کوهنوردی همراه با قلبی سالم:

گردآوری: دکتر حمید مساعدیان

انجمن پزشکی کوهستان ایران: افراد مبتدی بهتر است قبل از اجرای یک برنامه کوهنوردی ، حداقل برای دو هفته تمرینات نرمشی روزانه داشته باشند و در ماه های اول در برنامه کوتاه و سبک یک روزه شرکت کنند و به تدریج که توان قبلی آنها افزوده می شود ، به وسعت و شدت فعالیت کوهنوردی بیفزایند .

کسانی که سابقه بیماری یا فشار خون دارند ، بدون مشورت با پزشک معالج خود به کوهنوردی نپردازند . مبتلایان به فشار خون و کسانی که سابقه بیماری ایسکمیک قلبی ، پس از طی دوران نقاهت و ضمن اجرای برنامه های بازتوانی می توانند به کوهپیمایی در ارتفاعات پایین بپردازند و به تدریج میزان فعالیت خود را افزایش دهند .

اگر در حین صعود احساس سوزش یا درد در ناحیه قلب یا تهوع و استفراق و تنگی نفس کردید ، بهتر است با استراحت از ادامه صعود خود داری کنید . به ویژه برای افراد بالای 40 سال این موضوع اهمیت حیاتی دارد . درد و سوزش در ناحیه قلب که با فعالیت تشدید و با استراحت بر طرف شود احتمالا به دلیل مشکل قلبی است .

حداقل ورزش مورد نیاز را برای افزایش توان قلبی ، ریوی و آمادگی برای صعودهای متوسط یا دشوار سه جلسه در هفته ، در هر جلسه حداقل یک ساعت فعالیت شدید مثلا دویدن ، شنا یا دوچرخه سواری به ازای هر هفته یک روز کوهنوردی است . اگر کوهنوردی به مدت چند هفته متوالی به فعالیت ورزشی بپردازد ، برای وی شروع مجدد کوهنوردی از نظر قلبی عروقی مانند یک فرد مبتدی است و توان قلب و ریوی وی مانند افراد عادی خواهد بود . در نتیجه برای شرکت مجدد در کوهنوردی حداقل دو ماه تمرین مداوم روزانه و سنگین دارد .

برای حفظ سلامت قلب مقدار ورزش اهمیت بیشتری  از شدت ورزش دارد . شدت کوهنوردی بستگی به سرعت ، شیب صعود ، میزان ارتفاع ، نوع مسیر ( مانند مسیرهای برفی یا سنگلاخ ) ، آب و هوا و وزن کوله پشتی دارد . کوهنوردی به مدت طولانی تری با شدت کمتر بر برنامه های فشرده با شدت بیشتر ، در حفظ سلامت جسم و روان ارجحیت دارد . در یک برنامه کوهنوردی بعضی از عوامل موثر در شدت را نمی توان تغییر داد ، مانند آب و هوا ، شیب ، صعود ، ارتفاع ، نوع مسیر ، بنابراین به میزانی که این عوامل به شدت فعالیتهای کوهنوردی می افزاید ، ضروری است از سایر عوامل تعدیل شدت استفاده کرد . از جمله سرعت حرکت را کند کردن ، کاهش دادن وزن کوله پشتی ، استراحت و توقف های کوتاه یا انتخاب مسیرهای مارپیچ و به طور کلی شدت صعود نباید به حدی باشد که نبض به حداکثر خود برسد یا نیاز به تنفس دهانی یا تنگی نفس ایجاد شود .

حرکت آهسته و پیوسته بر حرکت سریع با توقف های پی در پی برتری دارد .

 نوشته: دکتر عباس عطاری - با تشکر از وبلاگ گامی بسوی خدا

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: