به سلول‌ها کمک مي‌کند، ضربان قلب و انقباض عضلات را تنظيم کرده و سلامت سيستم عصبي را بالا مي‌برد. توجه داشته باشيد که پتاسيم دفع کلسيم را کاهش مي‌دهد

برگرفته از: وبلاگ یاشاسهندیم و با تشکر از سایت گروه کوهنوردی سپهر



:: موضوعات مرتبط: تغذیه، ،

نویسنده : روابط عموی گروه آوا تاریخ : شنبه 16 ارديبهشت 1391

مواظب زانوهای خود باشیم

  مواظب زانوهای خود باشیم - ایمان زارعی (قسمت اولpatellar chondromalacia)

http://emankohnavard.blogfa.com

بدن انسان مجموعه ای از اندام های ظریف و بسیار اسیب پذیز می باشد که در صورت بروز آسیب جبران آن بسیار سخت و یا محال می باشد. عصب ها،رباط ها، تاندون ها و غضروف ها اجزایی از بدن هستند که در صورت آسیب رسیدن به آن ها ترمیمشان بسیار دشوار یا بهتر بگوییم غیر ممکن است.زانوی انسان مجموعه ای از این اجزا می باشد که نقش مهمی در انجام کارهای روزمره ما دارد.و در صورت بروز هر نوع ضربه یا فشار به این مفصل مستقیما بر روی زندگی ما اثر خواهد گذاشت.این مساله برای کوهنوردان بسیار با ارزش تر است زیرا از یک طرف مفصل زانو در کوهنوردی بسیار حیاتی است و از طرف دیگر فشار ها بر این مفصل بسیار زیاد است.بالا رفتن ازشیب های تند،پائین آمدن از آن،حرکت در رودخانه ها با سطح لغزنده(که باعث فشار نا متعادل به قسمت های زانو می شود)،لغزش پا درپایین آمدن از ریزال ها،برف کوبی ،بیرون کشیدن پا از برف،ضربه زدن به قسمت های یخی،حرکت در تراورس ها(که باعث فشار به قسمتی از زانو ها می شود)صعود های طولانی بر روی دیواره ها،از جمله بخش هایی از ورزش کوهنوردی است که باعث بروز فشارهای نامتعارف بر روی زانو و در نتیجه بروز آسیب به این مفصل حساس می شود. این مطالبی که ذکر شد می تواند باعث بروز مشکل شود ولی تنها این نیست نکته مهم دیگر که باعث تشدید فشارها  می شود.استفاده از کوله پشتی های سنگین وکفش های نامناسب است.که خود عاملی بزرگ در بروز آسیب های شدید است.

 

فقط پیشگیری درمانی وجود ندارد

با توجه به این که در تاندون ها،غضروف ها و رباط ها عروق خونی وجود ندارد راهی برای ترمیم آن نیز نیست. همچنین این آسیب ها به مرور زمان به وجود می آیند.در مراحل اولیه قابل لمس نیست و به صورت کاملا مخفیانه بروز می کند و هنگامی که بروز کرد دیگر کار از کار گذشته و این عارضه به صورت مزمن تا آخر عمر باقی خواهد ماند.و درمان آن به صورت عمل های جراحی است که این عمل ها معمولا نامید کننده است و یا بهبود چند درصدی حاصل می شود.

لذا بر آن شدیم تا تعدادی از این عارضه ها را بشناسیم و راه های پیشگیری از بروز آن را مشخص کنیم.امید است که مورد توجه قرار گیرد.

 

Patellar chondromalacia( نرمی غضروف استخوان کشکک زانو)

معمولا 90% درد زانوها در نوجوانان و جوانان به خاطر وجود این عارضه است.

بیماری نرمی غضروف استخوان کشکک زانو، اغلب در نوجوانان و جوانان 10 تا 25 ساله شایع است.

 

علت
اگر محور ران در امتداد محور ساق نباشد، در نتیجه استخوان كشكك در جای خود قرار نگرفته و دچار كجی می ‌شود كه می‌ تواند به داخل، خارج و حتی عقب منحرف شود. در چنین حالتی، به دلیل این كه استخوان كشكك در جای خود قرار ندارد، بیمار دچار نرمی غضروف استخوان كشكك خواهد شد.دسته دیگری كه دچار نرمی استخوان كشكك می ‌شوند، افراد بسیار فعال هستند. این دسته از افراد كه به اصطلاح می‌ خواهند یك شبه قهرمان شوند، با وارد کردن فشار زیاد روی زانوی خود، ناخواسته استخوان كشكك خود را نرم می‌ كنند.افرادی كه اصلا ورزش نمی ‌‌كنند نیز مستعد این عارضه هستند. این امر بیشتر در خانم‌ ها مشهود است، زیرا آن ها به‌ طور كلی هیچ‌ گونه حركتی به اندام به خصوص پاهای خود نمی ‌دهند و در نتیجه عضلات ناحیه ران (عضله چهارسر)‌ آن ها لاغر می ‌شود. وقتی عضله ی چهارسر به هر علتی لاغر شود، استخوان كشكك نیز نرم می ‌شود.

 

باید توجه داشت کوهنوردان نیز به دلیل وجود فشارهای غیر متعارف به زانوهایشان بسیار مستعد این عارضه هستند.

  غضروف کشکک نرم شده و سپس خشن و رشته رشته میشود. تصور میگردد که سایش ایجاد شده بین ناحیه آسیب دیده وقسمت داخلی زائده انتهای پائینی استخوان ران , مسول بروز درد است. این بیماری با آرتروز تفاوت دارد ولی ممکن است آرتروز سالهای بعد اضافه گردد.

علایم بیماری
اغلب تجمع مایعی در درون مفصل وجود دارد و ممکن است پس از جابجا کردن استخوان کشکک به یک طرف در لمس عمقی آن حساسیت موضعی یافت گردد. همچنین ممکن است نقطه ای از حساسیت موضعی شدید بر روی قسمت قدامی زایده استخوان ران وجود داشته باشد. حرکات مفصل ممکن است همراه با کریپیتاسیون(صدا) باشند که از روی استخوان کشکک به دست فرد معاینه کننده منتقل می شود.( مخصوصا وقتی که بیمار از حالت ایستاده زانوهای خود را خم می کند و می نشیند)


اولین علامت بالینی افرادی كه دچار نرمی غضروف استخوان می ‌شوند، درد است، به خصوص هنگام بالا یا پایین آمدن از كوه یا پله‌ های زیاد.دومین علامت بالینی، قفل شدن موقتی زانو است و پس از مدت كوتاهی، از این حالت خارج می ‌شود.تورم هم از علایم این بیماری است كه در ناحیه زانوها به وجود می ‌آید و باعث پیدایش ترشحاتی در مفصل زانو می ‌شود كه معمولا رادیوگرافی ساده می‌ تواند در تشخیص آن، بسیار كمك‌ كننده باشد. گاه برای بهتر دیدن مشكل زانو از

 

 

از نظر علایم آسیب ‌شناسی، این بیماری به چهار مرحله تقسیم می‌ شود كه معمولا در مرحله اول غضروف استخوان كشكك نرم می ‌شود و در مراحل بعدی به ترتیب غضروف استخوان خط‌ خطی و سپس تكه‌ ای از غضروف استخوان كشكك از جای خود جدا می‌ شود و در مرحله آخر، قطعه ‌ای از استخوان جدا شده در بستر می‌افتد.

 

 پیشگیری

همان طوری که قبلا گفته شد درمان بسیار مشکل است بهترین درمان پیشگیری است.توصیه می شود قبل آغاز ورزش کوهنوردی اول به تقویت عضلات پا پرداخته شود،تا هیچ موقع به این عارضه مبتلا نشوید. حتماٌ از دو باتوم در کوهنوردی استفاده کنید استفاده از باتوم باعث کاهش فشار به زانوها می شود. کوله پشتی سنگین خود عاملی مهم در بروز آسیب است تا می توانید کوله خود را سبک بپیچید.استفاده از کفش هایی که دارای کفی قطور هستند باعث تعدیل فشارهای وارده می شوند در نتیجه فشار کمتری به زانو ها خواهد آمد.

