دوره آموزشی "مبانی و مقدماتی پزشکی کوهستان" در تاریخ 23 و 24 آذرماه 1391 - تهران:

با تشکز از جناب آقای دکتر مساعدیان

انشالله که همیشه در پناه حق تعالی همیشه تندرست و سلامت باشند.

این برنامه دو روزه بوده و شامل 16 ساعت تدریس می باشد. مباحث مورد تدریس در این دوره بر اساس استانداردهای کمیسیون پزشکی اتحادیه جهانی کوهنوردی بوده و عبارتند بودند از: بیماریهای ارتفاع، ادم ریوی، ادم مغزی، سرمازدگی، هیپوترمی، صاعقه زدگی، تغذیه کوهستان، آفتاب سوختگی، نور زدگی، .

توصیه میکنم که تمام کسانی که به هر نحوی در ارتباط با ورزش کوهنوردی فعالیت میکنند حتما در دورهای آموزشی بخصوص پزشکی حتما شرکت نمایند.

اسرار تنفس

به کوشش آقای امیر عبدالهی عضو گروه کوهنوردی تهران

بینی شما قسمتهای راست و چپ دارد که هر دو قسمت برای تنفس تان بکار میروند، اما در حقیقت دو سوراخ بینی شما متفاوتند و شما میتوانید این تفاوت را حس کنید.

حفره سمت راست بینی، نشانگر خورشید و حفره سمت چپ نشانگر ماه است. وقتی سردرد دارید، سعی کنید که حفره سمت راست بینی تان را ببندید و برای تنفس کردن تنها از حفره سمت چپ استفاده کنید. خواهید دید که بعد از پنج دقیقه سردرد شما خوب خواهد شد.
اگر احساس خستگی میکنید، برعکس اقدام فوق را عمل کنید.

حفره سمت چپ بینی تان را ببندید و تنها از حفره سمت راست بینی تان تنفس کنید. بعد از مدتی احساس میکنید که خستگی شما برطرف شده است.
حفره سمت راست بینی شما به گرمی مربوط است و لذا براحتی گرم میشود
این در حالی است که حفره سمت چپ بینی تان به سردی مربوط میباشد.
تقریباً همه خانم ها از حفره سمت چپ بینی شان تنفس میکنند، بنابراین با سرعت بیشتری خنک میشوند.
اما بیشتر پسر بچه ها با بینی سمت راستشان نفس میکشند.

آیا توجه کرده اید که وقتی از خواب برمی خیزید، کدام حفره بینی تان سریعتر تنفس میکند؟
اگر از حفره چپ تندتر تنفس میکنید، شما احساس خستگی دارید.
بنابراین حفره سمت چپ بینی تان را ببندید و برای تنفس از حفره سمت راست خود استفاده کنید، خواهید دید که بسرعت احساس شادابی میکنید.
دوست من مستمراً سردرد بدی داشت و مکرراً به دکتر مراجعه میکرد و این سردرد باعث شده بود که حتی نتواند براحتی مطالعه کند و شبها نیز چنین سردردی را حس میکرد او مکرراً قرص های مسکن میخورد اما موثر نبود.
تا اینکه تصمیم گرفت از راه تنفس، سردرد خود را بهبود ببخشد.
حفره سمت راست بینی اش را بست و سعی کرد از حفره سمت چپش تنفس کند.
او مشاهده کرد که در کمتر از یک هفته سردردش بهبود یافت لذا این تمرین را برای مدت یکماه بعد هم ادامه داد.
چنین تمرینی برای تنفس کردن و بدون استفاده از قرص های شیمیایی تجربه شده و مفید بوده است.

بخش تحقیقات گروه کوهنوردی تهران

انجمن پزشکی کوهستان ایران: ميگرن شايع‌ترين اختلال نورولوژيك (عصبي) به شمار مي‌ر‌ود و حدود 12% از جمعيت كل جهان مبتلا به سردردهاي مزمن از نوع ميگرن هستند. سردرد ميگرن، درد شديدي است كه در يك يا هر دو طرف سر احساس مي‌شود. محل درد اغلب در قسمت جلوي سر و در اطراف نواحي گيجگاهي و يا در پشت چشمها و گوشهاست.

علاوه بر درد، مبتلايان به ميگرن، ممكن است دچار احساس تهوع و استفراغ شده و نسبت به نور و صدا بسيار حساس شوند. سردردهاي ميگرني در هر زمان از طول روز ممكن است ديده شوند. با وجود اين در بيشتر موارد حملات ميگرن در ساعات صبحگاهي آغاز مي‌شوند. درد ناشي از ميگرن ممكن است از چندين ساعت تا بيش از يكي دو روز به طول انجامد. اگر از علل و عوامل شيوع اين بيماري صرف نظر كنيم عوامل تشديد‌كننده حملات ميگرن اغلب از هر فرد به فرد ديگر متفاوت است. حملات ميگرن به تنهايي و توسط يك عامل يا فاكتور تشديد نمي‌يابند عوامل زير برخي از علل تشديد‌كننده حملات ميگرن هستند.

