چطور یک کوله پشتی مناسب انتخاب کنیم؟

گروه کوهنوردی آوا

گزارش صعود به قلل ایران

اطلاعیه / قابل توجه مسئولین بخش های جستجو و نجات استان‌ها انعقاد تفاهم نامه همکاری فدراسیون با سازمان امداد و نجات جمعیت هلال احمر واژه کوهستان یا قبرستان: شاهوار ۱۷.۱۲.۹۷ یخ نوردی دره هملون ۲۸.۱۰.۹۷ گاوبینی ۲۱.۱۰.۹۷ گاوبینی ۲۱.۱۰.۹۷ نجفدر به هاره قسمت سوم تصاویر نجفدر به هاره قسمت دوم تصاویر نجفدر به هاره قله برج ۱۰.۶.۹۷ تصاویر قله پاشوره ۲۲.۴.۹۷ دوره نجات فنی دهمین جلسه کمیسیون ایمنی ارتفاعات شمالی تهران برگزار شد خط الراس ریزان.پرسون.اندار.۹۷۰۳۰۱۸ مصوبات نهمین جلسه کمیسیون ایمنی ارتفاعات شمال تهران: دهمین شماره گاهنامه «صعود» منتشر شد مصوبات هشتمین جلسه کمیسیون ایمنی ارتفاعات شمال تهران

آمار وب سایت:

بازدید امروز : 26
بازدید دیروز : 28
بازدید هفته : 26
بازدید ماه : 1307
بازدید کل : 30699
تعداد مطالب : 436
تعداد نظرات : 214
تعداد آنلاین : 1


	آمار وبلاگ:
	بازدید امروز : 26 بازدید دیروز : 28 بازدید هفته : 26 بازدید ماه : 1307 بازدید کل : 30699 تعداد مطالب : 436 تعداد نظرات : 214 تعداد آنلاین : 1

دانلود آهنگ جدید

چطور یک کوله پشتی مناسب انتخاب کنیم؟

انجمن پزشکی کوهستان ایران: چه چیزهایی را هنگام خرید کوله پشتی باید مد نظر قرار دهیم؟ چه ویژگی های خاصی باید کوله پشتی داشته باشد؟

اینها سوالاتی است که من به هنگام خرید کوله پشتی از خودم می پرسم.

در نظر داشته باشید که ما نمی توانیم یک مدل و نوع خاصی از کوله پشتی را به شما پیشنهاد دهیم! موارد و پیشنهاد هایی که در این مقاله به شما ارائه می دهیم مبتنی بر تجربه ما از کوهستان و طبیعت گردی در ۲ دهه می باشد.

همیشه به یاد داسته باشید که یک کوله پشتی باید:

◄ طراحی مناسب و اندازه درستی داشته باشد.

◄ مطمئن و راحت روی پشت نشسته و اطراف کمر را بگیرد. (مخصوصا” هنگام افزایش وزن کوله)

◄ شانه ها و گردن را آزار ندهد، در غیر این صورت صدمات و آسیب های جبران ناپذیری را به دنبال خواهد داشت.

مواردی که هنگام خرید کوله پشتی باید در نظر بگیرید:

۱- طول مدت سفر:

اولین پاسخ را باید به این سوال داد که: چه فاصله ای را می خواهید طی نمائید؟

طول برنامه و مقدار لوازم و وسایلی را که نیاز دارید را مشخص کنید.

این به نوبه خود به شما کمک می کند تا اندازه و سایز کوله پشتی را انتخاب کنید.

اگر شما تازه کوهنوردی را شروع کرده اید باید بدانید که کوله پشتی برنامه های یک روزه

با باری به وزن تقریبی ۵ تا ۷ کیلوگرم، با پیاده روی تا حدود ۱۳ کیلومتر با کوله پشتی های برنامه های چند روزه

با باری حدود ۱۵ کیلوگرم، و پیاده روی ۱۹ کیلومتر متفاوت بوده و فرق دارد.

علاقمندان و مشتاقان به کوهنوردی و طبیعت گردی معمولا” چندین کوله پشتی مناسب برای برنامه های مختلف دارند.

۲- مسیر کوه پیمایی:

از خود بپرسید مشخصات و ناحیه ای که می خواهید با کوله پشتی به آنجا بروید کدام است؟

شما می خواهید در یک مسیر ساده و نسبتا” آسان پیاده روی نمائید؟ یا تپه نوردی در یک مسیر باز و گسترده

با کمی تلاش بیشتر را می خواهید آغاز کنید؟ و یا مسیرهای ناهموار با پستی و بلندی و سختی مسیر زیاد

و جدی تری را انتخاب کرده اید؟ باید کوله پشتی را مناسب و مطابق با شرایط یاد شده انتخاب کنید.

اگر کوله پشتی به اندازه کافی بزرگ نیست و نمی توانید وسایل تان را تماما” داخل کوله پشتی قرار دهید،

می توانید از تسمه هایی برای بستن وسایل اضافی و حمل آنها در انواع مسیرها استفاده نمائید

، ولی این ممکن است مشکلاتی را به همراه داشته باشد، به طور مثال: سر و صدا و یا گیر کردن به اطراف.