درمان

  درصورت بروز عارضه روش هایی جهت کاهش درد و جلوگیری از تشدید عارضه گفته می شود.که در صورت تداوم این روش ها از شدت عارضه نیز کاسته می شود .

درمان بیماری تقریبا در همه موارد باید از نوع انتظاری باشد. معمولا از بانداژ سفت    crepeاستفاده می شود و فعالیت های شدید محدود می گردد.

این گونه احتیاطات معمولا علایم بیمار را تاحد زیادی کاهش می دهد .

 از جراحی باید اجتناب شود زیرا اگر چه روشهای مختلفی توصیه می شوند نتایج آنها تقریبا در همه موارد ناامید کننده هستند.
تقویت عضله چهارسر ران
بهترین درمان این بیماری، تقویت عضله چهارسر می باشد. چون این عضله لاغر می شود، بایستی برای قوی كردن آن ورزش‌‌ های مخصوصی را انجام داد:بیمار را روی تخت خوابانده و در حالتی كه انگشتان پا رو به صورت است، عضلات بالای زانو را برای 5 ثانیه سفت می كنند و سپس آن را رها می‌ كنند. این ورزش بایستی روزی 3 بار و هر بار 20مرتبه انجام شود.در حركت دوم با قرار دادن بالش زیر زانو، سر انگشتان را به سمت صورت گرفته و عضلات چهارسر را منقبض می‌ كنند، یا با بستن وزنه ‌ای 2 كیلویی به مچ پا، سر انگشتان را به سمت صورت برده و عضله چهارسر را به مدت 5 ثانیه منقبض می‌ كنند.

بیمار روی صندلی نشسته و زانوی خود را صاف کرده تا عضله چهارسر منقبض شود این حرکت باید 10 ثانیه نگه داشته شود و روزی 40-50 بار تکرار شود.

با تقویت عضلات چهارسر ران، درد از بین می ‌رود و به مرور نرمی غضروف استخوان نیز رفع می ‌شود. به تدریج مایع داخل مفصل زانو نیز از بین می‌ رود.

زمانی که درد بیمار زیاد باشد استراحت و یخ گذاری کمک کننده است
 ورزش شنا نیز بسیار سودمند خواهد بود.

فیزیوتراپی نیز در مواردی با نظر پزشک توصیه می شود.
در صورت استفاده از وزنه باید وزنه ها بسیار سبک بوده و تکرارها را افزایش داد. باید دقت شود استفاده از وزنه های سنگین باعث تشدید عارضه می شود.

تغییر سبک زندگی
برای حل مشكل نرمی غضروف استخوان کشکک زانو، بایستی روش زندگی‌ مان را تغییر دهیم. به این منظور:

از دو زانو و چهار زانو نشستن خودداری كنید.تا حد امکان از توالت فرنگی استفاده كنید.
 در هنگام بروز علائم  تا رفع آن از كوهنوردی، دوچرخه ‌سواری و بالا و پایین رفتن از پله ‌های زیاد خودداری کنید تا دیگر نیازی به عمل جراحی نباشد.
در هر صورت، اگر مشكل ضعیف بودن عضله ی چهارسر رفع نشود، بیمار در سال ‌های آتی دچار آرتروز خواهد شد.

 

MRI و آرتروزكپی استفاده می ‌شود.


:: موضوعات مرتبط: آسیب ها و درمان، ،

نویسنده : روابط عموی گروه آوا تاریخ : شنبه 16 ارديبهشت 1391

تنظیم کوله پشتی

 

تنظیم کوله پشتی

 

انجمن پزشکی کوهستان ایرانهدف از تنظیم کوله پشتی ، انتقال صحیح وزن بار کوله پشتی به بدن کوهنورد و به نحوی است که حدود 80 در صد و حتی بیشتر از وزن بار به روی پایین کمر و لگن منتقل شود و شانه های کوهنورد بیشتر در کنترل استقرار بار نقش داشته باشند،  می باشد.

 

قبل از خرید کوله پشتی باید به یک نکته دیگر هم دقت کنید ، هر کوله پشتی برای یک محدوده مشخص اندازه تنه کوهنورد مناسب می باشد. به شکل کاتالوگ دو کوله که در بالا آورده شده بود مجددا نگاه کنید ، برای هر دو کوله چیزی به عنوان Torso در قسمت ویژگیهای کوله (Specification) آمده است و محدوده ای را به اینچ مشخص کرده . مثلا برای کوله اول 13-20 اینچ ذکر شده یعنی بین 33 سانتیمتر تا حدود 51 سانتیمتر. این عدد اندازه ارتفاع تنه شماست به این نحو که مطابق شکل زیر از بالای باسن تا ابتدای گردن (جایی که شانه و گردن به هم میرسند) را اندازه گیری می کنیم. برای اطمینان بیشتر بهتر کس دیگری اینکار را برای شما بکند:

 

حال در موقع خرید کوله پشتی باید کوله ای را بخرید که اندازه تنه شما در محدوده اندازه ذکر شده کوله پشتی باشد. چنانچه اندازه تنه شما در برای دو سایز مختلف کوله مناسب بود همیشه اندازه کوچکتر را انتخاب کنید. البته در ایران که اکثرا کوله های اروپایی به فروش می رسد هر کوله تنها در یک سایز ارایه می شود اما اکثر کوله های آمریکایی حداقل در سه سایز کوچک ، متوسط و بزرگ ارایه می شود و اینجاست که می توانید تفاوت تکنولوژی و دقت آمریکا را با اروپا بهتر ببینید! . به همین دلیل کاری که در ایران باید بکنیم این است که چنانچه اندازه تنه ما در محدوده کوله انتخابی نبود باید یا به سراغ نوع دیگر برویم یا مثلا چنانچه اندازه تنه کوهنورد کوچک تر از محدوده بود و کوهنور مرد بود به سراغ مدل خانمهای آن کوله برود. قبل از تنظیم کوله ، آنرا با وزنی بین 7 تا 10 کیلوگرم پر کنید.

 

اما مراحل تنظیم کوله به صورت مطابق شکل زیر چنین است  :

1.  ابتدا تمامی بند شانه و کمربند کوله را شل کنید .  کوله روی دوش بیاندازید ، شانه ها را بالا بیاندازید تا کوله پشتی بالاتر قرار بگیرد ، حال کمربند کوله پشتی را روی استخوان لگن خود تنظیم کنید مطابق شکل . کمر بند کوله سفت ببندید.

2.     بند شانه را با کشیدن رو به پایین مطابق شکل سفت ببندید تا کوله به شما نزدیک شود.

3.  در پشت کوله پشتی به جایی که بندهای شانه به کوله پشتی متصل می شوند توجه کنید. این قسمت باید در قسمت صاف بین دو کتف کمر شما قرار بگیرد مطابق شکل. چنانچه محل آن درست نیست و این قسمت برای کوله پشتی شما قابل تنظیم است باید کوله پشتی را در آورید و مطابق شکل محل آنرا در کوله پشتی خود تغییر دهید. این قسمت تنها برای کوله پشتی هایی عموما با حجم 50 لیتر به بالا قابل تنظیم است و برای کوله های سبک تر نیازی به این تنظیم ندارند و معمولا قابل تنظیم نیز نیستند :

 

 

4.   در کوله های بزرگ ، بندی به نام بند کوله کشی وجود دارد. در تصویر ما نیز این بند وجود دارد و همانطور که می بینید این بند از بالای کوله با یک زاویه 45 درجه روی شانه کوهنورد آمده. در زمان کوله کشی و سنگین بودن کوله می توان با کشیدن این دو بند ، کوله  پشتی را به بدن نزدیک تر نگاه داشت و به بدن در تحمل وزن کوله کمک کرد. این بند در کوله های کوچک وجود ندارد چون نیازی هم ندارند. در کوله های کوچک تر بندی که در ابتدای بند شانه ها و کمی عقب تر از شانه کوهنورد قرار دارد را با بند کوله کشی اشتباه نگیرید و در حین حرکت آنرا نکشید بلکه این بند را تا انتها سفت کنید تا کوله کمترین فاصله را تا بدن شما داشته باشد.

 

5.   آخرین قسمت بستن بند سینه کوله پشتی است. توجه کنید این بند باید مقداری محکم باشد اما نباید موجب سختی تنفس و اختلال در آن باشد. به میزان مناسب آنرا سفت کنید تا  شانه های شما بر اثر وزن کوله به عقب متمایل نشوند و در وضعیت طبیعی در طول بارکشی بمانند.

6.  در نهایت بعد از انجام این تنظیمات مطابق شکل آیا می توانید یکی از زانوهای خود را 90 درجه خم کنید؟ در این حالت کمربند کوله شما باید در راستای بالای ران شما و مماس با آن ، مطابق شکل قرار بگیرد:

 

 

نحوه چیدن وسایل داخل کوله نیز مطابق شکل مشخص شده است. همانطور که در شکل می بینید سنگین ترین قسمت باید نزدیک ترین محل کوله به کمر باشد.

نکته آخر اینکه مجموع وزنی که یک فرد مجاز به حمل آن است برای افراد با تناسب اندام حداکثر یک سوم وزن شخص و برای افراد عادی حداکثر یک چهارم وزن فرد می باشد.

نوشته شده توسط سید ناصر لطفی فاطمی http://lotfifatemi.blogfa.com  و با تشکر از http://yashasahandim.blogfa.com

 



:: موضوعات مرتبط: کوه پیمایی، ،

نویسنده : روابط عموی گروه آوا تاریخ : شنبه 16 ارديبهشت 1391

اصول کوه نوردی

 

منبع :
 
 
 
 
 
مترجم : فریدون شیرمحمدلی
http://newfarid.blogfa.com/post-24.aspx
 
کوه ها و رودها تقریبا برای هر کس جذابیتی دارد: لذت از طبیعت , ورزشی عالی , ماجراجویی , مبارزه طلبی , عاملی الهام بخش.شما چه پیاده روی می کنید , یا به مطالعه گیاهان و حیوانات یک اقلیم می پردازید , در کوهستان دوچرخه سواری می کنید , کوه نوردی می کنید یا به ورزش های فنی تر مانند سنگ نوردی یا اسکی در کوهستان می پردازید , همیشه خطراتی در کمین است. هر کس به قصد طبیعت به بیرون می رود باید این خطرات را بداند و برای مقابله با آنها آماده باشد. در اینجا سیستم مبانی ده گانه بدرد می خورد.
" سیستم مبانی ده گانه " چیست ؟ به طور ساده مجموعه اقلامی هستند که مفید بودن آنها ثابت شده و برای هر سفر به طبیعت توصیه می شود, حال چه در مسیر های مشخص حرکت کنید و چه به طبیعت وحشی بروید. کوه نوردان با تجربه معمولا این موارد را همه اوقات در کوله هایشان قرار می دهند و هر عضو گروه مال خودش را حمل می کند.برخی از موارد موجود در فهرست سیستم چیزهایی هستند که همیشه می خواهید داشته باشید.هر کس برای اینکه بدنش پیوسته فعال باشد به آب و غذا نیاز دارد.لباس فوق العاده مهم است چون هوا ممکن است در یک لحظه تغییر کند. از بردن یک لباس اضافی نترسید.
اقلام دیگر را ممکن است همیشه نیاز نداشته باشید اما باز هم همراه داشتن آنها ضرری ندارد.وسایل جهت یابی برای جاهای ناآشنا مفید هستند, ولو اینکه قصد داشته باشید در مسیرهای مشخص حرکت کنید. چراغ دستی یا روشنایی های دیگر ممکن است بدرد بخورند, چون معمولا در کوهستان هوا زودتر تاریک می شود.و هر چند هوا ابری به نظر می آید , محافظت در برابر خورشید می تواند به اجتناب از آن اشعه های ماورإ بنفش که
گاهی اوقات از لایه های ابر نفوذ می کنند کمک کند.
در آخر , چند مورد فهرست چیز هایی هستند که هیچ وقت امیدی به استفاده از آنها ندارید و نیازی به توضیح زیاد ندارند.کیت کمک های اولیه برای بریدگی ها , زخم ها , گزیدگی حشرات. چادر اضطراری و آتش در صورت شرایط پیش بینی نشده , کیت تعمیرات اگر بند یا تسمه , چادر یا بند کفش پاره شود.
این اصول اولیه که در اینجا توضیح داده می شوند فقط جهت مبتدی هاست . سوال بپرسید و با کوه نوردان با تجربه تر هم صحبت شوید, کتاب بخوانید و مهمتر از همه عقل خود را به کار بیندازید.بعد کوله پشتی خود را ببندید و حرکت کنید.
 
1 ) جهت یابی
داشتن یک نقشه و قطب نما و دانستن روش استفاده از آنها فکر خوبی است. ولو اینکه قصد ندارید از مسیر مشخص بیرون بروید , با این حال آماده بودن ضروری است.
 
2)محافظت در برابر خورشید
عینک آفتابی, کرم ضد آفتاب و کلاه مواردی هستند که همراه داشتن آنها در تمام طول سال مفید است.با اینکه فواید آنها آشکار است , این موارد به هنگام راه پیمایی در برف یا در آسمانی ابری که اشعه های ماورابنفش ممکن است باز هم نفوذ کنند, در برابر تابش شدید و آفتاب سوختگی مفید هستند.
 
3) پوشاک
 با انتظار داشتن بدترین شرایط احتمالی که ممکن است با آن مواجه شوید , لباس اضافی با خود ببرید. هوا می تواند در یک لحظه تغییر کند , و درجه حرارت و ( بارش ) به طور قابل توجهی در ابتدای مسیر و ارتفاعات بالاتر متغیر است.اگر هوشمندانه انجام شود این موارد وزن چندان زیادی را به کوله های شما اضافه نخواهد کرد.
اقلامی که باید همراه خود ببرید ( از جنس پنبه ای دوری کنید ! ) :
 
 
·        لباس گرم پشمی
·        لایه ضد آب ( مانند نایلون یا گورتکس )
·        کلاه اضافی ( پشمی )
·        دستکش 5 انگشتی یا 2 انگشتی
·        جوراب اضافی( جنس مصنوعی یا پشمی )
4) روشنایی
به یاد داشته باشید که معمولا در کوهستان هوا زودتر تاریک می شود, پس داشتن چراغ قوه یا چراغ پیشانی مفید است .چراغ های پیشانی این مزیت را دارند که دست ها آزاد می مانند. بهتر است از باتری های قابل شارژ استفاده کنید. مطمئن شوید که چراغ قوه خود بخود روشن نشود, و آن را دم دست بگذارید تا به هنگام تاریکی هوا آن را به راحتی پیدا کنید.
 
5) کیت کمک های اولیه
ضرورتی ندارد که کیت کمک های اولیه بزرگ و حجیم باشد و احتمالا بسیاری از آنها را می توانید در خانه پیدا کنید. بسته به طول سفر و اندازه کوله تان می توانید محتوا را به میزان لازم تنظیم کنید.
موارد اساسی کیت کمک های اولیه :
باند – گاز استریل – چسب نواری – مو چین کوچک – باند کشی ورزشی – یک یا چند باند سه گوش – پماد ضد باکتری -  مسکن – آنتی هیستامین – در صورت مصرف دارو , به اندازه دو روز مصرف.
در دوره کمک های اولیه شرکت کنید.
 
6)آتش
درجه حرارت می تواند بطور قابل توجهی در طول شب کاهش یابد و داشتن وسیله ای برای روشن کردن آتش فوری , این اطمینان را به شما می دهد که در صورت نیاز گرم خواهید ماند. کبریت های ضد آب , اجاق های گازی و شروع کننده های آتش ( مانند شمع , الکل جامد) می توانند قابل اطمینان باشند. اگر به جایی می روید که در آنجا هیزم بسیار کمی ممکن است پیدا شود , یک اجاق فوق سبک , منبع خوب حرارت اضطراری است.
 
7) کیت تعمیرات و ابزار
شامل چیزهایی است که برای تعمیر وسایلی که با خود همراه خواهید داشت لازم است. علاوه بر چاقوی ارتشی سویسی استاندارد وسایل چند کاره زیادی در بازار وجود دارد.موارد دیگری که باید در نظر داشته باشید: بند کفش, سنجاق قفلی , نخ و سوزن , سیم و ...
 
8) تغذیه
اگر چه فقط به صورت یک روزه عازم پیاده روی هستید , تغذیه عامل مهمی در سلامت شماست . علاوه بر ناهار و غذاهای سبک , مقداری مواد غذایی فشرده همراه خود ببرید تا در صورتیکه بطور غیر منتظره برنامه طولانی شد از آن استفاده کنید.غذاهای آماده را انتخاب کنید: انجیر خشک , پنیر, میوه های مغز دار( مانند فندق , گردو , بادام , پسته و غیره ), شکلات ... .
 
9) آب
آب اضافی . بسیاری افراد فراموش می کنند که همه ما هر روز به مقدار زیادی آب نیازمندیم. بویژه زمانیکه بدنمان انرژی اضافی را مصرف می کند. 1 لیتر مقدار حداقل برای پیاده روی کوتاه در روز است؛ 5/2 لیتر برای پیاده روی تمام روز. گرمی هوا و سختی برنامه را در نظر بگیرید. حرارت یا تلاش بیشتر به معنی آب بیشتر است. عاقلانه نیست که تنها به منابع آب کنار مسیر اتکا کنید. اگر مجبور به استفاده از این منابع هستید, سیستم تصفیه آب قابل اعتمادی را همراه داشته باشید.
 
10) پناهگاه اضطراری
بسیاری از کوه نوردان یک روزه نیازی به همراه بردن چادر ندارند.بهرحال , همراه داشتن یک سر پناه اضطراری فکر خوبی است. اکثر اینها که در بازار موجود می باشند این قابلیت را دارند که با  تا کردن می توان آنها را به اندازه یک کیف بغلی رساند.برای کسانی که از نظر مالی در مضیقه هستند کیسه زباله های بسیار بزرگ را هم می توان برای در امان ماندن از باد و باران مورد استفاده قرار داد.
 


:: موضوعات مرتبط: کوه پیمایی، ،

نویسنده : روابط عموی گروه آوا تاریخ : شنبه 15 ارديبهشت 1391

گام برداری در کوه و آشنایی با قائده نای اسمیت

 

 
 
