گروه کوهنوردی آوا
گزارش صعود به قلل ایران

اطلاعیه / قابل توجه مسئولین بخش های جستجو و نجات استان‌ها انعقاد تفاهم نامه همکاری فدراسیون با سازمان امداد و نجات جمعیت هلال احمر واژه کوهستان یا قبرستان: شاهوار ۱۷.۱۲.۹۷ یخ نوردی دره هملون ۲۸.۱۰.۹۷ گاوبینی ۲۱.۱۰.۹۷ گاوبینی ۲۱.۱۰.۹۷ نجفدر به هاره قسمت سوم تصاویر نجفدر به هاره قسمت دوم تصاویر نجفدر به هاره قله برج ۱۰.۶.۹۷ تصاویر قله پاشوره ۲۲.۴.۹۷ دوره نجات فنی دهمین جلسه کمیسیون ایمنی ارتفاعات شمالی تهران برگزار شد خط الراس ریزان.پرسون.اندار.۹۷۰۳۰۱۸ مصوبات نهمین جلسه کمیسیون ایمنی ارتفاعات شمال تهران: دهمین شماره گاهنامه «صعود» منتشر شد مصوبات هشتمین جلسه کمیسیون ایمنی ارتفاعات شمال تهران


پزشکی کوهستان و زنان

 

 

پزشکی کوهستان و زنان


گردآوری: دکتر سعید بهالو

کوه نوردی برخلاف بسیاری از رشته های ورزشی دارای طیف و تنوع وسیعی می باشد؛ از کوه پیمایی ساده روزهای تعطیل تا هیمالیانوردی و درگیری با سنگ و یخ، که بر اساس نوع فعالیت کوه نوردی تاثیرات فیزیولوژیک و جسمی و روانی این ورزش بر افراد می تواند بسیار متنوع باشد.


در پزشکی کوهستان آنچه بیشتر مورد توجه قرار می گیرد تاثیر ارتفاع و فعالیت شدید در ارتفاعات بالا بر جسم و روان افراد می باشد که این تاثیرات در زنان با توجه به ویژگی های خاص آنها بررسی می گردد.


بطور کلی زنان 5/65 درصد قدرت بدنی مردان را دارا هستند. این میزان در اندام فوقانی 50 درصد و در اندام تحتانی 60 تا 70 درصد می باشد. اگر قدرت بدنی را براساس توده خالص بدنی (بدون احتساب چربی بدن) بسنجیم زنان در اندام تحتانی گاه حتی کمی قوی تر از مردان نیز می باشند. با بررسی نوع فیبرهای عضلانی زنان و مردان ، بیشتر بودن استقامت عضلانی زنان توجیه پذیر خواهد بود به طوری که عضلات زنان نسبت به خستگی مقاوم تر بوده و باعث بهتر شدن عملکرد زنان نسبت به مردان مثلا در دویدن در مسافت های بالای 42 کیلومتر می شود.


برخی تحقیقات بیانگر بالاتر بودن اشباع اکسیژنی خون زنان در ارتفاعات بالا نسبت به مردان در همان ارتفاع بوده است که این تفاوت بویژه در دوره قبل از یائسگی باعث بروز کمتر بیماری مزمن ارتفاع در زنان می شود. همچنین در مطالعه ای در دماوند ، میزان بروز بیماری حاد ارتفاع در زنان کوهنورد بسیار کمتر از مردان بوده است (برخلاف هیمالیا) که می تواند به دلیل آمادگی جسمی بیشتر زنان کوهنورد قبل از اقدام به صعود دماوند باشد. موارد فوق می تواند بیانگر توانمندی جسمی زنان در پرداختن به رشته ورزشی کوه نوردی باشد.


درحدود 25 تا 30 درصد وزن زنان را چربی تشکیل می دهد در حالی که این میزان در مردان 10 تا 14 درصد است. با توجه به فیزیولوژی بدن زنان و خونریزی های طبیعی ماهیانه، شیوع کم خونی ناشی از فقر آهن در زنان بسیار زیاد می باشد و نیز تغییرات هورمونی ماهیانه در زنان باعث افت توان روحی اغلب زنان در برخی روزها می شود. همچنین تاثیرات ارتفاع و کاهش اکسیژن بر زنان در دوران بارداری حائز اهمیت می باشد. مواردی که ذکر گردید می توانند جزو محدود کننده های فعالیت زنان در رشته کوه نوردی باشند.


علی رغم تاثیر کوه نوردی سنگین همانند دیگر رشته های ورزشی، در تغییرات هورمونی و ایجاد بی نظمی در دوره های ماهیانه زنان، این امر نمی تواند مانع توصیه این ورزش مفید و مفرح به زنان و دختران شود.
بدیهی است بحث و بررسی جامع موضوعات مطرح شده و نیز دیگر مسائل مربوط به زنان در کوه نوردی فرصت و مقالی بیشتر می طلبد.

 

منبع: پایگاه سابق اطلاع رسانی پزشکی کوهستان ایران

 



:: موضوعات مرتبط: کوه پیمایی، ،

نویسنده : روابط عموی گروه آوا تاریخ : شنبه 23 دی 1391

ورزش هایی که برای شما مفید هستند

 

 

ورزش هایی که برای شما مفید هستند:
شنا كردن اولین گزینه پزشكان است.شنا به جز شنای كرال پشت،برای زانوها بسیار مفید است. علاوه بر شنا می‌‌توان در قسمت كم عمق استخر قرار گرفته و به مدت 15 دقیقه در مسیر عرض استخر راه رفت.این كار موجب می‌‌شود بدون وارد آمدن فشار بر مفصل زانوی مبتلا به آرتروز،
عضلات اطراف زانو تقویت شود تا وزن اندام‌های فوقانی به زانو وارد نیاید.البته امكان این ورزش همیشه مهیا نیست.دومین گزینه پیاده‌روی است.پیاده‌روی فشار زیادی بر زانوها وارد نمی‌كند. پیاده‌روی سریع،اگر قبلا آسیبی در زانوهایتان نداشته‌اید،مشكلی ندارد.اما به زانوهای معیوب آسیب می‌رساند.دوچرخه‌سواری نیز بر روی زانوها فشار زیادی وارد نمی‌كند.به‌طور كلی هرگونه فعالیتی كه فشار كمی بر زانوها وارد كند و یا فعالیت‌هایی كه در آنها شما مجبور نیستید به‌سرعت تغییر جهت بدهید،برای زانوها مشكل‌ساز نیستند.
ورزش هایی که برای شما مضر هستند:
هر ورزشی كه مستلزم خم‌كردن شدید زانوها باشد می‌تواند به زانو صدمه بزند.اگر خم كردن به‌همراه بلندكردن وزنه باشند،فشار مضاعفی به زانوها وارد می‌كند و می‌تواند به زانو آسیب برساند.با این تعریف فعالیت‌های ورزشی كه در آنها خم می‌شوید یا می‌پرید،مثل بسكتبال و فوتبال برای زانوها مضرند.ورزش‌هایی كه در آن حركت‌های خم‌شدن زانوها و فرودآمدن روی پاها به دفعات زیاد انجام می‌شود نیز برای زانوها مضر هستند،تنیس،بدمینتون و فوتبال از این دسته ورزش‌ها محسوب می‌شوند.طناب‌زدن جزء موارد استثنایی است كه به رغم پریدن آسیبی به زانو وارد نمی‌كند.ورزش‌هایی كه در آنها فرد می‌پرد،فرود می‌آید یا در حال دویدن به‌طور ناگهانی تغییر مسیر می‌دهد،فشار خیلی زیادی روی زانوها وارد می‌كند كه ممكن است منجر به آسیب‌ به رباط‌های زانو و به‌خصوص رباط صلیبی قدامی شوند.حتی مقادیر كم این فعالیت‌های ورزشی نیز می‌توانند باعث آسیب به غضروف یا منیسك‌های زانو كه از غضروف آن محافظت می‌كنند، بشود.توجه داشته باشید ورزشكاران حرفه‌ای با گذراندن دوران بدن سازی و تقویت عضلات پا احتمال آسیب دیدگی را كاهش می‌دهند ضمن این‌كه قبل از شروع ورزش نیز بدن خود را بطور اصولی و مناسب گرم می‌كنند، برای همین است كه میزان آسیب در آنها كمتر است، ورزشكاران آماتوریست كه مثلا فوتبال بازی می‌كنند.
 