1) صداي بلند يا نور بويژه اشعه UV

2) گرسنگي و يا فقدان چربي در رژيم غذايي

3) تغييرات آب و هوا

4) برخي مواد غذايي و افزودني‌هاي غذايي

5) تغييرات هورموني در طي سيكل قاعدگي

6) استرس و اضطراب

7) فعاليتهاي سنگين بدني

بررسي حملات ميگرن از نظر كوهنوردي از چند نظر حائز اهميت است:

1) باتوجه به شيوع بيماري حاد ارتفاع (AMS) در بين برخي از كوهنوردان و اشتراك علايم باليني با حملات ميگرن، تشخيص افتراقي اين دو، براي كوهنوردان داراي سابقه ميگرن مهم مي‌باشد به عبارت ديگر تهوع، سردرد، استفراغ شديد و سردرد صبحگاهي هم از علايم AMS مي‌باشد و هم از علايم حملات ميگرن.

2) شدت تابش اشعه UV، گرسنگي، استرس و تغييرات آب و هوايي را كوهنوردان و طبيعت‌گردان با درصد بالايي تجربه مي‌كنند لذا عدم آگاهي از عوامل زمينه‌ساز فوق مي‌تواند كوهنوردي را از حالت لذت‌بخشي خارج و گاه به مخاطره بياندازد.

3) اگر فردي دچار بيماري كوه‌گرفتگي در ارتفاع شود چنانچه به اشتباهات حملات ميگرن تشخيص و درمان شود ممكن است به بيماري مهلك ادم ريوي و يا ادم مغزي سوق پيدا كند.

اقدامات پيشگيري :

1) قبل از اقدام به كوهنوردي ابتدا با پزشك خود در مورد تاثير ارتفاع بر روي سردردهاي ميگرن مشاوره كنيد.

2) سرپرست برنامه و دوست خود را در جريان سابقه بيماري خود قرار دهيد.

3) داروهاي مصرفي خود را همراه ببريد.

4) با استفاده از عينكهاي UV protect يكي از فاكتورهاي دخيل در تشديد حملات ميگرن را كاهش دهيم.

5) با استفاده از لباسهاي مناسب و آمادگي‌هاي جسماني و فيزيولوژيك و رواني قبلي استرس‌هاي ناشي از تغييرات آب و هوايي، سختي كار كوهنوردي و ... به بدن را كاهش دهيم.

6) با خوردن و آشاميدن مداوم و مناسب ضمن جبران انرژي و آب از دست رفته از عوامل مساعد‌كننده سردرد ميگرن و حتي كوه‌گرفتگي جلوگيري نماييم.

7) صعود تدريجي براي همه كوهنوردان به طور عموم و براي افراديكه داري سابقه ميگرن هستند موكداً توصيه مي‌شود.

8) اگر در حد حرفه‌اي كوهنوردي يا هيماليانوردي مي‌‌كنيد و سابقه حملات ميگرن داريد حتماً با پزشكان داراي تجربه هيماليانوردي در اين زمينه مشاوره نماييد.

اقدامات درماني:

1) به محض بروز علائم سردرد، تهوع، صعود را متوقف كنيد و مبنا را بر كوه‌گرفتگي حاد (AMS) قرار دهيد.

2) در مدت توقف ضمن مصرف داروهاي اختصاصي با نظر پزشك تيم يا با تماس با پزشك خانواده با كسب راهنمائي لازم، علاوه‌بر درمانهاي اختصاصي در صورت نياز درمانهاي علامتي را هم ادامه دهيد.

3) در صورتيكه بهبودي حاصل نشود و يا تشديد شد ارتفاع را كاهش دهيد. خلاصه ، - در هر مرحله از صعود به ارتفاعات بلند اگر علائم سردرد و استفراغ و تهوع بروز كرد مبنا بر كوه‌گرفتگي است حتي اگر فرد سابقه ميگرن داشته‌باشد. چرا كه بي‌توجهي به آن موجب پيشرفت بيماري به سمت بيماريهاي ناشي از ارتفاع كه تهديدكننده حيات مي‌باشند (خيز مغزي يا ريوي) مي‌گردد.