 
- گام برداري در كوه ( صعود )
1- بدن در هر حالتي ايستاده بر سطح افق عمود باشد.
2-  تمامي كف پا روي زمين قرار گيرد , باستثناء شيبهاي تند كه با نوك پا گام بر مي داريم , استفاده از نوك پا موجب
خستگي زودرس عضلات پا ميگردد.
3- آهنگ حركت يكنواخت , قدم ها يكسان و با ريتم منظم حركت ميكنيم.
4- ابتدا پنجه و بعد پاشنه پا روي زمين قرار ميگيرد.
5- در هر گام پاي تكيه گاه صاف سپس پاي بعدي از زمين برداشته شود ( نبايد با زانوي خم صعود كرد )
6- فاصله پاها نبايد از يكديگر زياد باشد.
7-تنفس از طريق بيني انجام شود زيرا تنفس از دهان باعث خشگي گلو, تشنگي و در هواي سرد سرماخوردگي و عفونت گلو ميگردد .
8- در شيب هاي تند و ارتفاعات بالا با هر گام دم و با گام بعدي عمل باز دم را انجام ميدهيم.
9- پس از هر يك ساعت حركت پنج دقيقه استراحت لازم است.
10- براي هر صعود مهم ترين مسئله تقسيم صحيح انرژي مي باشد.
- روش بازگشت ( گام برداري در بازگشت)
1- پا از زانو كمي خم و با انعطاف حركت ميكنيم.
2- ابتدا پاشنه و سپس پنجه پا را روي زمين قرار ميگيرد.
3- اگر شيب تند است , به روش پلكاني و از پهلو با بقل پا فرود ميآييم.
4- در شن اسكي ها , بايد بدن را كمي خم و پاشنه پا را در شن فرو كرده فرود ميآييم.
- چگونه حركت كنيم؟
      فرمول كلاسيك آن عبارتند از:
   - هماهنگي قدم با نفس , تنظيم سرعت حركت با شيب و سختي مسير.
   - در تابستان استراحت در فواصل معين و در جاهاي بدون باد.
   - در زمستان حركت مداوم.
   - نه خيلي سريع و نه خيلي آهسته ( معمولأ ابتدا آهسته و پس از گرم شدن تندتر ).
   - حركت با چشم باز, با توجه به اطراف و مسير بازگشت و با توجه به فواصل و موانع و زمانها .
   - در صورت لزوم يادداشت برداري و جمع آوري هر چه بيشتر اطلاعات.
 با احتياط و بدون خطر كردن زياد.
هنگام کوهنوردي بايد انرژي خود را به گونه اي تقسيم کرد تا کمتر خسته شويم. تند راه رفتن در سربالايي ها به ويژه در کساني که فاقد آمادگي جسماني لازم اند يا اين که کوله پشتي سنگين با خود به همراه دارند، نه تنها باعث تنگي تنفس خواهد شد بلکه مصرف انرژي بيشتري را مي طلبد. اگر اين عمل ادامه يابد ، شخص موهنورد به اصطلاح "خواهد بريد". بيشتر کساني که در کوه : مي برند" آن هايي هستند که انرژي خود را به خوبي تقسيم نموده اند.
طول قدم يک کوهنوردي بايد با در نظر گرفتن قد و عوامل ديگري همچون شيب مسير تنظيم شود. در مکان هاي تقريبا تخت که شيب اندکي دارند ، مي توان قدمهاي بلندي برداشت. ولي در سربالايي ها و مکان هاي پرشيب بايد فاصله قدمها را کوتاه تر در نظر گرفت تا خستگي به کمترين ميزان خود برسد.
هنگام راهپيمايي بايد تمام سطح پا روي زمين گذاشت . اما در بعضي از سربالايي ها مي توان فقط از قسمت جلويي پا نيز استفاده کرد.
يکي از نکات بسيار مهم در کوهپيمايي، تنفس صحيح نگام صعود و فرود است . زيرا که با تنفس صحيح، اکسيژن کافي به بدن خواهد رسيد. به خصوص که در ارتفاعات به دليل کم شدن ميزان هوا ، بدن نياز به مصرف انرژي بيشتري براي کسب اکسيژن مورد نياز خود دارد. هنگام دم مي توان هم از بيني و هم از دهان استفاده نمود ( با نسبت 70 به 30 درصد ). استفاده صرف از بيني با توجه به تمام مزايايي آن ، به دليل حجم هواي ورودي کمتر ، گاهي اوقات امکان پذير نيست (1).
هنگام بازدم بايد هواي درون ريه ها را محکم از دهان خارج کرد ( بازدم قوي ) تا بتوان از حجم هواي مرده داخل ريه ها تا حد امکان کاست و هواي پر اکسيژن را جايگزين نمود . تعداد دم و بازدم ، به عواملي چون ارتفاع ، آمادگي جسماني ، شيب مسير ، طول قدم ها حجم ريوي ، ميزان رطوبت هوا و در نهايت نحوه قرار گيري سر و گردن بستگي دارد.
معمولا نمي توان مدت زمان طي يک مسير معين را با دقت کامل تعيين کرد . اما روش هايي وجود دارد که مي توان با استفاده از آن ها اين زمان را با دقت قابل قبولي به دست آورد . يکي از اين روشها به ريالائده ناي سمين (Naismith's Rule) معروف است . با استفاده از اين قانون و داشتن نقشه هاي بزرگ مقياس ( مقياس 5000/1 يا بزرگتر) مي توان قبل از انجام يک برنامه تقريب خوبي براي زمان انجام آن برنامه به دست آوريم .
قائد ناي اسميت براي تخمين زمان انجام يه برنامه :
§         براي هر 5 کيلومتر راهپيمايي در مسيرهاي تخت و ساده 1 ساعت در نظر مي گيريم.
§         براي هر 3 کيلومتر کوهپيمايي در شيب ها که شما را به تقلا وا مي دارد ، 1 ساعت در نظر مي گيريم.
§         براي هر 1 کيلومتر مسير ناهموار ، بوته زار انبوه، برف نرم ، شن زار، 1 ساعت در نظر مي گيريم.
§         به ازاي هر 500 متر افزايش ارتفاع ، 1 ساعت به زمان کل اضافه مي کنيم.
§         به ازاي رهر 1000 متر کاهش ارتفاع ، 1ساعت به زمان کل اضافه مي کنيم.
§         در ممجموع به ازاي هر 5 ساعت نيز 1 ساعت اضافي براي اوقات تلف شده و استراحت در نظر مي گيريم.
بايد عادت نماييم تا بعد از حدود 2 ساعت کوهپيمائي مداوم حدود 10 تا 15 دقيقه استراحت کنيم تا بدن ما بتواند خود را براي فعاليت بعدي آماده کند .
در موقع عبور از سطوح شيب دار بايد عمود بر سطح حرکت نماييم در اين حالت پاها را نيز عمود بر سطح افق قرار داد.
در شيب مي توان از باتوم راهپيمائي نيز استفاده نمود.
تا حد امکان از صعود در شيب هاي پر از سنگريزه و شن اجتناب نماييد چرا که با صرف انرژي زياد مسافت کمي را خواهيد پيمود . در اين جور مکان ها بايد جايي را انتخاب کرد تا شخص به عقب ليز نخورد ، هنگام پايين آمدن از اين نوع سطوح بايد اول پاشنه پا را روي زمين گذاشت .
هنگام پاين آمدن از شيب هاي تند بهتر است فاصله قدم ها را کوتاهتر انتخاب نماييم. رعايت فاصله مناسب با نفر جلويي نيز از واجبات است . به طوري که اگر نفر جلويي ناگهان ايستاد ، تعادل نفر قبلي به هم نخورده و احتمالا به نفر جلو برخورد نکند. از سويي اگر تعادل نفر عقب به هم خورد ، نفر جلويي فرصت کافي براي عکس العمل داشته باشد . بايد به خاطر بيپاريم که هنگتم پايين آمدن متناسب با ميزان شيب مسير زانوها را خم و بالاتنه را نيز به شرط آن که مرکز ثقل بدن هنوز داخل سطح اتکاي بدن بماند. ه جلو متمايل کنيم.
شيب هاي بيش از 20 درجه را چه هنگام صعود و چه هنگام فرود حتما به صورت مارپيچ (زيگ زاگ) طي نماييد. زيرا در اين صورت فشار وارد بر بدن بسيار کمتر مي شود(4). به ياد داشته باشيد که هر چه شيب تند تر مي شود، زاويه بين دوخط زيگزاگ(5) کمتر و طول مسير زيگزاگ کمتر و طول مسير زيگزاگ با توجه به پهناي منطقه مانور بلندتر مي شود.
هنگام بالارفتن از شيب بهتر است که از پاکوب ها (6) براي طي مسير استفاده شود و حتي المقدور از مسيرهاي نامشخص پرهيز گردد.
مسيرهاي با شيب کم را مي توان به طور مستقيم بالا رفت . اين مسيرها اکثرا مسيرهايي هستند که از گذشته هاي دور اهالي کوهپايه نشين آن منطقه ، در شرايط هوايي مناسب ، به دلايل متفاوت در آن تردد مي کردند که اکنون مورد توجه کوهنوردان قرار گرفته است . اين گونه مسيرها غالبا در کنار رودها يا کَمَربُر کوه ها قرار دارد.
به هر روش که در حال بالارفتن از شيبي باشيم بايد پاي باردار بعد از هر گام هميشه به صورت مستقيم قرار بگيرد. اين عمل باعث مي شود تا فشار وزن بدن از روي ماهيچه هاي پا خارج و به استخوان ها و تاندوم ها منتقل شود. در غير اين صورت ماهيچه هاي پا بايد دائماً وزن بدن را تحمل کنند. که اين امر سبب خستگي زودرس خواهد شد .
 


:: موضوعات مرتبط: کوه پیمایی، ،

نویسنده : روابط عموی گروه آوا تاریخ : جمعه 15 ارديبهشت 1391

تحقیقی جدید در زمینه فایده استفاده از عصا
 
 

 

نویسنده: نویسنده /مترجم : فریدون شیرمحمدلی 

                               

3 ژوئن 2010 – مطالعه ای که توسط اساتید دانشگاه نورث اومبریا انجام شد برای اولین بار نشان داده است که باتون ها به حفظ عملکرد ماهیچه کوه پیماها کمک می کند و در عین حال بطور قابل توجهی درد روزهای بعدی کوه پیمایی را می کاهند.

در این مطالعه ، 37 مرد و زن ورزشکار به دو گروه با تناسب اندام برابر تقسیم شدند و از آنان خواسته شد به کوه اسنودون ، مرتفع ترین کوه انگلستان و ولز صعود کنند و فرود آیند. در میان یک گروه باتون توزیع شد و نحوه استفاده از آن به آنان آموزش داده شد ، در حالیکه گروه دیگر بدون باتون کوه پیمایی کردند. هر دو گروه در شب قبل غذایی مشابه خوردند ؛ صبحانه ای مشابه صرف کردند ، بار هم وزنی را حمل کردند و در طی صعود و فرود استراحت های برنامه ریزی شده مشابهی داشتند.

ضربان قلب شرکت کنندگان و perceived exertion rating هر فرد در طی کوهپیمایی ثبت شد. سپس در پایان کوه پیمایی ، و در فواصل 24 ، 48 و 72 ساعت پس از آن آسیب و عملکرد ماهیچه از طریق تست های مختلف ارزیابی شدند.

نتایج نشان دادند گروه استفاده کننده از باتون ، درد ماهیچه بسیار کمتری داشتند. این گروه توان از دست رفته کمتر و بهبودی سریعتر بلافاصله پس از کوه پیمایی در مقایسه با گروه کنترل داشتند. دردی که توسط خود افراد ارزیابی شد در 24 ساعت در هر گروه بالا رفت اما در گروه باتون دار هم در این زمان و هم در 48 ساعت بطور قابل توجهی پایین بود. به علاوه ، سطوح آنزیم کراتین کیناز ( که نشان دهنده آسیب عضله است ) در زمان 24 ساعت در گروه بدون باتون بسیار بیشتر بود ، در حالیکه سطوح آنزیم گروه باتون دار نزدیک به سطوح قبل از راهپیمایی بود. این امر نشان می دهد که آسیب ماهیچه ای که داشتند قابل اغماض بود.