ورزش اختصاصی :
با چند ورزش می‌‌توان عضلات زانو را به طور اختصاصی تقویت كرد.یكی از این ورزش‌ها،این است كه روی زمین بنشینند و پای خود را دراز كنند و به حالتی قرار گیرند كه به مفصل‌‌شان فشاری وارد نیاید سپس به حالت در جا عضله جلوی ران خود را منقبض كنند و تا 10 شماره به همین حالت نگه دارند.می‌‌توان برای مثال،صبح سه بار،ظهر سه بار و شب هم سه بار این كار را انجام دهید. البته در روزهای ابتدایی بهتر است زیاد به اندام‌های‌شان فشار وارد نیاورید و به تدریج و به صورت هفته‌ای یك بار،شدت یا مدت تمرین را به مقدار 10 تا 20 درصد افزایش دهید.این نوع ورزش برای عضله چهار سر ران یا جلوی ران است.برای پشت ران هم می‌‌توان عضله پشت ران را منقبض كرد و به طور مشابه با تعداد و مدت گفته شده عمل كرد.
منبع:jamejamonline.ir

 



:: موضوعات مرتبط: کوه پیمایی، ،

نویسنده : روابط عموی گروه آوا تاریخ : شنبه 23 دی 1391

انیمیشن حرکات ورزشی برای تقویت عضلات و آب کردن شکم...

 

برای از دست دادن چربی شکم وآب کردن شکم و صاف شدن شکم حرکات زیر را هر روز تکرار کنید.

در ابتدای شروع تمرینات بهتر است هر کدام را 5 تا ست 10 تایی و 

در روزهای بعد با توجه به تقویت عضلات خود می توانید به تعداد انها اضافه نمایید.

روش دوم با استفاده از ثانیه شمار است که برای هر کدام از حرکات از بیست ثانیه شروع و سپس 

زمان ان اضافه نماید.

 

حرکت شکم

 

حرکت شکم

 

حرکت شکم

 

حرکت شکم

 

حرکت شکم

 

حرکت شکم

 

حرکت شکم

 

حرکت شکم

 

حرکت شکم

 

حرکت شکم

 

حرکت شکم

 

حرکت شکم

 

حرکت شکم

 

حرکت شکم

 

حرکت شکم

 

حرکت شکم

 

حرکت شکم

 

حرکت شکم

 

حرکت شکم

 

حرکت شکم

 

حرکت شکم

 

حرکت شکم




:: موضوعات مرتبط: کوه پیمایی، ،

نویسنده : روابط عموی گروه آوا تاریخ : شنبه 23 دی 1391

اقدامات اولیه در آسیب های ورزشی

 

بسمه تعالی

 

در هر فعالیت ورزشی امکان بروز آسیب های ورزشی وجود دارد. کوه نوردان به خاطر ماهیت خاص ورزش کوه نوردی در معرض آسیب بیشتری قرار دارند. هر چند پیشگیری مقدم بر درمان است ولی آگاهی از درمان صحیح و انجام آن می تواند از آسیب های بیشتر و وخامت آن پیشگیری کند.

اغلب آسیب های ناشی از ورزش از نوع آسیب های بسته مانند پیچ خوردگی، ضرب دیدگی و کشیدگی ها می باشد. برخورد اولیه مناسب با این آسیب ها در کاهش مدت زمان لازم برای بازتوانی کامل و روند بهبود آن بسیار موثر خواهد بود.

با توجه به مکانیزم غالب آسیب ها، اقدامات اولیه مناسب به شرح زیر انجام می شوند. برای بخاطر سپاری بهتر، این اقدامات به صورت PRICES خلاصه شده اند.

اقدامات PRICES

Protection:(حفاظت عضو آسیب دیده) باید در مقابل آسیب های بیشتر و نیز حرکات و اقدامات آسیب رسان مورد حفاظت قرار گیرد. به عنوان مثال بانداژ، آتل گیری و بی حرکتی بوسیله آویز کردن یا پوشش های ویژه می تواند عضو آسیب دیده را در برابر آسیب بیشتر یا بدتر شدن آن حفاظت کند.

Rest:(استراحت) در صورت امکان باید از حرکت عضو آسیب دیده جلوگیری نمود. این استراحت برای جلوگیری از افزایش التهاب بسیار مفید است. همچنین استراحت برای فرد آسیب دیده نیز توصیه می شود.

Ice:(یخ) سرد کردن عضو و موضع آسیب باعث کاهش التهاب و جلوگیری از افزایش آن می شود. سرد کردن باید از اولین دقایق آسیب شروع شده و بسته به وسعت و شدت آسیب بین 48 تا 72 ساعت ادامه داشته باشد. پروتکل توصیه شده برای یخ درمانی بصورت سرد کردن به مدت 20 دقیقه در هر ساعت می باشد. این کار با گذاشتن کیسه حاوی یخ که در پارچه ای پیچیده شده است روی موضع آسیب دیده انجام می شود. نباید یخ بصورت مستقیم روی پوست قرار گیرد چرا که باعث آسیب سرمایی عضو می شود.

Compression:فشار بر عضو و موضع آسیب باعث جلوگیری از تورم بیشتر بافت و عضو آسیب دیده می شود. این امر باعث می شود تا التهاب کمتر عضو در بهبود زودتر آن موثر باشد. فشار بر موضع آسیب بوسیله بانداژ ساده یا کشی و یا استفاده از نوارهای الاستیک قابل انجام است. برخلاف یخ، فشار بصورت مداوم باید اعمال شود و تنها در استراحت شبانه باید باز شود. در بانداژ فشاری باید به وجود جریان خون در انتهای عضو دقت نمود.

Elevation:بالا نگه داشتن عضو آسیب دیده نسبت به سطح قلب باعث کاهش تورم موضع آسیب و جلوگیری از پیشرفت عوارض آسیب می شود. این اقدام بویژه در هنگام استراحت باید انجام شود.

Support:(حمایت) عضو آسیب دیده باید در فعالیت های خود مورد حمایت قرار گیرد تا فشار کمتری بر آن وارد شود. به عنوان مثال برای حمایت اندام تحتانی می توان از عصا استفاده کرد.

باید توجه داشت که همیشه همه اقدامات PRICES قابل انجام نیست ولی این اقدامات در کاهش عوارض آسیب های ورزشی و تسریع در بهبود آنها موثر بوده و حتی الامکان باید در موارد آسیب دیدگی انجام پذیرند.

گردآوری: مرحوم دکتر سعید بهاءلو



:: موضوعات مرتبط: آسیب ها و درمان، ،

نویسنده : روابط عموی گروه آوا تاریخ : شنبه 23 دی 1391

 

 

 



:: موضوعات مرتبط: آسیب ها و درمان، ،

ورزش هاي زانو

 

 


ورزش هاي زانو :

 

۱- تمرين ها با پاي كشيده :

1- محكم كردن زانو - بنشينيد و پاها را مقابل خود دراز كنيد. زانوي خود را هر چه محكم راست كنيد، آن رابه زمين فشار دهيد و همزمان پا را از مچ به سمت خود بكشيد. زانو را تا پنج شماره راست نگه داريد، سپس آن را كاملا شل كنيد(سه بار در روز هر بار ده مرتبه).
محكم كردن زانو را در حالت ايستاده يا نشسته مي توانيد انجام دهيد، بنابراين بايد اين تمرين را در فعاليت هاي روزمره خود بگنجانيد مثلاً هنگامي كه براي مدتي طولاني نشسته ايد به دفعات زانوي خود را راست كنيد.


2- محكم كردن زانو با حمايت پاشنه ـ بنشينيد و پاها را در مقابل خود دراز كنيد. جسمي(مانند حوله ای تا شده يا يك تكه چوب به ارتفاع پنج سانتي متر) را زير پاشنه خود قرار دهيد، عضلات ران را سفت كنيد و انگشتان را از مچ پا به سمت خود بكشيد تا ده بشماريد سپس عضلات را شل كنيد و اين تمرين را حداقل دو بار در روز و هر بــار ده مرتبه انجام دهيد.


3- بالا بردن پا در وضعيت كشيده ـ بنشينيد و پاها را راست كنيد. در حالي كه زانو را در وضعيت كشيده قفل كرده ايد، پاي آسيب ديده را بالا ببريد، سپس تا نزديكي زمين پايين بياوريد اين تمرين را بصورت متوالي و سريع ده بار انجام دهيد و سعي كنيد به سي بار برسانيد.


4- بنشينيد و پاهاي خود را راست كنيد . وزنه اي روي مچ پا قرار دهيد،‌ پاها را در همان حالت راست بودن بالا ببريد و سپس به آرامي پايين بياوريد. براي شروع، وزنه نبايد از يك كيلوگرم بيشتر باشد وزنه را بتدريج سنگين تر كنيد. مراقب باشيد كه زانو در وضعيت كشيده باشد. تمرين را با پنج بار شروع كنيد و بتدريج به پنج ســـري ده تايي برسانيد.


5- چرخش مفصل ران ـ بنشينيد و مفصل پاهاي خود را راست كنيد. در حالي كه زانو را در همان وضعيت كشيده قفل كرده ايد پا را بالا ببريد و دايره هايي را با پاي خود در فضا بسرعت رسم كنيد و آن را به سه سري ده تايي برسانيد. اين تمرين را به سه سري ده تايي برسانيد. اين تمرين را با افزودن وزنه به مچ پا انجام دهيد.


6- الفبا ـ بنشينيد و پاها را راست كنيد، در حالي كه زانو را صاف نگه داشته ايد پا را بالا ببريد و بدون توقف حروف الفبا را در فضا « بنويسيد » وقتي اين تمرين برايتان آسان شد، آن را با افزودن وزنه به مچ پا ادامه دهيد.


7- بنشينيد و پاها را راست كنيد. در حالي كه زانو را در وضعيت كشيده قفل كرده ايد، پا را بالا ببريد‌ به صورت عرضي آن را به يك سو ببريد و به آرامي به سمت مركز برگردانيد و آن گاه به نرمي پايين بياوريد. اين حركت را با هر پا پنج بار تكرار كنيد و به تدريج به سه سري ده تايي برسانيد؛‌ سپس اين تمرين را با افزودن وزنه به مچ پا ادامه دهيد.


8- دور كردن مفصل ران ـ به پهلو بخوابيد به نحوي كه پاي آسيب ديده بالا قرار گيرد. زانو را راست نگه داريد و پا را از زانو بالا ببريد، تا سه بشماريد و سپس به آرامي پايين بياوريد. با پنج بار شروع كنيد، بتدريج تعداد تمرين به سه سري ده تايي برسانيد و سپس با افزودن وزنه به مچ پا آن را ادامه دهيد.


9- بالا بردن پا در وضعيت دمر ـ روي شكم بخوابي. زانو را راست نگه داريد و پا را از عقب كمي بالا ببريد. اين وضعيت را تا سه شماره حفظ كنيد، سپس بتدريج پا را پايين بياوريد. تمرين را با هر پا پنج بار انجام دهيد، بتدريج آن را به سه سري ده تايي برسانيد و سپس با افزودن وزنه به مچ پا ادامه دهيد.

۲- تمر ين هاي حركـتي براي خـم كردن زانـو :

1- روي ميز يا صندلي بلندي بنشينيد و پاي آسيب ديده را مقابل خود راست كنيد و روي پاي سالم بيندازيد.
پاي سالم را به آرامي خم كنيد تا آنجا كه به آخرين حد دامنه حركتي زانوي آسيب ديده برسد. اين وضعيت را تا پنج شماره حفظ كنيد، سپس هر دو زانو را راست نماييد ( ده بار).


2- روي ميز يا صندلي بلندي بنشينيد و به كمك پاي سالم خود، پاي آسيب ديده را حمايت كنيد. به آرامي بگذاريد زانو هايتان تا رسيدن به آخرين حد دامنه حركتي زانوي آسيب ديده خم شود، زانو ها را بيست بار در اين نقطه به جلو و عقب تكان دهيد.(ده بار تكرار كنيد).


3-روي ميز يا صندلي بلندي بنشينيد و پا ها را شل كنيد. پاي سالم را روي قسمت فوقاني پاي آسيب ديده قرار دهيد. با پاي سالم خود به آرامي به سمت پايين فشار دهيد به نحوي كه زانوي آسيب ديده تا آخرين حد دامنه حركتي خود خم شود، آن گاه پاهاي خود را كمي تكان دهيد تا اين كه احساس كنيد زانويتان بتدريج بيشتر خم مي شود.(ده بار تكرار كنيد)


4- روي شكم دراز بكشيد و پاشنه پاي سالم خود را در جلو ساق پاي آسيب ديده قرار دهيد. پاي سالم رابه عقب ببريد تا زانو هايتان خم شوند،‌ پاشنه هاي پا را با حركتي موزون و رو به پايين به نشيمنگاه فشار دهيد.(ده بار تكرار كنيد)


5- به پشت بخوابيد و زانوي آسيب ديده را به سمت قفسه سينه خم كنيد. با گذاشتن دست ها روي قسمت فوقاني ساق و با حركتي رو به پايين، زانوي خود را به طرف قفسه سينه بكشيد تا اينكه حس كنيـــد زانويتان بتدريج خم مي شود.(ده بار تكرار كنيد).


6-روي شكم دراز بكشيد و زانوي آسيب ديده را خم كنيد. پا را بگيريد و به سمت نشيمنگاه بكشيد، هنگامي كه به آخرين حد خم شدن زانو رسيديد، اين وضعيت را تا ده شماره حفظ كنيد. به آرامي عضلات را شل كنيد؛‌ اين تمرين را پنج بار تكرار نماييد.


7- روي صندلي بنشينيد و زانوي آسيب ديده را تا حد امكان خم كنيد و پا را روي زمين قرار دهيد. در حالي كه پاشنه روي زمين نگه داشته شده است انگشتان را شش مرتبه به داخل و خارج بچرخانيد تا زانو كمي بچرخد. سپس زانوي خود را كمي بيشتر خم نماييد. اين تمرين را سه بار تكرار كنيد.


8- روي پاي سالم بايستيد و زانوي آسيب ديده را روي صندلي قرار دهيد(براي راحت بودن، بالشي زير زانو بگذاريد) طوري بايستيد كه گويي روي صندلي زانو زده ايد. به آرامي نشيمنگاه خود را به سمت پاشنه پا ببريد تا زانو خم شود.(ده بار تكرار كنيد).


9- با دو دست خود ميله افقي يا تكيه گاهي را كه همتراز با شانه هاي شماست بگيريد،‌ با حركتي رو به پايين زانو ها را به آرامي خم كنيد و تا حد ممكن چمباته بزنيد. سپس پاها را راست كنيد و اين حركت چمباته اي را پنج بار تكرار نماييد(در صورت امكان اين تمرين را در مقابل آينه انجام دهيد تا متوجه شويد وزن شما تنها روي زانوي سالم منتقل نمي شود.


10- زين دوچرخه ثابت را درست زير نقطه اي تنظيم كنيد كه در آن بتوانيد پدال را با زانوي آسيب ديده كاملاً بچرخانيد. بدون هيچ مقاومتي، پدال را با زانوي آسيب ديده خود تا آنجا كه مي توانيد بچرخانيد. و سپس پدال را به پايين فشار دهيد تا به وضعيت شروع برگردد؛ در صورت لزوم با پاي سالم به حفظ گشتاور كمك كنيد. پدال را به صورت موزون به سمت جلو و عقب فشار دهيد تا وقتي بتوانيد پا را يك دور كامل بچرخانيد با هر دو پا بصورت عادي براي يك دقيقه پدال بزنيد، سپس زين را سه سانتي متر پايين بياوريد و اين تمرين را تكرار كنيد.