اگر می خواهید کوله شما به صورت یکنواخت و ثابت قرار گیرد باید لوازم داخل کوله را طوری قرار دهید که

هیچگونه فضای خالی بین آنها نباشد، و این وسایل هیچ تکان و لرزشی نداشته باشد،

در غیر این صورت در صعود از شیب های تند و فرودها دچار مشکل خواهید شد.

۳- نوع سفر یا گردش:

فکر کنید که چطور دوست دارید به وسایل تان دسترسی داشته باشید. اگر شما میل دارید که قمقمه

آب و کیسه غذای خود را در قسمت بالای کوله پشتی قرار دهید دیگر نیازی نیست که کوله پشتی شما حتما”

دارای قسمت های مختلف باشد، و یا اگر تصمیم دارید در کوهستان و طبیعت شب مانی داشته باشید،

نیاز به کوله ای دارید که بخش نگهداری وسایل شب، مثل: چادر و کیسه خواب را جدا داشته باشد.

اگر می خواهید جدی تر به کوهنوردی بپردازید، باید وسایلی مانند: باتوم، گتر، طناب انفرادی و زیر انداز و

… را با خود حمل کنید، باید کوله پشتی انتخاب کنید که برای این منظور طراحی شده باشد.

اگر زیاد عکس می گیرید و لوازم و تجهیزات عکاسی با خود حمل می کنید نیاز به کیف یا کوله پشتی مخصوص عکاسی دارید.

تا جایی که ممکن است خواسته هایتان را از یک کوله پشتی و وسایلی که می خواهید با آن حمل کنید با فروشنده در میان بگذارید.

۴- وزن کوله پشتی و مناسب بودن آن:

برای کوهنوردان حرفه ای داشتن چندین کوله پشتی با سایزهای مختلف و وزن های متفاوت از ضروریات است

. برای کوهنوردی به سبک ترین کوله پشتی ممکن نیاز دارید تا به شما اجازه حمل مواد ضروری را بدهد.

برای خرید، کوله پشتی های مختلف را پس از پر کردن تست کنید و در نهایت یکی را که از همه راحت تر است انتخاب نمائید.

وزن کوله پشتی که حمل می کنید نباید از ۲۵ درصد وزن خودتان بیشتر باشد.

البته مواقعی است که مجبور به این کار می شوید و چاره ای نیست.

مثل: صعود های حرفه ای چند روزه که مجبور به حمل چادر و کیسه خواب و وسایل و تجهیزات فنی خواهید بود.

۵- اندازه و سایر کوله پشتی:

اگر قصد حرکت در مسیر چند روزه را با یک راهنما دارید باید یه کوله پشتی متناسب با مدت زمان برنامه انتخاب کنید.

در این صورت به یاد داشته باشید که هر چقدر کوله شما بزرگ تر باشد و لوازم بیشتری بردارید

کوله شما سنگین تر خواهد شد! (به یاد داشته باشید که وزن کوله باید با قدرت بدنی شما هم متناسب باشد)

بنابراین همیشه سعی کنید کوچک ترین کوله ای را که در برنامه نیاز دارید حمل کنید،

به استثناء زمانی که قصد انجام صعودهای بخصوصی با لوازم و تجهیزات زیاد را دارید.

۶- آنچه که بدن به آن نیاز دارد:

از موارد دیگری که در انتخاب کوله پشتی باید در نظر گرفت مشخصات یا فیزیک بدن است.

آیا شما بلند قد و لاغر هستید؟ یا کوتاه قد و چاق؟ بدن تان از انعطاف پذیری خوبی برخوردار است یا خیر؟

آیا چهارشانه هستید؟ باید مطمئن شوید وزن کوله به طور راحت در بالا و اطراف باسن قرار گیرد،

نه اطراف شانه های شما. آیا مرد هستید یا زن؟ زیرا برای بانوان کوله های بر اساس نوع فیزیک آنها طراحی شده می شود.

نکته: کوله ای را انتخاب کنید که به نسبت دیگر کوله ها مناسب فیزیک بدن شما باشد

منبع www.mahziar.ir

:: موضوعات مرتبط: کوه پیمایی، ،

نویسنده : روابط عموی گروه آوا

تاریخ : دو شنبه 25 ارديبهشت 1391

تنفس صحیح در کوهنوردی

تنفس صحیح در کوهنوردی:

بهتر است دم از طريق بيني انجام شود زيرا تنفس از دهان باعث خشکي گلو، تشنگي و احيانا سرماخوردگي و عفونت گلو

ميشود؛ ولي در ارتفاعات هنگام دم ميتوان هم از بيني و هم از دهان استفاده نمود )با نسبت 70 به 30 درصد(؛ چون استفاده

صرف از بيني به رغم مزاياي آن، به دليل حجم هواي ورودي کمتر، گاهي اوقات امکا نپذير نيست.