دكتر جلال‌الدين شاهبازي مسئول كميته پزشكي فدراسيون كوهنوردي

بهمن

زمان و مكان سقوط

بهمن چگونه در كوهستان شكل مي‌گیرد؟ در چه مناطقي از كوه‌ها، بهمن سقوط مي‌كند؟ وزن بهمن و سرعت حركت آن به چه ميزان است و بالاخره چگونه مي‌توان خود را از مسير حركت بهمن رهانيد و از مهلكه نجات يافت؟

در چه جاهايي خطر بهمن وجود دارد؟

1- شيب، يكي از عوامل بسيار مهم در سقوط بهمن است. روي شيب‌هاي خيلي تند (بيشتر از 50 درجه) چون برف قبل از انباشته شدن به طور طبيعي به پايين سرازير مي‌شود، خطر سقوط بهمن معمولاً زياد نيست. روي شيب‌هاي خيلي ملايم (كمتر از 25 درجه) نيز خطر بهمن معمولاً زياد نيست. تحقيقات بهمن‌شناسان فرانسوي نشان مي‌دهد كه بهمن‌هاي تخته‌اي، عمدتاً روي شيب‌هاي 30 تا 45 درجه است و بيشترين بهمن‌ها از روي شيب‌هاي 35 تا 40 درجه سقوط كرده است. كوهنوردان و اسكي‌بازان امريكايي اهميت فوق‌العاده‌اي براي عامل شيب قائل هستند. هر كوهنورد يا اسكي‌باز كوه، هميشه يك شيب‌سنج كوچك در جيب دارد تا با آن ميزان خطر ريزش بهمن را برآورد كند.

2- با تند شدن شيب، ثبات لايهفوقاني برف كاهش يافته و خطر بهمن افزايش مي‌يابد.

3- پوشش زمين. پوشش طبيعي خاك كه ارتباط بين مانتو برفي (توده برف) و خاك را برقرار مي‌كند نيز البته نه به اندازه شيب، مهم است. زمين‌هاي صاف و صيقلي و يا بدون ستي و بلندي و شيب‌هايي كه داراي بوته‌هاي كوچك يا چمنزار و علف هستند، بهمن‌خيز است. به عكس، شب‌هاي پر سنگلاخ و به ويژه با تخته‌سنگ‌هاي بزرگ و يا درخت و درختچه و يا بوته‌هاي بزرگ- مثل گون- معمولاً برف را به خوبي نگه مي‌دارند. يكنواختي شيب بسيار خطرناك است. به همين خاطر معمولاً با خاكبرداري، لين شيب‌ها را پله‌پله مي‌كنند.

چه موقع خطر بهمن زياد مي‌شود؟

باد عامل بسيار مهمي در افزايش خطر سقوط بهمن است به ويژه اگر در چند روز گذشته به شدت وزيده باشد. باد موجب تلمبار شدن برف در برخي نقاط مي‌شود، ضخامت برف را افزايش مي‌دهد و باعث به وجود آمدن نقاب‌هاي برفي در خط‌اراس‌ها و گردنه‌ها مي‌شود. فراموش نكنيم كه عبوراز شيب‌هايي كه در بالايشان نقاب‌هاي برفي درست شده، فوق‌العاده خطرناك است.

بارش برف چون وزن اضافي بر مانتو برفي مي‌گذارد، ثبات آن را كاهش مي‌دهد. البته سقوط بهمن پس از بارش برف، بستگي به مقدار بارش، وزن مخصوص برف و شيب كوه دارد. با اين حال، به طور كلي مي‌توان گفت كه با ريزش 30 سانتيمتر برف جديد روي شيب‌هاي تند (بيش از 35 درجه) خطر جدي مي‌شود و با 80 سانتيمتر برف جديد، حتي شيب‌هاي متوسط هم خطرناك مي‌شوند.

هواي گرم و ملايم به سرعت لايه‌ها را به هم پيوند مي‌دهد و در نتيجه، خطر سقوط بهمن را كاهش مي‌دهد. به عكس، اگر اين گرما نسبتاً زياد باشد، خطر را افزايش مي‌دهد، زيرا برف را به قطرات آب تبديل مي‌كند و لايه‌هاي فوقاني برف روي اين قطرات مي‌غلتند و به پايين سرازير مي‌شوند. بارش كمي باران نيز چسبندگي برف را افزايش مي‌دهد، ولي اگر بارش از حدي بگذرد، مانتو برفي ثبات خود را از دست خواهد داد.

از اواسط فروردين به بعد، در ارتفاعات 3000 متر به بالا، تابش خورشيد مانتو برفي را- به ويژه جبهه‌هاي جنوبي- بي‌ثبات مي‌كند و در بعد از ظهرها، بهمن‌هاي آبكي سرازير مي‌شود.

سرعت بهمن

سرعت بهمن برف آبكي 55 تا 70 كيلومتر در ساعت، سرعت بهمن برف خشك 110 تا 140 كيلومتر در ساعت و سرعت بهمن‌پودر 220 تا 290 كيلومتر در ساعت مي‌باشد. همچنين، نيروي فشار حاصل از بهمن مي‌تواند به 20 تن برسد.

شكل‌هاي مختلف برف

شكل برف بستگي تام به دماي محيط دارد:

از 10 تا 5 درجه زير صفر، سوزني شكل، از 5 تا 10 درجه زير صفر، استوانه‌اي، بادامي شكل.

از 10 تا 13 درجه زير صفر، پهن، بادامي شكل، از 13 تا 17 درجه زير صفر، شش گوش، از 18 تا 25 درجه زير صفر، استوانه‌اي پهن. شكل برف از اين لحاظ مهم است كه ميزان چسبندگي و قدرت اتصال مانتو برف (توده برف) را تعيين مي‌كند و در نتيجه احتمال ريزش بهمن را كاهش يا افزايش مي‌دهد.

وزن برف

شخص مدفون زير بهمن تحت فشاري است كه وزن و ارتفاع بهمن بر او وارد مي‌كند. وزن يك متر مكعب برف بستگي به مقدار آب موجود در آن دارد.

برف تازه

برف‌پودر، 30 تا 60 كيلوگرم

برف فشرده سبك، 100 تا 200 كيلوگرم

برف كهنه

برف شناور، 200 تا 300 كيلوگرم

برف خشك نشست كرده، 300 تا 400 كيلوگرم

برف آبدار نشست كرده، 400 تا 450 كيلوگرم

برف زيرين خشك، 400 تا 700 كيلوگرم

برف زيرين آبدار، 600 تا 800 كيلوگرم

با استفاده از آمار، كساني كه دچار بهمن شده‌اند، تعيين كرده‌اند كه با گذشت زمان احتمال زنده ماندن بهمن‌زده چقدر است. شخص مدفون در زير يك متر برف با گذشت زمان شانس زنده ماندنش به سرعت كاهش مي‌يابد.

به طور كلي مي‌توان گفت كه با گذشتن هر يك ساعت، شانس زنده ماندن نصف مي‌شود.

در ساعت اول، شانس زنده ماندن بهمن‌زده حدود 45 درجه است. در ساعت دوم شانس او به 28 درصد، در ساعت سوم به 18 درصد و در ساعت چهارم به 10 درصد كاهش مي‌يابد. به عبارت ديگر، از ساعت چهارم به بعد، تنها يك نفر از 10 نفر را مي‌توان از زير بهمن زنده خارج كرد. در ضمن اين نكته نيز قابل ذكر است كه از همان لحظات اول در اثر ضربه و فشار بهمن و اصابت به صخره و سقوط از بلندي و از اين قبيل صدمات، جان خود را از دست مي‌دهند.

بهمن‌زده هر قدر در عمق كمتري مدفون شده باشد، شانس بيشتري براي زنده ماندن دادر. به همين خاطر است كه توصيه مي‌كنند با شنا يا پرش كردن، سعي كنيم روي سطح بهمن باقي بمانيم. همان طور كه نمودار نشان مي‌دهد، در عمق كمتر از 50 سانتيمتر، شانس زنده ماندن به كمتر از 10 درصد مي‌رسد

احتمال ریزش بهمن در ارتفاعات شمالی تهران:

انجمن پزشکی کوهستان ایران: رییس هیات کوه نوردی و صعودهای ورزشی استان تهران گفت: باتوجه به بارش های صورت گرفته احتمال ریزش بهمن در ارتفاعات شمالی تهران وجود دارد.

ˈکاوه کاشفیˈ روز یکشنبه در گفت وگو با خبرنگار ایرنا بیان کرد: بارش  برف در ارتفاعات شمالی تهران در طول چند روز گذشته منجر به افزایش احتمال ریزیش بهمن در این ارتفاعات شده است. وی ادامه: ارتفاعات شمالی تهران با توجه به داشتن شیب های بین 30 تا 45 درجه از نقاط مستعد برای ریزش بهمن محسوب می شوند.

رییس هیات کوه نوردی استان تهران گفت:مسیرهای پناهگاه کلکچال به پناهگاه شیرپلا و ایستگاه پنج تله کابین توچال به دره اسون و پناهگاه پلنگ چال نسبت به سایر نقاط ارتفاعات شمالی تهران بیشتر مستعد ریزش بهمن هستند. وی ادامه داد: به تمامی کسانی که قصد صعود به ارتفاعات شمالی تهران را دارند توصیه می شود برای حفظ سلامت خود مسائل ایمنی را رعایت کنند و تا قبل از پایان روز از این ارتفاعات خارج شوند.

کاوه کاشفی اظهارکرد: هیات کوه نوردی استان تهران در ایام پرتردد در قالب ستاد پیشگیری از حوادث کوهستان در ارتفاعات شمالی تهران حاضر شده و نکات ایمنی را به کوه نوردان مبتدی گوش زد می کند.

برای دیدن بقیه عکسها به آدرس زیر و ادامه مطلب مراجعه نمایید

http://ali-asgari1355.loxblog.com/

نام برنامه : قله اراکوه

منطقه : جاجرود روستای کمرد ارتفاع 2900 متر

نوع برنامه کوهنوردی متوسط دست به سنگ ندارد.

امکانات :

آب اشامیدنی ندارد.

آنتن موبایل تا خود قله وجود دارد. 

لوازم و خوراکی خود را میتوانید از جاجرود تهیه نمایید.

هزینه برنامه : برای هر نفر ده هزار تومان

راهنما : هادی احمدی

عکاس  و گزارش : علی عسگری

همنوردان

آقایان : مصطفی رحمت اللهی ، سلیمانی ، جعفر پور ، سید احمد حسینی ، رحمان رفیقی ، اکبر عظیمی

خانمها : عرب گل ، بناساز ، جوراب دوزها ، گودرزی 

خوب به شکرانه ایزد منان باز یک جمعه دیگه و کوله پشتی خلاصه صعود به یک منطقه زیبای دیگر و بجا اوردن شکرانه از این همه نعمت خداوند رحمان و رحیم.

حرکت ساعت 5:30 از میدان نازی آباد. ساعت 7 صبح به روستا رسیدیم و حرکت خود را آغاز نموده ساعت 9:15 برای صرف صبحانه در یک منطقه زیبا توقف کردیم. ساعت 10 دوباره حرکت و صعود به قله ساعت 13 به قله رسیدیم بعد از صرف میوه که همیشه در بالای قله بسیار می چسبه و گرفتن چندتا عکس یادگاری فرود و ساعت 18 سوار خودرد شدیم. جای همه دوستانی که نیومدند واقعا خالی بود.

بچه ها که اصلا علاقه ای به خوردن زرشک نداشتن

فقط به خوردن برگهای اون قناعت کردن

 مهمان عزیز این هفته ما آقای سلیمانی و جعفر پور

آب و هوای خراب رو میشه از این فاصله دور دید...

قله ارا کوه

این هم قله ارا کوه.

غروب زیبای خورشید ، خداحافظ خورشیدخانم

به امید روزها وصعودهای زیبای دیگر با همه دوستان انشالله

:: موضوعات مرتبط: پاییز 91، ،

ادامه مطلب...

ادامه مطلب را حتما ببینید

برای دیدن بقیه عکسها با ادرس زیر مراجعه نمایید

http://www.ali-asgari1355.loxblog.com/

راهنما : آقای هادی احمدی

عکاس و گزارش : آقای علی عسگری

 همنوردان : آقایان مصطفی رحمت اللهی ، هادی احمدی ، مهدی امیر کیا ، رحمان رفیقی ، سید احمد حسینی ، محسن وکیلی ، حسن شادفر، سعید روشن ضمیر و علی عسگری

 خانمها : زهرا عرب گل ، ویدا جوراب دوزها و  نسیم گودرزی

نوع برنامه : مسیر پاکوب وجود ندارد . کوهنوردی سنگین همراه با سنگ نوردی.

منطقه : جاده امامزاده داوود ، سولقان

 آنتن موبایل در بعضی مکانها وجود دارد.

 امکانات خرید در میان راه و جاده امامزاده داوود مهیا می باشد.

 آب در ارتفاعات و رودخانه های بالا موجود و امکان نوشیدن وجود دارد.

 کشار در جنوب غربی سولقان قرار دارد .  کشار به دو بخش سفلی و علیا تقسیم می شود و شغل اکثریت اهالی کشاورزی است.

دل نوشته خانم گودرزی اولین صعود قله کشار

وخدا را هنگا صعود بر فراز قله خواهي ديد كه نظاره گر توست .

تو صعود مي كني و خدا لبخند ميزند و آغوش مي گشايد تا در اين پهنه ي كوهستان  همراه طنين نوازشگر نسيم دمي آرام بگيري تا يادگاري باشد براي تو و كوهستان..... .

 سرکار خانم نسیم گودرزی

 با ارزوی موفقعیت و تبریک برای اولین صعود شما انشالله که همیشه سلامت و تندرست باشید و صعودهای زیبا در کنار همه دوستان داشته باشید.

خوب برنامه این هفته ساعت 5:30 حرکت از میدان نازی آباد آغاز و در بین راه جای همه خالی برای صبحانه رفتیم حلیم زدیم.ساعت 7 به روستای کشار رسیدیم و 7:30 حرکت ما در مسیر جاده خاکی با سر قدمی آقای  رحمت اللهی آغاز شد. بعد از گذر از روی پل چوبی و عبور از چند باغ مسیر را به سمت قله ادامه دادیم. ساعت 9:30 برای صرف صبحانه کنار رودخانه ایستادیم و ساعت 10:30 صعود را آغاز نمودیم.ساعت 11 به منطقه رسیدیم که مجبور بودیم برای صعود از طنابهای انفرادی برای کمک به همنوردان استفاده کنیم.خوب به لطف آموزشهایی که انجام گرفته بود هممنوردان عزیز توانستند به راحتی از این منطقه گذر کنند.وساعت 13 همه دوستان توانستد قله را صعود نمایند.بعد از گرفتن چند تا عکس یادگاری و خوردن میوه ساعت 14 حرکت به سمت پایین را آغاز نمودیم.ولی متاسفانه بدلیل تاخیر در فرود، به تاریکی و غروب خورشید برخورد نمودیم و با توجه به تجربه ای که داشتیم مسیر را پیدا کرده ساعت 19:30 سوار ماشین شدیم.جای همه دوستانی که نیومدند واقعا خالی بود...