تولید کنندگان باتون اظهار داشته اند که باتون ها می توانند نیروهای وارد بر مفاصل پایین بدن را تا 25 درصد کاهش دهند. اما ، تحقیق موجود محدود به آزمایشگاه یا مکان های بیرون غیر کوهستانی ، نظیر پیست های دومیدانی بوده است ، و تنها بر بررسی های بیومکانیکی در زمینه فشار بر مچ پا ، زانو و مفصل ران متمرکز بوده است. این اولین مطالعه مستند در مورد تاثیر باتون ها در محیط هایی است که این وسیله برای آن طراحی شده اند.

دکتر گلین هواتسن ، مسئول انجام مطالعه می گوید :" نتایج ، مدرک قوی را ارائه می کنند که باتون ها دامنه آسیب ماهیچه را ، در طی کوه پیمایی یک روزه ، تقریبا تا نقطه محو کامل کاهش می دهند.جلوگیری از آسیب وارد بر عضله احتمالا انگیزه ( فرد )  را بهبود می بخشد و بدین خاطر باعث می شود افراد به مدت طولانی تری از فواید ورزش بهره برند. احتمالا مزیت مهمتر آن است که فواید توام استفاده از باتون در کاهش فشار به قسمت های پایین بدن ، افزایش ثبات و کاهش آسیب ماهیچه می تواند به اجتناب از آسیب در روز های بعد از راهپیمایی هم کمک کند. اغلب افت زمان واکنش و حس وضعیت ، همراه با عضله های آسیب دیده است که سبب افتادن و لغزیدن می شود که می تواند منجر به آسب بیشتر در زمین کوهستانی  یا ناهموار شود. این یافته ها به طور خاص کاربرد قوی برای ورزشکارانی دارد که می خواهند فعالیت چند روزه در زمین های کوهستانی انجام دهند."

منبع : http://www.sciencedaily.com/releases/2010/06/100602121000.htm

مترجم : فریدون شیرمحمدلی

 



:: موضوعات مرتبط: کوه پیمایی، ،

نویسنده : روابط عموی گروه آوا تاریخ : جمعه 15 ارديبهشت 1391

نقش حیاتی آب در کوهستان

 

 

 
 

 

نقش حیاتی آب در کوهستان
 
دکتر ابولفضل جوادی
 
کارکردهای آب: بی تردید آب مهم ترین و حیاتی ترین ماده غذایی است. این مایع ترکیبی از اکسیژن و هیدروژن بوده، دارای خواص فیزیکی مهمی همچون گرمای ویژه بالا،دمای تبخیر بالا و حلالیت بالاست.به جرات می توان گفت هضم و جذب تمام مواد غذایی به وجود آب بستگی دارد.آب در بدن ما نقش های مهمی دارد که محافظت از بافت های حیاتی(همچون مغز و نخاع )، و حفظ غلظت طبیعی کانی ها ، حفظ روانی خون کمک به گوارش و جذب غذا ، توزیع مناسب گرما ، دفع مواد زاید ، تنظیم دمای بدن ، کاهش درد و خستگی ماهیچه ای پس از ورزش و دفع سم های ناشی از تمرین از جمله آنهاست.
 
1) دفع آب:
آب حدود چهل درصد از وزن افراد چاق، پنجاه درصد از وزن زنان بزرگسال ، شصت درصد وزن ازمردان بزرگسال و هفتاد درصد وزن از افراد ماهيچه اي را تشكيل مي دهد.تعريق و تنفس از راه هاي مهم دفع آب هستند.تعريق در محيط گرم و تنفس در محيط سرد عامل دفع آب به شمار مي آيد.بخشي از آب بدن نيز همواره از راه ادرار و مدفوع از دست مي رود.غذاهاي سرشار از پروتيين و همچنين مواد ادرارآوري چون الكل وكافئين(چايو و قهوه)نيز موجب اتلاف آب بدن مي شوند.دما،رطوبت محيط و پوشاك ورزشكار از عوامل موثر بر دفع آب هستند.مدت و شدت تمرين نيز بر ميزان اتلاف آب تاثير مي گذارد.ميزان دفع آب در افراد بي تحرك،حدود دو تا سه ليتر در روز است كه ضمن ورزش هاي سنگين(از جمله صعودهاي دشوار)تا حدود ده ليتر نيز مي رسد.
جذب و حفظ آب:
ميزان نياز به آب،به وزن بدن بستگي دارد ولي به طور كلي براي افراد بي تحرك،يك ميلي ليتر آب به ازاي هر كالري دريافتي لازم است.با اين حساب يك زن بالغ متوسط به دو ليتر و يك مرد بالغ متوسط به سه ليتر آب در روز نياز دارد.البته اين ميزان در ضمن ورزش،به شدت افزايش مي يابد.آب مورد نياز در ضمن يك جلسه ورزش متوسط ، به ازاي هر كيلوگرم وزن بدن به سي ميلي ليتر و در ضمن ورزش سنگين به ازاي هر كيلوگرم به چهل ميلي ليتر مي رسد.يعني يك مرد هفتاد كيلويي در ضمن يك جلسه تمرين سنگين به حدود سه ليتر آب نياز دارد.بدن ما آب مورد نياز خود را از راه دريافت آب،مايعات جانشين و غذاها تامين مي كند.خشك ترين غذاها هم مقداري آب دارند(جدول يك)
جدول يك-ميزان آب برخي مواد غذايي رايج در كوه:
 
نام ماده
ميزان آب
كاهو
96درصد
هويج
91درصد
پرتقال
88درصد
سيب
85درصد
سيب زميني
80درصد
موز
76درصد
ذرت
74درصد
پنير
40 درصد
نان
36 درصد
    كيك ساده
32 درصد
كره
16 درصد
آجيل
5 درصد
غلات
4درصد
 
سوختن مواد در بدن نيز موجب توليد مقدار كمي آب مي شود كه آب سوخت و ساز نام دارد.به طور كلي بافت چربي آب كمتر و بافت عضلاني آب بيشتري جذب مي كند.درصد آب در بدن افراد چاق پايين تر و در افراد ماهيچه اي،كاركرد ورزشي بهتر و تحمل و استقامت بيشتري دارند.
ورزشكاران بايد سه تا شش ساعت پيش از ورزش مايعات كافي بنوشند تا در آغاز ورزش،بدنشان آب كافي داشته و در عين حال نياز به دفع ادرار نداشته باشند.البته مصرف نوشيدني هاي كافئين دار(مانند چاي)در اين مرحله مي تواند موجب افزايش دفع ادرار و كم آبي بدن گردد.براي پيشگيري از كم آبي در ضمن ورزش بايد چند نكته مهم توجه كرد:
نوشیدن مکرر آب(یا مایعات جانشین آن) با حجم کم یکی از راه های کلیدی است.بهره گیری از پوشاک مناسب به منظور افزایش تهویه و جلوگیری از تعریق شدید،تنفس از راه بینی جلوگیری از اتلاف آب از طریق باز دم و مصرف قند کافی برای کمک به حفظ اب بدن روش های دیگری هستند که می توان برای جلوگیری از کم آبی بکار گرفت.حداکثر مدت بقا بدون آب در بهترین شرایط یک هفته و در شرایط دشوار فقط چند ساعت است.بنابراین مبالغه نیست که بگوییم(( غذا می توان صعود کرد ولی بدون آب هرگز))
 
 2) پیامدهای کم آبی:
 
افت کارکرد ورزشی،اختلال در توزیع گرما،افزایش بار قلب،افزایش دمای مرکزی بدن و اختلالات کلیوی از پیامدهای کم آبی هستند.شاید مهم ترین پیامد کم آبی بدن،کاهش حجم خون و افزایش غلظت آن باشد.بررسی نشان داده که کاهش آب بدن به میزان 2 درصد می تواند باعث افت محسوس کارایی ورزشکار گردد.البته کم آبی قابل ملاحظه بدن پیامدهای جدی تری دارد که می تواند حتی موجب مرگ ورزشکار شود.در شرایط محیطی دشوار،اتلاف آب بدن می تواند به بیش از دو لیتر در ساعت برسد.در ضمن تعریق علاوه بر آب،عناصری همچون سدیم،کلر،پتاسیم و منیزیم نیز از دست می روند.برای حفظ آب بدن در ضمن ورزش،باید بیش از نیاز ظاهری بدن مایعات مصرف کرد.نگهداری مقداری مایع در معده در طول زمان ورزش موجب افزایش سرعت تخلیه معده می گردد.بهترین روش ان است که بلافاصله پیش از ورزش چهارصد تا ششصد میلی لیتر مایع مصرف کرده سپس هر پانزده دقیقه دویست تا دویست و پنجاه میلی لیتر مایع بنوشیم.
 