• هنگام بازدم بايد هواي درون ريه را محکم از دهان خارج کرد، تا بتوان از حجم هواي مرده داخل ريه تا حد امکان کاست

و هواي پر اکسيژن را جایگزين نمود. تعداد دم و بازدم، به عواملي چون ارتفاع، آمادگي جسماني، شيب مسير، طول قد مها

حجم ريوي، ميزان رطوبت هوا و نحوه قرارگيري سر و گردن بستگي دارد. در شيب تند و ارتفاع بالا با يک گام دم و با گام

بعدي عمل بازدم را انجام مي دهيم.

باتشکراز همراه کوه

برچسب‌ها: تنفس در کوهنوردی

:: موضوعات مرتبط: کوه پیمایی، ،

نویسنده : روابط عموی گروه آوا

تاریخ : شنبه 16 ارديبهشت 1391

تنظیم کوله پشتی

انجمن پزشکی کوهستان ایران: هدف از تنظیم کوله پشتی ، انتقال صحیح وزن بار کوله پشتی به بدن کوهنورد و به نحوی است که حدود 80 در صد و حتی بیشتر از وزن بار به روی پایین کمر و لگن منتقل شود و شانه های کوهنورد بیشتر در کنترل استقرار بار نقش داشته باشند، می باشد.

قبل از خرید کوله پشتی باید به یک نکته دیگر هم دقت کنید ، هر کوله پشتی برای یک محدوده مشخص اندازه تنه کوهنورد مناسب می باشد. به شکل کاتالوگ دو کوله که در بالا آورده شده بود مجددا نگاه کنید ، برای هر دو کوله چیزی به عنوان Torso در قسمت ویژگیهای کوله (Specification) آمده است و محدوده ای را به اینچ مشخص کرده . مثلا برای کوله اول 13-20 اینچ ذکر شده یعنی بین 33 سانتیمتر تا حدود 51 سانتیمتر. این عدد اندازه ارتفاع تنه شماست به این نحو که مطابق شکل زیر از بالای باسن تا ابتدای گردن (جایی که شانه و گردن به هم میرسند) را اندازه گیری می کنیم. برای اطمینان بیشتر بهتر کس دیگری اینکار را برای شما بکند:

حال در موقع خرید کوله پشتی باید کوله ای را بخرید که اندازه تنه شما در محدوده اندازه ذکر شده کوله پشتی باشد. چنانچه اندازه تنه شما در برای دو سایز مختلف کوله مناسب بود همیشه اندازه کوچکتر را انتخاب کنید. البته در ایران که اکثرا کوله های اروپایی به فروش می رسد هر کوله تنها در یک سایز ارایه می شود اما اکثر کوله های آمریکایی حداقل در سه سایز کوچک ، متوسط و بزرگ ارایه می شود و اینجاست که می توانید تفاوت تکنولوژی و دقت آمریکا را با اروپا بهتر ببینید! . به همین دلیل کاری که در ایران باید بکنیم این است که چنانچه اندازه تنه ما در محدوده کوله انتخابی نبود باید یا به سراغ نوع دیگر برویم یا مثلا چنانچه اندازه تنه کوهنورد کوچک تر از محدوده بود و کوهنور مرد بود به سراغ مدل خانمهای آن کوله برود. قبل از تنظیم کوله ، آنرا با وزنی بین 7 تا 10 کیلوگرم پر کنید.

اما مراحل تنظیم کوله به صورت مطابق شکل زیر چنین است :

1. ابتدا تمامی بند شانه و کمربند کوله را شل کنید . کوله روی دوش بیاندازید ، شانه ها را بالا بیاندازید تا کوله پشتی بالاتر قرار بگیرد ، حال کمربند کوله پشتی را روی استخوان لگن خود تنظیم کنید مطابق شکل . کمر بند کوله سفت ببندید.

2. بند شانه را با کشیدن رو به پایین مطابق شکل سفت ببندید تا کوله به شما نزدیک شود.

3. در پشت کوله پشتی به جایی که بندهای شانه به کوله پشتی متصل می شوند توجه کنید. این قسمت باید در قسمت صاف بین دو کتف کمر شما قرار بگیرد مطابق شکل. چنانچه محل آن درست نیست و این قسمت برای کوله پشتی شما قابل تنظیم است باید کوله پشتی را در آورید و مطابق شکل محل آنرا در کوله پشتی خود تغییر دهید. این قسمت تنها برای کوله پشتی هایی عموما با حجم 50 لیتر به بالا قابل تنظیم است و برای کوله های سبک تر نیازی به این تنظیم ندارند و معمولا قابل تنظیم نیز نیستند :

4. در کوله های بزرگ ، بندی به نام بند کوله کشی وجود دارد. در تصویر ما نیز این بند وجود دارد و همانطور که می بینید این بند از بالای کوله با یک زاویه 45 درجه روی شانه کوهنورد آمده. در زمان کوله کشی و سنگین بودن کوله می توان با کشیدن این دو بند ، کوله پشتی را به بدن نزدیک تر نگاه داشت و به بدن در تحمل وزن کوله کمک کرد. این بند در کوله های کوچک وجود ندارد چون نیازی هم ندارند. در کوله های کوچک تر بندی که در ابتدای بند شانه ها و کمی عقب تر از شانه کوهنورد قرار دارد را با بند کوله کشی اشتباه نگیرید و در حین حرکت آنرا نکشید بلکه این بند را تا انتها سفت کنید تا کوله کمترین فاصله را تا بدن شما داشته باشد.