:: موضوعات مرتبط: پاییز 91، ،

ادامه مطلب...

مصرف آب و املاح برای ورزشکاران:

انجمن پزشکی کوهستان ایران: به طور كلي، در ورزشكاران جايگزيني مايع و املاح طي سه مرحله صورت ميگيرد:

 مصرف مايعات قبل از ورزش و يا دوران آمادهسازي
 مصرف مايعات در طی ورزش
 جايگزيني مايع بعد از ورزش

مصرف مايعات قبل از ورزش و يا دوران آمادهسازي
هرگاه فردي كه از نظر هوازي در وضعيت آمادگي مناسبي است، به نحو مطلوب آب دريافت کرده باشد، استرس گرمايي را بهخوبي تحمل ميكند و در اين شرايط استقامت و كارآيي حفظ ميشوند. از اينرو دريافت مناسب آب قبل از ورزش اهميت بيشتري دارد. 

از آنجا كه در زمان استراحت، رسيدن به وضعيت مناسب آب بدن با مصرف مايعات و وعدههاي غذايي كافي دست يافتني است، افراد بايد در 24 ساعت قبل از ورزش يك رژيم غذايي متعادل مصرف كنند و مايعات كافي بنوشند. در يك فرد سالم وجود املاح كافي در غذا جذب مايعات را تسهيل ميكند. از اينرو مصرف توأم مايعات و املاح كافي در وعدههاي غذايي، مناسب ميباشد، چرا كه در چنين وضعيتي هر مايعي به آساني جذب ميشود.
توليد ادرار روشن و فراوان يك شاخص عاميانه ولي مؤثر مبني بر وضعيت مناسب آب بدن است. برعكس ادرار كم و تيره رنگ شاخصي براي وضعيت ناكافي ميباشد كه بايد اصلاح گردد.
مصرف مايعات در طی ورزش
در این راستا ورزشها را میتوان از نظر مدت به دو دسته تقسیم کرد:
1) ورزش كوتاهمدت (كمتر از يك ساعت) :
براي ثابت نگاه داشتن درجه حرارت بدن و حفظ كارآيي ورزشي بالا، مايعات بدن بايد در سطحي معادل زمان استراحت باقي بمانند و اين امر تنها در صورت جايگزيني مايعاتي كه در طي ورزش از دست ميروند، مقدور است. حتي اگر ورزش در وضعيت مناسب آب بدن آغاز شود، کاهش آب بدن در طي ورزش به مدت يك ساعت پديدار ميشود كه اين توجيهي براي لزوم جايگزيني مايع در حين ورزش ميباشد.

هدف رسيدن به بالاترين حجمي از مایع است كه تحمل آن براي ورزشكار راحت باشد، زيرا حجمهاي خيلي بالا به كاهش سرعت تخلية معده منجر ميشوند. براي افراد معمولي كه به ميزان 1 ليتر در ساعت عرق ميكنند، هنگام ورزش در گرما نوشيدن 250 ميليليتر آب، هر 15 دقيقه مناسب ميباشد. اين برنامه اولاً يك ليتر مايع از دست رفته در تعريق را جبران ميكند. ثانياً تخلية معده را افزايش ميدهد. ثالثاً اين حجم توسط افراد به خوبي تحمل ميشود.
عواملي كه باعث ميشوند ورزشكاران با تمايل بيشتري مايع مصرف كنند، شامل خنك بودن نوشيدني ، طعم مناسب و دسترسی ساده به آن ميباشند.
2) ورزش طولانيمدت (بيش از يك ساعت)

براي جايگزيني مايع در طي ورزشهاي طولانيمدت، دريافت مايع بايد حداقل به ميزان از دست دادن آن باشد. در ورزشهايي كه بيش از يك ساعت طول ميكشند، رسيدن به دو هدف ديگر نيز مدنظر ميباشد. اول اينكه كربوهيدرات به مايع اضافه شود تا اولاً جذب رودهاي افزايش يابد و ثانياً ميزان قند خون در حد ثابتي حفظ گردد. دوم اينكه سديم به مايع افزوده شود تا اولاً جايگزين مقادير از دست رفته در اثر تعريق گردد و ثانياً جذب مايعات را افزايش دهد.