3) مایعات جانشین:
ورزشکاران به دلایل گوناگون از مایعات جانشین آب استفاده می کنند.مدت ورزش و شرایط محیطی،از عوامل موثر بر گزینش مایعات جایگزین هستند.اگر فعالیت ورزشی کمتر از یک ساعت طول بکشد،مصرف آب ساده کفایت می کند.در فعالیت های بیش از یک ساعت،مایعات قندی نسبت به آب ساده ارجحیت دارند.در فعالیت های ورزشی بیش از سه ساعت (از جمله کوه نوردی)یا ورزش در محیط بسیار گرم،باید به مایعات قندی مقدار کمی نمک هم افزود.غلظت مناسب قند،چهار تا هشت درصد(چهل تا هشتاد گرم در لیتر) و غلظت مناسب نمک حدود یک گرم در لیتر است.وجودهمزمان قند و نمک در آب،به جذب بهتر و سریع تر آن کمک می کند.فراموش نکنیم که غلظت بالای قند(در مایعات خیلی شیرین)می تواند باعث اختلال در تخلیه معده و تشدید دفع آب از بدن شود که نتیجه آن کم آبی شدید است.به عنوان یک رهنمود عملی می توان چای کم شیرین را برای فصل سرما و شربت های خانگی رقیق را برای فصل گرما پیشنهاد کرد.دوغ رقیق و کم نمک،مایعی مناسب برای فصل گرماست که علاوه بر تامین آب،نمک از دست رفته در اثر تعریق را نیز جبران کرده،حاوی کانی های ضروری و بسیاری از مواد مغذی نیز می باشد.یکی از آثار سودمند ورزش منظم در بلند مدت،افزایش حجم خون است.این افزایش هم گلبول های قرمز(یاخته های خون)و هم پلاسما(پخش مایع خون)را در بر می گیرد.یعنی در ورزشکاران آماده و تمرین کرده،هم ظرفیت انتقال اکسیژن و هم اندوخته آب بدن بالاتر از دیگران است.در پایان یادآور می شود که برای مصرف آب در ضمن ورزش،به هیچ وجه نباید منتظر تشنگی شد زیرا حس تشنگی هنگامی بیدار می شود که درصدقابل توجهی از آب بدن از دست رفته باشد و بدیهی است که آن هنگام برای جبران کم آبی،بسیار دیر است.پس کوهنوردان باید خود را عادت دهند که ضمن تمرینو صعود پی در پی آب یا مایعات جایگزینبنوشند.ضمن کوهنوردی میزان اتلاف آب در اثر تعریق و تنفس به شدت افزایش می یابد و به همین نسبت،باید میزان دریافت مایعات را افزایش داد.سرما نیز میزان دفع ادرار را افزایش می دهد به همین دلیل میزان نیاز به آب در محیط های سرد و مرتفع افزایش می یابد.
 
4) توازن آب:
 
تعریق شدید ضمن ورزش می تواند به اتلاف ملاحظه اب و الکترولیت(یون های محلول در مایعات بدن)وسپس کاهش کارکرد جسمی منتهی شود.پس باید ضمن ورزش و پس از آن،مایعات از دست رفته را جایگزین ساخت.آب تا شصت درصد از توده بدن را تشکیل می دهد.حدود شصت و دو درصد از آب،تام بدن درون یاخته ای و سی و هشت درصد برون یاخته ای(پلاسما،لنف و سایر مایعات بیرون از سلول ها)است.مصرف طبیعی آب از روزی دو و نیم لیتر در زمستان تا سه لیتر در تابستان متغییر است.ضمن ورزش،بدن از راه پوست(تعریق) و از طریق بخار هوای بازدمی (تنفس)،آب از دست می دهد.میزان این اتلاف بسته بهدمای محیط،رطوبت و ارتفاع از نیم تا یک لیتر در نوسان است.در شرایط محیطی حاد،اتلاف مایع می تواند به بیش از دولیتر در ساعت برسد.اگر کم آبی از حد دو درصد وزن بدن فراتر رود،افت آشکاری در کارکرد جسمی فرد دیده می شود.کم آبی شدید بالقوه کشنده است.ورزش کردن در شرایط کم آبی موجب افزایش سریع دمای بدن و گرمازدگی می شود.به عنوان مثال،یک مسابقه ماراتن در دمای بالا ممکن است دوندگان حدود هشت درصد از وزن بدنشان را از دست بدهند که معادل سیزده درصد از آب بدن آنهاست.حتی در رقابت های کوتاهتر، احتمال دو تا چهار درصد کاهش وزن وجود دارد.
 
برای حفظ آب بدن در ورزش،باید بیش از نیاز ظاهری بدن مایعات مصرف کرد.
جایگزین سازی مناسب آب از دست رفته ضمن ورزش و پس از آن،زمانی میسر است که سدیم از دست رفته از طریق عرق نیز جبران شود.نوشیدن آب فراوان با نمک ناچیز می تواند موجب کاهش سدیم پلاسما گردد که پیامد آن گیجی،عدم آگاهی به محیط و حتی تشنج خواهد بود.افزودن قند به نوشیدنی،روشی سودمند برای افزایش انرژی دریافتی است که با حفظ غلظت خون،کارکرد استقامتی را در ورزش سنگین بهبود می بخشد. قند موجود در مایع مصرفی برای تامین آب،می تواند جهت حفظ اندوخته گلیکوژن ماهیچه ها مصرف شود یا هنگامی که گلیکوژن ماهیچه به پایان رسیده است به عنوان گلوکز ذخیره عمل کند.باید ترکیب نوشیدنی را بر پایه اولویت نیاز به انرژی یا آب – بسته به مدت و شدت ورزش و شرایط محیط تغییر داد.البته این موضوع از سوی دیگر به ویژگی های فردی ورزشکار بستگی دارد.ایجاد الگویی برای مصرف مایعات باید بخشی از روند آموزش ورزشکار باشد.این آموزش به هر ورزشکار اجازه میدهد تا راهبردشخصی خود را برای تامین مایعات پیدا کرده،به احساس وجود مایع در معده خویش عادت نماید این موضوع به ویژه برای ورزشکارانی مهم است که در آب و هوای سرد زندگی و تمرین کرده اند و قادر نیستند مایع اضافی مورد نیاز به هنگام تمرین و رقابت درآب و هوای گرم را تامین نمایند.مایعات قندی جایگزین باید پنج تا هشت درصد قند با شاخص قند متوسط تا بالا داشته باشند.برای تعیین درصد قند یک نوشیدنی،مقدار قند بر حسب گرم به حجم مایع بر حسب میلی لیتر تقسیم و حاصل آن در عدد صد ضرب می شود.بهترین روش تامین آب کافی،مصرف چهارصد تا ششصد میلی لیتر بلافاصله پیش از ورزش و سپس دویست تا دویست و پنجاه میلی لیتر به فواصل پانزده دقیقه ای در ضمن ورزش – بسته به ویژگی های فردی ورزشکار و شرایط آب و هوای – است.بهترین معیار تشخیص کافی بودن آب بدن نیز،حجم و رنگ ادرار است.دفع حداقل یک لیتر ادرار روشن و رقیق در شبانه روز،نشانه وجود آب کافی در بدن است.
 