5. آخرین قسمت بستن بند سینه کوله پشتی است. توجه کنید این بند باید مقداری محکم باشد اما نباید موجب سختی تنفس و اختلال در آن باشد. به میزان مناسب آنرا سفت کنید تا شانه های شما بر اثر وزن کوله به عقب متمایل نشوند و در وضعیت طبیعی در طول بارکشی بمانند.

6. در نهایت بعد از انجام این تنظیمات مطابق شکل آیا می توانید یکی از زانوهای خود را 90 درجه خم کنید؟ در این حالت کمربند کوله شما باید در راستای بالای ران شما و مماس با آن ، مطابق شکل قرار بگیرد:

نحوه چیدن وسایل داخل کوله نیز مطابق شکل مشخص شده است. همانطور که در شکل می بینید سنگین ترین قسمت باید نزدیک ترین محل کوله به کمر باشد.

نکته آخر اینکه مجموع وزنی که یک فرد مجاز به حمل آن است برای افراد با تناسب اندام حداکثر یک سوم وزن شخص و برای افراد عادی حداکثر یک چهارم وزن فرد می باشد.

نوشته شده توسط سید ناصر لطفی فاطمی http://lotfifatemi.blogfa.com و با تشکر از http://yashasahandim.blogfa.com

:: موضوعات مرتبط: کوه پیمایی، ،

نویسنده : روابط عموی گروه آوا

تاریخ : شنبه 16 ارديبهشت 1391

اصول کوه نوردی

اصول کوه نوردی

منبع :

مترجم : فریدون شیرمحمدلی

http://newfarid.blogfa.com/post-24.aspx

کوه ها و رودها تقریبا برای هر کس جذابیتی دارد: لذت از طبیعت , ورزشی عالی , ماجراجویی , مبارزه طلبی , عاملی الهام بخش.شما چه پیاده روی می کنید , یا به مطالعه گیاهان و حیوانات یک اقلیم می پردازید , در کوهستان دوچرخه سواری می کنید , کوه نوردی می کنید یا به ورزش های فنی تر مانند سنگ نوردی یا اسکی در کوهستان می پردازید , همیشه خطراتی در کمین است. هر کس به قصد طبیعت به بیرون می رود باید این خطرات را بداند و برای مقابله با آنها آماده باشد. در اینجا سیستم مبانی ده گانه بدرد می خورد.

" سیستم مبانی ده گانه " چیست ؟ به طور ساده مجموعه اقلامی هستند که مفید بودن آنها ثابت شده و برای هر سفر به طبیعت توصیه می شود, حال چه در مسیر های مشخص حرکت کنید و چه به طبیعت وحشی بروید. کوه نوردان با تجربه معمولا این موارد را همه اوقات در کوله هایشان قرار می دهند و هر عضو گروه مال خودش را حمل می کند.برخی از موارد موجود در فهرست سیستم چیزهایی هستند که همیشه می خواهید داشته باشید.هر کس برای اینکه بدنش پیوسته فعال باشد به آب و غذا نیاز دارد.لباس فوق العاده مهم است چون هوا ممکن است در یک لحظه تغییر کند. از بردن یک لباس اضافی نترسید.

اقلام دیگر را ممکن است همیشه نیاز نداشته باشید اما باز هم همراه داشتن آنها ضرری ندارد.وسایل جهت یابی برای جاهای ناآشنا مفید هستند, ولو اینکه قصد داشته باشید در مسیرهای مشخص حرکت کنید. چراغ دستی یا روشنایی های دیگر ممکن است بدرد بخورند, چون معمولا در کوهستان هوا زودتر تاریک می شود.و هر چند هوا ابری به نظر می آید , محافظت در برابر خورشید می تواند به اجتناب از آن اشعه های ماورإ بنفش که

گاهی اوقات از لایه های ابر نفوذ می کنند کمک کند.

در آخر , چند مورد فهرست چیز هایی هستند که هیچ وقت امیدی به استفاده از آنها ندارید و نیازی به توضیح زیاد ندارند.کیت کمک های اولیه برای بریدگی ها , زخم ها , گزیدگی حشرات. چادر اضطراری و آتش در صورت شرایط پیش بینی نشده , کیت تعمیرات اگر بند یا تسمه , چادر یا بند کفش پاره شود.

این اصول اولیه که در اینجا توضیح داده می شوند فقط جهت مبتدی هاست . سوال بپرسید و با کوه نوردان با تجربه تر هم صحبت شوید, کتاب بخوانید و مهمتر از همه عقل خود را به کار بیندازید.بعد کوله پشتی خود را ببندید و حرکت کنید.

1 ) جهت یابی

داشتن یک نقشه و قطب نما و دانستن روش استفاده از آنها فکر خوبی است. ولو اینکه قصد ندارید از مسیر مشخص بیرون بروید , با این حال آماده بودن ضروری است.