در طي ورزش هوازي، دريافت كربوهيدرات ميتواند از طريق ثابت نگاه داشتن ميزان قند خون، خستگي را به تأخير بياندازد. مايعات محتوي كربوهيدرات (به ويژه داراي انواع مختلف كربوهيدرات) جذب آب از رودة باريك را تحريك ميكنند. محلولهاي كربوهيدرات تا سقف 8%، جذب مايع را تسهيل مينمايند. در مقابل محلولهاي داراي بيش از 10% كربوهيدرات به جذب مايع لطمه زده و ممكن است منجر به بروز ناراحتي گوارشي شوند. تحقيقات جديدتر حاكي از آنند كه حتي در ورزش كمتر از يك ساعت، جايگزيني مايعات حاوي كربوهيدرات ممكن است كارآيي را افزايش دهد.
در طي ورزشهاي بلندمدت جايگزيني مايعات حاوي سديم توصيه ميشود. مقادير مناسب سديم باعث بهبود طعم مايع شده و همچنين جذب مايع از روده را تسهيل ميكنند. علاوه بر اين اتلاف سديم در طي ورزش طولانيمدت پديدار ميشود كه اين مسأله در محيطهاي گرم تشديد مييابد.
بطور معمول کمبود سديم در افرادي كه آب خالص به ميزان بيشتر از مايع خارج شده در طي تعريق، مينوشند يا ميزان سديم عرق آنها بالاتر از حد عادي است، ديده ميشود.
هرگاه سديم از حد خاصی كمتر شود، علائم ظاهر میشوند كه شامل خوابآلودگي، گيجي، تشنج و از دست دادن هوشياري ميباشند.

جايگزيني مايع بعد از ورزش
در جايگزيني مايع بعد از ورزش، اهميت محتواي سديم بيشتر از جايگزيني در زمان ورزش است. بعد از ورزش طولاني به ويژه در گرما، بازيابي دوبارة تعادل آب بدن تنها با اضافه كردن سديم به مايع جايگزين حاصل ميشود.
دکتر محمد حسین پورغریب - مسئول کمیته آموزش هیأت پزشکی ورزشی استان تهران

مراقبت از پارچه های ضد آب قابل تنفس

انجمن پزشکی کوهستان ایران: پارچه های ضد آب قابل تنفس نظیر Gore Tex ، e Vent ، و Gelanots بسیار فنی هستند و می توانند گران باشند. پس تعجبی ندارد که محصولات زیادی در بازار هست که ادعا می کنند از پوشاک ضد آب محافظت و عمر آن را طولانی می کنند. آیا استفاده از این محصولات مراقبت کننده از پارچه لازم است یا اینکه تا زمانیکه از ضدآب های خود نگهداری کنیم سالم باقی خواهند ماند؟

در این نوشتار می خواهیم ببینیم بهترین روش مراقبت از پارچه ضدآب با تقسیم بندی مراقبت از لباس به سه حوزه چیست؟ این حوزه ها شامل نگهداری ، تمیز کردن و ضدآب کردن مجدد است. قبل از بررسی این حوزه های مراقبت از پارچه ، نگاهی به علم پارچه های ضدآب قابل تنفس ضروری است .

چرا باید از پارچه ضدآب قابل تنفس مراقبت کرد؟

در صورت عدم مراقبت از پارچه های ضداب قابل تنفس طول عمر عملکرد لباس کاهش خواهد یافت. جهت حفظ کت و شلوار ضدآب در بهترین حالت ، دو مورد هست که باید مراقبت شوند. این دو مورد مراقبت از لایه خارجی مقاوم به آب بادوام و تمیز نکاه داشتن لباس است. پارچه های ضدآب قابل تنفس از چندین لایه ساخته شده اند، که جهت سادگی کار تنها نیاز داریم که به دو تا از آنها نگاهی بیاندازیم. که از این قرارند: 1) غشا ضد آب  2) لایه مقاوم به آب بادوام (DWR).

غشا ضدآب دقیقا اینگونه عمل می کند. غشایی که نمی گذارد آب از پارچه عبور و به پوست برسد، در حالیکه اجازه می دهد عرق عبور کرده وارد هوا شود. خاصیت ضدآب DWR باعث دفع آب با ایجاد قطره در بیرون از پارچه می شود ، به این ترتیب ورود آب به لایه های بیرونی را متوقف می کند. بدون لایه DWR هم لباس های شما " ضدآب " خواهد بود و بر اثر آب با منشا بیرونی خیس نخواهید شد اما با دفع آب لایه DWR امکان می دهدتمام لایه ها تنفس کنند. اگر لایه ها قادر به تنفس نباشند گرما و عرق حاصل از حرکت در داخل لباس محبوس می شود و تبدیل به مایع می شود. این کار احساس خیسی به شما می دهد و احتمالا بسیار آزار دهنده خواهد بود.

به این علت است که استفاده از محصولات مراقبت از پارچه نظیر مواد ضدآب کننده مجدد و re-conditioning مهم می باشد. گرد و خاک و کثیفی دشمن عمده دیگر پارچه های ضدآب است ، مانند اجتماع زیاد و طولانی مدت روی پارچه ، که قابلیت تنفس را کاهش و رطوبت محبوس شده در داخل را افزایش می دهد. اثر دوم کثیفی سایش است که روی لایه DWR اتفاق می افتد ، به این خاطر است که تمیز نگاهداشتن لباس های ضدآب تا حد امکان ، بسیار مهم است.

نگهداری

به نظر می رسد اکثر افراد لباس های ضدآب کوچک تر را در داخل کیسه یا کوله پشتی شان نگاهداری می کنند و این تا زمانی که محیط تمیز و خشک است خوب می باشد. کت ها را باید در محلی تمیز و خشک، از آویزی آویزان کرد که وزن لباس ها را به طور یکنواخت تری توزیع می کند.