۳- تـمـريـن هـا ي قـدرتـــي :

همه ورزش هايي كه در زير به آنها اشاره مي شود تمرين هاي قدرتي همراه با حركت زانو هستند. تعداد دفعات انجام هريك از تمرين ها را بتدريج به سه سري ده تايي برسانيد.


1- فعال كردن عضله پهن داخلي – بنشينيد و پا را مقابل خود دراز كنيد، بالش يا حوله لوله شده اي را زير زانو قرار دهيد و وزنه اي را به مچ پا ببنديد. زانو را محكم راست كنيد، سپس به آرامي آن را پايين بياوريد. با پاي ديگر اين تمرين را تكرار كنيد.

2- خم كردن زانو و بالا بردن و راست كردن پا – بنشينيد و پاها را مقابل خود دراز كنيد. در حالي كه پاشنه پا را روي زمين نهاده ايد يكي از زانو ها را خم كنيد، سپس پا را در هوا بالا ببريد تا زانو راست شود. در حالي كه زانو را راست نگه داشته ايد به آرامي پا را پايين بياوريد(‌به نوبت يك سري براي هر پا) آنگاه با افزودن وزنه،‌ ايـــن تمرين را انجام دهيد.


3- راست كردن زانو – روي صندلي يا ميز بلند بنشينيد و وزنه اي را به پا يا مچ ببنديد. زانو را نود درجه خم و سپس راست نماييد و در آن حالت قفل كنيد و بتدريج پايين بياوريد(به نوبت يك سري براي هر پا)‌.


4- پرس پا – روي صندلي ماشين وزنه مخصوص پا بنشينيد؛‌ صندلي را طوري تنظيم كنيد كه بتوانيد زانو را هر چه بيشتر خم نماييد. زانو ها را با فشار راست كنيد و سپس به آرامي به وضعيت خميده برگردانيد.


5- نشست و بر خاست – بايستيد و پشت خود را تا حد امكان راست نگه داريد. به آرامي زانو ها را كمي بيش از نود درجه خم كنيد؛‌ دوباره راست بايستيد و پاها را در وضعيت كاملا كشيده قفل كنيد؛ اين تمرين را با وزنه – در دست يا روي شانه انجام دهيد.


6- برخاستن – روي صندلي كوتاه يا چهار پايه، دست به سينه بنشينيد و پاها را موازي يكديگر قرار دهيد. صاف بايستيد، سپس زانو ها را به صورت متوالي خم و راست كنيد تا در هر بار نشيمنگاه شما با صندلي تماس پيدا كند. تا پايان تمرين روي صندلي ننشينيد. سپس اين تمرين را به كمك وزنه انجام دهيد؛ در اين حالت وزنه را كاملا بكشيد و وزنه ها را در دست بگيريد.


7- برخاستن – مانند تمرين 6،‌ اما در هر سري روي يك پا.


8- مقابل نيمكت يا پله اي به ارتفاع حدود شصت سانتي متر،‌ بايستيد. روي نيمكت بالا رويد، زانو را كاملاً‌ راست كنيد و پايين بياوريد؛‌ اين حركت را به صورت متوالي و سريع انجام دهيد. در هر سري از تمرين ها پاي خود را عوض كنيد. سپس با نگه داشتن وزنه در دست ادامه دهيد.


9- پرس پا،‌ خوابيده – زير ماشين پرس پا، دراز بكشيد به طوري كه همه قسمت هاي كمر با زمين تماس داشته باشد. زانو ها را فشار دهيد تا كاملاً‌ راست شوند و بتدريج پايين بياوريد.(‌با وزنه هاي سبك شروع و آنها را بتدريج سنگين تر كنيد. كمر شما بايد در همه اوقات اين تمرين با زمين در تماس باشد).


10-نشست و برخاست پا با يك پا – روي يك پا بايستيد. زانو را به آرامي تا زاويه قائمه يا كمي بيشتر خم كنيد و سپس تنه را بالا ببريد و زانو را كاملاً‌ راست كنيد(به نوبت يك سري براي هر پا).


11- پارو زدن – در ماشين پارو زدني بنشينيد،‌ مطمئن شويد از اين كه مي توانيد زانو ها را كاملا‌ خم و راست كنيد در اين تمرين،‌ زانو ها را با فشار به آرامي خم كنيد.


12- دوچرخه ثابت – زين دوچرخه را طوري تنطيم كنيد كه هنگامي كه پدال در وضعيت پايين و كف پا روي آن است،‌ زانو تقريباً‌ راست باشد مقاومت را در حد متوسط تنظيم كنيد و ده دقيقه با سرعت ثابت پدال بزنيد. ابتدا ميزان مقاومت و سپس زمان تمرين را افزايش دهيد.

۴- تـمـريـن هـا ي د يــنــامــيــك :

1- جهش متناوب پاها به عقب – طوري خم شود كه پاها بصورت كشيده در پشت بدن و وزن روي دست ها باشد. يك زانو را تا سينه خم كنيد،‌ آن گاه اين پا را به عقب پرت كنيد و همزمان زانوي ديگر را تا سينه خم نماييد اين حركت را به صورت متوالي و سريع انجام دهيد. با بيست بار(ده بار براي هر پا)‌ شروع كنيــــد و بتدريــج آن را به پنجاه بار برسانيد.


2- جهش هر دو پا به عقب - مانند تمرين قبلي است با اين تفاوت كه هر دو پا با هم خم و سپس به عقب پرت مي شوند. با ده بار شروع كنيد و آن را به سه سري ده تايي برسانيد.


3- جهش به عقب و بالا – مانند تمرين قبل، در حالي كه وزن بدن روي هر دو دست قرار دارد، زانو ها را خم و سپس پاها را به عقب خم كنيد؛‌ پس از اين كه دوباره زانوها را تا سينه خم كرديد، به بالا جهش كنيد،‌ به حالت چمباته اي فرود آييد تا دوباره پاها به عقب پرت كنيد.


4- پرش از حالت چمباتمه – بايستيد و يك پا را جلوتر از ديگري قرار دهيد؛ به پايين بجهيد و زمين را لمس كنيد؛ سپس به بالا بپريد و پاها را در هوا عرض كنيد تا پاي‌‌« عقبي» به هنگام فرود در جلو قرار گيرد. اين تمرين را بصورت متوالي و سريع با شش بار شروع كنيد و بتدريج به سه سري ده تايي برسانيد.


5- پرش روي نيمكت – پاها را در طرف يك نيمكت قرار دهيد. به بالا بپريد و در هوا پاشنه هاي پا را به هم بزنيد و به هنگام فرود پاها را در دو سوي نيمكت قرار دهيد. اين تمرين را شش بار به صورت متوالي و سريع انجام دهيد و بتدريج به سه سري ده تايي برسانيد.


6- بالا بردن توپ طبي – بايستيد و توپ طبي(يا وزنه بزرگ و مشابه ديگري) را در دست بگيريد و پشت خود را صاف نگه داريد، چمباتمه بزنيد تا توپ بازمين تماس يابد. سپس به سرعت پاها را راست كنيد و توپ را بالاي سر ببريد. اين حركت ر ا شش بار به طور متوالي و سريع انجام دهيد و آن را به سه ســري ده تايي برسانيد.


7- پرتاب توپ طبي – مانند تمرين شش است اما پس از راست كردن زانو ها، توپ را به بالا پرت كنيد و هنگام گرفتن مجدد توپ، زانو ها را خم كنيد ولي پشت خود را صاف نگاه داريد.


8- لي لي كردن – به نوبت با هر يك از پاها با سرعت هر چه بيشتر به جلو و عقب لي لي كنيد. اين تمرين را با ده جهش شروع كنيد و بتدريج به پنجاه برسانيد.


9- دويدن از پله ها – به سرعت هر چه بيشتر از پله ها بالا بدويد، ابتدا يك پله و بعد دو پله در هر گام. تمرين را با بيست پله شروع كنيد و بتدريج به پنجاه برسانيد.


10-دويدن رفت و برگشت – فاصله اي در حدود سي متر انتخاب كنيد،‌ اين مسافت را به سرعت بدويد، در پايان مسير به زمين دست بزنيد و بسرعت به نقطه شروع برگرديد. اين تمرين را پنج بار بصورت متوالي و سريع با دست زدن در دو انتهاي مسير انجام دهيد و بتدريج دفعات تمرين را به ده بارو مسافت را به صد متر افزايش دهيد.


11-شوت زدن – به فاصله ده متري از يك ديواره بايستيد و توپ سبكي را بصورت متوالي و سريع به سمت آن شوت كنيد. به نوبت با هر پا بيست بار شوت بزنيد. بتدريج توپ سنگين تري انتخاب كنيد و فاصله از ديواره را نيز تا تقريباً سي متر افزايش دهيد.


12-پرش سينه – از حالت ايستاده به بالا بپريد و سعي كنيد زانو ها را تا سينه بالا بياوريد. اين حركت را بسرعت شش بار انجام دهيد و بتدريج تا بيست بار انجام دهيد.

نویسنده : روابط عموی گروه آوا تاریخ : شنبه 23 دی 1391

اصولی که در کوهنوردی باید بدانیم و به آن عمل کنیم

 

اصولی که در کوهنوردی باید بدانیم و به آن عمل کنیم

 


 انجمن پزشکی کوهستان ایران: امروزه کوهنوردی به عنوان ورزشی مفرح در بین علاقه مندان به کوه و طبیعت جایگاه خود را پیدا کرده است . آگاهی داشتن از طبیعت و خطرات آن و چگونگی حفط سلامت خود و همراهان و جلوگیری از آسیب رساندن به محیط پیرامون مان در زمان اجرای برنامه های کوهنوردی و طبیعت گردی به عنوان دغدغه ای در میان دوستداران طبیعت در آمده است .

و یادمان نرود که :
1. کوله پشتی٬ خانه کوچک کوهنورداست.
2. قدمهای خودرا نسبت به شيبها تنظيم کنيد.
3. کوهنوردی ورزش جمعی است از تک روی پرهيزکنيد.
4. تنها به کوه نرويد .
5. درکوه هيچگاه ندويد .
6. نظم طبيعت را بهم نزنيد .
7. گياهان را به آتش نکشيد.
8. به حيوانات آسيب نرسانيد.
9. آب چشمه ها را آلوده نکنيد .
10. هيچگاه کناره چادر آتش درست نکنيد ( جهت باد رادرنظر داشته باشيد )
11. هميشه مقداری آب و مقداری مواد قندی ونمکی همراه داشته باشيد .
12. انرژی خود را تقسيم کنيد ( يعنی وقتی از کوه برمی گردید احساس خستگی وکوفتگی نکنيد )
13. به ستون يک حرکت کنيد (در کوهپيمايی همه به ستون يک و پشت سرهم به فاصله يک متر )
14. در صعود هيچگاه از مسيرهای شنی و بی راهه ها وريزش سنگها استفاده نکنيد.
15. درفرود ازشيبها ٬ ازشن اسکيها وتخته سنگهای کم شيب تا شيب ۶۰ درجه استفاده ميشود.
16. در کوهنوردی اولين اشتباه آخرين اشتباه است ( يعنی ديگر وجود نداريد که اشتباه بعدی رخ دهد) پس مواظب سلامت خودتان باشيد
17. هريک ساعت راهپيمايی پنج دقيقه استراحت کنيد ( کمی نرمش - کمی تغذيه - کمی آب )
18. هرگاه درصعود به نفس نفس افتاديد وحتی دهانتان خشك شده و دچار خستگی زودرس شديد ، بدانید ممکن است علت یکی از موارد زیر باشد ؛

• تند می رويد .
• با دهان نفس می کشيد .
• کوله پشتی سنگين دارید ومنظم نيست .
• با کارهای اضافی يا بيهوده انرژي زيادی را ازدست داده ايد .
• فاصله پاهای شما زياد است .
• درشيبها مستقيم حرکت می کنيد .
• آنقدر لباس پوشيده ايد که بدن نمی تواند تنفس کند.

19. خطرات کوه { طوفان - بوران - صاعقه - بهمن - نقاب برفی - چاله برفی - نداشتن امکانات - اطلاع نداشتن ازموقعيت کوه - سرد شدن زودرس بدن - کوه گرفتگی - ورعايت نکردن اصول ايمنی درکوه
20. درهوای سرد استراحت نشستن خيلی کم داريم بيشترين استراحتها ايستاده و زمان ٬ يک الي دو دقيقه ايی است .
21. نزديک به قله ها هيچگاه شتاب نکنيد ٬ وهميشه جمعی به قله برسيد که بدانيد درجمع کوهنوردی بين افراد ٬ برتری وجود ندارد .
22. تشکيل گروه { درهر برنامه ؛ مسافرت ؛ گردش ؛ کوهنوردی } حتما يک نفر رابه عنوان سرپرست انتخاب وبه دستورات ونکته های او عمل کنيد.
23. درصعودها { سرپرست گروه - مسئول فنی - مسئول تدارکات - مسئول تبليغات - مسئول بهداشت ودرمان } الزامی است.
24. کارت بيمه ورزشی الزامی است.
25. داشتن يک پلاستيک جهت جمع آوری آشغالهای خود تازمان برگشتن به شهر الزامی است (اگراين فرهنگ کوهنوردی همه جا رعايت شود مطمئن باشيد هيچگاه کنارچشمه ها - کنارآبشارها - کنار پناهگاه ها ومسيرها وقله ها ٬ زباله اي مشاهده نخواهيدکرد )
 

تشکر از گروه کوهنوردی اوشیدا



:: موضوعات مرتبط: کوه پیمایی، ،

نویسنده : روابط عموی گروه آوا تاریخ : پنج شنبه 21 دی 1391

هیپوترمی(کاهش دمای عمومی بدن) در برنامه های کوهنوردی

هیپوترمی(کاهش دمای عمومی بدن) در برنامه های کوهنوردی:

انجمن پزشکی کوهستان ایران: برخلاف حيوانات خون گرمي که لايه اي از مو يا پوست کلفت براي گرم نگه داشتن خود دارند انسانها نياز به يک لايه اضافي از لباس دارند تا زماني که محيط بيرون سرد است آنها را گرم نگهدارد . بدون آن لايه اضافي از لباس بدن شما بيش از آنکه حرارت توليد مي کند حرارت را از دست خواهد داد . اگر حرارت زيادي از دست برود نتيجه آن هيپوترمي خواهد بود . قرار گرفتن در معرض آب سرد و همچنين بعضي بيماريها نيزمي توانند باعث هيپوترمي شوند .

هیپوترمی زماني رخ مي دهد که مکانيسم هاي کنترل بدن شما قادر به حفظ درجه حرارت طبيعي بدن نيستند . درجه حرارت مرکزي بدن شما بطور طبيعي حدود ۳۷ درجه سانتيگراد مي باشد . درجه حرارت داخلي حدود ۳۵ درجه سانتيگراد يا کمتر نشانگر هيپوترمي است .


علائم و نشانه هائي که ممکن است ايجاد شوند شامل کاهش تدريجي توانائي هاي جسمي و ذهني مي باشد . هيپوترمي شديد مي تواند منجر به مرگ شود . بيشترين افراد در معرض خطر افراد مسن ،‌اطفال ،‌ بيماران ذهني يا مبتلا به آلزايمر که قدرت قضاوت در مورد نياز به پناهگاه را ندارند و بيماران مسموم ، بي خانمان و افراد گرفتار در سرما بعلت خرابي اتومبيل مي باشند .

پوشيدن لباس هاي محافظ و رعايت ساير نکات ايمني مي تواند باعث عدم افت درجه حرارت بدن شما به سطوح مرگبار شود . توجه به علائم و نشانه هاي زودرس هيپوترمي نيز مهم مي باشد . . . . . . . .