2)محافظت در برابر خورشید

عینک آفتابی, کرم ضد آفتاب و کلاه مواردی هستند که همراه داشتن آنها در تمام طول سال مفید است.با اینکه فواید آنها آشکار است , این موارد به هنگام راه پیمایی در برف یا در آسمانی ابری که اشعه های ماورابنفش ممکن است باز هم نفوذ کنند, در برابر تابش شدید و آفتاب سوختگی مفید هستند.

3) پوشاک

با انتظار داشتن بدترین شرایط احتمالی که ممکن است با آن مواجه شوید , لباس اضافی با خود ببرید. هوا می تواند در یک لحظه تغییر کند , و درجه حرارت و ( بارش ) به طور قابل توجهی در ابتدای مسیر و ارتفاعات بالاتر متغیر است.اگر هوشمندانه انجام شود این موارد وزن چندان زیادی را به کوله های شما اضافه نخواهد کرد.

اقلامی که باید همراه خود ببرید ( از جنس پنبه ای دوری کنید ! ) :

· لباس گرم پشمی

· لایه ضد آب ( مانند نایلون یا گورتکس )

· کلاه اضافی ( پشمی )

· دستکش 5 انگشتی یا 2 انگشتی

· جوراب اضافی( جنس مصنوعی یا پشمی )

4) روشنایی

به یاد داشته باشید که معمولا در کوهستان هوا زودتر تاریک می شود, پس داشتن چراغ قوه یا چراغ پیشانی مفید است .چراغ های پیشانی این مزیت را دارند که دست ها آزاد می مانند. بهتر است از باتری های قابل شارژ استفاده کنید. مطمئن شوید که چراغ قوه خود بخود روشن نشود, و آن را دم دست بگذارید تا به هنگام تاریکی هوا آن را به راحتی پیدا کنید.

5) کیت کمک های اولیه

ضرورتی ندارد که کیت کمک های اولیه بزرگ و حجیم باشد و احتمالا بسیاری از آنها را می توانید در خانه پیدا کنید. بسته به طول سفر و اندازه کوله تان می توانید محتوا را به میزان لازم تنظیم کنید.

موارد اساسی کیت کمک های اولیه :

باند – گاز استریل – چسب نواری – مو چین کوچک – باند کشی ورزشی – یک یا چند باند سه گوش – پماد ضد باکتری - مسکن – آنتی هیستامین – در صورت مصرف دارو , به اندازه دو روز مصرف.

در دوره کمک های اولیه شرکت کنید.

6)آتش

درجه حرارت می تواند بطور قابل توجهی در طول شب کاهش یابد و داشتن وسیله ای برای روشن کردن آتش فوری , این اطمینان را به شما می دهد که در صورت نیاز گرم خواهید ماند. کبریت های ضد آب , اجاق های گازی و شروع کننده های آتش ( مانند شمع , الکل جامد) می توانند قابل اطمینان باشند. اگر به جایی می روید که در آنجا هیزم بسیار کمی ممکن است پیدا شود , یک اجاق فوق سبک , منبع خوب حرارت اضطراری است.

7) کیت تعمیرات و ابزار

شامل چیزهایی است که برای تعمیر وسایلی که با خود همراه خواهید داشت لازم است. علاوه بر چاقوی ارتشی سویسی استاندارد وسایل چند کاره زیادی در بازار وجود دارد.موارد دیگری که باید در نظر داشته باشید: بند کفش, سنجاق قفلی , نخ و سوزن , سیم و ...

8) تغذیه

اگر چه فقط به صورت یک روزه عازم پیاده روی هستید , تغذیه عامل مهمی در سلامت شماست . علاوه بر ناهار و غذاهای سبک , مقداری مواد غذایی فشرده همراه خود ببرید تا در صورتیکه بطور غیر منتظره برنامه طولانی شد از آن استفاده کنید.غذاهای آماده را انتخاب کنید: انجیر خشک , پنیر, میوه های مغز دار( مانند فندق , گردو , بادام , پسته و غیره ), شکلات ... .

9) آب

آب اضافی . بسیاری افراد فراموش می کنند که همه ما هر روز به مقدار زیادی آب نیازمندیم. بویژه زمانیکه بدنمان انرژی اضافی را مصرف می کند. 1 لیتر مقدار حداقل برای پیاده روی کوتاه در روز است؛ 5/2 لیتر برای پیاده روی تمام روز. گرمی هوا و سختی برنامه را در نظر بگیرید. حرارت یا تلاش بیشتر به معنی آب بیشتر است. عاقلانه نیست که تنها به منابع آب کنار مسیر اتکا کنید. اگر مجبور به استفاده از این منابع هستید, سیستم تصفیه آب قابل اعتمادی را همراه داشته باشید.

10) پناهگاه اضطراری

بسیاری از کوه نوردان یک روزه نیازی به همراه بردن چادر ندارند.بهرحال , همراه داشتن یک سر پناه اضطراری فکر خوبی است. اکثر اینها که در بازار موجود می باشند این قابلیت را دارند که با تا کردن می توان آنها را به اندازه یک کیف بغلی رساند.برای کسانی که از نظر مالی در مضیقه هستند کیسه زباله های بسیار بزرگ را هم می توان برای در امان ماندن از باد و باران مورد استفاده قرار داد.