5) پر آب سازی:
 
یکی از روش های پیشگیری از کم آبی ضمن ورزش،پر آب سازی است.به این صورت که با مصرف پی در پی مقادیر کم آب(صد تا دویست میلی لیتر در هر پنج دقیقه)می توان بدون افزایش سرعت تخلیه معده و ایجاد اختلالات گوارشی،میزان آب بدن را برای آغاز فعالیت بالا برد.برای جلوگیری از دفع کلیوی آب بهتر است از مایعات جایگزین آب با مقادیر مناسب قند و نمک استفاده کنیم زیرا بخش قابل توجهی از آب ساده مصرفی، از راه ادرار تلف می شود.علت افزایش جذب آب از طریق مصرف محلولهای قندی – نمکی ،وجود گلوکز و سدیم در این محلولها و نقش این دو ماده در افزایش جذب و نگهداری آب در بدن است.در صعودهای چند روزه نمی توان همه آب مورد نیاز را با خود برد.پس از فراهم کردن آب از محیط ،گریز ناپذیر است.جوشاندن آب ،یکی از بهترین راههای گند زدایی آن است.البته باید بدانیم که در ارتفاعات،آب در دمای پایین تری بجوش می آید.پس باید آن را مدت بیشتری بجوشانیم.از ترکیبات ید و کلر نیز می توان برای گند زدایی آن استفاده کرد.برفی که آب می کنیم آب تقریبا خالص است که دستگاه گوارش ما به آن عادت ندارد و موجب اختلالات گوارشی می گردد. به همین دلیل باید به آن کمی قند و مقدار ناچیزی نمک بیافزاییم.
 
6) معایب نوشابه والکل:
 
نوشابه های موجود در بازار برای جبران آب از دست رفته بدن،گزینه های مناسبی نیستند زیرا اولا میزان قند آنها بالاتر از محدوده مطلوب است.دوم اینکه قند موجود در این گونه نوشابه ها معمولا از نوع نامناسب(ساکاروز یا فروکتوز)است.از این گذشته،نوشابه های موجود عموما درارای کربنات هستند که در معده تبدیل به دی اکسید کربن می شود و نفخ و اختلالات گوارشی پدید می آورد.کافین موجود در نوشابه ها نیز ماده ای ادرار آور است که می تواند موجب افزایش اتلاف آب گردد.ثابت شده که مصرف الکل در ضمن کوهنوردی یا پیش از آن – حتی شب پیش از صعودکارایی ورزشی را کاهش می دهد.کاهش سطح هوشیاری ناشی از مصرف الکل نیز برای کوهنوردان خطرناک است.اثر ادرار اور الکل، کوهنورد را در معرض خطر کم آبی بدن و پیامدهای آن قرار می دهد.باز شدن رگهای سطحی بدن در اثر نوشیدن الکل،کوهنورد را در محیط سرد در معرض خطر افت دما قرار می دهد.الکل در روند رهایش گلوکز از کبد نیز اختلال ایجاد می کند و موجب کاهش سطح گلوکز خون می شود.مصرف بلند مدت الکل موجب پیدایش سوء تغذیه برخی ویتامین ها و مواد کانی مانند تیامین،پیریدوکسین و کلسیم می شود.
 
7) خلاصه :
 
آب، حیاطی ترین ماده غذایی است که در بدن ما نقشهای مهمی ایفا می کند.تعریق و تنفس از راه های مهم اتلاف آب در بدن ما هستند.تعریق شدید ضمن ورزش موجب اتلاف قابل ملاحظه آب و الکترولیت های محلول در آن گردیده ظرفیت کارکرد جسمی را کاهش می دهد.دما و رطوبت محیط،پوشاک ورزشکار و همچنین مدت و شدت ورزش ازعوامل موثر بر دفع آب هستند.اتلاف آب در صعودهای سنگین، به ده لیتر در روز هم می رسد.برای حفظ کارایی و پیشگیری از خطرات کم آبی،ورزشکار باید آب و برخی الکترولیت ها را در ضمن تمرین و رقابت جایگزین نماید.جایگزی سازی آب و الکترولیت،در ضمن ورزش بلند مدت در شرایط محیطی گرم و مرطوب و نیز در دوره باز یافت اهمیت ویژه ای دارد. در فعالیت های ورزشی بلند مدت (مانند کوه نوردی)باید از آب حاوی قند و نمک استفاده کرد تا ضمن حفظ اندوخته قند بدن، سدیم از دست رفته در ضمن تعریق نیز جبران گردد.غلظت مناسب قند حدود پنج درصد و غلظت مناسب نمک، حدود یک در هزار است.برای نوشیدن آب،نباید منتظر تشنگی شد بهتر است هر نیم ساعت بسته به شرایط از نصف لیوان تا دو لیوان آب یا مایعات جانشین بنوشیم.نوشابه ها و آب میوه های بازاری که قند زیادی دارند،برای مصرف در ضمن ورزش یا پیش از آن مناسب نیستند و باید با افزودن مقداری آب، رقیق شوند.کربنات و کافین نیز از مواد زیان آور نوشابه ها هستند.مصرف الکل،به دلایل پر شمار ب رای کوهنوردان زیانبار است و پیامدهای زود رس و دیر رس دارد.
 
 
منبع :جوادی ابوالفضل،(تغذیه در کوهستان،از الفبا تا هیمالیا)
 
 
 


:: موضوعات مرتبط: تغذیه، ،

نویسنده : روابط عموی گروه آوا تاریخ : جمعه 15 ارديبهشت 1391

ماسوله قله و قلعه رودخان 6 الي 8/2/91

سرپرست:رحمان رفیقی

عکاس: امیر کیایی و حسن شادفر
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

 



:: موضوعات مرتبط: بهار 91، ،

نویسنده : روابط عموی گروه آوا تاریخ : پنج شنبه 14 ارديبهشت 1391

سنگ جماران 8/2/91

 

 



:: موضوعات مرتبط: بهار 91، ،

نویسنده : روابط عموی گروه آوا تاریخ : پنج شنبه 14 ارديبهشت 1391

دربند بند یخچال 25/1/91

عکاس: علی عسگری

 



:: موضوعات مرتبط: بهار 91، ،

نویسنده : روابط عموی گروه آوا تاریخ : جمعه 8 ارديبهشت 1391

آتش کوه1391.1.25

سرپرست : رحمان رفیقی

عکاس : خانم فتحی

 



:: موضوعات مرتبط: بهار 91، ،

نویسنده : روابط عموی گروه آوا تاریخ : جمعه 8 ارديبهشت 1391

قله کلکچال.1.18

سرپرست :رحمان رفیقی

عکاس :خانم فتحی



:: موضوعات مرتبط: بهار 91، ،

نویسنده : روابط عموی گروه آوا تاریخ : جمعه 8 ارديبهشت 1391

توچال 91.1.12

سرپرست :علی عسگری

عکاس : علی عسگری



:: موضوعات مرتبط: بهار 91، ،

نویسنده : روابط عموی گروه آوا تاریخ : جمعه 8 ارديبهشت 1391

دارآباد 1/2/91

سرپرست : آقای رحمان رفیقی

عکاس : خانم فتحی و امیر

 

 

 

 



:: موضوعات مرتبط: بهار 91، ،

نویسنده : روابط عموی گروه آوا تاریخ : جمعه 8 ارديبهشت 1391



تمام حقوق اين وبلاگ و مطالب آن متعلق به گروه کوهنوردی آوا مي باشد.