تمیز کردن

تمیز نگاهداشتن محصولات ضدآب حیاتی است چون کثیفی مانع قطره شدن آب و قابلیت تنفس می شود. همیشه کت یا شلوارتان را پس از استفاده تمیز کنید. خیلی ساده ذرات گرد و خاک را بتکانید و در صورت نیاز مقادیر اندک کثیفی را با پارچه ای نمدار تمیز کنید. و اگر کثیفی خشک شده باشد با یک برس نرم تمیز کنید.

تمام انواع تمیز کردن اندکی DWR را سایش خواهد داد چون تمیز کردن عملی ساینده است. اما این کاهش در دفع کنندگی آب در مقابسه با زمانی که کثیفی لباس را بر جای بگذارید کمتر است. مثل همه لباس های دیگر ، محصولات ضدآب هم گاه گاهی بخصوص پس از کثیف شدن زیاد باید شستشو شوند. بهترین کار عمل کردن به دستورالعمل های شستشو و خشک کردن سازنده آن است. اما در مورد آن دسته از افرادی که این دستورالعمل ها را نمی خوانند، هرگز از محصولات شستشوی غیربیولوژیکی استفاده نکنید، چون آنها لایه های DWR را جدا می کنند. اگر برند شستشوی توصیه شده ( معمولاNikwax یا Grangers ) را استفاده نمی کنید از پرک های صابون بیولوژیکی فاقد عطر ، ماده پاک کننده یا نرم کننده استفاده کنید.

راه حل بیولوژیکی و بدون ماده پاک کننده نظیر Nikwax Tech Wash برای حفاظت از پارچه های ضد آب به ویژه لایه های DWR طراحی شده اند که در عین حال کثیفی و آلودگی را از بین می برند ، و بعد در صورت نیاز ماده ضدآب کننده نظیر Nikwax TX Direct Wash استفاده کنید که بعدا از لایه DWR دوباره محافظت خواهد کرد.

ضدآب کردن مجدد

این یک باور غلط جا افتاده است که فکر می کنیم چون لباس دیگر ضدآب نیست پارچه های قابل تنفس را دوباره ضدآب می کنیم. این از نظر فنی درست نیست. اگر ، برای مثال ، اگر هیچ وقت لباس تان را دوباره ضدآب نکنید ، این لباس هنوز هم ضدآب باقی خواهد ماند فقط به طور موثری عمل نخواهد کرد.

سوال مهم این است که هر چند وقت یک بار این گونه لباس ها را باید دوباره ضدآب کرد؟ پاسخ بسیار ساده است. تماما به خودتان بستگی دارد. مشکل این است که لایه DWR تان بسته به میزان کثیفی لباس و میزان استفاده از لباس و ... با سرعت های مختلف از بین خواهد رفت. همچنین قابل ذکر است که اشعه ماورا بنفش خورشید روکش کاری DWR تان را به  مروز از بین خواهد برد. یک قاعده سرانگشتی ساده این است که هر وقت آب از قطره شدن مناسب روی لباس تان باز بماند این زمان ضدآب کردن مجدد است.

نیازی نیست که هر بار که لباس تان را شستشو می دهید آن را ضدآب کنید ، اما اگر آماده رفتن به تعطیلات ، پیاده روی چند روزه و غیره می شوید فکر خوبی است که لباس تان را دوباره ضد آب کنید تا از عملکرد مناسب آن اطمینان حاصل کنید.

ضدآب کننده ها معمولا  به صورت اسپری یا مایع – که در آن شسته شوند – عرضه می شوند. هر چند اسپری سریع تر عمل می کند اما پوشش خوبی را ایجاد نخواهد کرد. بنابر این توصیه می کنیم از ضدآب کننده مایع استفاده کنید چون داخل لباس نفوذ می کند و تمام سطوح را با روکش کاری یکنواخت پوشش خواهد داد.

خلاصه

بهترین روش مراقبت از لباس ضدآب  و حداکثر استفاده از آنها از این قرار است:

1- نگهداری مناسب

2- تمیز نگاه داشتن آنها

3- ضدآب سازی مجدد در زمان نیاز

نگاهداری مناسب ضدآب های قابل تنفس به طور صحیح به کاهش فرسودگی کمک می کند و آنها را تمیز و خشک حفظ می کند. تمیز کردن حیاتی است چون کثیفی را از بین می برد و امکان تنفس را به لباس می دهد. ضدآب سازی باعث می شود لایه DWR خارجی لباس ها ویژگی دفع کنندگی آب را بازیابی و از قابلیت تنفس شان محافظت شود.

منبع : http://blog.cheaptents.com/breathable-waterproof-fabric-care/

مترجم : فریدون شیرمحمدلی از - ttp://newfarid

با تشکر از وبلاگ گروه یاشاسهندیم