:: موضوعات مرتبط: کوه پیمایی، ،

نویسنده : روابط عموی گروه آوا

تاریخ : شنبه 15 ارديبهشت 1391

گام برداری در کوه و آشنایی با قائده نای اسمیت

گام برداری در کوه و آشنایی با قائده نای اسمیت


- گام برداري در كوه ( صعود ) 1- بدن در هر حالتي ايستاده بر سطح افق عمود باشد. 2- تمامي كف پا روي زمين قرار گيرد , باستثناء شيبهاي تند كه با نوك پا گام بر مي داريم , استفاده از نوك پا موجب خستگي زودرس عضلات پا ميگردد. 3- آهنگ حركت يكنواخت , قدم ها يكسان و با ريتم منظم حركت ميكنيم. 4- ابتدا پنجه و بعد پاشنه پا روي زمين قرار ميگيرد. 5- در هر گام پاي تكيه گاه صاف سپس پاي بعدي از زمين برداشته شود ( نبايد با زانوي خم صعود كرد ) 6- فاصله پاها نبايد از يكديگر زياد باشد. 7-تنفس از طريق بيني انجام شود زيرا تنفس از دهان باعث خشگي گلو, تشنگي و در هواي سرد سرماخوردگي و عفونت گلو ميگردد . 8- در شيب هاي تند و ارتفاعات بالا با هر گام دم و با گام بعدي عمل باز دم را انجام ميدهيم. 9- پس از هر يك ساعت حركت پنج دقيقه استراحت لازم است. 10- براي هر صعود مهم ترين مسئله تقسيم صحيح انرژي مي باشد. - روش بازگشت ( گام برداري در بازگشت) 1- پا از زانو كمي خم و با انعطاف حركت ميكنيم. 2- ابتدا پاشنه و سپس پنجه پا را روي زمين قرار ميگيرد. 3- اگر شيب تند است , به روش پلكاني و از پهلو با بقل پا فرود ميآييم. 4- در شن اسكي ها , بايد بدن را كمي خم و پاشنه پا را در شن فرو كرده فرود ميآييم. - چگونه حركت كنيم؟ فرمول كلاسيك آن عبارتند از: - هماهنگي قدم با نفس , تنظيم سرعت حركت با شيب و سختي مسير. - در تابستان استراحت در فواصل معين و در جاهاي بدون باد. - در زمستان حركت مداوم. - نه خيلي سريع و نه خيلي آهسته ( معمولأ ابتدا آهسته و پس از گرم شدن تندتر ). - حركت با چشم باز, با توجه به اطراف و مسير بازگشت و با توجه به فواصل و موانع و زمانها . - در صورت لزوم يادداشت برداري و جمع آوري هر چه بيشتر اطلاعات. - با احتياط و بدون خطر كردن زياد. هنگام کوهنوردي بايد انرژي خود را به گونه اي تقسيم کرد تا کمتر خسته شويم. تند راه رفتن در سربالايي ها به ويژه در کساني که فاقد آمادگي جسماني لازم اند يا اين که کوله پشتي سنگين با خود به همراه دارند، نه تنها باعث تنگي تنفس خواهد شد بلکه مصرف انرژي بيشتري را مي طلبد. اگر اين عمل ادامه يابد ، شخص موهنورد به اصطلاح "خواهد بريد". بيشتر کساني که در کوه : مي برند" آن هايي هستند که انرژي خود را به خوبي تقسيم نموده اند. طول قدم يک کوهنوردي بايد با در نظر گرفتن قد و عوامل ديگري همچون شيب مسير تنظيم شود. در مکان هاي تقريبا تخت که شيب اندکي دارند ، مي توان قدمهاي بلندي برداشت. ولي در سربالايي ها و مکان هاي پرشيب بايد فاصله قدمها را کوتاه تر در نظر گرفت تا خستگي به کمترين ميزان خود برسد. هنگام راهپيمايي بايد تمام سطح پا روي زمين گذاشت . اما در بعضي از سربالايي ها مي توان فقط از قسمت جلويي پا نيز استفاده کرد. يکي از نکات بسيار مهم در کوهپيمايي، تنفس صحيح نگام صعود و فرود است . زيرا که با تنفس صحيح، اکسيژن کافي به بدن خواهد رسيد. به خصوص که در ارتفاعات به دليل کم شدن ميزان هوا ، بدن نياز به مصرف انرژي بيشتري براي کسب اکسيژن مورد نياز خود دارد. هنگام دم مي توان هم از بيني و هم از دهان استفاده نمود ( با نسبت 70 به 30 درصد ). استفاده صرف از بيني با توجه به تمام مزايايي آن ، به دليل حجم هواي ورودي کمتر ، گاهي اوقات امکان پذير نيست (1). هنگام بازدم بايد هواي درون ريه ها را محکم از دهان خارج کرد ( بازدم قوي ) تا بتوان از حجم هواي مرده داخل ريه ها تا حد امکان کاست و هواي پر اکسيژن را جايگزين نمود . تعداد دم و بازدم ، به عواملي چون ارتفاع ، آمادگي