:: موضوعات مرتبط: آسیب ها و درمان، ،

ادامه مطلب...
نویسنده : روابط عموی گروه آوا تاریخ : چهار شنبه 20 دی 1391

برف کوری یا نور زدگی (Snow Blindness) مشکلی برای کوهنوردان

 

برف کوری یا نور زدگی (Snow Blindness) مشکلی برای کوهنوردان:

انجمن پزشکی کوهستان ایران: عضو انجمن‌پزشکی‌کوهستان ایران دراستان البرز گفت: کوه‌نوردان هنگام صعود به مناطق برفگیر باید نکات ایمنی در برابر برف کوری را رعایت کنند.

روابط عمومی هیات کوه‌نوردی استان البرز روز دوشنبه به نقل از دکترˈ فرید عباسی دزفولیˈ اظهار کرد: برف حدود85درصد از اشعه ماورا بنفش را منعکس می‌کند و این اشعه در صعود‌های برفی باعث آسیب و سوخته گی قرینه چشم می‌شود. وی افزود: برف کوری پس از حدود 20 دقیقه حضور در منطقه برفی ایجاد می شود و علایم  آن شش تا 12 ساعت بعد در چشم بروز پیدا می کند.

عباسی دزفولی ادامه داد:ریزش اشک و گاه خشکی چشم ها ، درد، تاری دید، احساس جسم خارجی در چشم ،قرمزی چشم و حساسیت به نوراز جمله علایم برف کوری هستند. وی تاکید کرد: در این زمان، مبتلایان به برف کوری باید از مالیدن چشم خودداری کنند زیرا مالش چشم سبب تشدید بیماری می شود.

عضو انجمن پزشکی کوهستان ایران بیان کرد: علایم برف کوری پس از  18 تا  24 ساعت با رعایت نکات لازم از بین می رود. وی گفت: کوه نوردانی که در چشمان خود لنز دارند باید لنزها را در مناطق برفی از چشم خارج کنند. عباسی دزفولی اظهار کرد: هنگام برف کوری ضمن پرهیز از نور،باید روی چشمان را به مدت 24 ساعت با پارچه تمیز بست. وی استفاده از عینک آفتابی استاندارد را از دیگر راه های کنترل درد و سوزش چشم ناشی از برف کوری دانست.

این پزشک گفت: کوه نوردان هنگام برف کوی نیز می توانند برای کمپرس سرد از یخ یا برفی که در یک پلاستیک درون یک پارچه پیچیده شده  و یا از یک بطری یا قمقمه حاوی آب سرد استفاده کنند. وی اضافه کرد:افرادی که دچار برف کوری می شوند نباید یخ یا برف را بطور مستقیم روی چشم یا پوست صورت خود بگذرانند.



:: موضوعات مرتبط: آسیب ها و درمان، ،

نویسنده : روابط عموی گروه آوا تاریخ : سه شنبه 19 دی 1391

آموزش سنگنوردي

 

آموزش سنگنوردي

خواص گره كوهنوردي

گره هاي كوهنوردي داراي خواص ذيل است:
1 – در مقابل كشش و ضربه محكم و مقاوم است.
2 – به سادگي زده و با دست به آساني باز مي شود.
3 – هنگام كاربر اثر فشار وارد بر آن باز نمي گردد.
4 – هر قدر فشار بر روي آن وارد شود، محكم تر مي شود
5 – كوچك ، كم حجم و داراي كم ترين شكست را دارد. چرا كه هر شكست طناب، باعث كاهش مقاومت آن مي گردد.

انواع گره ها و كاربرد آن ها

1 – گره هشت ساده Simpe Enght


2 – سردست : اتصال سر طناب به يك نقطه (كم كاربرد است) Over hand


3- هشت يك لا figure of Eight : اتصال سر طناب حمايت به كارابين و صندلي نفر صعود كننده يا به كارگاه


4 – هشت دو لا : اتصال سر طناب فرود به كارگاه .


5 – هشت تعقيب : Retraced figure of Eight


اتصال طناب به صندلي و زدن گره هشت در حلقه اي بسته بعد از زدن گره بايد اندازه آن را تنظيم نمود.
6 – دو سر طناب يك لا fisherman:

 اتصال دو سر طناب هم قطر به يكديگر (كمتر مورد استفاده قرار مي گيرد)


7 – دو سر طناب دو لا Double fisherman:

اتصال دو سر طناب به يكديگر با ضريب اطمينان بيشتر نسبت به گره دو سر طناب يك لا و اتصال دو سر طناب دو طناب غيرهم قطر با اختلاف قطري برابر حداكثر يك شماره .


8 – تسمه water knot:‌اتصال دو سر نوار (تسمه) :


9- خود حمايت Clove Hittch. Mastwurf :‌

براي ثابت كردن طناب خود حمايت اين گره در محل كارگاه و بر روي كاربين اجرا مي شود.


10 - حمايت Munter Hitch,Hafmastwurf: براي حمايت صعود كننده يا فرود

مورد استفاده قرار مي گيرد. اين گره را در مواقع ضروري مي توان با يك گره ضامن قفل نمود.


11 – پروسك prusik :

براي خود حمايت هنگام فرود به كار مي رود. اين گره كاربردهاي ديگري هم دارد.  

آمادگي جسماني قبل از تمرين عملي:

مربي گرامي توجه كنيد مطمئن شويد كه قبل از شروع كار عملي، شاگردان حتماً با انجام كشش عضلاني آمادگي اوليه را كسب نموده اند.
تمرينات و حركات زير قبل از صعود از سنگ و براي آماده سازي و گرم كردن عضلات شاگردان شما مفيد هستند.
هر روز قبل از شروع كار عملي حتماً اين تمرينات انجام شود تا از احتمال آسيب ديدگي عضلاتي كارآموزان كاسته شود.  

  گيره ها Holds

به كليه عوارض سنگ، اعم از برجستگي يا فرورفتگي كه بتوان در انجام صعود يا فرود از آن استفاده كرده در گيره گويند.
گيره ها انواع و اشكال مختلف دارند كه باعث تغيير سختي مسير صعود مي گردند.  

  انواع گيره ها :

• ناخني 
• انگشتي
• مشتي
• بدون شكل
گيره ناخني : گيره اي است بسيار ريز و كوچكتر از يك بند انگشت كه فقط با نوك انگشتان مي توان آن را گرفت. استفاده از اين گيره مستلزم صرف نيروي فراواني است. گيره انگشتي مي توان آن را گرفت. استفاده از اين گيره مستلزم صرف نيروي فراواني است.
گيره انگشتي : گيره اي است كه يك بند تا دو بند انگشتان دست بر روي آن قرار مي گيرد.
گيره مشتي : گيره اي است كه كل كف دست بر روي آن قرار مي گيرد و مي توانيم در حيني كه گيره در كف دست قرار دارد، دست را مشت كنيم. گيره هاي بدون شكل : اين گيره شكل خاصي نداشته و بايد با كمك نيروي اصطكاك از آن ها استفاده كرد.  

جهت گيره ها

• افقي
• عمودي
• مايل
• معكوس
گيره هاي افقيف عمودي و مايل، داراي زوايا و اشكال مذكور نسبت به سطح افق در روي سنگ هستند.
گيره معكوس : گيره اي است كه در عكس مسير حركت قرار گرفته باشد و در جهت مخالف مركز ثقل بدن به آن فشار وارد شود. به اين ترتيب كه از سمت پايين و در

مسيرهاي رو به بالا بر سطح گيره فشار مي آيد. از اين گيره بيشتر به صورت كششي استفاده مي گردد. از حفره ها و سوراخ هاي سطح سنگ نيز مي توان به عنوان گيره استفاده نمود. نكته مهم در استفاده از اين گونه گيره ها، دقت در شكل لبه آن ها از نظر تيز

نبودن و صدمه نرساندن به انگشتان است.  