جسماني ، شيب مسير ، طول قدم ها حجم ريوي ، ميزان رطوبت هوا و در نهايت نحوه قرار گيري سر و گردن بستگي دارد. معمولا نمي توان مدت زمان طي يک مسير معين را با دقت کامل تعيين کرد . اما روش هايي وجود دارد که مي توان با استفاده از آن ها اين زمان را با دقت قابل قبولي به دست آورد . يکي از اين روشها به ريالائده ناي سمين (Naismith's Rule) معروف است . با استفاده از اين قانون و داشتن نقشه هاي بزرگ مقياس ( مقياس 5000/1 يا بزرگتر) مي توان قبل از انجام يک برنامه تقريب خوبي براي زمان انجام آن برنامه به دست آوريم . قائد ناي اسميت براي تخمين زمان انجام يه برنامه : § براي هر 5 کيلومتر راهپيمايي در مسيرهاي تخت و ساده 1 ساعت در نظر مي گيريم. § براي هر 3 کيلومتر کوهپيمايي در شيب ها که شما را به تقلا وا مي دارد ، 1 ساعت در نظر مي گيريم. § براي هر 1 کيلومتر مسير ناهموار ، بوته زار انبوه، برف نرم ، شن زار، 1 ساعت در نظر مي گيريم. § به ازاي هر 500 متر افزايش ارتفاع ، 1 ساعت به زمان کل اضافه مي کنيم. § به ازاي رهر 1000 متر کاهش ارتفاع ، 1ساعت به زمان کل اضافه مي کنيم. § در ممجموع به ازاي هر 5 ساعت نيز 1 ساعت اضافي براي اوقات تلف شده و استراحت در نظر مي گيريم. بايد عادت نماييم تا بعد از حدود 2 ساعت کوهپيمائي مداوم حدود 10 تا 15 دقيقه استراحت کنيم تا بدن ما بتواند خود را براي فعاليت بعدي آماده کند . در موقع عبور از سطوح شيب دار بايد عمود بر سطح حرکت نماييم در اين حالت پاها را نيز عمود بر سطح افق قرار داد. در شيب مي توان از باتوم راهپيمائي نيز استفاده نمود. تا حد امکان از صعود در شيب هاي پر از سنگريزه و شن اجتناب نماييد چرا که با صرف انرژي زياد مسافت کمي را خواهيد پيمود . در اين جور مکان ها بايد جايي را انتخاب کرد تا شخص به عقب ليز نخورد ، هنگام پايين آمدن از اين نوع سطوح بايد اول پاشنه پا را روي زمين گذاشت . هنگام پاين آمدن از شيب هاي تند بهتر است فاصله قدم ها را کوتاهتر انتخاب نماييم. رعايت فاصله مناسب با نفر جلويي نيز از واجبات است . به طوري که اگر نفر جلويي ناگهان ايستاد ، تعادل نفر قبلي به هم نخورده و احتمالا به نفر جلو برخورد نکند. از سويي اگر تعادل نفر عقب به هم خورد ، نفر جلويي فرصت کافي براي عکس العمل داشته باشد . بايد به خاطر بيپاريم که هنگتم پايين آمدن متناسب با ميزان شيب مسير زانوها را خم و بالاتنه را نيز به شرط آن که مرکز ثقل بدن هنوز داخل سطح اتکاي بدن بماند. ه جلو متمايل کنيم. شيب هاي بيش از 20 درجه را چه هنگام صعود و چه هنگام فرود حتما به صورت مارپيچ (زيگ زاگ) طي نماييد. زيرا در اين صورت فشار وارد بر بدن بسيار کمتر مي شود(4). به ياد داشته باشيد که هر چه شيب تند تر مي شود، زاويه بين دوخط زيگزاگ(5) کمتر و طول مسير زيگزاگ کمتر و طول مسير زيگزاگ با توجه به پهناي منطقه مانور بلندتر مي شود. هنگام بالارفتن از شيب بهتر است که از پاکوب ها (6) براي طي مسير استفاده شود و حتي المقدور از مسيرهاي نامشخص پرهيز گردد. مسيرهاي با شيب کم را مي توان به طور مستقيم بالا رفت . اين مسيرها اکثرا مسيرهايي هستند که از گذشته هاي دور اهالي کوهپايه نشين آن منطقه ، در شرايط هوايي مناسب ، به دلايل متفاوت در آن تردد مي کردند که اکنون مورد توجه کوهنوردان قرار گرفته است . اين گونه مسيرها غالبا در کنار رودها يا کَمَربُر کوه ها قرار دارد. به هر روش که در حال بالارفتن از شيبي باشيم بايد پاي باردار بعد از هر گام هميشه به صورت مستقيم قرار بگيرد. اين عمل باعث مي شود تا فشار وزن بدن از روي ماهيچه هاي پا خارج و به استخوان ها و تاندوم ها منتقل شود. در غير اين صورت ماهيچه هاي پا بايد دائماً وزن بدن را تحمل کنند. که اين امر سبب خستگي زودرس خواهد شد .

:: موضوعات مرتبط: کوه پیمایی، ،

نویسنده : روابط عموی گروه آوا

تاریخ : جمعه 15 ارديبهشت 1391

تحقیقی جدید در زمینه فایده استفاده از عصا

نویسنده: نویسنده /مترجم : فریدون شیرمحمدلی

3 ژوئن 2010 – مطالعه ای که توسط اساتید دانشگاه نورث اومبریا انجام شد برای اولین بار نشان داده است که باتون ها به حفظ عملکرد ماهیچه کوه پیماها کمک می کند و در عین حال بطور قابل توجهی درد روزهای بعدی کوه پیمایی را می کاهند.

در این مطالعه ، 37 مرد و زن ورزشکار به دو گروه با تناسب اندام برابر تقسیم شدند و از آنان خواسته شد به کوه اسنودون ، مرتفع ترین کوه انگلستان و ولز صعود کنند و فرود آیند. در میان یک گروه باتون توزیع شد و نحوه استفاده از آن به آنان آموزش داده شد ، در حالیکه گروه دیگر بدون باتون کوه پیمایی کردند. هر دو گروه در شب قبل غذایی مشابه خوردند ؛ صبحانه ای مشابه صرف کردند ، بار هم وزنی را حمل کردند و در طی صعود و فرود استراحت های برنامه ریزی شده مشابهی داشتند.

ضربان قلب شرکت کنندگان و perceived exertion rating هر فرد در طی کوهپیمایی ثبت شد. سپس در پایان کوه پیمایی ، و در فواصل 24 ، 48 و 72 ساعت پس از آن آسیب و عملکرد ماهیچه از طریق تست های مختلف ارزیابی شدند.

نتایج نشان دادند گروه استفاده کننده از باتون ، درد ماهیچه بسیار کمتری داشتند. این گروه توان از دست رفته کمتر و بهبودی سریعتر بلافاصله پس از کوه پیمایی در مقایسه با گروه کنترل داشتند. دردی که توسط خود افراد ارزیابی شد در 24 ساعت در هر گروه بالا رفت اما در گروه باتون دار هم در این زمان و هم در 48 ساعت بطور قابل توجهی پایین بود. به علاوه ، سطوح آنزیم کراتین کیناز ( که نشان دهنده آسیب عضله است ) در زمان 24 ساعت در گروه بدون باتون بسیار بیشتر بود ، در حالیکه سطوح آنزیم گروه باتون دار نزدیک به سطوح قبل از راهپیمایی بود. این امر نشان می دهد که آسیب ماهیچه ای که داشتند قابل اغماض بود.

تولید کنندگان باتون اظهار داشته اند که باتون ها می توانند نیروهای وارد بر مفاصل پایین بدن را تا 25 درصد کاهش دهند. اما ، تحقیق موجود محدود به آزمایشگاه یا مکان های بیرون غیر کوهستانی ، نظیر پیست های دومیدانی بوده است ، و تنها بر بررسی های بیومکانیکی در زمینه فشار بر مچ پا ، زانو و مفصل ران متمرکز بوده است. این اولین مطالعه مستند در مورد تاثیر باتون ها در محیط هایی است که این وسیله برای آن طراحی شده اند.

دکتر گلین هواتسن ، مسئول انجام مطالعه می گوید :" نتایج ، مدرک قوی را ارائه می کنند که باتون ها دامنه آسیب ماهیچه را ، در طی کوه پیمایی یک روزه ، تقریبا تا نقطه محو کامل کاهش می دهند.جلوگیری از آسیب وارد بر عضله احتمالا انگیزه ( فرد ) را بهبود می بخشد و بدین خاطر باعث می شود افراد به مدت طولانی تری از فواید ورزش بهره برند. احتمالا مزیت مهمتر آن است که فواید توام استفاده از باتون در کاهش فشار به قسمت های پایین بدن ، افزایش ثبات و کاهش آسیب ماهیچه می تواند به اجتناب از آسیب در روز های بعد از راهپیمایی هم کمک کند. اغلب افت زمان واکنش و حس وضعیت ، همراه با عضله های آسیب دیده است که سبب افتادن و لغزیدن می شود که می تواند منجر به آسب بیشتر در زمین کوهستانی یا ناهموار شود. این یافته ها به طور خاص کاربرد قوی برای ورزشکارانی دارد که می خواهند فعالیت چند روزه در زمین های کوهستانی انجام دهند."

منبع : http://www.sciencedaily.com/releases/2010/06/100602121000.htm

مترجم : فریدون شیرمحمدلی

:: موضوعات مرتبط: کوه پیمایی، ،

نویسنده : روابط عموی گروه آوا

تاریخ : جمعه 15 ارديبهشت 1391

صفحه قبل 1 ... 2 3 4 5 6 ... 8 صفحه بعد

تمام حقوق اين وبلاگ و مطالب آن متعلق به گروه کوهنوردی آوا مي باشد.