قواعد سنگنوردي

سنگنوردي كلاسيك 12 قاعده پايه دارد كه عبارت است از :
1 – بررسي سنگ با نگاه
ابتدا سنگ و گيره هاي آن را به منظور يافتن مسير صعود و فرود، در حد توان، از ابتدا تا انتها و با چشم بررسي و شناسايي مي نماييم. در صورت امكان از سه جهت ( چپ، راست و روبرو) آن گاه دست و پا براي گرفتن گيره هاي انتخاب شده، حركت مي كند.
2 – نقش و وظيفه دست و پا


هنگام صعود، پاها هميشه وظيفه تحمل و جابجايي وزن بدن را به عهده داشته و تعادل بدن را دست ها حفظ مي نمايند. همواره از كشيدن پاها روي سنگ خودداري شود. به جاي انقباض هاي متوالي عضلات از نقش اهرم هاي بدن در صعود استفاده شود.
3 – داشتن سه نقطه اتكا ( دو دست و يك پا يا دو پا و يك دست)


براي بالا بردن توان ايستادگي و حفظ تعادل بر روي سنگ از اين قاعده استفاده مي شود. در صورتي كه كمتر از سه نقطه اتكا بر روي سنگ داشته باشيم ، ميزان مقاومت و پايداري ما بر روي سنگ در برابر لغزش هاي احتمالي كاهش مي يابد.
4 – استفاده از نوك كفش هنگام صعود


قراردادن پنجه پا بر روي گيره، باعث انتقال بيشتر وزن بدن بر سطح گيره پايي مي شود. ضمناً اين عمل باعث ايجاد فاصله مناسب از سنگ و در نهايت داشتن ديد بيشتر مي گردد. در گذرهاي عرضي (Traverse) مي توان به ضرورت محيط از دخل يا خارج پا نيز استفاده كرد.
5 – رعايت فاصله مناسب به منظور داشتن ديد لازم هنگام صعود


رعايت فاصله مناسب به طريقي كه بدن نه بيش از حد نزديك و نه بيش از حد دور از سنگ باشد به طوري كه بتوان به راحتي گيره هاي بعدي را ديد، با نرمي حركت نمود، به

سادگي تغيير جهت داد و مركز ثقل بدن برهم نخورد، از نكات حياتي در سنگنوردي است.
6 – صعود به روش نردباني


در اين روش دست ها و پاها در امتداد طول بدن قرار گرفته و جابجا مي شود. در اين روش هميشه يك پا به حالت مستقيم (پايي كه وزن بدن را تحمل مي كند و پاي ديگر از محل زانو خم و آماده باز شدن است. سپس با تغيير حالت بدن و تعويض اين دو حالت در پاها صورت مي پذيرد الي آخر توجه شود كه زاويه ران زانو ساق پا از 90 درجه بيشتر نشود. در اين طريقه دست ها نيز در طرفين قرار مي گيرد.
توجه به اين نكته ضروري است كه حركت قطري صعود را آسان تر مي سازد و از لولا شدن بدن جلوگيري به عمل مي آورد.
7 – رعايت فاصله مناسب عرضي دست ها و پاها از يكديگرهنگام صعود دست ها و پاها

به حدي از يكديگرباز مي شود كه تعادل بدن به هم نخورد ( تقريباً به اندازه عرض شانه) 8 – قيچي نكردن دست و پا
در حالت قيچي (ضربدر) كردن به دليل تمايل وزن بدن به سمت مخالف گيره هايي كه دست ها و پاها گرفته اند. توان ايستايي بسيار كمتر مي شود. اين وضعيت احتمالاً باعث بر هم خوردن تعادل خواهد شد. به همين دليل، اين امر احتياج به تمركز و تمرين زيادي

دارد.
9 – قرار گرفتن طناب حمايت در بين دست ها هنگام حمايت از بالا
هنگام صعود بايد طناب حمايت از ميان دست ها قرار گيرد تا باعث به هم خوردن تعادل

نشود، در گذر عرضي طناب در سمت سنگ و مخالف جهتي كه حركت مي نماييم قرار مي گيرد. لازم به تذكر است كه درحالت حمايت از پائين، طناب پهلوي صعود كننده قرار مي گيرد.
10 – روش تعويض دست ها و پاها


ابتدا بايد نسبت به محكم بودن گيره دست يا پايي كه بر روي آن قرار داريم، اطمينان حاصل كنيم براي تعويض جاي دست مي بايست دست آزاد را ضمن قراردادن در كنار انگشت دست ثابت به آرامي با جاي گزيني انگشتان، بر گيره مورد نظر قرار داد. در تعويض پا نيز مي بايست با قراردادن پاي آزاد در كنار پاي ثابت با يك جهش آرام و حساب شده جايگزيني صورت گيرد. روش ديگري هم در تعويض دست ها و پاها مرسوم است كه به طريق انجام آن مي پردازيم : به آرامي و با دقت زياد، دست يا پاي ديگرمان را بر روي دست يا پايي گيره مورد نظر را گرفته است، قرار مي دهيم، آنگاه دست يا پاي قبلي را از زير آن به ارامي كنار مي كشيم. البته انجم اين دو روش بستگي به شرايط فرد روي سنگ از نظر حالت گيره دارد.
11 – برقراري در مسير


برقراري زماني انجام مي گيرد كه فرد به يك تكيه گاه مطمئن برسد. انجام آن به اين صورت است كه ابتدا يك دست بر لب تكيه گاه يا سكو قرار مي گيرد و پس از آن دست ديگر سپس بدن با يك كشش ارام (مانند حالت وقتي كه بارفيكس مي رويم) به بالا حركت كرده و پاها را از روي گيره رها شده و بالاتنه را بر تكيه گاه يا سكو مسلط مي سازيم. سپس با قراردادن پا بر لبه سنگ ، وزن بدن را به سمت تكيه گاه سوق مي دهيم. در آخرين مرحله نيز پاي دوم را بر روي تاقچه مي گذاريم.
12 – شرايط عمومي صعود

به كارآموزان خود گوشزد كنيد صعودي موفق است كه همراه با تكنيك و تاكتيك باشد. در يك صعود موفق از حدقل انرژي استفاده شده و سيستم انرژي، هوازي است. سنگنوردي كه از اعتماد به نفس بيشتري برخوردار باشد، صعود زيادي انجام خواهد داد. در مسيرهاي كلاهكي و منفي بايد از خم كردن بازوان اجتناب نموده و فشار وزن را با كشيده نگاه داشتن دستان، بر روي تاندون ها و استخوان ها منتقل نمود. در اين حالت عضلات از زير بار فشار بيرون مي آيند. براي حركت به سمت بالا نيز سريعاً و بعد از گرفتن گيره بعدي، دوباره دست ها را باز نگاه مي داريم.  
قواعد كلي صعود از سنگ

• سنگنورد خوب كسي است كه 70 % فكر مي كند و 30 % از عضلات خود بهره مي برد.
• استفاده از پنجه پا (جلوي كفش) براي قرارگرفتن بر روي گيره بسيار مؤثرتر است.
• قرارگرفتن صحيح راستاي پا و نحوه گذاشتن پا بر روي گيره از عوامل تعيين كننده است.
• حركت ها عمدتاً با دست هاي باز انجام مي پذيرد تا اهرم هاي بدن نقش خود را به خوبي

ايفا نمايند.
• تنفس صحيح بالاخص بازدم قوي (خروج قوي و صدادار هوا ازدهان) هنگام صعود، به ويژه موقع اجراي فنون نسبتاً مشكل، بسيار كمك كننده خواهد بود.
• طريقه حركت به سمت بالا هنگام صعود :

• قطري : دست راست – پاي چپ ، آن گاه دست چپ - پاي راست
• موازي دست – دست ؛ سپس پا - پا
تمرين : بعد از فراگيري نكات آموزشي روز اول، كارآموزان در دسته هاي چند نفره سازماندهي نماييد تا بر روي سنگ هاي كوتاه (حداكثر تا ارتفاع 5/2 متر) آموخته هاي اين روز را تمرين كنند. دقت نماييد كه حتماً در هنگام صعود يك كارآموزنفر ديگر از پايين مراقب وي باشد. در اين جا مي توانيد نحوه حمايت از پايين بدون ابزار مختص صعود به سنگ هاي كوتاه را نيز آموزش دهيد.  

  شكاف ها

 

شكاف ها با شكل هاي مختلف و با راستاهاي عمودي، افقي و مايل بر سطح سنگ پديد مي آيد. از شكاف ها مي توان همانند گيره ها در صعود و فرود استفاده كرد. در شكاف ها ، نسبت به عمق و عرض آن ها، مي توان از ابزارهاي مختلف حمايت هاي مياني قرار داد صعود از شكاف ها معمولاً مستلزم صرف نيروي زياد و مهارت كافي است.  

تلاش هاي دو طرفه

گاهي اوقات عرض شكاف ها آن چنان فراخ است كه نمي توان در آن ابزاري را قرار داد عبور از چنين شكاف هايي مستلزم فن خاصي است كه به تلاش هاي دو طرفه معروف است. 
بنابراين نوع صعود و اندازه مختلف شكاف ها، اين فن داراي انواع زير است:
• تنوره باز : در اين روش با استفاده از حركات دست ها و پاها به صورت ضربدري و تعويض به موقع هر كدام، صعود امكان پذير مي گردد.
• تنوره پاگستر: در اين نوع تلاش دو طرفه، با گشودن حداكثر پاها و استفاده از حداكثر عرض دست ها صعود انجام مي شود.  

لاخ كردن

لاخ كردن نوعي تلاش دو طرفه است كه با استفاده از يك عضو و در شكاف هاي بسيار بسته انجام مي شود. در اين روش با گيردادن اعضاي بدن (مانند ساعد، كتف، زانو، پا ، مشت و كف دست) در داخل شكاف، و انبساط عضلات و يا چرخش عضو لاخ شونده، صعود انجام مي پذيرد.
گاهي اوقات حالت شكاف ها، به خصوص در كنج ها، به نحوي است كه بايد از اين روش استفاده نمود. براي اجراي اين فن، دست ها را در شكاف قرار مي دهيم و وزن خود را بر روي آن منتقل مي كنيم (دست ها را به طرف خود مي كشيم) آن گاه پاها را به ترتيب به سطح روبرو فشار مي دهيم و زانوها را صاف مي كنيم( در اين حالت دست ها و پاها هر

دو بر شكاف مسير عمود هستند. همين طور تا به آخر با حركت ضربدر دست ها و پاها و همچنين كشش دست ها و صاف كردن زانوها به سمت بالا صعود مي نماييم.  

گذر عرضي Traverse

حركت افقي بر روي سنگ و تغيير مكان بدون تغيير محسوس ارتفاع را گذر عرضي گويند. مربي گرامي توجه كنيد : مكاني كه كارآموزان، اين روش را در آن تمرين مي كنند، بايد تا حد امكان صاف و كم خطر باشد تا در صورت سقوط صدمه نبينند.  

  كارگاه ها

به مطمئن ترين نقطه اتكاء كه بيشتري قابليت تحمل فشار و ضربه را در مراحل مختلف سنگنوردي دارد، كارگاه گويند.
كارگاه سه نوع مختلف دارد
نوع اول طبيعي


نوع دوم مصنوعي


نوع سوم مركب



كارگاه طبيعي 
كارگاهي است كه با استفاده از عوارض طبيعي محل فعاليت، برپا مي شود. در اين كارگاه بسته به نوع مسير و جهت صعود، از طناب ها يا تسمه هاي مختلف استفاده مي گردد.
در استفاده از كارگاه طبيعي ، جهت صعود را در نظر بگيريد. زيرا اكثر كارگاه هاي طبيعي به خصوص آن هايي كه با بستن تسمه يا طنابچه به دور منقار سنگي به وجود مي آيند، يك طرفه هستند.

كارگاه مصنوعي
كارگاهي است كه با قراردادن ميخ و يا ابزار ديگر در شكاف سنگ ها ايجاد مي گردد. اين كارگاه داراي دونوع اساسي است . 
• كارگاه مصنوعي با دو نقطه اتكاء


• كارگاه مصنوعي با سه نقطه اتكاء


هر كارگاه مصنوعي حداقل بايد داراي دو نقطه اتكار باشد تا در صورت در رفتن و يا شكستن يكي از نقطه ها كل كارگاه حمايت از بين نرود.
براي اتصال طناب به كارگاه حتماً از كارابين پيچ و يا دو كارايين ساده با جهت دهانه برعكس استفاده نماييد.

كارگاه مركب
كارگاهي است كه با استفاده از عوارض طبيعي و ابزار مصنوعي توأمان برقرار مي شود.  

يادآوري نكات زير ضروري است :

فرد حمايت كننده و كارگاه خود حمايت او بايد در راستاي مسير صعود باشد تا در صورت وارد شدن فشار ناگهاني ، تعادل حمايت كننده به هم نخورد. در شرايطي كه حمايت چي (حمايت كننده) نتواند كارگاه خود حمايت خويش را در راستاي صعود برقرار نمايد، بايد طول طناب خود حمايت را كوتاه در نظر بگيرد تا از به هم خوردن تعادل خود جلوگيري نمايد. كارآموزان بايد بدانند كه يكي از مهمترين مسائل در برپايي كارگاه، در نظر گرفتن فضاي ايمن است.
مربي گرامي اين نكته را به كارآمزوان به خوبي توضيح دهيد كه زاويه اي كه ابزارها در كارگاه با هم مي سازند بايد كمتر از 60 درجه باشد.
هنگامي كه از دو رول يا ابزار حمايتي استفاده مي كنيد، زاويه اي كه تسمه يا طنابچه متصل به اين دو ابزار مي سازد، در تقسيم نيروي وارد بر كارگاه نقش بسيار مهمي دارد.
همان طور كه در شكل

مشاهده مي نماييد، در حالتي كه اين زاويه 5 درجه باشد، فشار 100 پاوندي به دو مؤلفه 51 پاوندي تقسيم شده است. در زاويه 90 درجه فشار وارد به هر بازوي كارگاه 70 پوند بوده و اين مقدار درزاويه 150 درجه به 200 پاوند مي رسد (يعني معادل دو برابر كل فشار بر روي هر يك از نقاط كارگاه) پس هر چه اين زاويه بازتر شود، فشار وارد بر كارگاه بيشتر مي شود.


مناسب ترين مقادير، زواياي كوچك تر يا مساوي 60 درجه تعيين شده است. 



:: موضوعات مرتبط: کوه پیمایی، ،

نویسنده : روابط عموی گروه آوا تاریخ : دو شنبه 18 دی 1391

نگاهی دوباره باید مرگ سپید را ...

 

نگاهی دوباره باید مرگ سپید را ...

انجمن پزشکی کوهستان ایران: سال ۸۸ سال خوبی نبود و فقط در یک حادثه در جاده دیزین؛ مرگ سپید جان تعداد زیادی از کوهنوردان را گرفت و جامه سیاه بر تن جامعه کوهنوردی پوشاند. در پی آن و به امید کاهش تلفات ناشی از بهمن، مترجم نام آشنای دنیای کوهنوردی؛ آقای رحیم دانایی اقدام به انتشار رایگان نسخه دیجیتالی کتاب خود در باب بهمن شناسی نمودند که جای بسی قدردانی دارد.

پارسال حادثه بهمن تاریک دره همدان شوکی دیگر به جامعه کوهنوردی وارد کرد ولی امسال گویا باید شاهد افزایش تدریجی تلفات ناشی از بهمن باشیم که علی رغم نگران کننده بودن آن، چون ناگهانی نیست شاید توجه زیادی را به خود جلب نکند.

http://kolakchalgroup.ir/Mojtaba-Ghanaat-Shoaar-Photo.jpg

لذا بر آن شدم تا بار دیگر با یادآوری موضوع، همنوردان را به مطالعه این کتاب رایگان دعوت نموده تا شاید با رعایت اصول ایمنی از تعداد تلفات بالقوه کاسته شود.

دانلود کتاب بهمن شناسی و ایمنی در بهمن ها

برگرفته از وبلاگ آوای کوه و با تشکر از وبلاگ راز کوه



:: موضوعات مرتبط: کوه پیمایی، ،

نویسنده : روابط عموی گروه آوا تاریخ : دو شنبه 18 دی 1391



تمام حقوق اين وبلاگ و مطالب آن متعلق به گروه کوهنوردی آوا مي باشد.